Η Ελλάδα είναι χώρα υπό κατοχή. Με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, οι δανειστές αποφασίζουν και διατάσσουν την κατάθεση, υπογραφή και αποδοχή νόμων από την Ελληνική Βουλή, η οποία έχει μετατραπεί σε «εργαλείο» παραγωγής νόμων που παραβιάζουν το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο. Η κατάλυση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι δεν καλύπτονται από την Ευρωπαϊκή Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας που μετατρέπει τη χώρα από οικονομικό πειραματόζωο έως και σε μια τεράστια ανοιχτή φυλακή (ανθρώπινο σκουπιδότοπο) ανεπιθύμητων και χωρίς
δεξιότητες λαθρομεταναστών (όσοι έχουν δεξιότητες θα γίνονται δεκτοί στην «πολιτισμένη Ευρώπη), ενώ υλοποιείται και το περίφημο σχέδιο «Καλέργη» για τη δημιουργία μιας νέας ανθρώπινης φυλής απόλυτα χειραγωγήσιμης και χαμηλού δείκτη νοημοσύνης.
Σε αυτή την χώρα, την Ελλάδα, αφού οι «εταίροι», οι «σύμμαχοι» και οι «φίλοι» της, εξάντλησαν κάθε είδους επιθετική και καταστρεπτική «παρεμβολή», καταστρέφοντας όλες τις δομές λειτουργίας μιας χώρας και προστασίας της ασφάλειας των πολιτών της, αποφασίστηκε από τους «δανειστές», η πρόσληψη 1.000 «αρίστων» που θα τοποθετηθούν σε θέσεις κλειδιά διαχείρισης του κράτους. Αποφασίστηκε, δηλαδή, η και τυπική μετατροπή της Ελλάδας σε μια κατεχόμενη περιοχή, η οποία θα διοικείται από εκλεκτούς -σύγχρονους ταγματασφαλίτες- εκείνων που αποφάσισαν και διέταξαν την απόλυτη καταστροφή της.
Σύμφωνα, λοιπόν, με δημοσίευμα της «Καθημερινής»:
«αφού έχουν όλα πια δοκιμαστεί, αφού ο μεγάλος ασθενής δεν ανταποκρίνεται σε καμία αγωγή, τι μένει; Η μεταμόσχευση. Και δη η μεταμόσχευση εγκεφάλου.
Ο ασθενής είναι βέβαια το ελληνικό κράτος, που επτά χρόνια τώρα αποδεικνύεται ανεπίδεκτο μεταρρύθμισης. Το μόσχευμα που θα έσπαγε τον φαύλο κύκλο θα μπορούσε να είναι οι Ελληνες της διασποράς. Της νέας διασποράς. Με την κατάρτιση και την εμπειρία που έχουν αποκτήσει σε διεθνείς οργανισμούς, πανεπιστήμια και επιχειρήσεις του εξωτερικού, θα μπορούσαν να αποτελέσουν δύναμη αναζωογόνησης των ελληνικών θεσμών. Αρκεί κατ’ αρχήν να τους δινόταν το κίνητρο.
Κάπως έτσι το συνέλαβαν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Max Planck της Χαϊδελβέργης, ο Armin von Bogdandy και ο Μιχάλης Ιωαννίδης. Η φόρμουλα που κατέστρωσαν προβλέπει τη «στρατολόγηση» στελεχών για την ελληνική διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι Βρυξέλλες, με τις διαδικασίες πρόσληψης και αξιολόγησης προσωπικού που έχουν αναπτύξει, θα επιλέξουν 500 με 1.000 στελέχη, αποκλειστικώς Έλληνες, για θέσεις-κλειδιά στο ελληνικό κράτος. Ο διαγωνισμός θα είναι ανοικτός στους Ελληνες που εργάζονται στην Ελλάδα. Πρωτίστως όμως θα στοχεύει στην παλιννόστηση του ταλέντου που έχει μεταναστεύσει. Δηλαδή στην προσέλκυση ανθρώπων που, αν και εξοικειωμένοι με την ελληνική πραγματικότητα, δεν έχουν συνάφεια με την εγχώρια διοικητική και πολιτική κουλτούρα. Οι Βρυξέλλες δεν θα τους προσλάβουν μόνο. Θα αναλάβουν, σύμφωνα με την πρόταση, και τη μισθοδοσία τους.
Δομικά προβλήματα
Η ιδέα ακούγεται όντως απλή, αλλά εγείρει σοβαρές ενστάσεις που δεν περιορίζονται μόνο στις προφανείς νομικές και πρακτικές δυσκολίες. Αμφισβητούν και το ίδιο το σκεπτικό της. Αμφισβητούν το κατά πόσον μπορεί να αποδώσει η εγκατάσταση μιας ελίτ στην κορυφή της διοίκησης, χωρίς να έχει αλλάξει το σώμα της διοίκησης. Τι θα καταφέρουν τα πρόσωπα, αν δεν έχουν πρώτα σπάσει οι συστημικές αγκυλώσεις;
«Η ελληνική διοίκηση δεν έχει οργανογράμματα. Εχει ανάποδη πυραμίδα – πολλά αφεντικά και λίγους υπαλλήλους. Είναι μεξικανικός στρατός», λέει στέλεχος που συμμετείχε στην Task Force της Κομισιόν, της ομάδας υπό τον Χορστ Ράιχενμπαχ που από το 2011 μέχρι τον Ιούνιο του 2015 συνεργάστηκε με τις ελληνικές αρχές για να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές. «Ακόμη κι αν φέρεις 500 ανθρώπους, 500 διαμάντια, θα είναι σαν να τα πετάς στη λάσπη», επισημαίνει η ίδια πηγή.
Με τις διαπιστώσεις για τα δομικά προβλήματα της διοίκησης συμφωνεί και ένας από τους εμπνευστές της, ο Μιχάλης Ιωαννίδης. Στα 33 του, ο ερευνητής του Max Planck δεν έχει εργαστεί ποτέ στην Ελλάδα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό και εργάζεται έκτοτε στη Γερμανία. Περιπτώσεις σαν τη δική του αντιπροσωπεύουν το συνεχώς διερυνόμενο αρνητικό ισοζύγιο ανθρώπινου δυναμικού μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και ευρωπαϊκού Νότου. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επωφεληθεί από τις επενδύσεις της σε ανθρώπινο κεφάλαιο. Χρειάζεται επειγόντως καταρτισμένο προσωπικό, αλλά δεν μπορεί να το κρατήσει. Σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, «η πρότασή μας έχει και τη λογική ότι η Ε.Ε. καλείται να φέρει κάποιους πίσω, ως αντίμετρο στο brain drain». Πεντακόσιοι είναι, βέβαια, λίγοι. Αλλά «από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή», λέει.
Και σίγουρα, αυτή η «αρχή», αφορά την αρχή του τέλους της Ελλάδας, η οποία και επίσημα, μετατρέπεται σε μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη, η οποία θα λειτουργεί προς όφελος επιχειρήσεων που «πληρούν τις προδιαγραφές» των δανειστών! Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου