Για να τελειώνω από την πλευρά μου με το alter ego των συνωμοσιολόγων, ήτοι τους... διπλοψεκασμένους ζηλωτές του τρόμου.
1. Υπάρχει πανδημία;
Απάντηση: Βεβαίως ναι!!
Πρόκειται για μια επιδημία, όπως μια σειρά άλλες που έχει βιώσει η ανθρωπότητα και προφανώς θα...
βιώσει και πολλές άλλες στο εξής. Πάντως η ανθρωπότητα θα επιβιώσει κι από αυτό -σε πείσμα των απανταχού τρομολάγνων και καταστροφολόγων.
Η διεθνής διασυνδεσιμότητα και η πληθυσμιακή κινητικότητα βοήθησε την επιδημία να εξαπλωθεί πολύ πιο γρήγορα από άλλες στο παρελθόν, ή φάνηκε να εξαπλώνεται πολύ γρηγορότερα.
Διότι μολονότι έφτασε γρήγορα σε κάθε γωνιά της γης, οι πραγματικές μολύνσεις δεν ξεπερνούν επ’ ουδενί το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ οι επιβεβαιωμένες μόλις το 0,24%! Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον πραγματικό αριθμό των μολύνσεων στο 3-7% του παγκόσμιου πληθυσμού, με διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα και περιοχή σε περιοχή. Όμως αυτό δεν αλλάζει την εικόνα, ότι η μεταδοτικότητα δεν είναι τόσο τρομακτικά μεγάλη, όσο στην αρχή είχε θεωρηθεί.
2. Είναι πολύ σοβαρή νόσος;
Απάντηση: Σε σχέση με το παρελθόν και άλλες επιδημίες που έχει βιώσει η ανθρωπότητα, ο covid-19 είναι μια σχετικά ήπια νόσος. Όλα τα στοιχεία -και πλέον διαθέτουμε πολλά- αυτό μαρτυρούν. Μόνον το 1% των μολύνσεων οδηγεί σε σοβαρή νόσηση. Το μεγαλύτερο ποσοστό δεν παρουσιάζει καν συμπτώματα. Αυτό οδηγεί σε συμπεράσματα ενδεχόμενης ύπαρξης διασταυρούμενης ανοσίας με άλλους κορωναϊούς (όπως αυτοί που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα). Και αυτό, στο βαθμό που ισχύει, είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο και για την εξέλιξη της επιδημίας στο μέλλον.
3. Πρόκειται για μια συνωμοσία για τον έλεγχο του πληθυσμού παγκοσμίως, ένα «πείραμα» λοιπόν μαζικού κοινωνικού ελέγχου;
Απάντηση: Αυτή η προσέγγιση αφορά τους... ψεκασμένους της αντιπέραν όχθης.
Προφανώς λοιπόν, όχι! Είναι άλλο ζήτημα εάν στην πορεία το πανδημικό φαινόμενο εργαλειοποιήθηκε, όπως συνήθως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
4.Υπάρχουν θάνατοι;
Απάντηση: Βεβαίως! Άσχημοι θάνατοι. Τρομακτικοί! Κυρίως αυτοί που συνέβησαν στην πρώτη φάση της επιδημίας, όπου οι γιατροί δεν καταλάβαιναν καν περί τίνος επρόκειτο.
Θυμάμαι γιατρό από το νοσοκομείο της Μπέργκαμο, που μιλούσε για ενδοφλέβια χορήγηση παρακεταμόλης ως τρόπο αντιμετώπισης των περιστατικών στις ΜΕΘ, πέραν της διασωλήνωσης.
Άργησαν λίγο, αλλά έμαθαν ότι η υπερφλεγμονώδης αντίδραση αντιμετωπίζεται μόνον με ισχυρά αντιφλεγμονώδη.
Άργησαν λίγο, αλλά κατενόησαν, ότι η χορήγηση αέρα με πίεση στους πνεύμονες μέσω του αναπνευστήρα, προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά, από το όποιο όφελος.
Άργησαν λίγο, αλλά αντελήφθησαν ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τις μικροβιακές επιμολύνσεις, άρα η συγχορήγηση αντιβιοτικών είναι αναγκαία.
Άργησαν λίγο, οι νεκροψίες, αλλά όταν έγιναν, όταν λίγοι παθολογοανατόμοι στην Γερμανία, την Ιταλία, στις ΗΠΑ και αλλού έσπασαν την άτυπη απαγόρευση και προχώρησαν σε πολλές αυτοψίες, έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες στους κλινικούς γιατρούς για το τι πραγματικά συμβαίνει στον οργανισμό ενός σοβαρά πάσχοντα. Μέχρι τότε μόνον μακροσκοπικά συνέλεγαν πληροφορίες και με βάση την εμπειρία του ο κάθε γιατρός λειτουργούσε, μέσα στο άγχος και την αγωνία, να σώσει ό,τι θα μπορούσε να διασωθεί, μέσα από αλληλοαναιρούμενα φαρμακευτικά πρωτόκολλα.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη, αλλά δεν χρειάζεται, όσοι θέλουν να καταλαβαίνουν, καταλαβαίνουν.
Βεβαιότατα λοιπόν, πολλοί από αυτούς τους -εν τέλει- άδικους θανάτους προκλήθηκαν από έλλειψη προετοιμασίας, από την υποβάθμιση των συστημάτων υγείας, από τσαπατσουλιά και εν τέλει από τον ΠΑΝΙΚΟ.
Τα γηροκομεία σε ολόκληρη την Ευρώπη και στη Νέα Υόρκη μετετράπησαν σε «σφαγεία» και ΔΕΝ φταίει ο ιός γι’ αυτό.
Υπάρχουν ευθύνες και στην τελική κάποιοι θα δώσουν λόγο, τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Κρατήστε το!
Σήμερα, παρά την «έκρηξη» των επιβεβαιούμενων περιστατικών διεθνώς, οι θάνατοι είναι στο ένα πέμπτο των αναμενομένων σχετικά με τα αρχικά ποσοστά. Ήδη το αμερικανικό CDC δίνει επίσημα ποσοστό θνητότητας 0,26%, δηλαδή κάτι παραπάνω από την εποχική γρίπη!
Ακόμη και στην Ελλάδα, το ποσοστό των θανάτων από την 1η Ιουνίου και μετά βρίσκεται σταθερά κάτω από το 1/3 των αναμενομένων σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό του Μαρτίου - Απριλίου και τον αριθμό των κρουσμάτων, τότε και τώρα.
Τα στοιχεία είναι εδώ επίσημα και δημόσια να μας βγάζουν με αναίδεια τη γλώσσα τόσο στους τρομολάγνους, όσο και στους ψυχραιμότερους. Στους... ψεκασμένους κάθε είδους και πλευράς και στους ορθολογιστές, που γνωρίζουν να μελετούν χωρίς φόβο και πάθος τα δεδομένα και να μην παρασύρονται από κάθε είδους ιδεοληψία στο όνομα μάλιστα της επιστήμης.
Κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την μείωση των θανάτων, που δεν μπορεί να αποκρυβεί, αναφέροντας ότι τώρα μολύνονται νεώτεροι.
Αμ δε!
Τα ίδια τα στοιχεία με την ηλικιακή κατανομή των κρουσμάτων από τον ΕΟΔΥ, τους διαψεύδουν.
Πάντα οι νεώτεροι και οι «παραγωγικές» ηλικίες μολύνονταν περισσότερο και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, αφού η «κινητικότητα» μεταξύ τους είναι η μεγαλύτερη. Η μόνη αξιοσημείωτη διαφορά στην ηλικιακή κατανομή αφορά τα παιδιά από 0-17 χρονών. Εκεί όντως το ποσοστό υπερδιπλασιάστηκε από την αρχή, μειώνοντας αντίστοιχα την ποσοστιαία συμμετοχή της άνω των 65 ηλικιακής ομάδας (αλλά όχι σε απόλυτους αριθμούς). Αλλά δεν είναι τα παιδιά που συγχρωτίζονται συνωστιζόμενα, στις πλατείες, στα μπιτς μπαρ, στα κλαμπ και στα πάρτι στις βίλλες της Μυκόνου. Στην ηλικιακή κατηγορία από 18-39 ετών, η ποσοστιαία αύξηση είναι μικρή και καθόλου ενδεικτική μιας έστω τάσης που θα «ενοχοποιούσε», αντικοινωνικές τάχα, συμπεριφορές των νέων. Εάν μάλιστα συμπεριλάβουμε και τις ηλικίες από 40 έως 64 ετών, τότε το ποσοστό μολύνσεων στις ενδιάμεσες αυτές ηλικίες παραμένει εξαρχής το ίδιο.
Συνεπώς η σημαντική αυτή μείωση των θανάτων είναι απολύτως πραγματική και οφείλεται αποκλειστικά στην πολύ καλύτερη (και άρα αποτελεσματικότερη) αντιμετώπιση των έτσι κι αλλιώς λίγων βαρέων περιστατικών, που αφορούν, σχεδόν στο σύνολό τους, ηλικιωμένους με υποκείμενες συνοσηρότητες. Σε λιγότερα περιστατικά ενδονοσοκομειακών επιλοιμώξεων κτλ.
5. Η μάσκα προστατεύει;
Απάντηση: Πέραν της διχογνωμίας μεταξύ των επιστημόνων και τις αντιφατικές τους θέσεις, όπου στις αρχές (βλέπε δηλώσεις Τσιόρδα, Σύψα κτλ) ήσαν αντίθετοι στη χρήση της, ενώ τώρα την επιβάλλουν επί ποινή 150 ευρώ προστίμου, τα πράγματα κι εδώ είναι καθαρά για όσους διαθέτουν στοιχειώδη ψυχραιμία για να σκέπτονται λογικά.
5.1. Υπό προϋποθέσεις η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ χρήση μάσκας από τον γενικό πληθυσμό, αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους, όπως τα ΜΜΜ, θα μπορούσε να είναι χρήσιμη ως συμπληρωματικό μέτρο. Επ’ ουδενί όμως μπορεί να υποκαταστήσει και μάλιστα επαρκώς, τα μέτρα προσωπικής υγιεινής και την αποφυγή καταστάσεων συνωστισμού.
5.2. Όμως εδώ προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα. Τι είδους μάσκα;
Προφανώς και οι εξειδικευμένες ιατρικές μάσκες τύπου FFP2, ή 3 δεν προσφέρονται για κοινή χρήση, πέραν από το υψηλό τους κόστος.
Τι εναλλακτικές υπάρχουν;
Η απλή «χειρουργική» μάσκα, οι υφασμάτινες και οι «ασπίδες» προσώπου.
5.3. Οι «ασπίδες» προσώπου δεν προσφέρουν καμία προστασία! Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο είναι βλαξ. Το νοσηλευτικό προσωπικό πίσω από την ασπίδα φοράει πάντα ειδική μάσκα!
5.4. Οι υφασμάτινες, επίσης προσφέρουν ελάχιστη, και γρήγορα καθίστανται ανθυγιεινές αφού «νοτιάζουν» δηλαδή υγραίνονται από τους εκπνεόμενους υδρατμούς του φέροντα και σύντομα στην επιφάνειά της συσσωρεύονται κάθε είδους μικροσωματίδια (και μικρόβια). Συσσωρεύσεις, ένα μέρος των οποίων, λογικά, εν συνεχεία εισπνέεται από τον φέροντα τη μάσκα, επειδή δεν υπάρχει κανενός είδους τρόπος φιλτραρίσματος, που προσφέρουν οι εξειδικευμένες μάσκες. Ενώ η συχνή αλλαγή μάσκας, σε πραγματικές συνθήκες εφαρμογής σε εργασιακούς χώρους, μάλλον, εάν δεν είναι αδύνατη, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, θα μπορούσε να υπάρξει συσσώρευση και στελεχών του κορωναϊού, με συνέπεια στη συνέχεια ο φέρων τη μάσκα να μολυνθεί. Τελικά η ίδια η μάσκα μπορεί να αποτελέσει παγίδα για τον φέροντα κι ας είναι Polo, Lacoste, Yves Saint Laurent, ή από τις σωβρακοφανέλες της κας Σταυροπούλου της τηλεοπτικής διαφήμισης.
5.5. Μένουν οι «χειρουργικές» μάσκες μιας χρήσης. Κι αυτές όμως πάσχουν από τα παραπάνω προβλήματα, ίσως λιγότερο από τις υφασμάτινες, αλλά είναι οι μόνες που στην ανάγκη μπορούν να φανούν χρήσιμες.
5.6. Πολλοί «αρνητές» της μάσκας μιλούν άκριτα για πρόκληση υποξίας, ή δηλητηρίασης από το εκπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην προσωρινή χρήση της μάσκας, πολύ περισσότερο διότι το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι δηλητήριο! Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν όλοι που έχουν τελειώσει το πολύ την 3η γυμνασίου.
Παρ’ όλα αυτά η χρήση της δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό υπάρχει, ενώ εμποδίζει τη σωστή λειτουργία της αναπνοής, έτσι ώστε η παρατεταμένη χρήση της για πολύν καιρό, κάθε μέρα και για πολλές ώρες σε συνθήκες μάλιστα, όχι ηρεμίας γραφείου, αλλά σωματικής προσπάθειας, όπως υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους, δύναται -σε συνδυασμό με τα προαναφερόμενα (στο 5.4.)- να πυροδοτήσει -σε βάθος χρόνου- είτε προϋπάρχοντα υποκείμενα νοσήματα, είτε να συμβάλλει στη δημιουργία τους. Μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί κανένα, μα κανένα, στοιχείο που να αποκλείει μεσομακροπρόθεσμα μια τέτοια σοβαρή επίπτωση στην υγεία των φερόντων. Οι γιατροί στα χειρουργεία και αλλού, φορούν ειδικές μάσκες με συγκεκριμένες προδιαγραφές ασφαλείας και σε κάθε περίπτωση έχουν τη δυνατότητα της συχνής αλλαγής τους. Ενώ σπάνια θα υποχρεωθούν να τη φορούν συνεχώς για πολλές ώρες, καθημερινά. Πέραν του γεγονότος, ότι και η υποχρέωση για χρήση μάσκας είναι ένας ακόμη επιπρόσθετος λόγος που κατατάσσει τα υγειονομικά επαγγέλματα στην κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών, που ανήκουν έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα εάν τους το αναγνωρίζεται ή όχι..
