Δυό φαντάροι, μία Λίρα

του Πέτρου Αργυρίου

Είναι απίθανο να φανταστούμε μια κυβέρνηση που έδωσε την Μακεδονία χωρίς ανταλλάγματα πέρα από μια επιθυμούμενη πολιτική εύνοια των ΗΠΑ, να έχει πάρει τους δύο φαντάρους τσάμπα.

Η αιφνιδιαστική απελευθέρωση τους και μάλιστα μια ημερομηνία συμβολική δεν έχει να κάνει με τις βλέψεις του Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά.
Έχει να κάνει με ένα πολύ μεγαλύτερο γεωπολιτικό και οικονομικό παίγνιο.

Ο Πάστορας Μπράνσον από μια σχετική αφάνεια διετίας έχει αναχθεί σε πρώτο θέμα ενόψει των επερχόμενων εκλογών στις ΗΠΑ και τον εσωτερικό πόλεμο ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο και το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, ο οποίος τις τελευταίες μέρες έχει πάρει νέα τροπή με τον πρόεδρο να περνάει για πρώτη φορά έμπρακτα στην αντεπίθεση.

Ο Trump αφαίρεσε την διαβάθμιση ασφαλείας από τον πρώην διοικητή της CIA John Brennan. Έπονται κι άλλοι υψηλόβαθμοι πρώην αξιωματούχοι.

Είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης για τον Trump να ισχυροποιηθεί.

Η πίεση του προς τον Ερντογάν οδήγησε την τουρκική Λίρα σε νέα κατρακύλα.

Ήταν μεγάλη έκπληξη λοιπόν ότι τη στιγμή που ο Ερντογάν ανακοινώνει δασμούς σε αμερικανικά προϊόντα ως αντίποινα για την ασφυκτική πίεση στην λίρα, αυτή να ανακτά το ένα έβδομο της αξίας της.

Είναι ένα παράδοξο το οποίο έχει μια και μόνο ερμηνεία: ότι η παράδοση του πάστορα έχει προσυμφωνηθεί και μένουν μόνο οι τεχνικές λεπτομέρειες και η εξασφάλιση έστω κάποιου ανταλλάγματος ή προοπτικής του από τους Αμερικάνους προς τους Τούρκους.

Η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων ήταν απλά ένα πρώτο βήμα στην σκάλα που οδηγεί στον πάστορα, καθώς η απευθείας απελευθέρωσή του θα εξέθετε πολύ έντονα τον Ερντογάν.

Μια παράπλευρη ωφέλεια κι όχι μια νίκη της ελληνικής διπλωματίας.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν πρόκειται να αναβαθμιστούν όπως ομφαλοσκοπικά ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση.

Όχι όταν ο τουρκικός αλιευτικός στόλος έχει εισβάλει στο Αιγαίο προκαλώντας τρομακτικά πλήγματα στην ελληνική αλιεία και το θαλάσσιο πλούτο μας.  Ως γνωστόν άλλωστε, το Αιγαίο για κάποιους ανήκει στα ψάρια του. Αν τα ψάρια του ανήκουν στους Τούρκους λοιπόν…

Επιμένω: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα αναβαθμιστούν:

Όχι όταν μόλις χθες έξι τουρκικά μαχητικά παραβίασαν τον εθνικό μας εναέριο χώρο.

Πάρτε το χαμπάρι.
Ο Ερντογάν δεν έχει εναλλακτική στην οικονομία του από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου.
Δεν πρόκειται να τα αφήσει στους Κυπρίους και τους Έλληνες.

Δεν υπήρξε καν εκεχειρία.

Η ενδοτικότερη και προθυμότερη ελληνική κυβέρνηση όλων των εποχών συνιστά στους Έλληνες αλιείς να κάνουν τις πάπιες μην τυχόν και προκληθεί θερμό επεισόδιο που θα χαλάσει το ματαιόδοξο αφήγημα της.

Η «ελληνική» κυβέρνηση έχει ήδη προεργαστεί τον αφελληνισμό και της Θράκης καθώς κινείται προς την κατεύθυνση της πάγιας τουρκικής φιλοδοξίας να ελέγχει την μειονότητα μέσω των δικών της μουφτήδων.

Σταθείτε λίγο. Πραγματικά.

Η τουρκική κρίση πιέζει τις ευάλωτες Ιταλικές και Γαλλικές τράπεζες, με την νέα Ιταλική κυβέρνηση να είναι ετοιμοπόλεμη κατά του Βερολίνου.

Οι δασμοί του Trump εναντίον της Τουρκίας, της ΕΕ και οι κυρώσεις σε Ιράν και Ρωσία που βλάπτουν και την γερμανική οικονομία καθώς αυτή έχει θέσεις και στο Ιράν και τη Ρωσία ενώ η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας δημιουργούν ένα στιγμιότυπο κατά το οποίο η δημιουργία ενός μπλοκ ανάμεσα στις προαναφερθείσες χώρες μοιάζει μια κάποια λύση.

Με την Ελλάδα να έχει προκαλέσει τη χειρότερη διπλωματική κρίση ever με τη Ρωσία και τον Ρώσο πρωθυπουργό να έχει για πρώτη φορά αναφερθεί σε τουρκική δημοκρατία της Κύπρου, που ακριβώς βρίσκεται η Ελλάδα;

Μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Ότι συμφωνίες γίνουν ανάμεσα στα μπλοκς, θα είναι εις βάρος της Ελλάδας και με συνέπειες πολύ πιο διαρκείς από τη θητεία της συγκεκριμένης «ελληνικής κυβέρνησης».

Για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε:
Η Τουρκία είναι ένα κράτος τρομοκράτης. Είναι πολιτική της να απαγάγει και να κρατάει ομήρους και να ζητάει ανταλλάγματα.
Αυτό δούλεψε με τη Γερμανία που για ένα δημοσιογράφο ξεπάγωσε τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Άλλο που δεν ήθελε.
Το ίδιο επιχείρησε να κάνει και με τις ΗΠΑ, σε μια συγκυρία πολύ αρνητική για την Τουρκία. Η τακτική των υψηλών ρίσκων, σήμα κατατεθέν του Ερντογάν, αυτή τη φορά δεν μπορούσε να φέρει άμεσα καρπούς. Κι έτσι ο Ερντογάν έκαψε κάποια από τα λιγότερο σημαντικά χαρτιά του.

Κάθε φορά που οι Έλληνες πανηγυρίζουν, μεγάλο κακό έρχεται.
Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ σφύρας κι άκμονος.
Οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες κινούνται απειλώντας να συνθλίψουν τη χώρα. Κι οι δικοί μας κάνουν πλάκα.

από το «https://agriazwa.blogspot.com/»