του Δημήτρη Σπάθα
Τα πρόσφατα γεγονότα στα σύνορα του Έβρου, με την υβριδική επίθεση της Τουρκίας του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, εκτός των άλλων, άνοιξαν και πάλι πολλά και μεγάλα «ιδεολογικά» και «θεωρητικά» ζητήματα. Λίγο πολύ αναβιώνουν παλαιοσύγχρονες απόψεις και θεωρίες που φιλοδοξούν να εμφανιστούν ως «προοδευτικές» ή αριστερές και αφορούν τα «ανοιχτά σύνορα» και την αθρόα διέλευση – παραμονή αλλοδαπών ανθρώπων στην χώρα μας, με την δικαιολογία του «πρόσφυγα» και του μετανάστη.
Σε ένα τόσο σύνθετο φαινόμενο όπως αυτό της παγκόσμιας μετακίνησης ανθρώπων από τις χώρες τους προς την Ευρώπη, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή και σύνεση. Ας μην ξεχνάμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν περιλαμβάνει μόνο την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση κεφαλαίων και αγωγών, αλλά περιέχει και την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, απαραίτητων για την στρατιά των νέων σκλάβων. Σ’ αυτή την πορεία που δύσκολα θα σταματήσει σύμφωνα με έγκυρες αναλύσεις, θα αναμετρηθούν και θα δοκιμαστούν σκληρά τα μικρά εθνοκράτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια). Άλλωστε δεν είναι καθόλου αθώα η πρεμούρα να εισέλθουν στην ΕΕ όπως-όπως η Αλβανία και η «Βόρεια Μακεδονία» όπου μαζί με την Ελλάδα προορίζονται για μόνιμα αγκυροβόλια χιλιάδων αλλοδαπών μεταναστών.
Οι θέσεις και απόψεις των υποστηρικτών των θεωριών των «Ανοιχτών συνόρων» που συναντιούνται με την πολυπολιτισμικότητα είναι από καιρό γνωστές και εδράζονται σε ένα γενικό ανθρωπισμό. Έναν ανθρωπισμό που συναντά την open society του κ. Σόρος, των ΜΚΟ και τα φιλάνθρωπα αισθήματα των ιμπεριαλιστών της Δύσης, υπό το φύλο συκής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» Αρκετοί από τους υποστηρικτές των «ανοιχτών συνόρων» καταδίκαζαν με ιδιαίτερο μένος την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το «αιμοσταγές» καθεστώς του Άσαντ στη Συρία, σε αγαστή σύμπνοια με τους αμερικάνους υποκινητές του πολέμου και τον Ερντογάν, που υποθάλπουν τους τζιχαντιστές μέχρι σήμερα. Το παιχνίδι εκμετάλλευσης περιπλανώμενων μεταναστών έχει χοντρύνει αρκετά κάτω από κροκοδείλια δάκρυα.
Προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι οπαδοί των «ανοιχτών συνόρων» αποφεύγουν να εκτιμήσουν τις επιθετικές ενέργειες του Ερντογάν εναντίον της χώρας μας, με όχημα πράγματι ταλαίπωρους ανθρώπους μετανάστες, κρυπτόμενοι πίσω από ανιστόρητες θεωρίες, έχοντας μετατρέψει τις ουτοπίες σε όπλο για τις ιδεολογικές και πολιτικές τους θέσεις. Την μέθοδο αυτή, όπου στήνουν αιχμάλωτους μετανάστες με τα παιδιά τους, μπροστά στο συνοριακό φράκτη του Έβρου για να προωθήσουν οι Τούρκοι τα σχέδιά τους την είχαμε ξαναδεί την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Επρόκειτο για τις περίφημες «κλούβες» που οι Γερμανοί προσέδεναν στα τρένα της γραμμής Αθήνας -Θεσσαλονίκης γεμάτες με Έλληνες αιχμαλώτους, ώστε να τις βλέπουν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και να μην προβαίνουν σε σαμποτάζ εναντίον τους. Κάτι ανάλογο σχεδιάζει και ο Ερντογάν βάζοντας μπροστά με αναγκαστικό και βίαιο τρόπο γυναίκες και παιδιά μεταναστών, για να σπάσει τα ελληνικά σύνορα και να καταγάγει εναγωνίως κάποια «νίκη»
Όμως και οι ίδιοι μ’ αυτές τις θεωρίες, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν αυτές τις ανθρώπινες μάζες για να τεκμηριώσουν γενικότερες ιδεολογικές αναφορές ,ότι τάχα αυτοί οι μετανάστες μπορεί να γίνουν η εμπροσθοφυλακή της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης. Ας δούμε μερικά από τα συνθήματα που εκτοξεύονταν κατά τις διαδηλώσεις υπέρ της ανεξέλεγκτης εισόδου μεταναστών στη χώρα μας, την Πέμπτη 5 Μαρτίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Σε ποιο έδαφος θα λάβει χώρα αυτό το σύνθημα, στην Ελλάδα των «ανοιχτών συνόρων», των ανύπαρκτων συνόρων, στην ευρύτερη γερμανική βαλκανική περιφέρεια; Αυτό δεν διευκρινίζεται από τους οπαδούς ενός αόριστου και περίεργου διεθνισμού, που μετά βδελυγμίας καταδικάζουν απερίφραστα κάθε πατριωτικό συναίσθημα, κάθε προσπάθεια υπεράσπισης των εδαφικών συνόρων της χώρας. Παράλληλα κάνουν πως δεν ακούν και δεν βλέπουν ότι τα συνθήματα και οι απόψεις τους βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με δηλώσεις του Ερντογάν.
«Έι Ελλάδα, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μείνουν σε εσένα, σε εσένα έρχονται για να πάνε αλλού. Γιατί ανησυχείς; Έι Ελλάδα, σε καλώ να ανοίξεις κι εσύ τις πύλες σου, να πάνε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες» δήλωσε ο πονόψυχος φασίστας και συνέχισε να εκτοξεύει τα πρωτοφανή γκεμπελικά του ψεύδη «Στο δρόμο προς την Ευρώπη οι γυναίκες και τα μικρά τους δεν αντιμετωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα; Οι Έλληνες στρατιώτες με το να τρυπάνε τις βάρκες τους δεν εκθέτουν στο θάνατο μητέρες και παιδιά;.. Αμφιβάλουμε για την ανθρωπιά όσων δεν λυγίζουν μπροστά σε αυτήν την εικόνα. Ένας ολόκληρος κόσμος γυρίζει την πλάτη του σε αυτή τη θέα μόνο και μόνο για να μη χαλάσει τη βολή του».
Από κοντά και δηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «Να απαιτήσουμε: ανοικτά σύνορα, άμεσος απεγκλωβισμός /ελεύθερη μετακίνηση προς την ηπειρωτική Ελλάδα και όχι εγκλωβισμός στα νησιά… -Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες».
Οι παχυλά αμειβόμενοι «αλληλέγγυοι» από τις ΜΚΟ, τον Σόρος και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ στα νησιά, γράφουν στο Indymedia : «Τις τελευταίες ώρες,… χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες είναι εγκλωβισμένοι/ες στη γκρίζα ζώνη των συνόρων στον Έβρο, δεχόμενοι/ες βίαιη καταστολή από ΜΑΤ και στρατό.» για να ακολουθήσει το σύνθημα «Με τους μετανάστες είμαστε μαζί, επαναπροώθηση σε μπάτσους και ναζί.»
