Μετά το πέρας των σπουδών (αν και είχε εξασφαλισμένη υποτροφία για τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης) εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στο διάσημο Κρατικό Ωδείο τη.
«Καλοσυγκερασμένη αναρχία» η μουσική του Θ. Κουρεντζή. Με αυτόν τον
τίτλο το περιοδικό «Der Spiegel» αφιερώνει πολυσέλιδο άρθρο στον Έλληνα
αρχιμουσικό Θεόδωρο Κουρεντζή, «τον μάγο της μουσικής, που μουσικοί και
μουσικόφιλοι ορκίζονται στο όνομά του».
Από την εφετινή σεζόν ανέλαβε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Ραδιοφωνίας στη Στουτγάρδη. «Το μουσικό του βασίλειο θα παραμείνει η πόλη Περμ της Σιβηρίας και η ορχήστρα του MusicAeterna» αναφέρεται στο άρθρο, στο οποίο προστίθεται πως «στη Στουτγάρδη θα εμφανίζεται με τη Συμφωνική Ορχήστρα 12 εβδομάδες τον χρόνο… μια ορχήστρα που προέκυψε για λόγους εξοικονόμησης χρημάτων από τη συγχώνευση δύο ορχηστρών».
Και συνεχίζει: «Αλλά τι ήταν εκείνο που οδήγησε τον Κουρεντζή να εμφανίζεται ως εκτελεστής μέτρων λιτότητας; Ιδιαίτερα αυτός, ο υποτιθέμενος αντάρτης που του αρέσει να φωτογραφίζεται με δερμάτινα σακάκια, τριμμένα τζιν και μπότες, και που ισχυρίζεται ότι είναι αναρχικός, ενάντια στο σύστημα, κατά του σύγχρονου πολιτισμού;».
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, η αρθρογράφος με γλαφυρό τρόπο αναφέρεται στα 150 e-mails που αναγκάστηκε να στείλει, στα δεκάδες τηλεφωνήματα και στις συναντήσεις με διάφορους μάνατζερ και βοηθούς του επί πολλούς μήνες, στις σύντομες συναντήσεις της μαζί του σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, μέχρις ότου «το καμάρι της Περμ» επιτέλους την υποδεχθεί στην πόλη της Σιβηρίας, 1.200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. «Εκεί όπου με την ορχήστρα του και χωρίς μπαγκέτα διευθύνει χορεύοντας, χοροπηδώντας, αλλά με πάθος, όπου απαιτεί το κομμάτι… με έκσταση, με μαγεία… γι' αυτό τον θαυμάζει το κοινό του, για την ικανότητά του να ερμηνεύει τους κλασικούς με νέο τρόπο, για τις ανεξάντλητες αντιθέσεις, για το ότι για αυτόν όλα είναι δυνατά» γράφει χαρακτηριστικά.
Σε μια άλλη προσπάθεια να δώσει στους αναγνώστες να καταλάβουν γιατί ο Κουρεντζής έφτασε σε τέτοιο επίπεδο επιτυχίας, η αρθρογράφος επικαλείται μαρτυρία στενού φίλου του από τις σπουδές, που είναι τώρα διευθυντής της Όπερας του Περμ. «Δεν είναι μόνο το θεϊκό του ταλέντο να ερμηνεύει τη μουσική με τον δικό του περίεργο τρόπο, είναι και η αποφασιστικότητά του να κάνει αυτό που θέλει, όπως το θέλει και να μην κάνει πίσω» λέει. «Εκ των υστέρων είναι εύκολο να ισχυρίζεται κάποιος ότι ήταν όλα σωστά. Αλλά πριν από 15 χρόνια, όταν ήρθε στη Σιβηρία, δεν τον ήξερε κανείς» προσθέτει.
Το who is who του μεγάλου μουσικού
Ο Θεόδωρος Κουρεντζής (ρωσικά: Курентзис Теодор) γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1972. Είναι Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και ποιητής που εργάζεται στη Ρωσία. Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία άρχισε τα μαθήματα πιάνου. Στα επτά του χρόνια άρχισε να μαθαίνει βιολί, ενώ στα 12 του φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο στο Τμήμα Θεωρητικής Μουσικής και στο Τμήμα Εγχόρδων. Με τη σύνθεση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1987 υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Γιώργου Χατζηνίκου και αργότερα του καθηγητή Σρεκ.
Το
1990 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του μουσικού συγκροτήματος «Musica
Aeterna» και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πόρτο Χέλι.
Από την εφετινή σεζόν ανέλαβε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Ραδιοφωνίας στη Στουτγάρδη. «Το μουσικό του βασίλειο θα παραμείνει η πόλη Περμ της Σιβηρίας και η ορχήστρα του MusicAeterna» αναφέρεται στο άρθρο, στο οποίο προστίθεται πως «στη Στουτγάρδη θα εμφανίζεται με τη Συμφωνική Ορχήστρα 12 εβδομάδες τον χρόνο… μια ορχήστρα που προέκυψε για λόγους εξοικονόμησης χρημάτων από τη συγχώνευση δύο ορχηστρών».
Και συνεχίζει: «Αλλά τι ήταν εκείνο που οδήγησε τον Κουρεντζή να εμφανίζεται ως εκτελεστής μέτρων λιτότητας; Ιδιαίτερα αυτός, ο υποτιθέμενος αντάρτης που του αρέσει να φωτογραφίζεται με δερμάτινα σακάκια, τριμμένα τζιν και μπότες, και που ισχυρίζεται ότι είναι αναρχικός, ενάντια στο σύστημα, κατά του σύγχρονου πολιτισμού;».
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, η αρθρογράφος με γλαφυρό τρόπο αναφέρεται στα 150 e-mails που αναγκάστηκε να στείλει, στα δεκάδες τηλεφωνήματα και στις συναντήσεις με διάφορους μάνατζερ και βοηθούς του επί πολλούς μήνες, στις σύντομες συναντήσεις της μαζί του σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, μέχρις ότου «το καμάρι της Περμ» επιτέλους την υποδεχθεί στην πόλη της Σιβηρίας, 1.200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. «Εκεί όπου με την ορχήστρα του και χωρίς μπαγκέτα διευθύνει χορεύοντας, χοροπηδώντας, αλλά με πάθος, όπου απαιτεί το κομμάτι… με έκσταση, με μαγεία… γι' αυτό τον θαυμάζει το κοινό του, για την ικανότητά του να ερμηνεύει τους κλασικούς με νέο τρόπο, για τις ανεξάντλητες αντιθέσεις, για το ότι για αυτόν όλα είναι δυνατά» γράφει χαρακτηριστικά.
Σε μια άλλη προσπάθεια να δώσει στους αναγνώστες να καταλάβουν γιατί ο Κουρεντζής έφτασε σε τέτοιο επίπεδο επιτυχίας, η αρθρογράφος επικαλείται μαρτυρία στενού φίλου του από τις σπουδές, που είναι τώρα διευθυντής της Όπερας του Περμ. «Δεν είναι μόνο το θεϊκό του ταλέντο να ερμηνεύει τη μουσική με τον δικό του περίεργο τρόπο, είναι και η αποφασιστικότητά του να κάνει αυτό που θέλει, όπως το θέλει και να μην κάνει πίσω» λέει. «Εκ των υστέρων είναι εύκολο να ισχυρίζεται κάποιος ότι ήταν όλα σωστά. Αλλά πριν από 15 χρόνια, όταν ήρθε στη Σιβηρία, δεν τον ήξερε κανείς» προσθέτει.
Το who is who του μεγάλου μουσικού
Ο Θεόδωρος Κουρεντζής (ρωσικά: Курентзис Теодор) γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1972. Είναι Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και ποιητής που εργάζεται στη Ρωσία. Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία άρχισε τα μαθήματα πιάνου. Στα επτά του χρόνια άρχισε να μαθαίνει βιολί, ενώ στα 12 του φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο στο Τμήμα Θεωρητικής Μουσικής και στο Τμήμα Εγχόρδων. Με τη σύνθεση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1987 υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Γιώργου Χατζηνίκου και αργότερα του καθηγητή Σρεκ.
Μετά το πέρας των σπουδών (αν και είχε εξασφαλισμένη υποτροφία για τη
Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης) εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και
συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στο διάσημο Κρατικό Ωδείο της.
Δάσκαλός του ήταν η σχεδόν μυθική μορφή της σοβιετικής διεύθυνσης
ορχήστρας Ηλίας Μούσιν, δάσκαλος των επίσης διάσημων Βαλέρι Γκέργκιεβ
και Γιούρι Τερμικανόβ. Ο ίδιος ο μαέστρος είπε για τον Θεόδωρο
Κουρεντζή: «Είχα πολύ ταλαντούχους μαθητές σαν τον Γκέρκγιεβ και τον
Τερμικανόβ και μία μόνο διάνοια: ήταν ο Θεόδωρος Κουρεντζής».
Το 2002 μαζί με τη Ρωσίδα ελληνίστρια φιλόλογο Φατίμα Γιελόεβα και υπό την αιγίδα του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού ίδρυσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2003 ο Κουρεντζής εντάσσεται στην Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει επικεφαλής διευθυντής ορχήστρας στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας & Μπαλέτου της πόλης Νοβοσιμπίρσκ. Τον Ιανουάριο του 2005 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική οργάνωση της ορχήστρας Musica Eaterna και του συγκροτήματος New Siberian Singers.
Στη Ρωσία είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Όλες του οι συναυλίες είναι sold out μήνες πρωτύτερα, είναι δημοφιλής σε όλες τις ηλικίες και μέχρι και η χήρα του Σοστακόβιτς κατέβηκε στο καμαρίνι του να τον συγχαρεί έπειτα από μία παράσταση της «Λαίδης Μακμπέθ του Μτενσκ». Διευθύνει τακτικά τις καλύτερες ορχήστρες της Μόσχας. Με την ομάδα των μουσικών του ταξιδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία προκαλώντας πανζουρλισμό με κάθε τους παράσταση. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν τη μία διθυραμβική κριτική μετά την άλλη χαρακτηρίζοντάς τον «αναρχικό, ωραιοπαθή και ιδιοφυΐα». Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι δηλωμένος θαυμαστής του.
Πηγή: Deutsche Welle
Το 2002 μαζί με τη Ρωσίδα ελληνίστρια φιλόλογο Φατίμα Γιελόεβα και υπό την αιγίδα του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού ίδρυσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2003 ο Κουρεντζής εντάσσεται στην Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει επικεφαλής διευθυντής ορχήστρας στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας & Μπαλέτου της πόλης Νοβοσιμπίρσκ. Τον Ιανουάριο του 2005 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική οργάνωση της ορχήστρας Musica Eaterna και του συγκροτήματος New Siberian Singers.
Στη Ρωσία είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Όλες του οι συναυλίες είναι sold out μήνες πρωτύτερα, είναι δημοφιλής σε όλες τις ηλικίες και μέχρι και η χήρα του Σοστακόβιτς κατέβηκε στο καμαρίνι του να τον συγχαρεί έπειτα από μία παράσταση της «Λαίδης Μακμπέθ του Μτενσκ». Διευθύνει τακτικά τις καλύτερες ορχήστρες της Μόσχας. Με την ομάδα των μουσικών του ταξιδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία προκαλώντας πανζουρλισμό με κάθε τους παράσταση. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν τη μία διθυραμβική κριτική μετά την άλλη χαρακτηρίζοντάς τον «αναρχικό, ωραιοπαθή και ιδιοφυΐα». Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι δηλωμένος θαυμαστής του.
Πηγή: Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου