Στο ερώτημα αυτό η απάντηση είναι ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν θα σταματήσει ποτέ να προκαλεί με τις επεκτατικές και επιθετικές της ενέργειες την Ελλάδα, υποχρεώνοντάς την να υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα, προκειμένου ουσιαστικά να πετύχει τα σχέδιά της αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης. Απλά περί αυτού πρόκειται.
Οι λόγοι που εξηγούν μια τέτοια συλλογιστική είναι οι ακόλουθοι: Η μεγαλομανία του Ερντογάν να ανασυστήσει σε νέες βάσεις και κάτω από τις νέες συνθήκες την παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην οποία μπαίνει φραγμός μόνο η Ελλάδα με την συνθήκη αυτήν.
Ήδη ο Ερντογάν με την βοήθεια της Ρωσίας, όπως πριν του Λένιν, και έχοντας ανέκαθεν την συμπαράσταση της Γερμανίας και την ανοχή του Τραμπ, στην παρούσα φάση, κατάφερε να δημιουργήσει ένα σταθερό πλαίσιο υπέρ του στα σύνορα Τουρκίας –Συρίας. Οπότε δεν ισχύει αυτό που πολλοί αναλυτές αναληθώς διακηρύττουν ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη ή έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους γείτονές της. Κατάφερε ο Ερντογάν να έχει αντίπαλο -στην παρούσα φάση τουλάχιστον- πια μόνο την Ελλάδα στην υλοποίηση των μεγαλοϊδεατικών του σχεδίων, από τα οποία, όπως δείχνουν οι «αποχρώσες ενδείξεις» δεν πρόκειται να υποχωρήσει όσο είναι στην εξουσία και ταΐζει με φανατικό Ισλαμοφασισμό τον «λιμοκτονούντα» τουρκικό λαό και όσον κι αν υποχωρούμε στις δικές του ορέξεις.
Ουσιαστικά στην σημερινή συγκυρία η Τουρκία του Ερντογάν έχει μοναδικό εμπόδιο για την υλοποίηση του μεγαλοϊδεατικού της σχεδίου την Ελλάδα, που δεν θα παύσει συνεχώς να προκαλεί, έως ότου πετύχει, φυσικά κατά την δική του στρατηγική αντίληψη, την υποχώρηση της και την υποταγή της με διαρκείς απειλές και πιέσεις ή και με ένα θερμό επεισόδιο ή πολεμική αναμέτρηση, αν βρεθεί μπροστά σε αντίσταση. Προς τον σκοπό αυτό ενισχύει τόσο τον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον των Ελλήνων, για να καταβάλει το ηθικό του και δημιουργήσει συμπλέγματα φθοράς και ήττας και τις ένοπλες δυνάμεις του, γιατί πολύ καλά γνωρίζει και το ομολογεί ο ίδιος ότι η μόνη ισχύς δεν είναι η ισχύς του νόμου, αλλά ο νόμος της ισχύος και κατά το Θουκιδύδιον δίδαγμα.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, αν είναι αντικειμενική και φαίνεται ότι ανταποκρίνεται παντελώς στην πραγματικότητα, για να μην έχουμε αυταπάτες, οι δυνατότητες που έχει η Ελλάδα είναι δύο: Είτε να υποχωρήσει είτε να προβάλει αντίσταση.
Το πρώτο φυσικά δεν είναι δυνατόν να το θέσουμε υπό συζήτηση. Σχετικά με την αντίσταση της Ελλάδας υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις, που αποτελούν τους απαράβατους όρους να βάλει φραγμό η Ελλάδα στα «μεγαλεπήβολα και άκρως αλαζονικά» σχέδια του «Σουλτάνου».
Πρώτον, ανάπτυξη και αναπτέρωση του φρονήματος των Ελλήνων, που λείπει στην σημερινή συγκυρία με την υποβάθμιση της επανάστασης του 1821 από την επιτροπή Αγγελοπούλου, που καλλιεργεί την ψυχολογία του Ραγιά, σε συνδυασμό με άλλες ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης και των κομμάτων εξουσίας, που κάμπτουν το ηθικό και την περηφάνια των Ελλήνων και διαρρηγνύουν την ενότητά του, απαραίτητη προϋπόθεση για ένα συμπαγές και αρραγές μέτωπο εναντίον της επιθετικής Τουρκίας. Πρέπει να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τον λαό, που σήμερα υφίσταται μόνο στα λόγια.
Δεύτερον, ικανοποιητική ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να αντισταθμίσουν τον υπερεξοπλισμό του γείτονα που θέλει να αναδειχτεί σε παγκόσμια στρατιωτική δύναμη όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά και σε όλην την Μεσόγειο και, ει δυνατόν, παγκοσμίως. Κυρίως φυσικά ενίσχυση, εκτός των άλλων, του Πολεμικού Ναυτικού που είναι σε θέση να υπερασπιστεί το Αιγαίο, γιατί το Αιγαίο αποτελεί την καρδιά της Ελλάδας και στο οποίο από την αρχαιότητα βασιζόταν η ύπαρξη του ελληνικού έθνους, ακόμη και από την περίοδο των περσικών πολέμων. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας διατηρεί διαχρονικά την αξία της. Και ας μην πει κανένας Έλληνας ότι δεν πρόκειται να κάνει κάθε θυσία που είναι απαραίτητη και πρωταρχικά οικονομική για την ενίσχυση αυτή. Χωρίς αυτήν την θυσία, αν την θεωρεί θυσία, δεν είναι δυνατή καμία αποτροπή. Το «δη δει χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων» διατηρεί διαχρονικά επίσης την αξία του. Αναγκαστικό καθήκον του κράτους και στην προκείμενη περίπτωση της κυβέρνησης είναι να διαθέσει και συλλέξει τα χρηματικά και όλα γενικά τα απαραίτητα μέσα προς τον σκοπό αυτόν. Το καθήκον αυτό αποτελεί θέμα έκτακτης ανάγκης και δεν υπόκειται σε οποιεσδήποτε δεσμεύσεις.
Οι Έλληνες πρέπει να αποφασίσουν στην περίπτωση αυτή, αν θέλουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους να ζήσουν ελεύθερα ή ως Ραγιάδες κάτω από τον νέο – Οθωμανό δυνάστη. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή. Δεδομένο είναι ότι ο Ερντογάν δεν θα υποχωρήσει, χωρίς αντίσταση, ίσως ακόμη και με αυτήν.
Τρίτον, δημιουργία το γρηγορότερο δυνατόν συμμαχιών, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη, με όσους δυνητικά ή ουσιαστικά απειλούνται από τα επεκτατικά σχέδια του Ερντογάν στην Μεσόγειο, το Ισραήλ πρωταρχικά, (η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο), το ίδιο περίπου και η Αίγυπτος , ακόμη και η Γαλλία, που διακυβεύονται από την συμπεριφορά του Ερντογάν στην Λιβύη τα συμφέροντά της στην Αφρική και άλλες χώρες που λίγο έως πολύ μπαίνουν στο στόχαστρο του «Χαλίφη Σουλτάνου». Θα πρέπει να καταλάβει τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και το ΝΑΤΟ ότι, η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα ιερά και όσιά της, αν δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την ύπαρξή τους στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο αυτοί οι δύο οργανισμοί. Οι κόκκινες γραμμές να σταματήσουν να είναι μόνο λόγια, που δεν τους δίνει σημασία κανένας απολύτως.
Αυτές είναι οι εκ των ουκ άνευ προϋποθέσεων, αν θέλουμε πραγματικά η Ελλάδα να διατηρήσει την Εθνική της Ανεξαρτησία , έστω αυτήν που έχει, αλλά προ πάντων την εδαφική της ακεραιότητα.
Άλλος δρόμος και τρόπος να μας σεβαστούν εχθροί και φίλοι δεν υπάρχει, όπως πολύ σωστά είχε πει και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Γενικός Επίτροπος της Αρχής της Φιλικής Εταιρίας, σε μια παρόμοια περίπτωση, απευθυνόμενος στις 8 Οκτωβρίου 1820 στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια:
«…Ναι αδέλφια ομογενείς,
Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους”.
https://ardin-rixi.gr/archives/224423
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου