Μετὰ τὶς παρελάσεις καὶ σχολεῖα τῆς... ὑπερηφάνειας;

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

 

«Μὴν ἀμελήσετε! Πάρτε μαζί σας νερό.

Τὸ μέλλον μᾶς ἔχει πολλὴ ξηρασία»

Μιχ. Κατσαρός, «Καρὰ Σαδδουκαίων»

Μάθαμε, ἐπιτέλους, ποιὸς εἶναι «φωτισμένος δάσκαλος». Σύμφωνα μὲ τὸν κ. Κουράκη ὅσοι δάσκαλοι διδάσκουν τὴν σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση εἶναι φωτισμένοι. Ἐλθῶν εἰς Μακεδονίαν, γιὰ νὰ παραστεῖ στὴν παρέλαση τῶν ὑπερηδέως ὑπερηφάνων, σὲ σχετικὴ ἐκδήλωση ποὺ διοργάνωσε φιλοϋπερήφανη συνιστώσα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πέραν τῶν ἄλλων πεφωτισμένων λόγων του, δήλωσε ὄτι.. «ὀφείλουμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν ἀγωγὴ στὴν ἐκπαίδευση πάνω στὴ διαφορετικότητα» διότι, «ἡ διαφορετικότητα εἶναι πλοῦτος, τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα δὲν πρέπει νὰ αἰσθάνονται συστολὴ καὶ φόβο».

Ὅσοι, δηλαδή, πιστεύουμε ὅτι δὲν ξυπνάει ὁ Ἕλληνας, δὲν λυτρώνεται ἀπὸ τὸν λήθαργο, ἂν δὲν τοῦ θυμίσεις καὶ δείξεις ποιὲς εἶναι οἱ ρίζες του, ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ φύτρα του καὶ ἂν δὲν τοῦ δώσει νὰ γευτεῖ ἀπὸ τοὺς ἀθάνατους καρποὺς τοῦ μοναδικοῦ στὸν κόσμο γενεαλογικοῦ τοῦ δέντρου εἴμαστε... ἀφώτιστοι. Ὅσοι πρεσβεύουμε ὅτι «ἂν εἶναι νὰ προκόψουμε σὰ λαός, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ....

τὸ κατορθώσουμε μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη μας καὶ τὴ γλώσσα μας» καὶ ὅτι «μονάχα μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖ νὰ φυτρώσει κάτι ἀληθινὸ» εἴμαστε σκοταδιστές.

(Οἱ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν φράσεις εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου «γιὰ τὸ Σολωμό»).

Εἶναι σίγουρα, θὰ ‘ρθεῖ ἡ ὥρα, ποὺ ὅσοι δάσκαλοι ἐπιμένουμε νὰ διδάσκουμε τὸν... σκοταδισμὸ τῆς Πονεμένης Ρωμηοσύνης καὶ νὰ ἀρνούμαστε τὰ δηλητηριώδη «φῶτα» τῆς διαφορετικότητας, θὰ βρεθοῦμε ἐνώπιόν τοῦ διλήμματος: ἢ ὑπακοῦς ἢ ἀπολύεσαι. Μὲ ἄλλα λόγια, ἴσως δὲν εἶναι πολὺ μακριὰ ὁ χρόνος, ὅπου θὰ κληθοῦμε οἱ δάσκαλοι, ποὺ πιστεύουμε στὸ Χριστὸ καὶ θεωροῦμε τὴν πατρίδα μᾶς τζιβαϊρικὸ πολυτίμητο, νὰ ἀπαντήσουμε στὴν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς ἀποστόλους:

«Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὁ ἐγὼ μέλλω πίνειν». Τότε θὰ φανεῖ ποιοὶ εἶναι οἱ ἀληθινοὶ φίλοι Του, αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀπαντήσουν στοὺς ἐντός των τειχῶν γενίτσαρους ὅπως ἀπάντησε ὁ ἥρωας Κυριάκος Μάτσης, ἀητὸς ὑψιπέτης τῆς ΕΟΚΑ κι αὐτός, στὸν κραταιὸ στρατάρχης τῆς Βρεττανικῆς Αὐτοκρατορίας, Χάρτινγκ: «οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγώνα ποιούμεθα, ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς». (Μισὸ ἑκατομμύριο λίρες, ποσὸ τεράστιο, τοῦ πρόσφεραν γιὰ νὰ προδώσει τὸν ἀγώνα. Εἶναι δυνατὸν νὰ δεχτεῖ τέτοιες προστυχιὲς ἄνθρωπος ποὺ ἔλεγε «τότε μόνον θὰ γίνει αὐτό, ὅταν πτώματα τὰ κορμιὰ μᾶς τὰ πατήσουν». Στὸ Δίκωμο, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1958, ἀγγλικὰ πτώματα «πάτησαν» τὸ ἡρωικὸ κορμί του).

Βεβαίως, ὁ κ. Κουράκης, πρὶν γίνει ὑπουργὸς μελετοῦσε καὶ ἄλλα καινὰ (ἢ κενὰ) γιὰ τὴν Ἐκπαίδευση. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2013 ὑποστήριζε τὴν κατάργηση τῶν παρελάσεων καὶ τὴν ἀντικατάστασή τους ἀπὸ «δράσεις». Τὸ 2012, τὸν Νοέμβριο, σὲ ἄρθρο του στὴν «Αὐγὴ» μιλοῦσε γιὰ χωρισμὸ Ἐκκλησίας-Κράτους, γιὰ μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογία, γιὰ τὴν κατάργηση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν (στὴν πράξη ἔχει καταργηθεῖ λόγω ἀδιαφορίας τῶν δασκάλων), τὴν κατάργηση τῆς πρωινῆς προσευχῆς στὰ σχολεῖα, τὴν ἀφαίρεση τῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες.

Θυμόμαστε καὶ τὴν πρότασή του, στὸ συνέδριο ποὺ ὀργάνωσε τὸ ΑΠΘ μὲ θέμα «Ἐκκλησία καὶ ἀριστερά», τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2013 γιὰ ἐπιβολὴ φόρου, ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας, στοὺς πολίτες ποὺ δηλώνουν Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι. Μὲ λίγα λόγια εἶχε ὅλα τα τυπικὰ προσόντα καὶ τὰ «προοδευτικά»... μόρια γιὰ νὰ γίνει ὑπουργὸς Παιδείας. Καὶ ἔγινε.

Τώρα, ὄντας ἡ πατρίδα στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, εἰσηγεῖται νὰ πᾶμε ἕνα βῆμα μπροστά: νὰ διδάσκεται στὰ σχολεῖα ἡ ὁμοφυλοφιλία. (Ὁ σύγχρονος στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας, μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, σὲ πρόσφατη ἐπιστολὴ του-12 Ἰουνίου 2015- στὴν Ι.Κ. τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τόνιζε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἡ δημόσια προβολὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τὴν δημοσία αἰδῶ καὶ τὴν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρὸς τοὺς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καὶ ἀποτελεῖ τορπίλη στὰ θεμέλια της ἑλληνικῆς οἰκογένειας καὶ τῆς κοινωνίας μὲ τὸ ὀξὺ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἀλλὰ καὶ αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στὰ παιδιά, ποὺ θὰ ἀνατραφοῦν ἀπὸ ὁμοφυλοφιλικὰ ζεύγη, ὅπως θὰ ἐπιδιωχθεῖ στὸ ἑπόμενο στάδιο»). Γιὰ νὰ γίνει καὶ αὐτὸ δουλεύουν πυρετωδῶς τὰ παιδαγωγικὰ τμήματα. Γνωρίζουν οἱ ποικιλώνυμοι νεοταξίτες ὅτι τὰ πάντα κρίνονται ἀπὸ τὴν προσωπικότητα τοῦ δασκάλου. («Σχολεῖο ἴσον δάσκαλος». Παλαμᾶς).

Δάσκαλος μὲ ρωμαίικο φρόνημα, κάνει τὸν σταυρό του, κλείνει τὴν πόρτα τῆς αἴθουσας καὶ φροντίζει, διακριτικά, «νὰ διδάσκει στὰ παιδιὰ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ». (Τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη τὰ τελευταῖα λόγια). Τὰ τελευταῖα χρόνια, ἀπὸ τὶς παιδαγωγικὲς σχολὲς ἐξέρχονται ἐκπαιδευτικοὶ μπουκωμένοι ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα τῆς ἀπιστίας καὶ ἀφιλοπατρίας. Ἡ πλειονότητα τῶν καθηγητῶν τοὺς εἶναι... κουρακόπαιδα, ἄνθρωποι ποὺ ἑτοιμάζουν τὴν γενιὰ τῶν ἐκπαιδευτικῶν ποὺ «θὰ σακατέψει» τὰ παιδιά. «Τώρα θὰ σακατευτοῦν πολλὰ παιδιά, ἀλλὰ καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ κρίνη ἀνάλογα. Θὰ ἐξετάσει σὲ τί κατάσταση θὰ ἦταν, ἂν δὲν τὰ ἐπηρέαζαν καὶ δὲν τοὺς ἔκαναν κακό. Ὅμως ἐμεῖς χρειάζεται νὰ κάνουμε πολλὴ προσευχὴ γιὰ τὰ καημένα τα παιδιά, ὥστε νὰ ἐπέμβη ὁ Θεὸς νὰ τὰ βοηθήση καὶ νὰ μὴ σακατευτοῦν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ὑγιέστατα πνευματικὰ καὶ νὰ ἀποκτήσουν ἀρετὲς» ἔλεγε ὁ ἅγιος Παϊσιος. (Λόγοι Α’, «μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, σέλ. 297).

Ἤδη στὰ σχολεῖα ὑπάρχει αὐτὴ ἡ διάσταση. Οἱ νεώτεροι, παιδιὰ τῆς παραλυμένης δεκαετίας τοῦ ’80, τοῦ χαβαλέ, τῶν καταλήψεων, τῆς ἥσσονος προσπάθειας, εἶναι οἱ δάσκαλοί των... δράσεων. Ἡ Παιδεία γι’ αὐτοὺς εἶναι περίπου διασκέδαση. (Ὁ Πλάτων ἔλεγε «τέρπειν καὶ διδάσκειν», ὅμως κάποιοι σταματοῦν στὸ «τέρπειν». Καὶ ἐπειδὴ «ἠδὺ τὸ μηδὲν πράττειν» τὰ παιδιὰ τοὺς συμπαθοῦν. Ἐπαναλάμβανω δὲν φταῖνε οἱ δάσκαλοι. Οἱ προοδευμένοι καθηγητές τους, τοὺς σακατεύουν καὶ αὐτούς). Ἐμεῖς, οἱ παλαιότεροι, οἱ παραδοσιακοί, οἱ ἐθνοκεντρικοί, θεωρούμαστε ξεπερασμένοι, συντηρητικοί, ὀπισθοδρομικοί. Μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅταν θὰ ἔχουν συνταξιοδοτηθεῖ (;) καὶ οἱ τελευταῖοι ...σκοταδιστὲς καὶ στὰ σχολεῖα θὰ κυριαρχοῦν οἱ... φωτισμένοι τοῦ Κουράκη, τότε θὰ εἰσέλθουν ἀμαχητὶ ἀπὸ πόρτες καὶ ὁλάνοιχτα παράθυρα ὅλες οἱ «διαφορετικότητες». Οἱ, πρὸς τὸ παρόν, ὀνειροφαντασίες τοῦ κ. Κουράκη θὰ πραγματοποιηθοῦν καὶ μάλιστα θὰ βαφτιστοῦν μεταρρύθμιση, σπουδαία καὶ τρανή, καὶ τὸ ζαλισμένο κοπάδι, ὁ ἑλληνόφωνος πληθυσμός, θὰ χαίρεται καὶ θὰ καμαρώνει. Γι’ αὐτό, λέω καὶ ξαναλέω, νὰ ὀργανώσει ἡ Ἐκκλησία, ὅσοι Ἐπίσκοποι συμμερίζονται τὴν ἀγωνία, «φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀγωγῆς»-λόγια τοῦ Καποδίστρια- γιὰ νέους καὶ ἀδιόριστους δασκάλους καὶ δασκάλες. Σ’ αὐτὰ θὰ μορφωθεῖ μία γενιὰ δασκάλων «διακεκριμένων ἐπὶ φιλοθρησκεία καὶ ἔρωτι πρὸς τὴν ἐθνικὴν γλώσσαν καὶ φιλολογίαν» ὅπως καὶ πάλι ὁ Κυβερνήτης μᾶς κανοναρχεῖ. Ἀλλιῶς «θὰ εἶναι δυσοίωνό το μέλλον τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ διακυβέρνησίς της ἀδύνατη».

Θυμήθηκα, κλείνοντας, κάτι ἀπὸ τὸν τόπο μου, τὸ Μοσχοχώρι Πιερίας. Στὶς ὀνομαστικὲς γιορτὲς εὐχόμαστε «νὰ χαίρεσαι τὸ ὄνομά σου». Κι αὐτὸ γιατί τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας πολλοὶ ἀλλαξοπιστοῦσαν, ἔχαναν τὸ ὄνομά τους. Εὔχομαι νὰ μὴν χάσουμε τὸ ὄνομά μας μ’ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται. Τὸ ὄνομά μας: Ἕλληνες, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.