Αγορά φρεγατών χωρίς άμυνα περιοχής ίσον εγκατάλειψη της Κύπρου

 

Του Χρήστου Πουγκιάλη από το slpress.gr

Στις αρχές του 2002 ο τότε αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού ναύαρχος Γεώργιος Θεοδωρουλάκης έκανε διάλεξη στη Σχολή Εθνικής Αμύνης, παρουσία του υπογράφοντος. Είχε πει ότι για την υποστήριξη του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου, το Πολεμικό Ναυτικό είχε προτείνει στην κυβέρνηση  τέσσερα μεταχειρισμένα αμερικανικά πλοία, προς αγορά. Όμως, η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να προμηθευθεί άλλα, με τα οποία δεν μπορούσε να υποστηριχθεί επιχειρησιακά το δόγμα.

Ο λόγος είναι ότι για να υποστηριχθεί η Κύπρος με πλοία επιφανείας, αυτά πρέπει να διαθέτουν δυνατότητες άρνησης πρόσβασης/απαγόρευσης περιοχής, Anti-Access/Area Denial (A2/AD), εν συντομία αεράμυνα περιοχής. Η ίδια δυνατότητα απαιτείται ακόμα και για επιχειρήσεις στην ΑΟΖ του συμπλέγματος της Μεγίστης, στα απομακρυσμένα σημεία, δηλαδή προς την περιοχή που συνορεύει με την κυπριακή και αιγυπτιακή ΑΟΖ.

Σημειώνουμε ότι η Τουρκία διαθέτει οκτώ φρεγάτες με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, ενώ η Ελλάδα καμία.

Επίσης, επειδή η Τουρκία τα επόμενα χρόνια θα παραλάβει τα υποβρύχια τύπου 214, τα ελληνικά πλοία θα πρέπει να διαθέτουν τις πιο σύγχρονες ανθυποβρυχιακές δυνατότητες. Επειδή μάλιστα η Τουρκία ετοιμάζεται να κατασκευάσει δικούς της πυραύλους Cruise με εμβέλειες ακόμα και άνω των 1.000 χλμ, τα πλοία αυτά θα πρέπει να διαθέτουν αντιβαλλιστικές ικανότητες ανάλογες, όπως τις είχε προδιαγράψει το Πολεμικό Ναυτικό.

Οι εν λόγω τουρκικοί πύραυλοι (Gezgin) θα κατασκευάζονται με κινητήρες ουκρανικής τεχνολογίας, κατόπιν της πρόσφατης συμφωνίας των δύο χωρών. Θα αναπτυχθούν σύντομα και πρόκειται να εκτοξεύονται από στεριά, αέρα και θάλασσα. Ακόμα και τα υποβρύχια τύπου 214 της Τουρκίας, που τα ονομάζει Reis-class, θα μπορούν να τους εκτοξεύουν. Τι έκανε το υπουργείο Εξωτερικών και οι υπηρεσίες ασφαλείας μας για να εμποδίσουν αυτή τη συμφωνία, τι κάνουν για να μην υλοποιηθεί και τι κάνει το υπουργείο Άμυνας για να κατασκευάσουμε και εμείς τέτοιους πυραύλους;

Για την αντιμετώπιση των κινδύνων χρειαζόμαστε τουλάχιστον τέσσερα πλοία με αεράμυνα περιοχής. Διότι, εκτός των βάσεων στη Λιβύη, η Τουρκία σύντομα θα διαθέτει και ελικοπτεροφόρο/αεροπλανοφόρο. Έτσι πέραν της Κύπρου πρέπει να προστατεύεται και η Ελλάδα από δυτικά και νότια. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη άμυνας από τη στεριά και αριθμό πλοίων με τις ανωτέρω δυνατότητες, που να επιχειρούν ταυτόχρονα και νοτιοδυτικά και στην περιοχή Κύπρου-Καστελλορίζου.

Οι υποψήφιες φρεγάτες για το Πολεμικό Ναυτικό

Παρά ταύτα φαίνεται ότι κυβέρνηση οδηγείται στο να αγοράσει τις αμερικανικές φρεγάτες ΜΜSC. Αυτές, πέρα από τις βλάβες που παρουσιάζουν, έχουν και επιχειρησιακές αδυναμίες. Δεν διαθέτουν δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, ούτε επαρκή ανθυποβρυχιακή προστασία, ούτε ραντάρ μεγάλης εμβέλειας. Επί πλέον δεν δίδονται με επιθετικά όπλα, αντίστοιχα με τα Scalp Naval των Belharra.

Για την προμήθεια αυτή προβάλλεται ως θετική η ταυτόχρονη αίτηση της ενδιάμεσης λύσης, να μας δώσουν οι ΗΠΑ δύο γέρικα πλοία με αεράμυνα περιοχής Ticonderoga ή τα πιο σύγχρονα Arleigh Burke. Εν τούτοις μόνον δύο τέτοια πλοία δεν επαρκούν για τις απειλές που περιγράψαμε, ενώ ο βίος τους θα είναι περιορισμένος λόγω παλαιότητας.

