Τις
τελευταίες εξελίξεις σε Λιβύη και Ανατολική Μεσόγειο σχολιάζει μέσω του
προσωπικού του blog στο pagenews.gr ο Λάμπρος Καλαρρύτης.
Ο ουρανός στη Μεσόγειο έχει αρχίζει να σκοτεινιάζει το τελευταίο διάστημα. Στη Λιβύη τα πράγματα δεν εξελίσσονται προς το συμφέρον της Ελλάδας
καθώς ο Φαγέζ αλ Σαράζ όχι μόνο άντεξε και απέτρεψε την κατάληψη της
Τρίπολης από τις δυνάμεις του Χαλίφα Χάφταρ, αλλά ανακατέλαβε περιοχές
που είχε θέσει υπό τον έλεγχό του ο τελευταίος.
Η αντοχή του Σαράζ και η δυνατότητα αντεπίθεσης οφείλεται στην τουρκική βοήθεια σε πολεμικό υλικό και μισθοφόρους η οποία ουδέποτε διεκόπη, παρά τις διακηρύξεις ου ΟΗΕ και της ΕΕ περί επιβολής εμπάργκο στις αντιμαχόμενες πλευρές. Τελικά το εμπάργκο περισσότερο έβλαψε τον Χάφταρ του οποίου το επιχειρησιακό momentum ανέκοψε, παρά τον Σαράζ ο οποίος συνέχιζε να
ενισχύεται από την Τουρκία η οποία παρακάμπτει τα – επιφανειακά περισσότερο – εμπόδια που συνάντησε από το ετεροβαρές ούτως ή άλλως εμπάργκο. Η Άγκυρα εξάλλου έχει αποστείλει, μεταξύ άλλων, τέσσερις φρεγάτες ανοιχτά της Λιβύης προς υποστήριξη του καθεστώτος Σαράζ και προκειμένου να εξασφαλίσει τον θαλάσσιο έλεγχο της περιοχής. Είχε προηγηθεί η αποστολή αντιαεροπορικών συστημάτων για την προστασία της Τρίπολης, δεκάδων μη επανδρωμένων αεροσκαφών τουρκικής κατασκευής, τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού κ.ά, πέραν του λοιπού στρατιωτικού υλικού και χιλιάδων τζιχαντιστών μισθοφόρων.
Η Τουρκία δεν αναμένει ότι ο Σάραζ θα επικρατήσει ολοκληρωτικά στη Λιβύη, αλλά δεν την ενδιαφέρει αυτό. Την ενδιαφέρει να επιβιώσει το καθεστώς του προστατευόμενού της, το οποίο δυστυχώς είναι διεθνώς αναγνωρισμένο παρότι στηρίζεται κυρίως από ισλαμιστές, έστω και σε μια διχοτομημένη Λιβύη, ώστε να επιβάλλει και με επίφαση νομιμοποίησης το πειρατικό Μνημόνιο Άγκυρας – Τρίπολης με το οποίο υφαρπάζει την ελληνική, και όχι μόνο, ΑΟΖ. Οι Γερμανοί και σε αυτό το θέμα συνεχίζουν να κινούνται ανοιχτά κατά των ελληνικών συμφερόντων. Υπενθυμίζεται ότι στις διασκέψεις για τη Λιβύη, ως οκοδεσπότες, δεν προσκάλεσαν τη χώρα μας παρότι είναι άμεσα θιγόμενη. Ευνοούν ένα τέτοιο σενάριο, επιβίωσης του Σαράζ, διότι κρατούν ικανοποιημένο τον διαχρονικό σύμμαχό τους την Τουρκία, κόβουν τα φτερά της Ελλάδας στην περιοχή η οποία είναι υψηλού ενεργειακού ενδιαφέροντος ( η αγορά των υδρογονανθράκων δεν θα μείνει για πάντα στα Τάρταρα) και αποκτούν ερείσματα στη Μεσόγειο, όπου η ισχυρή παρουσία μέχρι στιγμής είναι των Αμερικανών και των Γάλλων.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται επίσης την αναστολή των γεωτρήσεων και την προσωρινή απόσυρση των μεγάλων ενεργειακών εταιρειών (EXXON MOBIL, TOTAL, ENI ) από την κυπριακή ΑΟΖ και την περιοχή ευρύτερα λόγω της κατακρήμνισης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και επανακάμπτει με γεωτρύπανο και φρεγάτες στα αδειοδοτημένα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου, όχι γιατί την ενδιαφέρει η γεώτρηση καθαυτή, αλλά για να επιβάλλει την παράνομη παρουσία της αξιοποιώντας το κενό.
Ο συνδυασμός αυτών των εξελίξεων δεν είναι καλός για την Ελλάδα και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να αποτραπεί η δημιουργία τετελεσμένων τα οποία μέχρι από λίγο καιρό ακούγονταν εξωφρενικά. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχει τίποτα πιο εξωφρενικό από την πραγματικότητα, ειδικά όταν την αφήνεις να εξελίσσεται ερήμην σου για πολύ καιρό, νομίζοντας ότι οι καταστάσεις θα διαμορφωθούν ευνοϊκά από μόνες τους με κάποιον μαγικό τρόπο.
Η αντοχή του Σαράζ και η δυνατότητα αντεπίθεσης οφείλεται στην τουρκική βοήθεια σε πολεμικό υλικό και μισθοφόρους η οποία ουδέποτε διεκόπη, παρά τις διακηρύξεις ου ΟΗΕ και της ΕΕ περί επιβολής εμπάργκο στις αντιμαχόμενες πλευρές. Τελικά το εμπάργκο περισσότερο έβλαψε τον Χάφταρ του οποίου το επιχειρησιακό momentum ανέκοψε, παρά τον Σαράζ ο οποίος συνέχιζε να
ενισχύεται από την Τουρκία η οποία παρακάμπτει τα – επιφανειακά περισσότερο – εμπόδια που συνάντησε από το ετεροβαρές ούτως ή άλλως εμπάργκο. Η Άγκυρα εξάλλου έχει αποστείλει, μεταξύ άλλων, τέσσερις φρεγάτες ανοιχτά της Λιβύης προς υποστήριξη του καθεστώτος Σαράζ και προκειμένου να εξασφαλίσει τον θαλάσσιο έλεγχο της περιοχής. Είχε προηγηθεί η αποστολή αντιαεροπορικών συστημάτων για την προστασία της Τρίπολης, δεκάδων μη επανδρωμένων αεροσκαφών τουρκικής κατασκευής, τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού κ.ά, πέραν του λοιπού στρατιωτικού υλικού και χιλιάδων τζιχαντιστών μισθοφόρων.
Το Κατάρ, δε, το οποίο χρηματοδοτεί αφειδώς την Τουρκία, στήριξε και στηρίζει οικονομικά και τον Σαράζ, αναπληρώνοντας ως ένα βαθμό τις απώλειες σε ρευστότητα που υπέστη το καθεστώς, από το κλείσιμο της στρόφιγγας των πετρελαιοπηγών που κατέλαβαν οι σύμμαχοι του Χάφταρ.
Ακόμα και τώρα που εξελίσσεται η πολυεθνική επιχείρηση «Ειρήνη» για την επιβολή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, η ουσιαστική επιτήρηση επικεντρώνεται στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά του Τομπρούκ και της Βεγγάζης, δηλαδή στις περιοχές τις οποίες ελέγχει ο Χάφταρ, άρα το εμπάργκο αποδυναμώνει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, αυτόν και όχι τον εκλεκτό της Άγκυρας ο οποίος συνεχίζει να τροφοδοτείται και να στηρίζεται στρατιωτικά.Η Τουρκία δεν αναμένει ότι ο Σάραζ θα επικρατήσει ολοκληρωτικά στη Λιβύη, αλλά δεν την ενδιαφέρει αυτό. Την ενδιαφέρει να επιβιώσει το καθεστώς του προστατευόμενού της, το οποίο δυστυχώς είναι διεθνώς αναγνωρισμένο παρότι στηρίζεται κυρίως από ισλαμιστές, έστω και σε μια διχοτομημένη Λιβύη, ώστε να επιβάλλει και με επίφαση νομιμοποίησης το πειρατικό Μνημόνιο Άγκυρας – Τρίπολης με το οποίο υφαρπάζει την ελληνική, και όχι μόνο, ΑΟΖ. Οι Γερμανοί και σε αυτό το θέμα συνεχίζουν να κινούνται ανοιχτά κατά των ελληνικών συμφερόντων. Υπενθυμίζεται ότι στις διασκέψεις για τη Λιβύη, ως οκοδεσπότες, δεν προσκάλεσαν τη χώρα μας παρότι είναι άμεσα θιγόμενη. Ευνοούν ένα τέτοιο σενάριο, επιβίωσης του Σαράζ, διότι κρατούν ικανοποιημένο τον διαχρονικό σύμμαχό τους την Τουρκία, κόβουν τα φτερά της Ελλάδας στην περιοχή η οποία είναι υψηλού ενεργειακού ενδιαφέροντος ( η αγορά των υδρογονανθράκων δεν θα μείνει για πάντα στα Τάρταρα) και αποκτούν ερείσματα στη Μεσόγειο, όπου η ισχυρή παρουσία μέχρι στιγμής είναι των Αμερικανών και των Γάλλων.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται επίσης την αναστολή των γεωτρήσεων και την προσωρινή απόσυρση των μεγάλων ενεργειακών εταιρειών (EXXON MOBIL, TOTAL, ENI ) από την κυπριακή ΑΟΖ και την περιοχή ευρύτερα λόγω της κατακρήμνισης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και επανακάμπτει με γεωτρύπανο και φρεγάτες στα αδειοδοτημένα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου, όχι γιατί την ενδιαφέρει η γεώτρηση καθαυτή, αλλά για να επιβάλλει την παράνομη παρουσία της αξιοποιώντας το κενό.
Ο συνδυασμός αυτών των εξελίξεων δεν είναι καλός για την Ελλάδα και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να αποτραπεί η δημιουργία τετελεσμένων τα οποία μέχρι από λίγο καιρό ακούγονταν εξωφρενικά. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχει τίποτα πιο εξωφρενικό από την πραγματικότητα, ειδικά όταν την αφήνεις να εξελίσσεται ερήμην σου για πολύ καιρό, νομίζοντας ότι οι καταστάσεις θα διαμορφωθούν ευνοϊκά από μόνες τους με κάποιον μαγικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου