«Σούζα» μπροστά στην «τρόικα»..

του Μενέλαου Γκίβαλου

«Σούζα» μπροστά στην «τρόικα».. .Έχουν παραιτηθεί-έχουν πολιτικά αυτοκαταργηθεί- από κάθε είδους διαπραγμάτευση με την «τρόικα»... Ακόμα και από μια προσχηματική κίνηση, που θα απέβλεπε σε καθαρά επικοινωνιακούς λόγους...

Αυτό το νόημα έχει η απόφαση της «τριμερούς» της μνημονιακής κυβέρνησης να συνεχίσει -και να μονιμοποιήσει στην ουσία- την είσπραξη του «χαρατσιού»... μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ μέχρι τέλους του 2013 και από το 2014 μέσω των φοροεισπρακτικών μηχανισμών...

Η ίδια πολιτική στάση ακολουθείται και για τα υπόλοιπα, δήθεν εκκρεμή, θέματα, όπως.....
οι -ουσιαστικές- απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων (που απαξιώνονται ηθικά αλλά και συλλογικά με την κατηγορία των «επίορκων»), τα ελλείμματα, η μοίρα των ασφαλιστικών ταμείων, η τύχη της Εθνικής Τράπεζας.

Υποδείγματα «καλών μαθητών», όπως ακριβώς υπέδειξε ο «παιδονόμος» της Ευρωζωνης, ο κ. Σόιμπλε, παρουσίαζονται ενώπιον της εξουσιαστών τους με σκυμμένα κεφάλια, με «καθαρογραμμένες» τις εντολές της «τρόικας»...

Κάθε φορά, πριν από την επίσημη «τελετή» της πλήρους υποταγής στην «τρόικα» και στο 4ο Ράιχ, προηγείται η θεατρική κομματική παράσταση, που περιλαμβάνει «κόκκινες γραμμές», «αντιρρήσεις», «ενστάσεις», «απειλές» περί καταψήφισης των μέτρων. ..

Στον ρόλο του πρωταγωνιστή ο κ. Φ. Κουβέλης και σε δεύτερο ρόλο ο κ. Ευ. Βενιζέλος, οι οποίοι μέσω των «διαφοροποιήσεων» που διατυπώνουν επιδίδονται στην πραγματικότητα σ' έναν «ενδομνημονιακό», «ενδοκυβερνητικό» ανταγωνισμό, που στην προέκταση του αφορά την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των ηγεσιών τους στον χώρο της «Κεντροαριστεράς», του «Κέντρου». του «σοσιαλισμού», αφού το σημερινό θνησιγενές κυβερνητικό «σχήμα» εξαντλεί, μήνα με τον μήνα, τη δυνατότητα επιβίωσης του. Γιατί πολύ σύντομα, στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, η «μαύρη τρύπα» των ελλειμμάτων, η ογκούμενη ανεργία και η διάλυση του παραγωγικού ιστού θα οδηγήσουν στην ανάγκη λήψης νέων μέτρων, για τα οποία έχει ήδη δεσμευθεί η σημερινή κυβέρνηση με την περίφημη «ρήτρα» του Μνημονίου...

Δεν θα πρέπει, μάλιστα, να μας εκπλήξει ενδεχόμενη πρόταση της «τρόικας» για κάλυψη των ελλειμμάτων μέσω ενός τύπου φορολόγησης των καταθέσεων. .. Άλλωστε, η δήμευση των καταθέσεων αποτελεί ήδη επίσημη πράξη στην Ευρωζώνη και μπορεί κάλλιστα να ενεργοποιείται κάθε φορά, είτε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είτε για την κάλυψη ελλειμμάτων...

Το κυβερνητικό «παιγνίδι» παίζεται πια χωρίς προσχήματα. Η ΝΔ και η ηγεσία της έχει ταυτίσει την παρουσία, την επιβίωση και την όποια προοπτική της, με την πλήρη υποταγή τις εντολές της γερμανικής ηγεσίας και των χρηματοπιστωτικών κέντρων εξουσίας.Έχει εγκαταλείψει στην πράξη κάθε προσπάθεια επιχειρηματολογίας και πολιτικής επικοινωνίας με την κοινωνία. Στην κλασική μέθοδο τρομοκράτησης και απειλών έχει ενσωματώσει, μάλιστα, την τελευταία περίοδο το «παράδειγμα» της Κύπρου... Με θρασύτητα, που ανταποκρίνεται στο μέγεθος της ενοχής τους, οι κυβερνητικοί «εταίροι» -και ιδιαίτερα η ΝΔ- ερμήνευσαν την καταστροφή που επέρχεται στη Μεγαλόνησο ως απόρροια του «ΟΧΙ»..

.

Αυτό είναι το κατάντημα των πολιτικών ηγεσιών που όχι μόνο εγκατέλειψαν αβοήθητο ένα τμήμα του Ελληνισμού, που όχι μόνο επιχαίρουν για την καταστροφή της Κύπρου, αλλά χρησιμοποιούν την καταστροφή αυτή ως «αντεπιχείρημα» της εθελόδουλης στάσης τους, που θα καταγραφεί ως μαύρη σελίδα στη νεώτερη περίοδο της Ιστορίας μας.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν σήμερα ως μοναδικό «ομφάλιο λώρο» επιβίωσης τους το κυβερνητικό στρατόπεδο, έχουν προσδεθεί στο άρμα της ΝΔ και αποτελούν στην πράξη κομματικούς μηχανισμούς νομιμοποίησης της ακροδεξιάς -σε οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο- μετατόπισης της. Μια ενδεχόμενη πτώση της σημερινής κυβέρνησης θα έθετε ευθέως το ζήτημα της πολιτικής τους επιβίωσης.

Οι «αντιρρήσεις» που εκφράζονται, συνεπώς, από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και οι όποιες προσχηματικές διαφοροποιήσεις τους δεν αφορούν τους «τροϊκανούς» -οι οποίοι, άλλωστε, αντιμετωπίζουν περιφρονητικά το σύνολο των κυβερνητικών εντολοδόχων-αλλά την «εγχώρια πολιτική και εκλογική αγορά», θέλουν να αφήσουν ανοιχτά ορισμένα ενδεχόμενα, όπως μια μελλοντική συνεργασία τους σε κυβερνητικά σχήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ ή μια μεταξύ τους συνεργασία για τη δήθεν κάλυψη του κεντρώου χώρου. Όλα αυτά όμως είναι ασκήσεις επί χάρτου, είναι ο «επιθανάτιος ρόγχος» ενός καταρρέοντος κομματικού οργανισμού, που έχει απολέσει την πολιτικοιδεολογική του ταυτότητα και την κοινωνική του νομιμοποίηση, δηλαδή τους βασικούς λόγους ύπαρξης του.

Οι κυβερνητικοί «εταίροι του Μνημονίου» ελπίζουν σε μια ακόμα περίοδο χάριτος, την οποία προσδιορίζουν μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Τάζουν, μάλιστα, στους «ιθαγενείς» και «κούρεμα» του χρέους. .. Ξεχνούν όμως ότι μια άνετη εκλογή της Ανγκελα Μέρκελ θα ερμηνευθεί πολιτικά ως επικύρωση και πλήρης αποδοχή του μοντέλου λιτότητας που εφαρμόζει, θα της παράσχει, δηλαδή, το πολιτικό «διαβατήριο» να περάσει στη δεύτερη φάση, της πλήρους κυριαρχίας της γερμανικής ηγεμονίας, που θα επικυρωθεί σε συντακτικό επίπεδο με τη δήθεν πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, δηλαδή με τη συνταγματική αναγνώριση της υποδούλωσης -πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής- των λαών του Νότου.

από το «Παρόν» μέσω «Βαθύ Κόκκινο»