Δημοφάντης: Ετήσιος απολογισμός 2018 για τις βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Ετήσιος απολογισμός 2018 για τις βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ

Στρατηγός Dominique Delawarde

Η μια φορά δεν αποτελεί έθιμο, το έτος 2018 χαρακτηρίστηκε από μια πολύ σημαντική μείωση των βομβιστικών επιθέσεων των ΗΠΑ που επηρέασαν τον πλανήτη. «Μόνο» 16.500 βόμβες έπεσαν σε έξι χώρες , πάντα με το βολικό και πλέον πολύ γνωστό πρόσχημα του « πολέμου κατά της τρομοκρατίας » (1). Είμαστε έτσι μακριά από τις 43.938 βόμβες που έπεσαν στο 2017. Ξαναβρίσκουμε, χωρίς έκπληξη, τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Λιβύη ως θύματα αυτών των βομβαρδισμών από τις ΗΠΑ, χώρες που αναφέρονται στην σειρά του αριθμού των βομβών που ελήφθησαν.

Όσον αφορά τη Συρία και το Ιράκ, στην επιχείρηση « Inherent Resolve », η αεροπορία του συνασπισμού έριξαν 8.713 βόμβες το 2018, ήτοι 78% λιγότερες από το 2017 (39.577 βόμβες). 70% λιγότερο από το 2016 (30.700). Η μείωση αυτή φαίνεται λογική αν θεωρήσουμε ότι οι ελεγχόμενες από το Daesh εδαφικές περιοχές έχουν μειωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου και ότι δεν υπάρχει πολύ πράγμα πλέον να « χτυπηθεί » στα ανατολικά του Ευφράτη.

Σημείωση: η απότομη αύξηση των αροπορικών βομβαρδισμών το Νοέμβριο (1.424 βόμβες) και ιδιαίτερα τον Δεκέμβριο του 2018 (2.214). Επιθυμία να τελειώσει με το Daesh πριν από την ανακοίνωση της απόσυρσης των ΗΠΑ στις 19 Δεκεμβρίου; Εκκαθάριση αποθεμάτων για αποφυγή επαναπατρισμού; Ή επιθυμία να καταστραφεί το μέγιστο της υποδομή στα ανατολικά του Ευφράτη για να αποδυναμωθεί η Συρία και να κάνει την ανακατασκευή της πιο ακριβή, μεγαλύτερης διαρκείας και πιο περίπλοκη στο τέλος ενός πολέμου που άρχισε να φαίνεται; Κάποιος μπορεί πραγματικά να αναρωτηθεί για τον πραγματικό στόχο των βομβαρδισμών του δυτικού συνασπισμού που εξακολουθούν να υφίστανται σε αυτή τη χώρα ...

Επίσης, να σημειώσουμε ότι το άδοξο επεισόδιο της κοινής επιδρομής USA-GB-FR της 14ης Απριλίου 2018, πρώτη επιδρομή « θέαμα » με 105 πύραυλους, με μηδέν θάνατο και απόλυτο μηδέν στρατιωτική αποτελεσματικότητα ή ακόμα και τελείως αντιπαραγωγική αφού αντίθετα, ενίσχυσε την εικόνα του Μπασάρ αλ-Ασάντ στα μάτια των συμπολιτών του χωρίς να του φέρει στρατιωτική ζημιά. Θυμηθείτε, για την ιστορία, ότι αυτή η επιδρομή είχε διεξαχθεί χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ, έγινε υπό την τετριμμένη και ψευδή πρόφαση για μια ψεύδη επίθεση με αέριο που είχε κατασκευαστεί με καλά « ειδικά εφέ », από τους « θαυμάσιους συμμάχους μας λευκά κράνη », αλλά αποδόθηκε στον Άσαντ .

Όσον αφορά το Αφγανιστάν, στις επιχειρήσεις « Freedom’s Sentinel » και « Resolute Support » που υποτίθεται μάχονται κατά της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ έριξαν 7.362 βόμβες το 2018. Πρόκειται για μια σημαντική αύξηση σε σύγκριση με το 2017 (4.361) , σε σύγκριση με το 2016 (1.337) και το 2015 (947). Αυτές οι ολοένα αυξανόμενες βομβιστικές επιθέσεις από το 2015 είναι, φυσικά, χωρίς νόημα μετά από 18 χρόνια αμερικανικής επέμβασης στη χώρα αυτή. Αποδεικνύουν την αποτυχία της πολιτικής του " βομβαρδισμού των πάντων " για την επίλυση του προβλήματος του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Δίνουν αξιοπιστία στη δήλωση του εκπροσώπου του Αφγανιστάν στη διάσκεψη της Τεχεράνης για την ασφάλεια στη Δυτική Ασία στις 7 Ιανουαρίου 2019 (διαβάστε εδώ την έκθεση για αυτή τη διάσκεψη). Ο τελευταίος απόδωσε την άνοδο του ριζοσπαστικού ισλαμισμού στη χώρα του στους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ καθώς και στις πολλαπλές μαλακίες (sic) που τις συνοδεύουν και επηρεάζουν τον άμαχο πληθυσμό.