Θα μου πει κάποιος, και θα έχει δίκιο, ότι μπροστά στο πανδημικό φαινόμενο θα πρέπει να σταθμίσουμε τους κινδύνους. Όμως έτσι ανοίγεται μεγάλη συζήτηση, και τότε θα πρέπει στη συνεκτίμηση και την στάθμιση των κινδύνων να ληφθεί υπ’ όψιν και η επικινδυνότητα της ίδιας της νόσου, που φαίνεται, να είναι αρκετά μικρότερη απ’ ό,τι είχε θεωρηθεί αρχικά, όπως αναφέρεται παραπάνω και τα αντικειμενικά δεδομένα αποδεικνύουν.
5.7. Μερικοί παρομοιάζουν τη χρήση μάσκας με εκείνη της ζώνης ασφαλείας στο αυτοκίνητο, ή το κράνος στους μοτοσικλετιστές. Η σύγκριση είναι αδόκιμη και επιπόλαιη.
Διότι τόσο η ζώνη ασφαλείας, όσο και το κράνος, χωρίς να εμποδίζουν καμιά φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού αποδεδειγμένα σώζουν ζωές, ενώ οι μάσκες καθόλου δεν αποδεικνύεται ότι προσφέρουν κάτι, ειδικά οι υφασμάτινες που δεν πληρούν καμιά προδιαγραφή. Αντίθετα μάλιστα σε παρατεταμένη χρήση και σε συνθήκες σωματικής προσπάθειας είναι ανθυγιεινές και μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα, που οι προτείνοντες τη χρήση τους, είτε αγνοούν, είτε αφελώς δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους.
6. Τελικά να φοράμε μάσκα, ή όχι;
Η απάντηση κι εδώ είναι απλή: Ναι υπό προϋποθέσεις.
6.1. Πρώτα και κύρια διότι δεν νομίζω ότι περισσεύουν σε κανέναν τα 150 ευρώ του προστίμου. Μετά διότι κανείς δεν πρόκειται να πάθει κάτι από τη χρήση της όποιας μάσκας για λίγη ώρα μπαίνοντας στο μετρό, το λεωφορείο, ή σε ένα κλειστό χώρο που ο συνωστισμός είναι αναπόφευκτος.
Εάν όμως πράγματι κάποιος φοβάται να μη μολυνθεί, μόνο μάσκα χειρουργικού τύπου μιας χρήσης οφείλει να χρησιμοποιεί για να έχει μια κάποια στοιχειώδη προστασία. Οι «ασπίδες» και οι υφασμάτινες μάσκες, είναι για να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους
Δυστυχώς, όπως έγραφα και τις προάλλες, το γιατί επιτρέπονται όλες αυτές ενώ δεν προσφέρουν κάτι, ή προσφέρουν πολύ λίγα ενώ είναι ανθυγιεινές στην παρατεταμένη χρήση τους (εκτός από τις «ασπίδες», που είναι αδιάφορες), έχει να κάνει με την πολιτική σκοπιμότητα και την εργαλειοποίηση της πανδημίας για λόγους επιβολής και αποπροσανατολισμού από τα τεράστια προβλήματα που θα κληθεί ο κόσμος να αντιμετωπίσει οσονούπω και η πολιτική εξουσία αδυνατεί, ή μάλλον δεν θέλει, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, να δώσει λύσεις. Έχει να κάνει επίσης με το γεγονός ότι η αγορά μασκών μιας χρήσης, είναι (σωρευτικά) πανάκριβες, ενώ όλοι γνωρίζουν, ότι το πραγματικό όφελος είναι μικρό σχετικά. Αυτές θα έπρεπε να χορηγούνται δωρεάν, αφού η μη χρήση τους προκαλεί τιμωρία δια του προστίμου, αλλά πόθεν;
Έτσι επιτεύχθηκε ένας «συμβιβασμός»! Φοράτε εσείς ό,τι σας καυλώσει για δήθεν προστασία, αποδεικνύοντας πόσο πειθαρχημένοι είστε, για να παριστάνουμε εμείς (οι φωστήρες της επιστήμης και της πολιτικής) ότι φροντίζουμε για την υγεία σας, επεκτείνοντας το κουμάντο μας πάνω σας.
Ταυτόχρονα ένας νέος επικίνδυνος κοινωνικός αυτοματισμός αναδύεται επενδυμένος με επιστημονικοφάνεια. Οι τρομοκρατημένοι «μασκοφόροι» απέναντι στους όποιους ψυχραιμότερους, που προβληματίζονται για το που πάει όλο αυτό το πράγμα. Θα σύστηνα στους εραστές της μάσκας να φορέσουν μπεϊμπιλίνο καλύτερα, αλλά είμαι... ευγενής.
6.2. Δεύτερον και τέλος, όσο έστω και λίγο χρήσιμη μπορεί να είναι η σωστή και σωστά φορεμένη, ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ, μάσκα εκεί που ίσως χρειάζεται αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους, τόσο ηλίθιο είναι να φοράει κανείς μάσκα περπατώντας στον δρόμο, κάνοντας τζόκινγκ, ή βγάζοντας τον σκύλο του βόλτα.