Με τον απαξιωτικό και προσβλητικό αυτό τρόπο αντιμετωπίζουν τις ελληνικές κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που τις μέρες αυτές στον Έβρο δέχονται επιθέσεις από τις τουρκικές κρατικές υπηρεσίες που επιδίδονται σε στρατιωτικές ενέργειες για να σπάσουν τα σύνορα της χώρας και να εισέλθουν βίαια και παράνομα πλήθος ακαθόριστων μεταναστών που έχει παρατάξει αναγκαστικά το καθεστώς Ερντογάν. Δεν ακούσαμε να λένε τίποτα για τις πρωτοφανείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία, σε Αιγαίο και τώρα στον Έβρο για να ευοδωθούν τα γεωστρατηγικά της σχέδια. Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, τουρκικό στρατιωτικό όχημα προσπαθούσε να καταστρέψει τα συνοριακά συρματοπλέγματα για να εισέλθουν κατά χιλιάδες παράνομοι μετανάστες και άλλοι. Επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο μόνο για την υποστήριξη του ιερού αντικειμένου του πόθου και των φανατικών ιδεοληψιών τους. Ξεσηκώνουν θόρυβο για ψύλλου πήδημα, για κάθε ενέργεια του ελληνικού κράτους και των δυνάμεών του που προσπαθούν να αποτρέψουν κάθε παραβίαση των εθνικών συνόρων. Αλλά ποιο δίκαιο επικαλούνται όταν είναι γνωστό ότι κατά την επικύρωση της Σύμβασης της Γενεύης, με το ν.δ 3989/1959, η Ελλάδα έχει διατυπώσει την ακόλουθη επιφύλαξη:
«Η Ελληνική Κυβέρνηση επιφυλάσσεται να καταργεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διατάξεις του άρθρου 26, στις περιπτώσεις ή στις περιστάσεις που κατά τη γνώμη της δικαιολογούν την εφαρμογή μιας εξαιρετικής διαδικασίας προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας ή της δημοσίας τάξεως.»
Φτάνει πιά με τον συνεχή διασυρμό της Αριστεράς στην Ελλάδα. Αυτή η νεόκοπη αυτοαποκαλούμενη αριστερά που δεν διστάζει να ενάγει και το ΕΑΜ για δήθεν ταξική συνεργασία έχει αρνηθεί προ πολλού την μήτρα που την γέννησε. Είναι μια αριστερά που έχει αυτομολήσει στις αγκαλιές της παγκοσμιοποίησης και των προταγμάτων της. Ματαίως προσπαθεί με κούφιες αντικαπιταλιστικές κορώνες να καλύψει την ιδεολογική διαστροφή της. Πολλοί από αυτόν το χώρο ασπάζονται και προβάλουν τις θεωρίες ότι κακώς η Ελλάδα έμπλεξε στον Β Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αντί να συμφιλιωθεί με τον Ιταλό και Γερμανό στρατιώτη, ως ταξικά αδέλφια που θα ανέτρεπαν τις δικές τους ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Σε τέτοιους παραλογισμούς οδηγεί η ιδεολογική τους τύφλωση εναντίον κάθε πατριωτικής δημοκρατικής αντίδρασης. Τότε τον καιρό της ναζιστικής γερμανικής κατοχής οι Έλληνες αριστεροί όλου σχεδόν του φάσματος άδραξαν τα όπλα για την λευτεριά της Πατρίδας, του ελληνικού λαού και το τραγούδι που έλεγαν ήταν μεταξύ των άλλων «…και στο διάβα μας όλοι τρέμουν ράλληδες και γερμανοί. Μάνα μου γλυκειά Ελλάδα, ο αντάρτης του ΕΛΑ Θα σ’ ανάψει τη λαμπάδα της τιμής, της Λευτεριάς.»
Ακόμη μέχρι σήμερα αναλύουν και ψιλοαναλύουν το περίφημο «Γράμμα Ζαχαριάδη» του 1940, γιατί καλούσε τους κομμουνιστές και όλο το λαό να κάνουν «κάθε βράχο, κάθε ρεματιά, κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.» επειδή έγραφε ότι εκείνος ο αγώνας ήταν υπό την διεύθυνση της κυβέρνησης Μεταξά. Αφού αυτός ήταν ο επικεφαλής του κράτους τότε, όπως σήμερα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως, λέτε αυτό να τους πειράζει μόνο ή είναι δικαιολογία για να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι ο ελληνικός λαός έχει πατρίδα, έδαφος και σύνορα τα οποία δεν μπορεί να διαβαίνει αυτοβούλως κανένας πολύ περισσότερο ο φασισμός του Ερντογάν. Για ποια λοιπόν «ανοιχτά σύνορα» κόπτονται αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ύπαρξης τους; Μήπως δεν είδαμε ότι την ίδια συμπεριφορά είχαν και για την Συμφωνία των Πρεσπών, όπου μαζί με την προηγούμενη κυβέρνηση, προπηλάκιζαν τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που διαμαρτύρονταν και καταδίκαζαν την Συμφωνία, τασσόμενοι προκλητικά, υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»! Στον ίδιο παρονομαστή βρέθηκαν τότε και βρίσκονται και σήμερα, καταρρακώνοντας την πατριωτική ΑΡΙΣΤΕΡΆ, και δίνοντας όπλα στους πολιτικούς αντιπάλους της για να την σβήσουν από τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Αυτοί που μεθόδευσαν μαζί με την ΕΕ την εφαρμογή των καταστροφικών μνημονίων, που απεργάζονται την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου φορέα και την σταδιακή αποφλοίωση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας παίρνουν πάσα για γκολ μεγάλης νίκης. Οι αντιπατριωτικές και διεθνο-παγκοσμιοποιητικές απόψεις τους, σε αγαστή σύμπνοια με κάθε μορφής εθνομηδενισμό στέλνουν αέρα στα πανιά κάθε ακροδεξιού φανατισμού που ψάχνει την ευκαιρία του.
Είναι σαφές πως άλλο είναι να υπάρχει καλή θέληση, και να ανταποκρίνεται το ελληνικό κράτος σε μια ανθρωπιστική κατάσταση με ελεγχόμενο τρόπο και διαφορετικό να αντιμετωπίζει ένα μεθοδευμένο σχέδιο από την Τουρκία, που βάλθηκε να μας βυθίσει και πληθυσμιακά. Μὲ δεδομένη τήν εξελισσόμενη δημογραφική μας συρρίκνωση, ποὺ σκοπίμως μᾶς την παρουσιάζουν, ὡς μὴ ἀναστρέψιμη, δικαίως εκδηλώνεται ανησυχία στον ελληνικό λαό, για την είσοδο και παραμονή στη χώρα χιλιάδων αλλοδαπών, με έντονη πολιτιστική και θρησκευτική διαφοροποίηση. Αναρωτιέται κάθε απλός Έλληνας πολίτης τι είναι εκείνο που μας υποχρεώνει να ζήσουμε και να ζυμωθούμε με χιλιάδες ανθρώπους, όπου εκτός των οικονομικών συναλλαγών, δεν μπορούμε να ομονοήσουμε ως προς τον τρόπο ζωής και τις πολιτισμικές μας αντιλήψεις;
«Οι παράτυπες ροές προσφύγων στο διάδρομο των Δυτικών Βαλκανίων τελείωσαν. Δεν είναι θέμα μονομερών ενεργειών αλλά κοινής απόφασης της ΕΕ των 28». Και όταν δηλώνει και των «28» σημαίνει ότι συμφώνησαν και οι δικές μας κυβερνήσεις. Συνειδητά έχει αποφασιστεί ότι η περιοχή Ελλάδας και Τουρκίας θα είναι αποστειρωμένη ζώνη υποδοχής και περίθαλψης μεταναστών. Αυτό ο Ερντογάν το γνωρίζει πολύ καλά, το διαχειρίζεται για να αποσπάσει αυτά που επιθυμεί αλλά το έχει εντάξει κιόλας στα σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας μας, με το σχέδιο να βρίσκεται εν εξελίξει.
Όπως δήλωσε στον Γιάννη Μαρίνο (ΒΗΜΑ) κορυφαίο στέλεχος γερμανικού επιχειρηματικού κολοσσού: «Δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κα Μέρκελ. Η Ελλάδα, ευτυχώς για εμάς, έχει αποδεχτεί το κλείσιμο των προς Βορράν συνόρων της, εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους. Η κα Μέρκελ τρέμει τους Τούρκους της Γερμανίας. Ήδη αυτοί ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν, και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γι αυτό και η καγκελάριος έχει καταστεί πειθήνιο όργανο του Ερντογάν».
Πρόσφατα ο Κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την απογοήτευση και αγανάκτηση θα λέγαμε, ενός φανατικού νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊστή, όταν ζήτησε από τα 4500 ασυνόδευτα παιδιά που μας έστειλαν εκ Τουρκίας, να κρατήσει η Ελλάδα τα 1500 και να απορροφήσουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι τα 3000, αλλά εις μάτην. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν κατοικεί πλέον στην ΕΕ. Καμία όμως ουσιαστική παρέμβαση δεν αναλαμβάνεται για να δεχτούν το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές ή το Αφγανιστάν τους πολίτες τους και ενώ κατά της Ρωσίας έκαναν εμπάργκο ως αντίποινα, όμως γι αυτές τις χώρες δεν μπορούν;
Πώς να ξεχάσουμε τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή στις 4-10-19 όπου είπε μεταξύ άλλων: « Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας, είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων μείνουν (σ.σ. των μεταναστών) να αριστεύσουν, αφού πάνε σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση». Πάντως η ελληνική σημαία δεν μπορεί να είναι πολιτικό και ιδεολογικό παίγνιο.
Αριστερο-κεντρο-δεξιοί έχουν αφομοιώσει άκριτα ως κοινό παρονομαστή τις θεωρίες της πολυπολιτισμικότητας που εκπορεύονται από τις μεγάλες αυτοκρατορίες της Δύσης για να ομογενοποιήσουν μικρά έθνη και λαούς στην πορεία εξαφάνισής τους από το ιστορικό προσκήνιο. Τι είδους πολυπολιτισμικότητα μπορεί να αντέξει μια μικρή χώρα και λίγα εκατομμύρια Έλληνες; Η μεταναστευτική πλημμυρίδα στην Ελλάδα, που υπερκαλύπτεται από μουσουλμανικούς πολιτισμικά πληθυσμούς, βρίσκεται στο επίκεντρο της επιδιωκόμενης γεωπολιτικής εξάπλωσης της νεοθωμανικής Τουρκίας, ως πυρηνικό όπλο που από χρόνια προωθεί σε όλη την περιοχή. Ο Ερντογάν εμφανίζεται διεθνώς ως ο ηγέτης και προστάτης των μουσουλμάνων εναντίον της Δύσης και του ιμπεριαλισμού(sic) ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου αναμένονται σεισμικές ανακατατάξεις.
Ο ευρωπαϊκός νεοφιλελευθερισμός θεωρούσε και προπαγάνδιζε ότι η ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στην παραγωγική διαδικασία θα οδηγούσε σύντομα όχι μόνο σε κοινωνική ενσωμάτωση, αλλά και σε αφομοίωσή τους. Είχαν αλαζονικά υποτιμήσει τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας, με την έννοια της θρησκευτικής-πολιτισμικής διαφοράς. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι δύσκολη και συχνά αδύνατη. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν παγιωθεί άτυπα γκέτο μουσουλμάνων που λειτουργούν ως παράλληλες μικροκοινωνίες, και μάλιστα σε αντίφαση με την ευρύτερη κοινωνία. Από αυτές προήλθαν και οι φανατικοί μισάνθρωποι του ΙΣΙΣ που κατάσφαξαν στη Συρία ευρωπαίους αλλά και μουσουλμάνους. Στη Γερμανία σήμερα ζούν και εργάζονται περίπου 4 εκατομμύρια τούρκοι, οι οποίοι δεν ξεχνούν τη θρησκεία και την πατρίδα τους, και καλά κάνουν. Δεν εξαπατούνται και δεν κοροϊδεύονται αυτοί οι άνθρωποι. Στη χώρα μας η περίφημη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης ύστερα από 96 χρόνια, όχι μόνο δεν αφομοιώθηκε, παρά το ότι τα μέλη της φέρουν την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, αλλά έχει ενταθεί ακόμη πιο πολύ το θρησκευτικό και εθνικό τους συναίσθημα. Θέλουν να είναι μόνο μουσουλμάνοι και μόνο Τούρκοι. Οι Έλληνες «δικαιωματιστές» βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό τους και κάποια στιγμή ίσως θα εμφανιστεί η από χρόνια κυοφορούμενη «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Σιωπηρά παρακολουθούμε την «κατάληψη» του κέντρου της Αθήνας από το μουσουλμανικό εμπόριο, και την σταδιακή αποχώρηση των παλαιών κατοίκων της προς την περιφέρειά της.
Το Ισλάμ δεν είναι απλή θρησκεία, νομίζω πως όλοι το ξέρουμε. Είναι ταυτοχρόνως και δικαιικό πολιτιστικό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής και εκδήλωσης των πιστών. Δικαιικό σύστημα, μάλιστα, ασύμβατο με σύγχρονες δημοκρατικές, συνταγματικές αρχές, με το νομικό πολιτισμό και με τα ήθη των κοινωνιών μας. Παρά τα μαθήματα που μας δίνει η πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας συνεχίζουν να υποτιμούν την ιδιαιτερότητα και τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2016 σε κείμενο με τίτλο «Προς μία στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διεθνείς πολιτισμικές σχέσεις» ως κατευθυντήριες αρχές της δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακηρύσσει:
Α. Την προώθηση της πολιτισμικής πολυμορφίας και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Β. Την προώθηση του αμοιβαίου σεβασμού και του διαπολιτισμικού διαλόγου.
Ας μην πηγαίνει ο νους μας στη Δυτικο-Κεντρική Ευρώπη, για την οποία δεν προορίζονται οι χιλιάδες μετανάστες, αλλά να βλέπουμε Ελλάδα και Βαλκάνια, ως δημιουργία οικονομικών χώρων , τους οποίους θα μας σερβίρουν με μπόλικη «ανάπτυξη» και «προγράμματα» κατά της ανεργίας. Με ιδιαίτερη καχυποψία παρατηρούμε, πρόσφατα, την ανάληψη της Προεδρίας της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Περιφερειών, από τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Τζιτζικώστα, τίποτε δεν είναι τυχαίο και αθώο σ’ αυτό τον κόσμο!
Η ένταξη των μεταναστών συνδέεται με το μέλλον της ΕΕ δήλωνε στις 15 Μαρτίου 2019 ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Ν. Βούτσης και ότι η διαμόρφωση και η εφαρμογή μιας συνεκτικής, σύγχρονης, ανθρώπινης πολιτικής για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών «εγγράφεται ευθέως στα ζητούμενα, ως απάντηση στα μεγάλα προβλήματα, στα διακυβεύματα, για την υπόσταση, το μέλλον, την οντότητα και την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αυτά τόνισε ο κ. Πρόεδρος της Βουλής, ενόψει των ευρωεκλογών, κατά το χαιρετισμό του στην ημερίδα «Ενίσχυση των Πολιτικών Κοινωνικής Ένταξης και Ενσωμάτωσης των Μεταναστών/Μεταναστριών στην Ελλάδα». Άραγε με το μέλλον της Ελλάδας συνδέεται; Με το μέλλον των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων συνδέεται;
Τελικά εκείνο που προορίζεται να βλάψει η περίεργη πολυπολιτισμικότητα αφορά την ίδια την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, και τούτο για τους παρακάτω λόγους.
Η λαϊκή κυριαρχία ως θεμελιώδης κανονιστική αρχή κάθε δημοκρατικού κράτους ασκείται και εκδηλώνεται μόνο στο πλαίσιο ενός κυρίαρχου και χωρικά οριοθετημένου κράτους-έθνους. Αυτή είναι που προϋποθέτει λογικά και πραγματικά την κρατική κυριαρχία και επικράτεια. Άρα δεν νοείται επικράτεια χωρίς σύνορα, χωρίς συγκεκριμένη εδαφική περιφέρεια, χωρίς εν τέλει κυριαρχία επ’ αυτής.
Επειδή όμως κατά τις αποφάνσεις των παγκόσμιων εξουσιαστών αυτή η μορφή του κράτους-έθνους και κοινωνίας, θεωρείται πολύ προστατευτική για τον αυτόχθονα λαό, διατείνονται ότι δεν ευνοεί την οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία και πρέπει να πάψει να υπάρχει. Η τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας και κάθε επιστήμης που επέφερε ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ανεχθεί σύνορα και έθνη-κράτη, ιδίως των μικρότερων από αυτά, αλλά μόνο την ελεύθερη -από το κράτος- διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων.
Οι φανατικοί της παγκοσμιοποίησης, της ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης έχουν προ πολλού απορρίψει την αυτοδύναμη ύπαρξη και εξέλιξη μιας ελληνικής δημοκρατικής πολιτείας. Αν οι παλαιότεροι δάσκαλοι της υποτέλειας δεν έπαψαν ποτέ να διακηρύσσουν ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και άρα δέχονταν την αποικιοκρατική εξάρτηση από αυτή, προστέθηκαν στην παρέα τους και οι νεότεροι με δάφνες προοδευτισμού και επαναστατικής αριστεροσύνης. Είναι η εκκολαπτόμενη από χρόνια διανόηση των πανεπιστημίων, του τύπου και των μμε, που εισήλθε στο προσκήνιο με τις δάφνες του αντιδικτατορικού αγώνα για να εξαργυρώσει αυτές τις επιταγές και να πάρει θέση στην φανατική υποστήριξη του ευρωπαϊσμού.
Το σύστημα τους καλοδέχθηκε αναγνωρίζοντας τις ικανότητές τους, αλλά πολύ περισσότερο γιατί συμβόλιζαν πλέον το μάταιο κάθε αντίστασης για μια δημοκρατική και ανεξάρτητη Ελλάδα. Πολέμησαν και πολεμούν την βασική θέση της αντιστασιακής πατριωτικής αριστεράς περί της εξάρτησης από τα Δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Σκάρωσαν θεωρίες περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, η οποία εκτός των άλλων έχει ευθύνες για την μετανάστευση τις οποίες πρέπει να αποδεχτεί. Είναι αυτοί που χρόνια τώρα υποσκάπτουν και παραλλάσσουν την διαχρονική αντιστασιακή ελληνική ιστορία και μιλάνε για κατασκευασμένο ελληνικό έθνος στο όνομα δήθεν κάποιας ιστορικής επιστημονικότητας ταυτίζοντας την ιστορία του με το δημιουργηθέν κράτος το 1830 και χτυπούν λυσσωδώς και τα δύο ως αναχρονισμούς που δεν εξυπηρετούν δήθεν τη φιλία και συνεργασία των λαών Ελλάδας – Τουρκίας και Βαλκανίων. Είναι αυτοί που υπερακόντιζαν για την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ οπότε θα λυνόταν ειρηνικά το πρόβλημα, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη αρνιόταν.
Είναι αυτοί που δικαιολόγησαν και υπερασπίστηκαν τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο δικαιολόγησαν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κατά της Συρίας και του αιμοσταγούς Άσαντ, πάλι για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι μ’ αυτά και μ’ εκείνα γέμισε η Μεσόγειος με διαλυμένα κράτη και πολέμους και με χιλιάδες ανθρώπους να θαλασσοπνίγονται και να ψάχνουν την τύχη τους στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Είναι αυτοί που έκαναν κάθε τι να επηρεάσουν τον κυπριακό λαό υπέρ του ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν το 2004, που κατηγορούσαν για εθνικισμό τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο, επειδή είπε «παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα»
Είναι αυτοί που δικαιολόγησαν τα μνημόνια από το 2010 μέχρι σήμερα για να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για την κατάληξη της χώρας μας καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από την μεγάλη Ελληνική Επανάσταση της Ανεξαρτησίας.
Είναι αυτοί που σκάρωσαν αλλά και αυτοί που στηρίζουν και αποδέχονται τη Συμφωνία των Πρεσπών και παρέδωσαν την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα στους Σλάβους και Αλβανούς των Σκοπίων, ώστε στη διεθνή σκηνή να εμφανίζονται ως Μακεδονία, γιατί το κερασάκι «Βόρεια» ήδη το έχουν φάει.
Είναι αυτοί που σήμερα εκφράζουν την αποστασία των διανοουμένων από τις αγωνίες και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού και λαού. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας ένα μεγάλο τμήμα των διανοουμένων μας συμπαρατάσσεται με έναν άκριτο και άκρατο ευρωπαϊσμό και τις θεωρίες της πολυπολιτισμικότητας, που καταπίνει και αποφλοιώνει το ελληνικό κράτος.
Είναι αυτοί που αναδεικνύουν σε εθνοτικές μειονότητες κάθε ομάδα ανθρώπων που διαφορίζεται από τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία μας, εντός της ελληνικής επικράτειας. Σκεφτείτε τι άλλο δυσμενές θέμα ανοίγει με την συνεχή εγκατάσταση αλλοδαπών μεταναστών στα βόρεια της χώρας οι οποίοι καθ’ υποκίνηση και βοήθεια των γνωστών κύκλων που προανέφερα και του υπέρ ευνοϊκού οπλοστασίου υπέρ των μειονοτήτων της ΕΕ μπορεί να δημιουργηθεί κάθε στιγμή. Έρχεται η στιγμή όπου θα χρησιμοποιηθούν και οι άλλες διατάξεις της Συμφωνίας των Πρεσπών. Διατάξεις περί δημιουργίας ειδικής οικονομικής περιφέρειας με κέντρο την Θεσσαλονίκη, στο όνομα της ανάπτυξης και του κλίματος φιλίας, συνεργασίας που δήθεν εμποδίζονται από τους εθνικιστές που επιμένουν στην ύπαρξη κράτους έθνους και εθνικής ανεξαρτησίας.
Βαδίζουμε προς την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του 1821 και δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσουν τα χρόνια που αμέσως έρχονται. Βέβαια «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά μήπως αυτό λειτουργεί ως άλλοθι για την απραξία μας; Είναι πλέον λίγα τα περιθώρια που μας δίνονται από την ιστορία και όλοι εμείς οι ζωντανοί οφείλουμε να συναισθανθούμε το χρέος που έχουμε απέναντι στην πατρίδα μας και τις προηγούμενες γενιές που μας παρέδωσαν ελεύθερο αυτό τον τόπο, αυτό το «πέτρινο ακρωτήρι» του Σεφέρη. Να αρνηθούμε με λόγια και έργα τον μαρασμό και την απορρόφησή μας μέσα στις σύγχρονες αυτοκρατορίες. Η γή και η έδρα του πανανθρώπινου ελληνικού πολιτισμού όλων των ιστορικών περιόδων, είναι και πρέπει να μείνει εδώ. Με ανοιχτά τα μυαλά και τις καρδιές μας, να γίνουμε «νους και σώμα από ατσάλι» όπως μας λέει ο Σικελιανός.
https://www.hereticalideas.gr/2020/03/anoikta-synora-gia-poion.html
Τα πρόσφατα γεγονότα στα σύνορα του Έβρου, με την υβριδική επίθεση της Τουρκίας του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, εκτός των άλλων, άνοιξαν και πάλι πολλά και μεγάλα «ιδεολογικά» και «θεωρητικά» ζητήματα. Λίγο πολύ αναβιώνουν παλαιοσύγχρονες απόψεις και θεωρίες που φιλοδοξούν να εμφανιστούν ως «προοδευτικές» ή αριστερές και αφορούν τα «ανοιχτά σύνορα» και την αθρόα διέλευση – παραμονή αλλοδαπών ανθρώπων στην χώρα μας, με την δικαιολογία του «πρόσφυγα» και του μετανάστη.
Σε ένα τόσο σύνθετο φαινόμενο όπως αυτό της παγκόσμιας μετακίνησης ανθρώπων από τις χώρες τους προς την Ευρώπη, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή και σύνεση. Ας μην ξεχνάμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν περιλαμβάνει μόνο την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση κεφαλαίων και αγωγών, αλλά περιέχει και την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, απαραίτητων για την στρατιά των νέων σκλάβων. Σ’ αυτή την πορεία που δύσκολα θα σταματήσει σύμφωνα με έγκυρες αναλύσεις, θα αναμετρηθούν και θα δοκιμαστούν σκληρά τα μικρά εθνοκράτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια). Άλλωστε δεν είναι καθόλου αθώα η πρεμούρα να εισέλθουν στην ΕΕ όπως-όπως η Αλβανία και η «Βόρεια Μακεδονία» όπου μαζί με την Ελλάδα προορίζονται για μόνιμα αγκυροβόλια χιλιάδων αλλοδαπών μεταναστών.
Οι θέσεις και απόψεις των υποστηρικτών των θεωριών των «Ανοιχτών συνόρων» που συναντιούνται με την πολυπολιτισμικότητα είναι από καιρό γνωστές και εδράζονται σε ένα γενικό ανθρωπισμό. Έναν ανθρωπισμό που συναντά την open society του κ. Σόρος, των ΜΚΟ και τα φιλάνθρωπα αισθήματα των ιμπεριαλιστών της Δύσης, υπό το φύλο συκής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» Αρκετοί από τους υποστηρικτές των «ανοιχτών συνόρων» καταδίκαζαν με ιδιαίτερο μένος την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το «αιμοσταγές» καθεστώς του Άσαντ στη Συρία, σε αγαστή σύμπνοια με τους αμερικάνους υποκινητές του πολέμου και τον Ερντογάν, που υποθάλπουν τους τζιχαντιστές μέχρι σήμερα. Το παιχνίδι εκμετάλλευσης περιπλανώμενων μεταναστών έχει χοντρύνει αρκετά κάτω από κροκοδείλια δάκρυα.
Προκαλεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι οπαδοί των «ανοιχτών συνόρων» αποφεύγουν να εκτιμήσουν τις επιθετικές ενέργειες του Ερντογάν εναντίον της χώρας μας, με όχημα πράγματι ταλαίπωρους ανθρώπους μετανάστες, κρυπτόμενοι πίσω από ανιστόρητες θεωρίες, έχοντας μετατρέψει τις ουτοπίες σε όπλο για τις ιδεολογικές και πολιτικές τους θέσεις. Την μέθοδο αυτή, όπου στήνουν αιχμάλωτους μετανάστες με τα παιδιά τους, μπροστά στο συνοριακό φράκτη του Έβρου για να προωθήσουν οι Τούρκοι τα σχέδιά τους την είχαμε ξαναδεί την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Επρόκειτο για τις περίφημες «κλούβες» που οι Γερμανοί προσέδεναν στα τρένα της γραμμής Αθήνας -Θεσσαλονίκης γεμάτες με Έλληνες αιχμαλώτους, ώστε να τις βλέπουν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και να μην προβαίνουν σε σαμποτάζ εναντίον τους. Κάτι ανάλογο σχεδιάζει και ο Ερντογάν βάζοντας μπροστά με αναγκαστικό και βίαιο τρόπο γυναίκες και παιδιά μεταναστών, για να σπάσει τα ελληνικά σύνορα και να καταγάγει εναγωνίως κάποια «νίκη»
Όμως και οι ίδιοι μ’ αυτές τις θεωρίες, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν αυτές τις ανθρώπινες μάζες για να τεκμηριώσουν γενικότερες ιδεολογικές αναφορές ,ότι τάχα αυτοί οι μετανάστες μπορεί να γίνουν η εμπροσθοφυλακή της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης. Ας δούμε μερικά από τα συνθήματα που εκτοξεύονταν κατά τις διαδηλώσεις υπέρ της ανεξέλεγκτης εισόδου μεταναστών στη χώρα μας, την Πέμπτη 5 Μαρτίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
«Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, κοινός αγώνας ντόπιων – μεταναστών».
Εκτός από το γενικό και ασαφές, συνθηματολογικό κατασκεύασμα, που αντανακλά μια άσχετη και αναπόδεικτη ιδεολογική επιθυμία υπάρχει το σαφές ερώτημα.Σε ποιο έδαφος θα λάβει χώρα αυτό το σύνθημα, στην Ελλάδα των «ανοιχτών συνόρων», των ανύπαρκτων συνόρων, στην ευρύτερη γερμανική βαλκανική περιφέρεια; Αυτό δεν διευκρινίζεται από τους οπαδούς ενός αόριστου και περίεργου διεθνισμού, που μετά βδελυγμίας καταδικάζουν απερίφραστα κάθε πατριωτικό συναίσθημα, κάθε προσπάθεια υπεράσπισης των εδαφικών συνόρων της χώρας. Παράλληλα κάνουν πως δεν ακούν και δεν βλέπουν ότι τα συνθήματα και οι απόψεις τους βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με δηλώσεις του Ερντογάν.
«Έι Ελλάδα, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μείνουν σε εσένα, σε εσένα έρχονται για να πάνε αλλού. Γιατί ανησυχείς; Έι Ελλάδα, σε καλώ να ανοίξεις κι εσύ τις πύλες σου, να πάνε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες» δήλωσε ο πονόψυχος φασίστας και συνέχισε να εκτοξεύει τα πρωτοφανή γκεμπελικά του ψεύδη «Στο δρόμο προς την Ευρώπη οι γυναίκες και τα μικρά τους δεν αντιμετωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα; Οι Έλληνες στρατιώτες με το να τρυπάνε τις βάρκες τους δεν εκθέτουν στο θάνατο μητέρες και παιδιά;.. Αμφιβάλουμε για την ανθρωπιά όσων δεν λυγίζουν μπροστά σε αυτήν την εικόνα. Ένας ολόκληρος κόσμος γυρίζει την πλάτη του σε αυτή τη θέα μόνο και μόνο για να μη χαλάσει τη βολή του».
Από κοντά και δηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «Να απαιτήσουμε: ανοικτά σύνορα, άμεσος απεγκλωβισμός /ελεύθερη μετακίνηση προς την ηπειρωτική Ελλάδα και όχι εγκλωβισμός στα νησιά… -Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες».
Οι παχυλά αμειβόμενοι «αλληλέγγυοι» από τις ΜΚΟ, τον Σόρος και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ στα νησιά, γράφουν στο Indymedia : «Τις τελευταίες ώρες,… χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες είναι εγκλωβισμένοι/ες στη γκρίζα ζώνη των συνόρων στον Έβρο, δεχόμενοι/ες βίαιη καταστολή από ΜΑΤ και στρατό.» για να ακολουθήσει το σύνθημα «Με τους μετανάστες είμαστε μαζί, επαναπροώθηση σε μπάτσους και ναζί.»
Με τον απαξιωτικό και προσβλητικό αυτό τρόπο αντιμετωπίζουν τις ελληνικές κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που τις μέρες αυτές στον Έβρο δέχονται επιθέσεις από τις τουρκικές κρατικές υπηρεσίες που επιδίδονται σε στρατιωτικές ενέργειες για να σπάσουν τα σύνορα της χώρας και να εισέλθουν βίαια και παράνομα πλήθος ακαθόριστων μεταναστών που έχει παρατάξει αναγκαστικά το καθεστώς Ερντογάν. Δεν ακούσαμε να λένε τίποτα για τις πρωτοφανείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία, σε Αιγαίο και τώρα στον Έβρο για να ευοδωθούν τα γεωστρατηγικά της σχέδια. Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, τουρκικό στρατιωτικό όχημα προσπαθούσε να καταστρέψει τα συνοριακά συρματοπλέγματα για να εισέλθουν κατά χιλιάδες παράνομοι μετανάστες και άλλοι. Επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο μόνο για την υποστήριξη του ιερού αντικειμένου του πόθου και των φανατικών ιδεοληψιών τους. Ξεσηκώνουν θόρυβο για ψύλλου πήδημα, για κάθε ενέργεια του ελληνικού κράτους και των δυνάμεών του που προσπαθούν να αποτρέψουν κάθε παραβίαση των εθνικών συνόρων. Αλλά ποιο δίκαιο επικαλούνται όταν είναι γνωστό ότι κατά την επικύρωση της Σύμβασης της Γενεύης, με το ν.δ 3989/1959, η Ελλάδα έχει διατυπώσει την ακόλουθη επιφύλαξη:
«Η Ελληνική Κυβέρνηση επιφυλάσσεται να καταργεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διατάξεις του άρθρου 26, στις περιπτώσεις ή στις περιστάσεις που κατά τη γνώμη της δικαιολογούν την εφαρμογή μιας εξαιρετικής διαδικασίας προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας ή της δημοσίας τάξεως.»