Όσον αφορά την Υεμένη, ο αριθμός των βομβιστικών επιχειρήσεων που στοχεύουν στην Αλ Κάιντα δεν ξεπέρασε τις πενήντα. Είναι πολύ μικρότερος από το 2017 (125). Πρέπει να πούμε ότι ο πόλεμος στην Υεμένη δεν είναι πλέον δημοφιλής στις ΗΠΑ με τις δραματικές ανθρωπιστικές συνέπειες που προκαλεί στον πληθυσμό και την απεχθή εικόνα της Σαουδικής Αραβίας η οποία ηγείται του συνασπισμού αντι-Χούθι.

Στην περίπτωση της Σομαλίας, 37 αμερικανικές επιχειρήσεις βομβιστικών επιθέσεων αναφέρθηκαν το 2018. Ο αριθμός αυτός είναι συγκρίσιμος με αυτόν του 2017 (35).

Όσον αφορά τη Λιβύη, ο αριθμός των επιχειρήσεων βομβαρδισμού έχει γίνει ανεκδοτικός (3 το 2018).

Συμπερασματικά, αυτός ο θλιβερός απολογισμός γεννά τέσσερις παρατηρήσεις:

1 - Οι ΗΠΑ έχουν αναδειχτεί αστυνομικός του κόσμου με την αυστηρή εφαρμογή του « νόμου της ζούγκλας (νόμου του δυνατότερου) » και του συνθήματος « America First », ενώ κανείς δεν τους ζήτησε τίποτα. Με την εξωτερική τους πολιτική που βασίζεται στους βομβαρδισμούς, στις οικονομικές κυρώσεις, στα «regime change », στην ετεροδικία των νόμων τους, στα εθνικά τους συμφέροντα και σε εκείνα του ισραηλινού συμμάχου τους, δημιουργούν περισσότερο χάος στον πλανήτη από το να λύνουν προβλήματα.

2 - Όσον αφορά τη πολιτική των ΗΠΑ στην εγγύς και μέση ανατολική, είναι σαφές ότι η αντίθεση στο Ιράν, με σκοπό τη προστασία του ισραηλινού σύμμαχου, εξηγεί, πάνω απ 'όλα, την επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία. Ο αγώνας εναντίον της Ντάες δεν ήταν παρά ένα πρόσφορο πρόσχημα για την απρόσκλητη εισβολή στη χώρα και την προσπάθεια να την διαιρέσει, να αλλάξει τη διακυβέρνησή της και να αναδιαμορφώσει τα σύνορά της (2).

3 - Όσον αφορά τη Συρία, η τέλεια συμπλοκή USA-UK-FR χτίστηκε γύρω από τον κοινό σύμμαχο: το Ισραήλ. Συγκεκριμένα, αυτή η συμπαιγνία κατέστη δυνατή με τη επίδραση των ισχυρών διακρατικών φιλο-ισραηλινών λόμπυ στις κυβερνήσεις αυτών των τριών χωρών και με τη διείσδυση στους κρατικούς μηχανισμούς τους με αποτελεσματικούς σαγιανίμ (sayanims). Δεν πρέπει να ξεχνάμε, από την άποψη αυτή, τον αποφασιστικό ρόλο που διαδραματίζουν αυτές οι ομάδες πίεσης στις εκλογές, ρόλο που δεν μπορεί να ξεφύγει παρά μόνο από τους αφελείς και τις « αποδόσεις της επένδυσης » που αυτές οι ομάδες πίεσης (λόμπυ) κερδίζουν μετά τη νίκη στις εκλογές, από εκείνους στους οποίους εξασφάλισαν τη νίκη ...

4 - Τέλος, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι με τα αποτελεσματικά μέσα που διαθέτουμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, κανένα από τα μεγάλα κράτη δεν ασχολήθηκε σοβαρά για τον εντοπισμό και την καταγγελία των όσων προκάλεσαν, ενθάρρυναν, χρηματοδότησαν, όπλισαν, εργαλειοποίησαν το Ισλαμικό Κράτος και την τρομοκρατία του ριζοσπαστικού Ισλάμ στη Συρία, ελπίζοντας να αποτρέψουν τον Bashar al-Assad. Μήπως είναι επειδή αυτά τα μεγάλα κράτη εμπλάκηκαν βαθιά σε τέτοιο είδος ανάρμοστων ενεργειών;

Στρατηγός Dominique Delawarde

(1) Πηγή για τις βομβιστικές επιθέσεις: Στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την « Combined Forces Air Component Commander 2013-2018 » Airpower Statistics