Μάντσεστερ: Σύντομα και στην Ελλάδα

“First we hit Manchester, then we take Thessaloniki…”

Κάποτε η τρομοκρατία είχε ατομικούς στόχους και κτυπήματα. Δεν ήταν τυφλή. Κι όμως η οργή ξεχείλιζε. Η διεθνής κοινή γνώμη κατεφέρετο ανεπιφύλακτα κατά του IRA, κατά των Ερυθρών Ταξιαρχιών, κατά της Μπάντερ Μάινχοφ ή και της 17Ν.

Η ψυχρότητα με την οποία σήμερα αντιδρούν οι ανά τον κόσμο ελίτ – οι ηγέτες, τα κόμματα, οι γραφειοκράτες και οι «opinion makers» - μαρτυρούν απώλεια ζωτικότητος, απώλεια του ιδίου του ενστίκτου επιβιώσεως. Καμία έκκληση για ενότητα, για άμυνα, για αγώνα. Δεν αναγνωρίζεται καν το γεγονός ότι βρισκόμαστε ήδη εν μέσω μίας σύγκρουσης, όπου το ένα μέρος είμαστε εμείς. Όταν η Βρεττανή Υπουργός Εσωτερικών μιλά για μία «βαρβαρική ενέργεια», η

διαπίστωση είναι ορθή, αλλά όχι ζωτική. Δεν προσφέρει ίχνος ελπίδας.

Ζωτικής σημασίας είναι το γεγονός, ότι η παρακμή στον δυτικό κόσμο κατέστησε την άμυνα απέναντι σ’ αυτούς τους βαρβάρους αδύνατη. Η κατάστασή μας μοιάζει με τις τελευταίες ημέρες της Ρώμης. Μόνο που στην περίπτωσή μας υπάρχει ένα τραγικό και συνάμα καθοριστικό δεδομένο: Ο εχθρός είναι εντός των τειχών.

Προς τι η σχόλη;

Δεν υπάρχει τίποτε που να μην έχει ειπωθεί για τους κινδύνους του μεταναστευτικού και κυρίως της μαζικής εισροής μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει τίποτε που θα έκανε έναν λογικό άνθρωπο να πιστέψει ότι αυτό που έγινε στο Μάντσεστερ δεν ήταν αναμενόμενο και φυσικά τίποτε που θα μπορούσε να πείσει ότι δεν θα ξανασυμβεί. Κι όμως, υπάρχουν οι διάφοροι μετριοπαθείς Μακρονίστας της ευρω-σοβιετικής ιντελιγκέντσιας, που προσπαθούν να πείσουν όλους τους Ευρωπαίους ότι το άσπρο είναι μαύρο. Και δεν υπάρχει τίποτε που να τους δικαιολογεί.

Προς τι όμως η σχόλη; Προς τι η ευαισθησία και ανοχή στοννούμερο ένα κίνδυνο για τα ευρωπαϊκά έθνη; Προς τι ο παραλογισμός;Μα για την οικονομία φυσικά.Μια μαρξιστική θεώρηση, διεθνιστική και εθνομηδενιστική. Μια εγκληματική και απάνθρωπη μεθοδολογία, από τους εμπόρους του «ανθρωπισμού» και τις ιέρειες της «παγκόσμιας ειρήνης». Ναι, ειρηνιστές που μετέφεραν τον πόλεμο έξω από την πόρτα κάθε Ευρωπαίου νοικοκύρη.

Είναι για γέλια λοιπόν όταν ακούμε την Μέρκελ, κορυφαίο αυτόχειρα αυτού του χάους να εκφράζει τον αποτροπιασμό της. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο ενεργός πληθυσμός στην χώρα της να είναι μεγαλύτερος από τον ανενεργό (συνταξιούχοι – παιδιά), ώστε να διασφαλίζει στους αριθμούς ανάπτυξη και να επιβραδύνει δημογραφική κρίση που πλήττει το ασφαλιστικό της χώρας. Οι νεκροί έφηβοι και τα παιδάκια στο Μάντσεστερ είναι γι’ αυτήν παράπλευρη και μακρινή απώλεια. Το ίδιο ισχύει και για τους εν Ελλάδι θιασώτες και τυφλούς υπηρέτες της.

Όλα για την οικονομία λοιπόν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ενός κράτους – εταιρεία, όπου οι μέτοχοι είναι απλοί αριθμοί, χωρίς χρώμα και χωρίς ταυτότητα. Μια πρακτική εφήμερη και εγκληματική, δημιούργημα μιας μεταλλαγμένης μαρξίστριας, μεγαλωμένης στη Σοβιετική Μόσχα του Μπρέζνιεφ, και των αποσταγμάτων της γενιάς του Μάη του ’68. Ποιος άλλος θα μπορούσε άλλωστε να το πράξει καλύτερα; Δεν υπάρχει ιδανικότερος Δούρειος Ίππος για τον μετα-μοντέρνο σοσιαλ-μαρξισμό στην καρδιά μίας Ευρώπης-Τροίας.

Το μόνο δίλημμα λοιπόν για όλους αυτούς τους εγκληματίες είναι: Παράπλευρες απώλειες ή ανατροπή των οικονομικιστικών σχεδίων τους. Ο δρόμος της λογικής δεν υπάρχει ως επιλογή.Είναι γι΄αυτούς το πιο καταστροφικό σενάριο, καθώς θα σήμαινε δεδηλωμένη χρεωκοπία της πολιτικής τους και εκχώρηση της εξουσίας στα κόμματα ταυτότητος. Τα κόμματα της κοινής λογικής, που πολιορκούν την εξουσία στα ευρωπαϊκά κράτη.

Να τεθεί εκτός νόμου το Ισλάμ, τώρα!

Η θεωρία του μετριοπαθούς Ισλάμ καταρρίπτεται από τους ίδιους τους καρπούς της. Ο 23χρονος τρομοκράτης του Μάντσεστερ  Σαλμάν  Αμπέντι είχε γεννηθεί σ’ αυτήν την πόλη και οι Άγγλοι γείτονές του αντάλλασσαν μαζί του ανύποπτοι χαμόγελα και καλημέρες για πολλά χρόνια. Τώρα, μαθαίνουν τα νέα εμβρόντητοι. Διότι κάποιοι επιμένουν να τους αποκρύπτουν ότι και ο πιο καλοπροαίρετος μουσουλμάνος είναι έρμαιο και όμηρος μίας συμμοριακής λογικής που επικρατεί στην οικογένειά του, στους φίλους του, στην κοινότητά του. Οιαδήποτε απόκλιση από την γραμμή της συμμορίας σημαίνει την εξόντωσή του.

Ας το συνειδητοποιήσουμε επιτέλους αυτό. Πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε το Ισλάμ ως θρησκεία και να το αντιμετωπίσουμε ως επικίνδυνη και εγκληματική ιδεολογία. Αν μη τι άλλο, η σημερινή Ευρώπη έχει ένα υψηλότατο «know-how» προς αυτήν την κατεύθυνση. Και να σκεφθεί κανείς ότι αυτό μπορεί να είναι μόνον η αρχή, καθώς η ιδεολογία αυτή, νομιμοποιεί τους υποστηρικτές της να την απαρνούνται με σκοπό την επιβολή της. Μ’ άλλα λόγια, ουδείς θα τους ψέξει αν το πράξουν τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός, όσες φορές κι αν λαλήσει.

Το Ισλάμ είναι εδώ

Κανείς βέβαια δεν ξέρει αν θα υπάρχουν περιθώρια για λογική αντίδραση μέσω πολιτικών, για οργανωμένη και διά της βίας θεσμική αντίδραση ή καν για αντίδραση κατά βούληση. Όσο ακραία κι αν ακούγονται όλα αυτά, δεν μπορεί να θεωρούνται πιο ακραία από τον τρόπο που βιάζεται και απομακρύνεται ο τρόπος ζωής, για τον οποίο οι Ευρωπαίοι αγωνιστήκαμε για αιώνες, άλλοτε με αίμα και άλλοτε με πνεύμα. Αυτό είναι το σημαίνον και ζωτικό κεκτημένο μας και όχι οι δακρύβρεχτες ιστορίες περί ανοχής στην διαφορετικότητα. Προέχει η διάσωση της δικής μας διαφορετικότητος και γι΄αυτό δεν θα μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει σαν ιστορικός του μέλλοντος.

Στην Ελλάδα, πράττουμε κάκιστα που βασιζόμαστε στην γελοία πεποίθηση ότι οι Ισλαμιστές δεν θα μας πειράξουν. Ξεχνάμε με ποιους έχουμε να κάνουμε και εθελοτυφλούμε στην εικόνα νεκρών εφήβων και παιδιών. Ξεχνάμε με ποιους συνορεύουμε. Ξεχνάμε με ποιους έχουμε ανοικτούς λογαριασμούς και ποιοι θεωρούν ότι έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με εμάς. Είναι επιτακτική η ανάγκη να φανταστούμε το Μάντσεστερ σαν τη Θεσσαλονίκη και τη συναυλία της Αριάνα Γκράντε, σαν συναυλία του Ρουβά.

 http://www.syntiritikoi.gr