Τα παιδιά ως εμπόρευμα

του Απόστολου Διαμαντή

Είναι τέτοιας έκτασης πλέον η εμπορευμα-τοποίηση των πάντων, ο εκχρηματισμός των πάντων, ώστε έφτασε μέχρι και στην εμπορία παιδιών, δηλαδή στη δυνατότητα που έχει κάποιος να αγοράζει παιδιά. Η δυνατότητα αυτή παίρνει μάλιστα και τη μορφή δικαιώματος!

Το ζήτημα συσκοτίζεται έτσι με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξομοιώνεται η υιοθεσία με την εμπορία και το ατομικό δικαίωμα με την άνευ ορίων δυνατότητα απόκτησης. Έτσι, έχουμε ως αίτημα τόσο τη δυνατότητα υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, όσο και την “παρένθετη μητέρα”, δηλαδή τη δυνατότητα νομιμοποίησης αγοράς παιδιού, όταν μια γυναίκα δεν μπορεί να τεκνοποιήσει για διάφορους λόγους.

Όλες αυτές οι νομικές διαμάχες εξελίσσονται πάνω στο έδαφος της οικονομικής εξαθλίωσης.. μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, τα οποία προκειμένου να επιβιώσουν αποφασίζουν να πουλήσουν στην....
κυριολεξία το κορμί τους ή το παιδί τους, σε όποιον έχει την οικονομική δυνατότητα. Η ιστορία έχει ξεκινήσει από τις εξαθλιωμένες χώρες της Αφρικής και της Ασίας και τώρα επεκτείνεται και στις αναπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου, ως δικαίωμα πλέον! Δικαίωμα τίνος; Του ατόμου που έχει το χρήμα για να αγοράσει παιδιά.

Πρόκειται ουσιαστικά για ταχύτατη διολίσθηση των δυτικών κοινωνιών προς προκαπιταλιστικές μορφές, συγκεκριμένα προς τις φεουδαρχικές και δουλοκτητικές σχέσεις, όπου το πρόσωπο δεν έχει αυτεξούσιο, δεν έχει καμιά προστασία από το κράτος δικαίου και εξαρτάται απολύτως από την προστασία που του παρέχουν οι οικονομικά ισχυροί, οι άρχοντες και οι έχοντες. Όταν ο νόμος δίνει το δικαίωμα της υιοθεσίας σε όποιον έχει τη δυνατότητα, ακόμα και σε ομόφυλα ζευγάρια, όταν δίνει τη δυνατότητα της αγοράς παρένθετης μητέρας για απόκτηση παιδιού, τότε ακόμα και η κατεξοχήν ανθρώπινη πράξη, η τεκνοποίηση, παύει να ανήκει στη σφαίρα της φύσης των πραγμάτων και εισέρχεται στη σφαίρα της αγοράς. Πωλούνται τα πάντα. 'Όλα έχουν μια τιμή. Ακόμη και το βρέφος.

Είναι δικαίωμα κάθε ζεύγους να αγοράζει παιδιά; Όχι. Θα πρέπει ο νόμος να προστατεύει τα ίδια τα παιδιά, δηλαδή να εξασφαλίζει γι' αυτά το κατεξοχήν φυσικό τους δικαίωμα να έχουν μια μητέρα και έναν πατέρα. Ειδάλλως μιλάμε αφενός για κανονικό βιασμό της προσωπικότητας και αφετέρου για προϊόντα προς πώληση, για τα οποία δεν μας ενδιαφέρει ποιος είναι ο αγοραστής. Όμως ένα παιδί δεν είναι γιαούρτι να το αγοράζουμε ελεύθερα.

Έχει δικαίωμα μια γυναίκα να αποκτά παιδί από παρένθετη μητέρα; Όχι. Δεν πρέπει να έχει τέτοιο δικαίωμα. Διότι με τον τρόπο αυτό παραβιάζεται μια φυσική τάξη, δηλαδή χρησιμοποιούμε το χρήμα, εκμεταλλευόμαστε την ανάγκη, για να αλλοιώσουμε μια φυσική ανθρώπινη λειτουργία, σε όφελος του χρήματος που καταλαμβάνει πλέον όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής, χωρίς να αφήνει εκτός της κυριαρχίας του ούτε κάν το ιερό και φυσικό δικαίωμα της μητρότητας.

Το χρήμα είναι ου κατά φύσιν, όπως λέει ο Αριστοτέλης, διότι αυξάνεται εις άπειρον, χωρίς όρια, ενώ όλα τα ανθρώπινα είναι πεπερασμένα και έχουν όρια. Εάν εντάξουμε ακόμη και τη μητρότητα στους όρους εκχρηματισμού, εάν εμπορευματοποιήσουμε ακόμη και τη γέννα, τότε θα έχουμε παραδώσει τα πάντα, ακόμη και τα τελευταία ανθρώπινα οχυρά, στον απρόσωπο Μαμωνά.

από το «tvxs.gr»