Αυτά κι αφήστε τον Άδωνι να παριστάνει τον... Ζορό στην τηλεόραση!
1. Υπάρχει πανδημία;
Απάντηση: Βεβαίως ναι!!
Πρόκειται για μια επιδημία, όπως μια σειρά άλλες που έχει βιώσει η ανθρωπότητα και προφανώς θα...
βιώσει και πολλές άλλες στο εξής. Πάντως η ανθρωπότητα θα επιβιώσει κι από αυτό -σε πείσμα των απανταχού τρομολάγνων και καταστροφολόγων.
Η διεθνής διασυνδεσιμότητα και η πληθυσμιακή κινητικότητα βοήθησε την επιδημία να εξαπλωθεί πολύ πιο γρήγορα από άλλες στο παρελθόν, ή φάνηκε να εξαπλώνεται πολύ γρηγορότερα.
Διότι μολονότι έφτασε γρήγορα σε κάθε γωνιά της γης, οι πραγματικές μολύνσεις δεν ξεπερνούν επ’ ουδενί το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ οι επιβεβαιωμένες μόλις το 0,24%! Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον πραγματικό αριθμό των μολύνσεων στο 3-7% του παγκόσμιου πληθυσμού, με διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα και περιοχή σε περιοχή. Όμως αυτό δεν αλλάζει την εικόνα, ότι η μεταδοτικότητα δεν είναι τόσο τρομακτικά μεγάλη, όσο στην αρχή είχε θεωρηθεί.
2. Είναι πολύ σοβαρή νόσος;
Απάντηση: Σε σχέση με το παρελθόν και άλλες επιδημίες που έχει βιώσει η ανθρωπότητα, ο covid-19 είναι μια σχετικά ήπια νόσος. Όλα τα στοιχεία -και πλέον διαθέτουμε πολλά- αυτό μαρτυρούν. Μόνον το 1% των μολύνσεων οδηγεί σε σοβαρή νόσηση. Το μεγαλύτερο ποσοστό δεν παρουσιάζει καν συμπτώματα. Αυτό οδηγεί σε συμπεράσματα ενδεχόμενης ύπαρξης διασταυρούμενης ανοσίας με άλλους κορωναϊούς (όπως αυτοί που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα). Και αυτό, στο βαθμό που ισχύει, είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο και για την εξέλιξη της επιδημίας στο μέλλον.
3. Πρόκειται για μια συνωμοσία για τον έλεγχο του πληθυσμού παγκοσμίως, ένα «πείραμα» λοιπόν μαζικού κοινωνικού ελέγχου;
Απάντηση: Αυτή η προσέγγιση αφορά τους... ψεκασμένους της αντιπέραν όχθης.
Προφανώς λοιπόν, όχι! Είναι άλλο ζήτημα εάν στην πορεία το πανδημικό φαινόμενο εργαλειοποιήθηκε, όπως συνήθως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
4.Υπάρχουν θάνατοι;
Απάντηση: Βεβαίως! Άσχημοι θάνατοι. Τρομακτικοί! Κυρίως αυτοί που συνέβησαν στην πρώτη φάση της επιδημίας, όπου οι γιατροί δεν καταλάβαιναν καν περί τίνος επρόκειτο.
Θυμάμαι γιατρό από το νοσοκομείο της Μπέργκαμο, που μιλούσε για ενδοφλέβια χορήγηση παρακεταμόλης ως τρόπο αντιμετώπισης των περιστατικών στις ΜΕΘ, πέραν της διασωλήνωσης.
Άργησαν λίγο, αλλά έμαθαν ότι η υπερφλεγμονώδης αντίδραση αντιμετωπίζεται μόνον με ισχυρά αντιφλεγμονώδη.
Άργησαν λίγο, αλλά κατενόησαν, ότι η χορήγηση αέρα με πίεση στους πνεύμονες μέσω του αναπνευστήρα, προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά, από το όποιο όφελος.
Άργησαν λίγο, αλλά αντελήφθησαν ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τις μικροβιακές επιμολύνσεις, άρα η συγχορήγηση αντιβιοτικών είναι αναγκαία.
Άργησαν λίγο, οι νεκροψίες, αλλά όταν έγιναν, όταν λίγοι παθολογοανατόμοι στην Γερμανία, την Ιταλία, στις ΗΠΑ και αλλού έσπασαν την άτυπη απαγόρευση και προχώρησαν σε πολλές αυτοψίες, έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες στους κλινικούς γιατρούς για το τι πραγματικά συμβαίνει στον οργανισμό ενός σοβαρά πάσχοντα. Μέχρι τότε μόνον μακροσκοπικά συνέλεγαν πληροφορίες και με βάση την εμπειρία του ο κάθε γιατρός λειτουργούσε, μέσα στο άγχος και την αγωνία, να σώσει ό,τι θα μπορούσε να διασωθεί, μέσα από αλληλοαναιρούμενα φαρμακευτικά πρωτόκολλα.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη, αλλά δεν χρειάζεται, όσοι θέλουν να καταλαβαίνουν, καταλαβαίνουν.
