Η Ελλάδα δεν φοβάται

του Γιώργου Μαλούχου
Τις τελευταίες ημέρες έχουν πια γκρεμιστεί και οι τελευταίες αυταπάτες των τελευταίων που τις είχαν. Πλέον, οι πάντες έχουν επιτέλους κατανοήσει ότι η Τουρκία θέλει πόλεμο. Ουδείς αμφιβάλλει πια. Μετά τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού στην Κω, μετά τις υπερπτήσεις οπλισμένων μαχητικών πάνω από τα ελληνικά εδάφη στον Έβρο και τις εκεί απόπειρες να εισβάλουν πετώντας χημικά και με τον Ερντογάν να παραληρεί λέγοντας ότι οι Έλληνες συμπεριφέρονται όπως οι ναζί, ουδείς δικαιούται πια να έχει την παραμικρή αμφιβολία. Η Τουρκία έχει ξεφύγει εδώ και πολύ καιρό από το επίπεδο του ενδεχόμενου «ατυχήματος», όπως και από εκείνο του «τοπικού» θερμού επεισοδίου. Η Τουρκία θέλει πόλεμο. Και θα τον έχει.

Η Ελλάδα δεν φοβάται τον πόλεμο. Δεν τον επιθυμεί και ουδέποτε έκανε το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση – το αντίθετο μάλιστα: επί πολλά χρόνια «καταπίνει» πολλά. Και κάνει λάθος που τα «καταπίνει». Γιατί αν τα είχε σταματήσει όλα αυτά όταν έπρεπε, δεν θα είχαμε φτάσει στο σημερινό πρωτοφανές επίπεδο τουρκικής αποθράσυνσης.
Οι Τούρκοι έπρεπε να είχαν πάρει το μάθημά τους εδώ και πάρα πολύ καιρό. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν συνέβη: η Ελλάδα, ειδικά από το 1996, είχε αποφασίσει ότι προτιμά να υφίσταται ένα διαρκές καθεστώς έμπρακτης αμφισβήτησης των συνόρων της, παρά να κάνει αυτό που όφειλε: να ρίξει τα τουρκικά αεροσκάφη που το επιχειρούσαν, να βυθίσει τα τουρκικά σκάφη στα Ίμια, να σκοτώσει τους Τούρκους κομάντος που ανέβηκαν οπλισμένοι καταλαμβάνοντας το νησί. Και που, τελικά, έριξαν εκείνοι το ελληνικό στρατιωτικό ελικόπτερο σκοτώνοντας τρεις Έλληνες στρατιωτικούς χωρίς συνέπειες.
Η πολιτική εκείνη υπήρξε εγκληματική για την Ελλάδα και αυτό που ζούμε σήμερα είναι η μεγιστοποίησή της, όπως και οι συνέπειες της επιλογής να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και τις αυταπάτες μας. Να μιλάμε για «ατυχήματα», την ώρα που οι παραβιάσεις γίνονται κατά χιλιάδες κατ’ έτος, ή να φανταζόμαστε ότι με γελοίες πολιτικές του τύπου «θέλουμε την Τουρκία στην Ευρώπη» θα σταματούσαμε την επιθετικότητά της. Αλήθεια, πού είναι σήμερα όλοι εκείνοι που τα υποστήριζαν αυτά με πάθος; Πού είναι όλοι όσοι καθύβριζαν όποιον έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους;
Όμως, όλα αυτά δεν έχουν πια καμία σημασία. Σημασία έχει ότι η ώρα της στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία πλησιάζει. Και ότι η Ελλάδα δεν τη φοβάται. Το να μη θέλεις τον πόλεμο δεν σημαίνει και ότι δεν μπορείς να τον διεξαγάγεις όταν απαιτηθεί για να προστατεύσεις την κυριαρχία και την ακεραιότητα της χώρας. Η Ελλάδα μπορεί να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα σύνορά της. Αρκεί να το αποφασίσει. Να απαλλαγεί από τις πλάνες και να δει την πραγματικότητα κατάματα.
Η πρόβα πολέμου του Έβρου βοήθησε σημαντικά σε αυτό. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να φοβάται. Αντίθετα, θα πρέπει να τρέμει αν η Ελλάδα αποφασίσει να παραδώσει αμαχητί την κυριαρχία της. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν και τα μέσα και τους ανθρώπους για να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα σύνορά μας. Διαθέτουν επίσης τον πολεμικό σχεδιασμό που εφόσον εφαρμοστεί θα κάνει την Τουρκία να μετανιώσει πολύ πικρά για το ότι προκάλεσε τέτοια σύρραξη. Η Ελλάδα διαθέτει επίσης τις συμμαχίες που απαιτείται σε μια τέτοια στιγμή να έχει. Αλλά που για να έχουν νόημα πρέπει η ίδια να είναι αποφασισμένη. Αυτή η Ελλάδα μπορεί και να κάνει πόλεμο και να νικήσει. Ένα μόνο δεν μπορεί να κάνει: πίσω, απέναντι στην Τουρκία που επιχειρεί να την ακρωτηριάσει.
από το «https://www.in.gr/»