Κομματικός αμοραλισμός ή ηλιθιότητα;

.

.

Είναι εντυπωσιακή η επιμονή της κυβέρνησης να αρνείται μία προληπτική γραμμή στήριξης – όταν ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας της χώρας είναι απελπιστικά χρεοκοπημένοι, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι έχουν αγγίξει το ζενίθ, ενώ έχει πυροδοτήσει μία μεγάλη πολιτική αστάθεια.

Άποψη

Μετά τη χρεοκοπία του κράτους που δεν δηλώθηκε επίσημα, αφού καμία κυβέρνηση δεν είχε το θάρρος να το κάνει, επιλέγοντας την απείρως πιο οδυνηρή κυλιόμενη πτώχευση, καθώς επίσης υποθηκεύοντας τα πάντα και κλείνοντας όλες τις εξόδους κινδύνου με το PSI, ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα – με τα χρέη απέναντι στο κράτος να έχουν φτάσει στο τρομακτικό ποσόν των 99,97 δις €, τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες στα 102 δις € και τις μη εξυπηρετούμενες οφειλές στα ασφαλιστικά

ταμεία στα 35 δις €.

Συνολικά λοιπόν στα 237 δις €, τα οποία αποτελούν το 137% ενός ΑΕΠ που αφού συρρικνώθηκε στα 173,7 δις € το 2015, παραμένει καθηλωμένο – ενώ η ανάπτυξη υπό τις συνθήκες αυτές παραμένει όνειρο θερινής νύχτας, με τα θηριώδη ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου να ακολουθούν ξανά ανοδική πορεία, τεκμηριώνοντας πως ο ελληνικός παραγωγικός ιστός «πνέει τα λοίσθια».

Με δεδομένο δε το ότι, πάνω από 4.000.000 Έλληνες φορολογούμενοι έχουν γίνει όμηροι του κράτους, αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν τις συνεχώς αυξανόμενες οφειλές τους λόγω της κατάρρευσης των εισοδημάτων τους, σε συνδυασμό με τους υπερβολικούς φόρους, δεν φαίνεται απολύτως καμία προοπτική για το μέλλον – ενώ η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα, από μία κυβέρνηση που ορισμένα εντελώς ανόητα στελέχη της δηλώνουν ότι, θα εκδώσουν εντάλματα σύλληψης σε όσους εγκαταλείπουν τη χώρα (πηγή), μεταφέροντας την έδρα της εταιρείας τους σε κράτη που δεν τους κλέβουν ασύστολα, παρέχοντας τους επί πλέον τη δυνατότητα βιώσιμου δανεισμού, ανταγωνιστικών τιμών ενέργειας κοκ.

Την ίδια στιγμή ο υπουργός οικονομικών ισχυρίζεται πως η έξοδος από την πολιτική των μνημονίων τον Αύγουστο, με χρεοκοπημένο τόσο το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα, θα είναι καθαρή – με την έννοια πως η χώρα θα είναι σε θέση να δανείζεται από τις αγορές με βιώσιμα επιτόκια, χωρίς μία ευρωπαϊκή προληπτική γραμμή στήριξης για να μην αναγκασθεί να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, αρκεί να έχει δημιουργήσει μία δική της ρεζέρβα (cash buffer)!

Είναι φυσικό λοιπόν να μη θέλουν να δανείζουν το δημόσιο οι τράπεζες, γνωρίζοντας πως η ΕΚΤ δέχεται μόνο κατ’ εξαίρεση τους τίτλους του ως εγγύηση για τη χρηματοδότηση τους – κάτι που ενδεχομένως θα σταματήσει, εάν η Ελλάδα δεν θα έχει μία προληπτική γραμμή στήριξης τον Αύγουστο.

Από την άλλη πλευρά, η πολιτική αστάθεια που έχει προκληθεί από την ανεξήγητη μανία της κυβέρνησης να επιλύσει άμεσα το Σκοπιανό και από το σκάνδαλο της Novartis, σε συνδυασμό με τις βίαιες αναταράξεις στις διεθνείς αγορές, καθώς επίσης με τα τεράστια γεωπολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, έχουν οδηγήσει τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων στα ύψη (4,39% πρόσφατα έναντι 2,09% της Πορτογαλίας) – ενώ τίποτα από τα παραπάνω δεν προβλέπεται να αλλάξει στο εγγύς μέλλον.

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να είναι τόσο ανεύθυνη η κυβέρνηση, ώστε να θέλει να θυσιάσει τη χώρα στο βωμό των πολιτικών της σκοπιμοτήτων; Πώς μπορεί να πείσει τους Έλληνες ότι, η Ελλάδα είναι σε θέση να δανεισθεί βιώσιμα από τις αγορές, χωρίς τη στήριξη της Ευρώπης, όταν η οικονομική της κατάσταση είναι τρισχειρότερη από το 2010, όπου δεν τη δάνειζε κανένας;

Πώς ισχυρίζεται ότι έχει εξυγιανθεί η Ελλάδα, όταν έχει βιώσει την πιο αποτυχημένη διάσωση στην παγκόσμια ιστορία η οποία, ενώ της έχει κοστίσει πάνω από 1 τρις €, έχει επιδεινώσει τρομακτικά τα οικονομικά της μεγέθη; Όταν δεν είναι σε θέση πια ούτε καν να χρεοκοπήσει, αφού οι Πολίτες της έχουν ήδη εξαθλιωθεί και η φοροδοτική τους ικανότητα έχει εκμηδενισθεί; Δεν έμαθε απολύτως τίποτα από την πιο αποτυχημένη διαπραγμάτευση στην ιστορία του πλανήτη, χωρίς την οποία η χώρα θα ήταν ασφαλώς σε καλύτερη κατάσταση;

Δεν γνωρίζει πως εάν απαιτεί κάτι χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις, στο τέλος θα συμβιβαστεί και θα το πληρώσει κατά πολύ ακριβότερα, όπως συνέβη το 2015; Με απλά λόγια ότι, εάν δεν συμφωνήσει με την προληπτική γραμμή για να μην υπογράψει ένα πρόγραμμα, στο τέλος θα αναγκασθεί να ψηφίσει ένα ακόμη μνημόνιο, πολύ χειρότερο από τα προηγούμενα; Αυτό δεν συνέβη το 2015; Το «δις εξαμαρτείν» δεν αποτελεί το άκρον άωτο της ηλιθιότητας; Δεν είναι κρίμα να χαρακτηρισθεί ως ανόητος ο νέος υπουργός οικονομικών όπως ο πρώην, αφού στο τέλος θα υποχωρήσει άτακτα ο πρωθυπουργός θυσιάζοντας τον με την ίδια άνεση, όπως τον προηγούμενο το 2015;

Ρητορικά τα ερωτήματα βέβαια, αφού οι απαντήσεις είναι γνωστές – ιδίως το ότι, όλοι οι μέχρι σήμερα πολιτικοί της Ελλάδας δεν ενδιαφέρονται για τη χώρα τους, αλλά μόνο για το κόμμα και τον εαυτό τους. Δυστυχώς το ίδιο πιστεύουμε πως ισχύει και στο θέμα της Novartis, παρά το ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο – ενώ φυσικά είναι μία από τις πολλές ξένες φαρμακευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, εφαρμόζοντας τις ίδιες μεθόδους (χρηματισμό).

Πόσο μάλλον εάν είναι σωστή η δήλωση του πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία οι μίζες στον τομέα της Υγείας τα τελευταία περίπου 15 χρόνια ήταν της τάξης των 23 δις € (άρα 27% επί μίας συνολικής δαπάνης 85 δις €) – ένα ποσόν που ασφαλώς δεν εκλάπη από τα κρατικά ταμεία, χωρίς τη συμμετοχή και τον εξ αυτής πλουτισμό αρκετών πολιτικών. Εάν υποθέσουμε πως κάτι ανάλογο ισχύει για τις κατασκευές που κόστισαν 100 δις € (άρα οι μίζες ήταν 27 δις €), καθώς επίσης για τα εξοπλιστικά ύψους 150 δις € (άρα μίζες 40 δις €), τότε το ποσόν θα εκτοξευόταν στα 90 δις € ή πάνω από 30 ετήσια ΕΝΦΙΑ – οπότε θα επρόκειτο για ένα πρωτοφανές έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων!

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, οφείλουν να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν από την Ελλάδα οι προβλέψεις, σύμφωνα με τις οποίες η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε μία εποχή έντονων αναταράξεων – ενώ ήδη ένα από τα μεγαλύτερα κερδοσκοπικά κεφάλαια του πλανήτη, το Bridgewater, επενδύει τεράστια ποσά στην πτώση των ευρωπαϊκών μετοχών (πηγή).

Γνωρίζει βέβαια πως ο τραπεζικός τομέας της Ευρώπης είναι σχεδόν χρεοκοπημένος, με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL’s, γράφημα) σε πολύ υψηλά επίπεδα – ενώ το ευρώ αργά ή γρήγορα θα ανατιμηθεί, λόγω των εμπορικών πλεονασμάτων της νομισματικής ένωσης, οπότε θα δημιουργήσει αρκετά προβλήματα στις υπερχρεωμένες χώρες και επιχειρήσεις (ουσιαστικά αυξάνονται τα χρέη κατά το ποσοστό της ανατίμησης, ενώ μειώνονται οι εξαγωγές).

Εκτός αυτού πως υπάρχουν πολλές άλλες εστίες πυρκαγιάς, όπως οι ιταλικές εκλογές, το BREXIT κοκ. – γεγονός που μεταξύ άλλων σημαίνει ότι, κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι θα συμβαίνει τον Αύγουστο του 2018, όταν η χώρα μας θα πάψει πλέον να δανείζεται από τους Ευρωπαίους.

 https://analyst.gr/2018/02/14/kommatikos-amoralismos-i-ilithiotita/