Βεβαιότατα λοιπόν, πολλοί από αυτούς τους -εν τέλει- άδικους θανάτους προκλήθηκαν από έλλειψη προετοιμασίας, από την υποβάθμιση των συστημάτων υγείας, από τσαπατσουλιά και εν τέλει από τον ΠΑΝΙΚΟ.
Τα γηροκομεία σε ολόκληρη την Ευρώπη και στη Νέα Υόρκη μετετράπησαν σε «σφαγεία» και ΔΕΝ φταίει ο ιός γι’ αυτό.
Υπάρχουν ευθύνες και στην τελική κάποιοι θα δώσουν λόγο, τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Κρατήστε το!
Σήμερα, παρά την «έκρηξη» των επιβεβαιούμενων περιστατικών διεθνώς, οι θάνατοι είναι στο ένα πέμπτο των αναμενομένων σχετικά με τα αρχικά ποσοστά. Ήδη το αμερικανικό CDC δίνει επίσημα ποσοστό θνητότητας 0,26%, δηλαδή κάτι παραπάνω από την εποχική γρίπη!
Ακόμη και στην Ελλάδα, το ποσοστό των θανάτων από την 1η Ιουνίου και μετά βρίσκεται σταθερά κάτω από το 1/3 των αναμενομένων σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό του Μαρτίου - Απριλίου και τον αριθμό των κρουσμάτων, τότε και τώρα.
Τα στοιχεία είναι εδώ επίσημα και δημόσια να μας βγάζουν με αναίδεια τη γλώσσα τόσο στους τρομολάγνους, όσο και στους ψυχραιμότερους. Στους... ψεκασμένους κάθε είδους και πλευράς και στους ορθολογιστές, που γνωρίζουν να μελετούν χωρίς φόβο και πάθος τα δεδομένα και να μην παρασύρονται από κάθε είδους ιδεοληψία στο όνομα μάλιστα της επιστήμης.
Κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την μείωση των θανάτων, που δεν μπορεί να αποκρυβεί, αναφέροντας ότι τώρα μολύνονται νεώτεροι.
Αμ δε!
Τα ίδια τα στοιχεία με την ηλικιακή κατανομή των κρουσμάτων από τον ΕΟΔΥ, τους διαψεύδουν.
Πάντα οι νεώτεροι και οι «παραγωγικές» ηλικίες μολύνονταν περισσότερο και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, αφού η «κινητικότητα» μεταξύ τους είναι η μεγαλύτερη. Η μόνη αξιοσημείωτη διαφορά στην ηλικιακή κατανομή αφορά τα παιδιά από 0-17 χρονών. Εκεί όντως το ποσοστό υπερδιπλασιάστηκε από την αρχή, μειώνοντας αντίστοιχα την ποσοστιαία συμμετοχή της άνω των 65 ηλικιακής ομάδας (αλλά όχι σε απόλυτους αριθμούς). Αλλά δεν είναι τα παιδιά που συγχρωτίζονται συνωστιζόμενα, στις πλατείες, στα μπιτς μπαρ, στα κλαμπ και στα πάρτι στις βίλλες της Μυκόνου. Στην ηλικιακή κατηγορία από 18-39 ετών, η ποσοστιαία αύξηση είναι μικρή και καθόλου ενδεικτική μιας έστω τάσης που θα «ενοχοποιούσε», αντικοινωνικές τάχα, συμπεριφορές των νέων. Εάν μάλιστα συμπεριλάβουμε και τις ηλικίες από 40 έως 64 ετών, τότε το ποσοστό μολύνσεων στις ενδιάμεσες αυτές ηλικίες παραμένει εξαρχής το ίδιο.
Συνεπώς η σημαντική αυτή μείωση των θανάτων είναι απολύτως πραγματική και οφείλεται αποκλειστικά στην πολύ καλύτερη (και άρα αποτελεσματικότερη) αντιμετώπιση των έτσι κι αλλιώς λίγων βαρέων περιστατικών, που αφορούν, σχεδόν στο σύνολό τους, ηλικιωμένους με υποκείμενες συνοσηρότητες. Σε λιγότερα περιστατικά ενδονοσοκομειακών επιλοιμώξεων κτλ.
5. Η μάσκα προστατεύει;
Απάντηση: Πέραν της διχογνωμίας μεταξύ των επιστημόνων και τις αντιφατικές τους θέσεις, όπου στις αρχές (βλέπε δηλώσεις Τσιόρδα, Σύψα κτλ) ήσαν αντίθετοι στη χρήση της, ενώ τώρα την επιβάλλουν επί ποινή 150 ευρώ προστίμου, τα πράγματα κι εδώ είναι καθαρά για όσους διαθέτουν στοιχειώδη ψυχραιμία για να σκέπτονται λογικά.
5.1. Υπό προϋποθέσεις η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ χρήση μάσκας από τον γενικό πληθυσμό, αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους, όπως τα ΜΜΜ, θα μπορούσε να είναι χρήσιμη ως συμπληρωματικό μέτρο. Επ’ ουδενί όμως μπορεί να υποκαταστήσει και μάλιστα επαρκώς, τα μέτρα προσωπικής υγιεινής και την αποφυγή καταστάσεων συνωστισμού.
5.2. Όμως εδώ προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα. Τι είδους μάσκα;
Προφανώς και οι εξειδικευμένες ιατρικές μάσκες τύπου FFP2, ή 3 δεν προσφέρονται για κοινή χρήση, πέραν από το υψηλό τους κόστος.
Τι εναλλακτικές υπάρχουν;
Η απλή «χειρουργική» μάσκα, οι υφασμάτινες και οι «ασπίδες» προσώπου.
5.3. Οι «ασπίδες» προσώπου δεν προσφέρουν καμία προστασία! Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο είναι βλαξ. Το νοσηλευτικό προσωπικό πίσω από την ασπίδα φοράει πάντα ειδική μάσκα!
5.4. Οι υφασμάτινες, επίσης προσφέρουν ελάχιστη, και γρήγορα καθίστανται ανθυγιεινές αφού «νοτιάζουν» δηλαδή υγραίνονται από τους εκπνεόμενους υδρατμούς του φέροντα και σύντομα στην επιφάνειά της συσσωρεύονται κάθε είδους μικροσωματίδια (και μικρόβια). Συσσωρεύσεις, ένα μέρος των οποίων, λογικά, εν συνεχεία εισπνέεται από τον φέροντα τη μάσκα, επειδή δεν υπάρχει κανενός είδους τρόπος φιλτραρίσματος, που προσφέρουν οι εξειδικευμένες μάσκες. Ενώ η συχνή αλλαγή μάσκας, σε πραγματικές συνθήκες εφαρμογής σε εργασιακούς χώρους, μάλλον, εάν δεν είναι αδύνατη, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, θα μπορούσε να υπάρξει συσσώρευση και στελεχών του κορωναϊού, με συνέπεια στη συνέχεια ο φέρων τη μάσκα να μολυνθεί. Τελικά η ίδια η μάσκα μπορεί να αποτελέσει παγίδα για τον φέροντα κι ας είναι Polo, Lacoste, Yves Saint Laurent, ή από τις σωβρακοφανέλες της κας Σταυροπούλου της τηλεοπτικής διαφήμισης.
5.5. Μένουν οι «χειρουργικές» μάσκες μιας χρήσης. Κι αυτές όμως πάσχουν από τα παραπάνω προβλήματα, ίσως λιγότερο από τις υφασμάτινες, αλλά είναι οι μόνες που στην ανάγκη μπορούν να φανούν χρήσιμες.
5.6. Πολλοί «αρνητές» της μάσκας μιλούν άκριτα για πρόκληση υποξίας, ή δηλητηρίασης από το εκπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην προσωρινή χρήση της μάσκας, πολύ περισσότερο διότι το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι δηλητήριο! Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν όλοι που έχουν τελειώσει το πολύ την 3η γυμνασίου.
Παρ’ όλα αυτά η χρήση της δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό υπάρχει, ενώ εμποδίζει τη σωστή λειτουργία της αναπνοής, έτσι ώστε η παρατεταμένη χρήση της για πολύν καιρό, κάθε μέρα και για πολλές ώρες σε συνθήκες μάλιστα, όχι ηρεμίας γραφείου, αλλά σωματικής προσπάθειας, όπως υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους, δύναται -σε συνδυασμό με τα προαναφερόμενα (στο 5.4.)- να πυροδοτήσει -σε βάθος χρόνου- είτε προϋπάρχοντα υποκείμενα νοσήματα, είτε να συμβάλλει στη δημιουργία τους. Μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί κανένα, μα κανένα, στοιχείο που να αποκλείει μεσομακροπρόθεσμα μια τέτοια σοβαρή επίπτωση στην υγεία των φερόντων. Οι γιατροί στα χειρουργεία και αλλού, φορούν ειδικές μάσκες με συγκεκριμένες προδιαγραφές ασφαλείας και σε κάθε περίπτωση έχουν τη δυνατότητα της συχνής αλλαγής τους. Ενώ σπάνια θα υποχρεωθούν να τη φορούν συνεχώς για πολλές ώρες, καθημερινά. Πέραν του γεγονότος, ότι και η υποχρέωση για χρήση μάσκας είναι ένας ακόμη επιπρόσθετος λόγος που κατατάσσει τα υγειονομικά επαγγέλματα στην κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών, που ανήκουν έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα εάν τους το αναγνωρίζεται ή όχι..