Φτάνει πιά με τον συνεχή διασυρμό της Αριστεράς στην Ελλάδα. Αυτή η νεόκοπη αυτοαποκαλούμενη αριστερά που δεν διστάζει να ενάγει και το ΕΑΜ για δήθεν ταξική συνεργασία έχει αρνηθεί προ πολλού την μήτρα που την γέννησε. Είναι μια αριστερά που έχει αυτομολήσει στις αγκαλιές της παγκοσμιοποίησης και των προταγμάτων της. Ματαίως προσπαθεί με κούφιες αντικαπιταλιστικές κορώνες να καλύψει την ιδεολογική διαστροφή της. Πολλοί από αυτόν το χώρο ασπάζονται και προβάλουν τις θεωρίες ότι κακώς η Ελλάδα έμπλεξε στον Β Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αντί να συμφιλιωθεί με τον Ιταλό και Γερμανό στρατιώτη, ως ταξικά αδέλφια που θα ανέτρεπαν τις δικές τους ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Σε τέτοιους παραλογισμούς οδηγεί η ιδεολογική τους τύφλωση εναντίον κάθε πατριωτικής δημοκρατικής αντίδρασης. Τότε τον καιρό της ναζιστικής γερμανικής κατοχής οι Έλληνες αριστεροί όλου σχεδόν του φάσματος άδραξαν τα όπλα για την λευτεριά της Πατρίδας, του ελληνικού λαού και το τραγούδι που έλεγαν ήταν μεταξύ των άλλων «…και στο διάβα μας όλοι τρέμουν ράλληδες και γερμανοί. Μάνα μου γλυκειά Ελλάδα, ο αντάρτης του ΕΛΑ Θα σ’ ανάψει τη λαμπάδα της τιμής, της Λευτεριάς.»
Ακόμη μέχρι σήμερα αναλύουν και ψιλοαναλύουν το περίφημο «Γράμμα Ζαχαριάδη» του 1940, γιατί καλούσε τους κομμουνιστές και όλο το λαό να κάνουν «κάθε βράχο, κάθε ρεματιά, κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.» επειδή έγραφε ότι εκείνος ο αγώνας ήταν υπό την διεύθυνση της κυβέρνησης Μεταξά. Αφού αυτός ήταν ο επικεφαλής του κράτους τότε, όπως σήμερα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως, λέτε αυτό να τους πειράζει μόνο ή είναι δικαιολογία για να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι ο ελληνικός λαός έχει πατρίδα, έδαφος και σύνορα τα οποία δεν μπορεί να διαβαίνει αυτοβούλως κανένας πολύ περισσότερο ο φασισμός του Ερντογάν. Για ποια λοιπόν «ανοιχτά σύνορα» κόπτονται αυτοί που δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ύπαρξης τους; Μήπως δεν είδαμε ότι την ίδια συμπεριφορά είχαν και για την Συμφωνία των Πρεσπών, όπου μαζί με την προηγούμενη κυβέρνηση, προπηλάκιζαν τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που διαμαρτύρονταν και καταδίκαζαν την Συμφωνία, τασσόμενοι προκλητικά, υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»! Στον ίδιο παρονομαστή βρέθηκαν τότε και βρίσκονται και σήμερα, καταρρακώνοντας την πατριωτική ΑΡΙΣΤΕΡΆ, και δίνοντας όπλα στους πολιτικούς αντιπάλους της για να την σβήσουν από τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Αυτοί που μεθόδευσαν μαζί με την ΕΕ την εφαρμογή των καταστροφικών μνημονίων, που απεργάζονται την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου φορέα και την σταδιακή αποφλοίωση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας παίρνουν πάσα για γκολ μεγάλης νίκης. Οι αντιπατριωτικές και διεθνο-παγκοσμιοποιητικές απόψεις τους, σε αγαστή σύμπνοια με κάθε μορφής εθνομηδενισμό στέλνουν αέρα στα πανιά κάθε ακροδεξιού φανατισμού που ψάχνει την ευκαιρία του.
Είναι σαφές πως άλλο είναι να υπάρχει καλή θέληση, και να ανταποκρίνεται το ελληνικό κράτος σε μια ανθρωπιστική κατάσταση με ελεγχόμενο τρόπο και διαφορετικό να αντιμετωπίζει ένα μεθοδευμένο σχέδιο από την Τουρκία, που βάλθηκε να μας βυθίσει και πληθυσμιακά. Μὲ δεδομένη τήν εξελισσόμενη δημογραφική μας συρρίκνωση, ποὺ σκοπίμως μᾶς την παρουσιάζουν, ὡς μὴ ἀναστρέψιμη, δικαίως εκδηλώνεται ανησυχία στον ελληνικό λαό, για την είσοδο και παραμονή στη χώρα χιλιάδων αλλοδαπών, με έντονη πολιτιστική και θρησκευτική διαφοροποίηση. Αναρωτιέται κάθε απλός Έλληνας πολίτης τι είναι εκείνο που μας υποχρεώνει να ζήσουμε και να ζυμωθούμε με χιλιάδες ανθρώπους, όπου εκτός των οικονομικών συναλλαγών, δεν μπορούμε να ομονοήσουμε ως προς τον τρόπο ζωής και τις πολιτισμικές μας αντιλήψεις;
Έρχονται για να μείνουν
Οι Ευρωπαίοι όπως όλοι παρατηρούμε για άλλη μια φορά ουσιαστικά αρνούνται να επιδείξουν την περίφημη αλληλεγγύη τους και ακολουθούν την πολιτική «στη χώρα μας να μην έρθουν και ας πάνε όπου θέλουν.» αποδεικνύοντας στην πράξη ότι το περί προστασίας των ευρωπαϊκών συνόρων αφίεται στον ηρωϊσμό και πατριωτισμό του κράτους ακρίτα. Αυτό έγινε σε όλους μας φανερό και κατά την πρόσφατη άφιξη και περιήγηση από αέρος, των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ακούσαμε καμία καταδίκη των παράνομων ενεργειών της χαϊδεμένης τους Τουρκίας, αλλά την προσφορά μερικών εκατομμυρίων ευρώ για την υποδοχή και περίθαλψη μεταναστών και όσων λάβουν την ιδιότητα του πρόσφυγα. Απευθύνονται σε μία χώρα όπως η δική μας την οποία όπως φαίνεται δεν έχουν λόγους να φοβούνται ότι δεν θα εκτελέσει πειθήνια ότι της πουν οι Βρυξέλλες. Αξίζει να υπενθυμίσουμε και να ανατρέξουμε στην δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τούσκ, αρχές Μαρτίου 2016, τις μέρες που σφράγισαν οι Σκοπιανοί τα σύνορα εκμηδενίζοντας την χερσαία πρόσβαση προς την Υπόλοιπη Ευρώπη στρατιών μεταναστών :«Οι παράτυπες ροές προσφύγων στο διάδρομο των Δυτικών Βαλκανίων τελείωσαν. Δεν είναι θέμα μονομερών ενεργειών αλλά κοινής απόφασης της ΕΕ των 28». Και όταν δηλώνει και των «28» σημαίνει ότι συμφώνησαν και οι δικές μας κυβερνήσεις. Συνειδητά έχει αποφασιστεί ότι η περιοχή Ελλάδας και Τουρκίας θα είναι αποστειρωμένη ζώνη υποδοχής και περίθαλψης μεταναστών. Αυτό ο Ερντογάν το γνωρίζει πολύ καλά, το διαχειρίζεται για να αποσπάσει αυτά που επιθυμεί αλλά το έχει εντάξει κιόλας στα σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας μας, με το σχέδιο να βρίσκεται εν εξελίξει.
Όπως δήλωσε στον Γιάννη Μαρίνο (ΒΗΜΑ) κορυφαίο στέλεχος γερμανικού επιχειρηματικού κολοσσού: «Δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κα Μέρκελ. Η Ελλάδα, ευτυχώς για εμάς, έχει αποδεχτεί το κλείσιμο των προς Βορράν συνόρων της, εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους. Η κα Μέρκελ τρέμει τους Τούρκους της Γερμανίας. Ήδη αυτοί ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν, και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γι αυτό και η καγκελάριος έχει καταστεί πειθήνιο όργανο του Ερντογάν».
Πρόσφατα ο Κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την απογοήτευση και αγανάκτηση θα λέγαμε, ενός φανατικού νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊστή, όταν ζήτησε από τα 4500 ασυνόδευτα παιδιά που μας έστειλαν εκ Τουρκίας, να κρατήσει η Ελλάδα τα 1500 και να απορροφήσουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι τα 3000, αλλά εις μάτην. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν κατοικεί πλέον στην ΕΕ. Καμία όμως ουσιαστική παρέμβαση δεν αναλαμβάνεται για να δεχτούν το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές ή το Αφγανιστάν τους πολίτες τους και ενώ κατά της Ρωσίας έκαναν εμπάργκο ως αντίποινα, όμως γι αυτές τις χώρες δεν μπορούν;
Είναι όμως και η πολυπολιτισμικότητα… ηλίθιε
Μετά από όλες αυτές τις αντιδράσεις η χώρα μας και οι κυβερνήσεις της έχουν εγκλωβιστεί με τις άκριτες κατά καιρούς δηλώσεις τους υπέρ της πολυπολιτισμικότητας, της ομαλής ένταξης αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία, καθώς έμειναν πιστές σε προηγούμενες ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Αφού αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα την δράση διεθνών και εγχωρίων ΜΚΟ στη διαχείριση υποδοχής και εγκατάστασης χιλιάδων αλλοδαπών ανθρώπων, εκφράζουν πλέον έκπληκτοι την αδυναμία τους να ελέγξουν το φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις πλημμυρίδας και απειλεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις.Πώς να ξεχάσουμε τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή στις 4-10-19 όπου είπε μεταξύ άλλων: « Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας, είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων μείνουν (σ.σ. των μεταναστών) να αριστεύσουν, αφού πάνε σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση». Πάντως η ελληνική σημαία δεν μπορεί να είναι πολιτικό και ιδεολογικό παίγνιο.
Αριστερο-κεντρο-δεξιοί έχουν αφομοιώσει άκριτα ως κοινό παρονομαστή τις θεωρίες της πολυπολιτισμικότητας που εκπορεύονται από τις μεγάλες αυτοκρατορίες της Δύσης για να ομογενοποιήσουν μικρά έθνη και λαούς στην πορεία εξαφάνισής τους από το ιστορικό προσκήνιο. Τι είδους πολυπολιτισμικότητα μπορεί να αντέξει μια μικρή χώρα και λίγα εκατομμύρια Έλληνες; Η μεταναστευτική πλημμυρίδα στην Ελλάδα, που υπερκαλύπτεται από μουσουλμανικούς πολιτισμικά πληθυσμούς, βρίσκεται στο επίκεντρο της επιδιωκόμενης γεωπολιτικής εξάπλωσης της νεοθωμανικής Τουρκίας, ως πυρηνικό όπλο που από χρόνια προωθεί σε όλη την περιοχή. Ο Ερντογάν εμφανίζεται διεθνώς ως ο ηγέτης και προστάτης των μουσουλμάνων εναντίον της Δύσης και του ιμπεριαλισμού(sic) ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου αναμένονται σεισμικές ανακατατάξεις.
Ο ευρωπαϊκός νεοφιλελευθερισμός θεωρούσε και προπαγάνδιζε ότι η ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στην παραγωγική διαδικασία θα οδηγούσε σύντομα όχι μόνο σε κοινωνική ενσωμάτωση, αλλά και σε αφομοίωσή τους. Είχαν αλαζονικά υποτιμήσει τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας, με την έννοια της θρησκευτικής-πολιτισμικής διαφοράς. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι δύσκολη και συχνά αδύνατη. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν παγιωθεί άτυπα γκέτο μουσουλμάνων που λειτουργούν ως παράλληλες μικροκοινωνίες, και μάλιστα σε αντίφαση με την ευρύτερη κοινωνία. Από αυτές προήλθαν και οι φανατικοί μισάνθρωποι του ΙΣΙΣ που κατάσφαξαν στη Συρία ευρωπαίους αλλά και μουσουλμάνους. Στη Γερμανία σήμερα ζούν και εργάζονται περίπου 4 εκατομμύρια τούρκοι, οι οποίοι δεν ξεχνούν τη θρησκεία και την πατρίδα τους, και καλά κάνουν. Δεν εξαπατούνται και δεν κοροϊδεύονται αυτοί οι άνθρωποι. Στη χώρα μας η περίφημη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης ύστερα από 96 χρόνια, όχι μόνο δεν αφομοιώθηκε, παρά το ότι τα μέλη της φέρουν την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, αλλά έχει ενταθεί ακόμη πιο πολύ το θρησκευτικό και εθνικό τους συναίσθημα. Θέλουν να είναι μόνο μουσουλμάνοι και μόνο Τούρκοι. Οι Έλληνες «δικαιωματιστές» βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό τους και κάποια στιγμή ίσως θα εμφανιστεί η από χρόνια κυοφορούμενη «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Σιωπηρά παρακολουθούμε την «κατάληψη» του κέντρου της Αθήνας από το μουσουλμανικό εμπόριο, και την σταδιακή αποχώρηση των παλαιών κατοίκων της προς την περιφέρειά της.
Το Ισλάμ δεν είναι απλή θρησκεία, νομίζω πως όλοι το ξέρουμε. Είναι ταυτοχρόνως και δικαιικό πολιτιστικό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής και εκδήλωσης των πιστών. Δικαιικό σύστημα, μάλιστα, ασύμβατο με σύγχρονες δημοκρατικές, συνταγματικές αρχές, με το νομικό πολιτισμό και με τα ήθη των κοινωνιών μας. Παρά τα μαθήματα που μας δίνει η πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας συνεχίζουν να υποτιμούν την ιδιαιτερότητα και τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2016 σε κείμενο με τίτλο «Προς μία στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διεθνείς πολιτισμικές σχέσεις» ως κατευθυντήριες αρχές της δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακηρύσσει:
Α. Την προώθηση της πολιτισμικής πολυμορφίας και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Β. Την προώθηση του αμοιβαίου σεβασμού και του διαπολιτισμικού διαλόγου.
Ας μην πηγαίνει ο νους μας στη Δυτικο-Κεντρική Ευρώπη, για την οποία δεν προορίζονται οι χιλιάδες μετανάστες, αλλά να βλέπουμε Ελλάδα και Βαλκάνια, ως δημιουργία οικονομικών χώρων , τους οποίους θα μας σερβίρουν με μπόλικη «ανάπτυξη» και «προγράμματα» κατά της ανεργίας. Με ιδιαίτερη καχυποψία παρατηρούμε, πρόσφατα, την ανάληψη της Προεδρίας της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Περιφερειών, από τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Τζιτζικώστα, τίποτε δεν είναι τυχαίο και αθώο σ’ αυτό τον κόσμο!
Η ένταξη των μεταναστών συνδέεται με το μέλλον της ΕΕ δήλωνε στις 15 Μαρτίου 2019 ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Ν. Βούτσης και ότι η διαμόρφωση και η εφαρμογή μιας συνεκτικής, σύγχρονης, ανθρώπινης πολιτικής για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών «εγγράφεται ευθέως στα ζητούμενα, ως απάντηση στα μεγάλα προβλήματα, στα διακυβεύματα, για την υπόσταση, το μέλλον, την οντότητα και την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αυτά τόνισε ο κ. Πρόεδρος της Βουλής, ενόψει των ευρωεκλογών, κατά το χαιρετισμό του στην ημερίδα «Ενίσχυση των Πολιτικών Κοινωνικής Ένταξης και Ενσωμάτωσης των Μεταναστών/Μεταναστριών στην Ελλάδα». Άραγε με το μέλλον της Ελλάδας συνδέεται; Με το μέλλον των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων συνδέεται;
Τελικά εκείνο που προορίζεται να βλάψει η περίεργη πολυπολιτισμικότητα αφορά την ίδια την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, και τούτο για τους παρακάτω λόγους.
Η λαϊκή κυριαρχία ως θεμελιώδης κανονιστική αρχή κάθε δημοκρατικού κράτους ασκείται και εκδηλώνεται μόνο στο πλαίσιο ενός κυρίαρχου και χωρικά οριοθετημένου κράτους-έθνους. Αυτή είναι που προϋποθέτει λογικά και πραγματικά την κρατική κυριαρχία και επικράτεια. Άρα δεν νοείται επικράτεια χωρίς σύνορα, χωρίς συγκεκριμένη εδαφική περιφέρεια, χωρίς εν τέλει κυριαρχία επ’ αυτής.
Επειδή όμως κατά τις αποφάνσεις των παγκόσμιων εξουσιαστών αυτή η μορφή του κράτους-έθνους και κοινωνίας, θεωρείται πολύ προστατευτική για τον αυτόχθονα λαό, διατείνονται ότι δεν ευνοεί την οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία και πρέπει να πάψει να υπάρχει. Η τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας και κάθε επιστήμης που επέφερε ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ανεχθεί σύνορα και έθνη-κράτη, ιδίως των μικρότερων από αυτά, αλλά μόνο την ελεύθερη -από το κράτος- διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων.
Οι φανατικοί της παγκοσμιοποίησης, της ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης έχουν προ πολλού απορρίψει την αυτοδύναμη ύπαρξη και εξέλιξη μιας ελληνικής δημοκρατικής πολιτείας. Αν οι παλαιότεροι δάσκαλοι της υποτέλειας δεν έπαψαν ποτέ να διακηρύσσουν ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και άρα δέχονταν την αποικιοκρατική εξάρτηση από αυτή, προστέθηκαν στην παρέα τους και οι νεότεροι με δάφνες προοδευτισμού και επαναστατικής αριστεροσύνης. Είναι η εκκολαπτόμενη από χρόνια διανόηση των πανεπιστημίων, του τύπου και των μμε, που εισήλθε στο προσκήνιο με τις δάφνες του αντιδικτατορικού αγώνα για να εξαργυρώσει αυτές τις επιταγές και να πάρει θέση στην φανατική υποστήριξη του ευρωπαϊσμού.
Το σύστημα τους καλοδέχθηκε αναγνωρίζοντας τις ικανότητές τους, αλλά πολύ περισσότερο γιατί συμβόλιζαν πλέον το μάταιο κάθε αντίστασης για μια δημοκρατική και ανεξάρτητη Ελλάδα. Πολέμησαν και πολεμούν την βασική θέση της αντιστασιακής πατριωτικής αριστεράς περί της εξάρτησης από τα Δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Σκάρωσαν θεωρίες περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, η οποία εκτός των άλλων έχει ευθύνες για την μετανάστευση τις οποίες πρέπει να αποδεχτεί. Είναι αυτοί που χρόνια τώρα υποσκάπτουν και παραλλάσσουν την διαχρονική αντιστασιακή ελληνική ιστορία και μιλάνε για κατασκευασμένο ελληνικό έθνος στο όνομα δήθεν κάποιας ιστορικής επιστημονικότητας ταυτίζοντας την ιστορία του με το δημιουργηθέν κράτος το 1830 και χτυπούν λυσσωδώς και τα δύο ως αναχρονισμούς που δεν εξυπηρετούν δήθεν τη φιλία και συνεργασία των λαών Ελλάδας – Τουρκίας και Βαλκανίων. Είναι αυτοί που υπερακόντιζαν για την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ οπότε θα λυνόταν ειρηνικά το πρόβλημα, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη αρνιόταν.
Είναι αυτοί που δικαιολόγησαν και υπερασπίστηκαν τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο δικαιολόγησαν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κατά της Συρίας και του αιμοσταγούς Άσαντ, πάλι για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι μ’ αυτά και μ’ εκείνα γέμισε η Μεσόγειος με διαλυμένα κράτη και πολέμους και με χιλιάδες ανθρώπους να θαλασσοπνίγονται και να ψάχνουν την τύχη τους στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Είναι αυτοί που έκαναν κάθε τι να επηρεάσουν τον κυπριακό λαό υπέρ του ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν το 2004, που κατηγορούσαν για εθνικισμό τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο, επειδή είπε «παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα»
Είναι αυτοί που δικαιολόγησαν τα μνημόνια από το 2010 μέχρι σήμερα για να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για την κατάληξη της χώρας μας καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από την μεγάλη Ελληνική Επανάσταση της Ανεξαρτησίας.
Είναι αυτοί που σκάρωσαν αλλά και αυτοί που στηρίζουν και αποδέχονται τη Συμφωνία των Πρεσπών και παρέδωσαν την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα στους Σλάβους και Αλβανούς των Σκοπίων, ώστε στη διεθνή σκηνή να εμφανίζονται ως Μακεδονία, γιατί το κερασάκι «Βόρεια» ήδη το έχουν φάει.
Είναι αυτοί που σήμερα εκφράζουν την αποστασία των διανοουμένων από τις αγωνίες και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού και λαού. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας ένα μεγάλο τμήμα των διανοουμένων μας συμπαρατάσσεται με έναν άκριτο και άκρατο ευρωπαϊσμό και τις θεωρίες της πολυπολιτισμικότητας, που καταπίνει και αποφλοιώνει το ελληνικό κράτος.
Είναι αυτοί που αναδεικνύουν σε εθνοτικές μειονότητες κάθε ομάδα ανθρώπων που διαφορίζεται από τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία μας, εντός της ελληνικής επικράτειας. Σκεφτείτε τι άλλο δυσμενές θέμα ανοίγει με την συνεχή εγκατάσταση αλλοδαπών μεταναστών στα βόρεια της χώρας οι οποίοι καθ’ υποκίνηση και βοήθεια των γνωστών κύκλων που προανέφερα και του υπέρ ευνοϊκού οπλοστασίου υπέρ των μειονοτήτων της ΕΕ μπορεί να δημιουργηθεί κάθε στιγμή. Έρχεται η στιγμή όπου θα χρησιμοποιηθούν και οι άλλες διατάξεις της Συμφωνίας των Πρεσπών. Διατάξεις περί δημιουργίας ειδικής οικονομικής περιφέρειας με κέντρο την Θεσσαλονίκη, στο όνομα της ανάπτυξης και του κλίματος φιλίας, συνεργασίας που δήθεν εμποδίζονται από τους εθνικιστές που επιμένουν στην ύπαρξη κράτους έθνους και εθνικής ανεξαρτησίας.
Βαδίζουμε προς την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του 1821 και δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσουν τα χρόνια που αμέσως έρχονται. Βέβαια «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», αλλά μήπως αυτό λειτουργεί ως άλλοθι για την απραξία μας; Είναι πλέον λίγα τα περιθώρια που μας δίνονται από την ιστορία και όλοι εμείς οι ζωντανοί οφείλουμε να συναισθανθούμε το χρέος που έχουμε απέναντι στην πατρίδα μας και τις προηγούμενες γενιές που μας παρέδωσαν ελεύθερο αυτό τον τόπο, αυτό το «πέτρινο ακρωτήρι» του Σεφέρη. Να αρνηθούμε με λόγια και έργα τον μαρασμό και την απορρόφησή μας μέσα στις σύγχρονες αυτοκρατορίες. Η γή και η έδρα του πανανθρώπινου ελληνικού πολιτισμού όλων των ιστορικών περιόδων, είναι και πρέπει να μείνει εδώ. Με ανοιχτά τα μυαλά και τις καρδιές μας, να γίνουμε «νους και σώμα από ατσάλι» όπως μας λέει ο Σικελιανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου