Τραγέλαφος!

Άρθρο γνωμης του Δημοσιογράφου Γιώργου Μαρνέλου, επί σειρά ετών διαπιστευμένος Αστυνομικός Συντάκτης σε εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας.

Στα 33 χρόνια που παρακολούθησα δημοσιογραφικά το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και τους περίπου 30 πολιτικούς διαχειριστές του, σημειώθηκαν κατά καιρούς διαγωνισμοί γραφικοτήτων.
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε από χθες, έχει σοβαρές πιθανότητες να ξεφύγει από το επίπεδο της γραφικότητας και να εμπέσει στη σφαίρα του ιδεολογικοπολιτικού τραγέλαφου. Γιατί συγκατοικούν πλέον στου Γουδή δυο κυρίες, σε ένα ακατανόητο σχήμα επικοινωνιακής και συμψηφιστικής προεκλογικής τακτικής, χωρίς κοινό παρανομαστή πολιτικής αντίληψης και ελάχιστης ή καθόλου γνώσης περί το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών και του κράτους ως θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής.

Ένα σοβαρό ζήτημα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγόρευσε ως μείζον σε πρόσφατη συνέντευξη του, μετά την μεγαλύτερη καταστροφή από πυρκαγιά στην σύγχρονη ιστορία, που ανέδειξε την αβελτηρία και των μηχανισμών πολιτικής προστασίας, που υποτίθεται ανασχεδιάζονται εκ βάθρων. Μείζον για την κομβική περίοδο όπου θα αναζητηθεί οικονομική ανάπτυξη και ασφάλεια πολιτών, περιβάλλοντος και επιχειρήσεων. Μείζον γιατί πέρασαν περίπου 4 χρόνια απλής διαχείρισης με γνώμονα τα κομματικά συμφέροντα της κυβέρνησης και όχι της κοινωνίας.

Οι κομματικοί μηχανισμοί κατάπιαν μετά από επτάμηνο τον καθηγητή Γιάννη Πανούση και έφεραν έναν γραφειοκράτη του στρατού με την προοπτική να μείνει για πάνω από τρία χρόνια ένας απλός «μπάρμπας», όπως τον αποκάλεσε ένας αστυνομικός σε μια μυστική επιθεώρηση σε αστυνομικό τμήμα. Και ο οποίος θα κατέρριπτε το ρεκόρ της θητείας Χρυσοχοΐδη της περιόδου ’99-’03, αν το Μάτι δεν γινόταν κρεματόριο τόσων ανθρώπων τον Ιούλη. Τη μέρα που ο πρώην υπουργός, κατά ασφαλείς πληροφορίες είχε μπει και σε προγραμματισμένο χειρουργικό έλεγχο ρουτίνας, χωρίς να τον αναβάλλει με βαθμό κινδύνου πυρκαγιάς στο κόκκινο.

Ο κρίσιμος τομέας της ασφάλειας τα τελευταία 4 χρόνια στα οποία ασκήθηκαν κρίσιμες πολιτικές στο τομέα της Δικαιοσύνης με αποφυλάκιση χιλιάδων κρατουμένων, έμεινε χωρίς διαχειριστικό πλάνο πρόληψης του τρέχοντος και ενατροφοδοτούμενου εγκλήματος. Με αποτέλεσμα τις τραγικές επιπτώσεις με την βαριά εγκληματικότητα και μέσα στα σπίτια κατά περίσταση, άλλα και το εκτεταμένο έγκλημα του δρόμου και των πλατειών που κάνουν την Αθήνα στατιστικά πιο επικίνδυνη από την Ρώμη. Τραγικό χαρακτηριστικό συμβάν το έγκλημα στο Φιλοπάππου, σαν να σκότωναν δηλαδή τουρίστες στο λόφο του Καπιτωλίου ή στο πάρκο Μποργκέζε στη Ρώμη.

Επίσης επελέγη μια στοχευμένα χαλαρή αντιμετώπιση των δράσεων τύπου Ρουβίκωνα, όπως ακριβώς οι βαλβίδες ασφαλείας στις χύτρες ταχύτητας για την αποφυγή υπερθερμάνσεων και εκρήξεων στους κοινωνικούς χώρους. Σε μια περίοδο που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν ή θα εφαρμοστούν οι βαρύτερες μνημονιακές δεσμεύσεις σε βάθος δεκαετιών, ως το τέλος του αιώνα. Με τα συνδικάτα καθηλωμένα και τους κομματικούς μηχανισμούς δρόμου ανενεργούς, τι είναι σου λέει ο Ρουβίκωνας, παρά μια παγίδα για τους επόμενους, που δεν προσέχουν και υπόσχονται πυγμή και εξαρθρώσεις. Και εισβολές σε άβατα χωρίς να υπολογίζουν ότι αυτά επιτυγχάνονται με σχεδόν καθολική συναίνεση.

Οι επόμενοι μήνες είναι γενικά κρίσιμοι για την χώρα για να εστιάζει κανείς σε ένα κρίσιμο υπουργείο, που έγινε για 4-5 φορές στην ιστορία υπερυπουργείο ή άλλαξε όνομα για να υπηρετηθούν καιροσκοπισμοί και πολιτικοί τακτικισμοί. Ένα τομέα που ταλανίζει επί δεκαετίες την κοινωνία και τις κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης πλέον, και θα συνεχίσει, όσο δεν επιτυγχάνεται η μέγιστη κοινωνική συναίνεση στα θέματα ασφάλειας και όσο η πολιτική ή οι μηχανισμοί θα εκμεταλλεύονται γνήσιους ακτιβιστές ή θα χρησιμοποιούν… «μισθοφόρους» στα πεζοδρόμια με τον τρόπο που τους χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο στα γήπεδα.

https://www.nantiareport.gr/tragelafos/