Θα μου πει κάποιος, και θα έχει δίκιο, ότι μπροστά στο πανδημικό φαινόμενο θα πρέπει να σταθμίσουμε τους κινδύνους. Όμως έτσι ανοίγεται μεγάλη συζήτηση, και τότε θα πρέπει στη συνεκτίμηση και την στάθμιση των κινδύνων να ληφθεί υπ’ όψιν και η επικινδυνότητα της ίδιας της νόσου, που φαίνεται, να είναι αρκετά μικρότερη απ’ ό,τι είχε θεωρηθεί αρχικά, όπως αναφέρεται παραπάνω και τα αντικειμενικά δεδομένα αποδεικνύουν.
5.7. Μερικοί παρομοιάζουν τη χρήση μάσκας με εκείνη της ζώνης ασφαλείας στο αυτοκίνητο, ή το κράνος στους μοτοσικλετιστές. Η σύγκριση είναι αδόκιμη και επιπόλαιη.
Διότι τόσο η ζώνη ασφαλείας, όσο και το κράνος, χωρίς να εμποδίζουν καμιά φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού αποδεδειγμένα σώζουν ζωές, ενώ οι μάσκες καθόλου δεν αποδεικνύεται ότι προσφέρουν κάτι, ειδικά οι υφασμάτινες που δεν πληρούν καμιά προδιαγραφή. Αντίθετα μάλιστα σε παρατεταμένη χρήση και σε συνθήκες σωματικής προσπάθειας είναι ανθυγιεινές και μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα, που οι προτείνοντες τη χρήση τους, είτε αγνοούν, είτε αφελώς δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους.
6. Τελικά να φοράμε μάσκα, ή όχι;
Η απάντηση κι εδώ είναι απλή: Ναι υπό προϋποθέσεις.
6.1. Πρώτα και κύρια διότι δεν νομίζω ότι περισσεύουν σε κανέναν τα 150 ευρώ του προστίμου. Μετά διότι κανείς δεν πρόκειται να πάθει κάτι από τη χρήση της όποιας μάσκας για λίγη ώρα μπαίνοντας στο μετρό, το λεωφορείο, ή σε ένα κλειστό χώρο που ο συνωστισμός είναι αναπόφευκτος.
Εάν όμως πράγματι κάποιος φοβάται να μη μολυνθεί, μόνο μάσκα χειρουργικού τύπου μιας χρήσης οφείλει να χρησιμοποιεί για να έχει μια κάποια στοιχειώδη προστασία. Οι «ασπίδες» και οι υφασμάτινες μάσκες, είναι για να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους
Δυστυχώς, όπως έγραφα και τις προάλλες, το γιατί επιτρέπονται όλες αυτές ενώ δεν προσφέρουν κάτι, ή προσφέρουν πολύ λίγα ενώ είναι ανθυγιεινές στην παρατεταμένη χρήση τους (εκτός από τις «ασπίδες», που είναι αδιάφορες), έχει να κάνει με την πολιτική σκοπιμότητα και την εργαλειοποίηση της πανδημίας για λόγους επιβολής και αποπροσανατολισμού από τα τεράστια προβλήματα που θα κληθεί ο κόσμος να αντιμετωπίσει οσονούπω και η πολιτική εξουσία αδυνατεί, ή μάλλον δεν θέλει, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, να δώσει λύσεις. Έχει να κάνει επίσης με το γεγονός ότι η αγορά μασκών μιας χρήσης, είναι (σωρευτικά) πανάκριβες, ενώ όλοι γνωρίζουν, ότι το πραγματικό όφελος είναι μικρό σχετικά. Αυτές θα έπρεπε να χορηγούνται δωρεάν, αφού η μη χρήση τους προκαλεί τιμωρία δια του προστίμου, αλλά πόθεν;
Έτσι επιτεύχθηκε ένας «συμβιβασμός»! Φοράτε εσείς ό,τι σας καυλώσει για δήθεν προστασία, αποδεικνύοντας πόσο πειθαρχημένοι είστε, για να παριστάνουμε εμείς (οι φωστήρες της επιστήμης και της πολιτικής) ότι φροντίζουμε για την υγεία σας, επεκτείνοντας το κουμάντο μας πάνω σας.
Ταυτόχρονα ένας νέος επικίνδυνος κοινωνικός αυτοματισμός αναδύεται επενδυμένος με επιστημονικοφάνεια. Οι τρομοκρατημένοι «μασκοφόροι» απέναντι στους όποιους ψυχραιμότερους, που προβληματίζονται για το που πάει όλο αυτό το πράγμα. Θα σύστηνα στους εραστές της μάσκας να φορέσουν μπεϊμπιλίνο καλύτερα, αλλά είμαι... ευγενής.
6.2. Δεύτερον και τέλος, όσο έστω και λίγο χρήσιμη μπορεί να είναι η σωστή και σωστά φορεμένη, ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ, μάσκα εκεί που ίσως χρειάζεται αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους, τόσο ηλίθιο είναι να φοράει κανείς μάσκα περπατώντας στον δρόμο, κάνοντας τζόκινγκ, ή βγάζοντας τον σκύλο του βόλτα.
Αυτά κι αφήστε τον Άδωνι να παριστάνει τον... Ζορό στην τηλεόραση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου