Από τον Ηλιού στον Τσίπρα... ένα μίσος δρόμος

 Γιάννης Σιδέρης

Ο Ηλίας Ηλιού στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στη Βουλή το 1981, είχε πει: «Στα 30 χρόνια που εθήτευσα σε αυτό το βήμα, προσπάθησα πάντα να είμαι αντικειμενικός, ευπρεπής και ήπιος, και να υπηρετώ τα γενικότερα συμφέροντα και όχι τα στενά κομματικά».

Αυτή ήταν η Αριστερά που σεβόταν ο λαός, ακόμη και οι αντίπαλοί της στα χρόνια της φωτιάς, αλλά και μετά στους δίσεκτους καιρούς της μετεμφυλιακής ανασυγκρότησης. Αλλά ο Ηλιού ήταν ένας άνθρωπος που είχε σφυρηλατηθεί στο καμίνι των πολιτικών αγώνων, τότε που τίμημα ήταν η ζωή, όχι στις καταλήψεις της Πασοκικής ανοχής .

Και δεν υφίσταται η εύκολη δικαιολογία, ότι ο καθωσπρεπισμός δεν φέρνει ψήφους, και θα πρέπει ένα αριστερό κόμμα να αφήσει κατά μέρος τις «απαλότητες» και να κυλιστεί στη λάσπη του πολιτικού αγώνα. Στη λάσπη βυθίζονται όσοι είναι γεννημένοι για τη λάσπη. Γιατί σε κείνους τους αφόρητους καιρούς, το 1958 η ΕΔΑ κατάφερε να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση με 24,42 % των ψήφων, χωρίς να κυλιέται στη λάσπη.

Από τη φύση της η Αριστερά, ως ιδεολογία (ή ουτοπία) της ισότητας, και της «απελευθέρωσης ανθρώπου από άνθρωπο», ήταν φυσικό να κεντρίσει την ευαισθησία των διανοουμένων. Σε εκείνη την πρώιμη εποχή δεν είχαν γίνει γνωστά, ή κι αν είχαν γίνει γνωστά δεν γίνονταν πιστευτά, τα εγκλήματα του Στάλιν, η ανελευθερία, η καταπίεση, η αστυνομοκρατία, ούτε η εγκαθίδρυση μια νέας τάξης, του κομματικού απαράτ που θα γινόταν ο νέος καταπιεστής του προλεταριάτου, το οποίο διακήρυτταν ότι.. απελευθέρωσαν. Άλλωστε ηχούσε ακόμη γοητευτική η φράση του Μάο «αφήστε όλα τα λουλούδια ν ανθίσουν», και φάνταζε ότι οι κόκκινες χώρες γίνονταν ο χώρος της απόλυτης ισότητας και ελευθερίας.

Γι΄ αυτό, για την κοινωνική ευαισθησία που φαντασιώνονταν, η Αριστερά ήλκυσε του διανοούμενους της εποχής. Γι αυτό εκπροσωπούσε την ελίτ τη διανόησης. Ποιον να θυμηθείς και ποιον να ξεχάσεις χωρίς να προσβάλεις τη μνήμη του: Μανόλης Αναγνωστάκης, Γιάννης Ρίτσος, Άρης Αλεξάνδου, Τίτος Πατρίκιος Μιχάλης Κατσαρός, Τάσος Λειβαδίτης, Διδώ Σωτηρίου, Έλλη Αλεξίου, Τάσος Βουρνάς, Δημήτρης Χατζής, και δεκάδες άλλοι. Μετρήστε πόσους έχει τώρα…

Από την άλλη πλευρά, οι λίγοι διανοούμενοι της Δεξιάς, στα κοινωνικά θέματα, είχαν θα λέγαμε αριστερή ευαισθησία (π.χ. ο Μάνος Χατζηδάκης, του οποίου το σχόλιο για το τέρας του φασισμού, έγινε viral αυτές τις ημέρες κοινωνικά δίκτυα).

Και από τον Ηλιού και τον Κύρκο η Αριστερά έφτασε στον Αλέξη. Από την ευπρέπεια και την ηπιότητα, στον εμφυλιοπολεμικό, διχαστικό, μισερό, λούμπεν, λόγο των άκαπνων, του Τσίπρα και της γενιάς του, και κάποιων σταλινογενών συμβούλων του.

Και από την Αυγή του Γρηγόρη Γιάνναρου, του Σοφιανού Χρυσοστομίδη, του Τάσου Βουρνά, του Ασημάκη Πανσέληνου, του Βασίλη Κωνσταντινίδη και άλλων, στην Αυγή του πρωτοσέλιδου λαϊκισμού...

Ξέρουν τι κάνουν

Πάντως δεν δρουν εν κενώ. Το ποσοστό που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις δεν θα στρέψει οφθαλμόν γι αυτό. Τα social media δεν είναι αντιπροσωπευτικά της κοινωνίας, αλλά είναι ενδεικτικά. Ένα μικρό ποσοστό των οπαδών τους χαρακτήρισε το πρωτοσέλιδο της Αυγής ως «λάθος». Και το λάθος εντοπιζόταν μόνο στην κομματική οικειοποίηση του πάνδημου συνθήματος «Δεν είναι αθώοι». Όχι επειδή αυτό χρησιμοποιήθηκε για επίθεση στους Σαμαρά και Μητσοτάκη.

Η μεγάλη πλειοψηφία το καταχάρηκε και το υπερασπιζόταν δυναμικά, με τον συνήθη υβριστικό λόγο εναντίον όποιου δεν συμφωνούσε. Μαζί τους εν χορώ και οι Πασόκοι που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί ήταν σαν έτοιμοι από καιρό, από την εποχή της Αυριανής ( δεν ήταν όλοι οι Πασόκοι Αυριανιστές. Αυτοί ήταν) .

Στην Αυγή ήξεραν τι έκαναν. Περίμεναν τις αντιδράσεις, αλλά όσοι θα αντιδρούσαν έτσι κι αλλιώς δεν τους ψηφίζουν. Εκείνο που τους τάραξε ήταν οι καταγγελίες Κοντονή, γιατί ήταν ρήγμα εκ των έσω. Και σχεδίασαν το πρωτοσέλιδο ακριβώς για να δημιουργήσει αντιδράσεις, καθώς θα φαινόταν ότι το κόμμα δέχεται επίθεση, άρα δεν υπάρχουν πολυτέλειες αμφισβητήσεων. Η στιγμή επιβάλει περιχαράκωση και άμυνα.

Και το πέτυχαν! Όταν βγαίνει ένα από τα πιο μετριοπαθή και κόσμια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαγγέλης Αποστόλου, και δηλώνει ότι συμφωνεί με το πρωτοσέλιδο της Αυγής, τι να περιμένει κανείς από την ψυχροπολεμική μάζα των ψηφοφόρων;

Και αν υπάρχει το ερώτημα, μα δεν βλέπουν ότι με αυτές τις πρακτικές η εξουσία απομακρύνεται, η απάντηση είναι ότι ούτως ή άλλως αυτή είναι μακρινή προοπτική. Αυτή την ώρα τους ενδιαφέρει να κρατήσουν εμπόλεμα τα «στρατά» σε συνθήκες πολιτικής έντασης. Ε, μάλλον το καταφέρνουν!

 

www.liberal.gr