Ας σημειωθεί ότι οι Γάλλοι επέστρεψαν με βελτιωμένη πρόταση για κατασκευή στην Ελλάδα τεσσάρων φρεγατών FDI σε τιμή 4 δισ. ευρώ. Αυτές είναι ίδιες με τις Belharra, αλλά χωρίς δυνατότητες αεράμυνας περιοχής. Επομένως ούτε αυτές καλύπτουν τις απαιτήσεις για προστασία της Κύπρου, της ελληνικής ΑΟΖ και των θαλασσών νότια και δυτικά της χώρας.

Οριστικοποιείται η εγκατάλειψη της Κύπρου

Κατόπιν των ανωτέρω παρατηρούμε ότι το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου δεν εγκαταλείφθηκε μόνον με το σταμάτημα των ασκήσεων “Νικηφόρος-Τοξότης” το 2000. Αποδυναμώθηκε και με την αγορά ακατάλληλων για το σκοπό αυτό πλοίων. Λόγω αυτού και οι μετέπειτα κυβερνήσεις δεν έχουν δυνατότητες να υποστηρίξουν το δόγμα, ακόμα και αν το ήθελαν.

Αλλά και σήμερα, με την προωθούμενη αγορά, ουσιαστικά εγκαταλείπεται στρατιωτικά, άρα και πολιτικά, η προστασία της Κύπρου και της ελληνικής ΑΟΖ. Θα μείνουμε με φρεγάτες όπως οι σημερινές, που όσο πιο πολύ απομακρύνονται από τα νησιά μας, τόσο θα δυσκολεύονται σε πολεμικές επιχειρήσεις. Θα είναι δε χρήσιμες μόνο για το ΝΑΤΟ, όπου δρουν υπό την προστασία άλλων πλοίων. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Μία τέτοια προμήθεια θα αποκαλύψει πολλά για τις προθέσεις του πολιτικού μας συστήματος και για την Κύπρο και ευρύτερα. Η προστασία της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου αποτελεί όχι μόνο εθνικό καθήκον, αλλά και νομική υποχρέωση που έχει η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη. Γιατί η Ελλάδα, που συνεχώς ομνύει στο Διεθνές Δίκαιο, δεν τηρεί στην πράξη μια συνθήκη που έχει υπογράψει; Γιατί εγκαταλείπει έμμεσα τον κυπριακό Ελληνισμό; Δεν έχει συνείδηση ότι αυτή η εγκατάλειψη θα οδηγήσει σε πλήρη απώλεια της Μεγαλονήσου;

Ανατροπή του ισοζυγίου ισχύος

Εν προκειμένω, έχουμε ενώπιόν μας πολύ βαριές ευθύνες. Η αγορά φρεγατών με τόσες ελλείψεις θα αποβεί εις βάρος του ισοζυγίου ισχύος του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού έναντι του τουρκικού. Θα φθάσουμε στο σημείο όπου το Ναυτικό μας δεν θα έχει την ισχύ πυρός, ώστε να καταγάγει νίκες, ενώ τα πλοία και η ζωή των στελεχών θα προστατεύονται πλημμελώς. Τέτοια πλοία θα ακινητοποιούνται για να μην γίνουν βορά στα τουρκικά πυρά, ή θα θυσιάζονται.

Ο μόνος τρόπος για να διαφυλαχθεί η ειρήνη είναι να φοβάται η Τουρκία την αποτρεπτική δύναμη της Ελλάδας μέχρι την Κύπρο. Η σχεδιαζόμενη αγορά, εάν προχωρήσει, συνιστά εθνικό σκάνδαλο, για να μη χρησιμοποιήσουμε σκληρότερη γλώσσα. Το ζητούμενο δεν είναι η Ελλάδα να αγοράσει τις γαλλικές Belharra, αλλά φρεγάτες με επαρκή αεράμυνα περιοχής. Εάν θέλουν να αγοράσουν από τις ΗΠΑ, αντί των MMSC, μπορούν να αγοράσουν τα Arleigh Burke που διαθέτουν αεράμυνα περιοχής.

Η κυβέρνηση οφείλει να αρνηθεί οποιαδήποτε προσφορά, που δεν ικανοποιεί τις επιχειρησιακές προδιαγραφές που έχει ανάγκη το Πολεμικό Ναυτικό για τα οποία έχει ενημερωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι απαράδεκτο να πιέζει ανώτατους αξιωματικούς, με τρόπο ανάλογο που θυμίζει “κομματική πειθαρχία”, προκειμένου να συναινέσουν σε επιχειρησιακά απαράδεκτες λύσεις.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση θα κοροϊδεύει αν τελικά προχωρήσει σε προμήθεια φρεγατών, χωρίς αεράμυνα περιοχής. Τα σημερινά λάθη της μπορεί να τα πληρώσουμε αύριο όχι μόνο με την απώλεια πλοίων και πληρωμάτων, αλλά και με την ακεραιότητα της πατρίδας μας και βέβαια και της Κύπρου. Εάν η κυβέρνηση δεν αλλάξει ρότα, η ευθύνη συνολικά του πολιτικού συστήματος θα είναι βαρύτατη. Θα πρόκειται για εθνικό έγκλημα.