Μην ξεχνάμε. Σαν χθες, 28 Μαΐου 1979 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο κανονικός ηγέτης) υπογράφει την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, μια ένταξη που ενώ ήταν ευλογία εμείς τη διαχειριστήκαμε σαν κατάρα. Πότε με τα κοινοτικά κονδύλια που έγιναν μπαρ στις εθνικές οδούς, πότε με τα τεράστια δάνεια που χάθηκαν σε ένα κράτος που δεν έχει αρχή μέση και τέλος.
Έτσι, λοιπόν, 38 χρόνια μετά η Ελλάδα δείχνει να βρίσκεται με το ένα πόδι έξω
από μια μοναδική κατάκτηση. Με βασικό υπεύθυνο την κυβέρνηση της Αριστεράς. Και οι τελευταίες ημέρες πράγματι μας έχουν μπερδέψει.
Είναι τόσο ανίκανος ο Τσίπρας; Έχει τόσο κακούς συμβούλους; Πώς είναι δυνατόν την ημέρα της ψήφισης των μέτρων, τρεις ημέρες πριν από το Eurogroup να είναι τόσο αισιόδοξος; Να μιλά για γραβάτες, για τόσο καλές εξελίξεις που δεν μπορεί να είναι αληθινές, για σίγουρη πολιτική λύση στο θέμα του χρέους;
Εγκλωβίστηκε ο ίδιος; Του είπαν ψέματα υπουργοί και σύμβουλοί του; Τον άδειασαν οι ξένοι; Ό,τι κι αν συμβαίνει δείχνει ότι η κυβέρνηση έχασε τα αυγά και τα πασχάλια στην πιο κρίσιμη στιγμή. Αυτοεγκλωβίστηκε στην υπόθεση του μνημονίου κι έδωσε όλο το βάρος σε μια εκ των πραγμάτων αν όχι χαμένη, σίγουρα όχι κερδισμένη υπόθεση
Μην ξεχνάμε κάτι βασικό. Το θέμα του χρέους ήταν στην κορυφή της ατζέντας του Μαξίμου μήνες τώρα. Και πόνταραν στην αλλαγή συσχετισμών στην Ευρώπη για να το λύσουν με ευνοϊκό τρόπο. Πρώτα ήθελαν να βγει ο ακροδεξιός στην Ολλανδία για να πιέσει τις Βρυξέλλες. Έχασαν. Στη συνέχεια πόνταραν στη Μαρίν Λεπέν. Έχασαν και μετά στήριξαν τον Μ. Σουλτς αλλά κι αυτός είναι «κουτσό άλογο». Ακόμη και η συμμαχία του Νότου είναι μια μεγάλη φούσκα. Ο πιο σκληρός επικριτής της Ελλάδας ήταν ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών.
Σε όλες τους τις επιλογές είναι χαμένοι. Και αναρωτιόμαστε αν αυτές οι ήττες είναι λόγω ανοησίας, ανικανότητας, κακής διαχείρισης της κατάστασης. Ή μήπως ο δρόμος προς τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού είναι αυτός που οδηγεί στην έξοδο από την Ευρώπη; Άλλωστε, είναι πιο εύκολο να το ζητά ο ίδιος ο κόσμος, μην αντέχοντας την ανέχεια και κατηγορώντας την Ευρώπη. Είναι πιο εύκολη η αναζήτηση εχθρών έξω από την Ελλάδα, από τους πολιτικούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή, από την Αριστερά που δύο χρόνια τώρα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να μας ρίξει στα βράχια. Ακόμη κι όταν μνημόνια υπογράφει το κάνει με τρόπο που ο κόσμος θα κατηγορήσει την Ευρώπη κι όχι την κυβέρνηση για την ανικανότητά της.
Πολύ φοβούμαστε ότι και αυτό το καλοκαίρι δεν θα είναι ανέφελο, αν δεν υπάρξει λύση μέσα στον Ιούνιο. Όχι ότι δεν θα έχουμε να πληρώσουμε δόση, αλλά γιατί η αναβολή της απόφασης για το χρέος θα χειροτερέψει την εικόνα της πραγματικής οικονομίας. Χάθηκαν πέντε μήνες, αν χαθούν άλλοι τρεις, ποιος πράγματι θα είναι σοβαρός για να επενδύσει στην Ελλάδα, για να αισθανθεί ασφάλεια, για να δείξει ότι εμπιστεύεται τη χώρα αυτή; Και είναι πιθανόν να φτάσουμε σε μια στιγμή όπου το δίλημμα θα είναι: «Ή νέο μνημόνιο ή Grexit». Αυτό που ο Σόιμπλε προώθησε από την αρχή και βρήκε τα πρόθυμα κορόιδα.
http://www.antinews.gr/action.read/politiki/apoteros-skopos-to-grexit-/2.116236
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου