Δουλειές καθόλου εύκολες, μιας και απευθύνονται κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά σε super girls.
Με 310 € θα λένε και όλα τα τελευταία ανέκδοτα, θα καλαμπουρίζουν με τους πελάτες.
Στα 350 € ίσως ξεκινά και η σωματική επαφή.
Προσοχή χρειάζεται στα σόκιν, ενώ απαγορεύονται δια ροπάλου οι ατάκες που σατιρίζουν την εργοδοσία.
Και κοίτα να δεις μια πλάκα, παρά τη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων (που έγιναν χαρτζιλίκια) η περιβόητη ανταγωνιστικότητα δεν αυξήθηκε.
Διότι το πρόβλημα της δεν ήταν ασφαλώς οι μισθοί αλλά τα δομικά προβλήματα της ελληνικής παραγωγής.
Τα Μνημόνια -το έχουμε ξαναγράψει- ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για “ταξικές διευθετήσεις”, πολλές από τις οποίες έγιναν “μέσα στην τούρλα της χρεοκοπίας”.
Αυτές οι κατάφωρες αδικίες είναι που πρέπει να σταματήσουν μέσα σε ένα ευνοϊκότερο μεταμνημονιακό περιβάλλον και όχι να “καιγόμαστε” να “σπάσουμε” Δήμους σε μικρότερα κομμάτια και καρέκλες.
Και η γαλέρα συνεχίζεται για πολλούς εργαζόμενους που προφανώς δεν δουλεύουν σε τέτοιες συνθήκες από επιλογή, αλλά από ανάγκη.
Διότι υπάρχουν κι άλλοι που τα 300 ευρώ μηνιαίως τα παίρνουν από τους δικούς τους και αμπελοφιλοσοφούν όλη μέρα στα καφέ και τα μπαρς.
Πηγή: emo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου