Τέλος στην ανόητη ελληνική αυτοκριτική!

από Βασίλης Βιλιάρδος

.

.

Μόνο οι απώλειες των Η.Π.Α. από τη νομότυπη φοροδιαφυγή υπολογίζονται στα 60 δις € ετήσια – εκ των οποίων το 75% αφορά φορολογικούς παραδείσους εντός της ΕΕ, ειδικά την Ολλανδία, ενώ μόλις το 25% τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη.

Άρθρο

Η Ελλάδα είναι μία χώρα που κατηγορείται συνεχώς ότι απέτυχε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους, παρά τα τεράστια δάνεια που πήρε από την Τρόικα και το PSI – αν και όσον αφορά το τελευταίο, η έκθεση του ευρωπαϊκού ελεγκτικού συμβουλίου απέδειξε πως μόνο από τις τράπεζες που χρεοκόπησαν λόγω του PSI χάθηκαν 45,4 δις € από τα κεφάλαια που είχε διαθέσει το δημόσιο και επιβάρυναν το χρέος (αυτά που δόθηκαν στην Ισπανία επιβάρυναν την ΕΚΤ), ευελπιστώντας να εισπράξει πίσω τα 8,9 δις € και να περιορισθεί η ζημία στα 36,4 δις €.

Με δεδομένο δε το ότι η μείωση του δημοσίου χρέους ήταν μόλις 51,3 δις €, εκ των οποίων τα περισσότερα αφορούσαν εγχώριους πιστωτές (ανάλυση. γράφημα), κατανοεί κανείς πως από το PSI η χώρα δεν είχε τελικά καμία ωφέλεια – αλλά, αντίθετα, απομονώθηκε από τις αγορές, ενώ αποκλείσθηκε από το QE της ΕΚΤ, μέσω του οποίου τα επιτόκια δανεισμού των άλλων χωρών του ευρώ μειώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και βοηθήθηκαν οι τράπεζες τους, καθώς επίσης η οικονομία τους.

Σε κάθε περίπτωση, όταν έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα μέτρα λιτότητας 58,6 δις € έως το 2014 (ανάλυση), τα οποία θα υπερβούν τελικά τα 80 δις €, χωρίς καμία αναπτυξιακή «ένεση» όπως πολύ σωστά επισήμανε το ελεγκτικό συμβούλιο, αφαιρώντας της όλη τη ζήτηση, ήταν αδύνατον να τα καταφέρει – οπότε δεν είναι υπερβολή να αναφέρεται κανείς σε ένα έγκλημα εκ προμελέτης, χωρίς να γνωρίζει εάν ήταν ακούσιο ή εκούσιο, το οποίο έχει κοστίσει ήδη πάνω από 1 τρις € στην πατρίδα μας (η αξία της δημόσιας περιουσίας από 300 δις € σε κάτω από 50 δις €, των ιδιωτικών ακινήτων από 1,1 τρις € στα 500 δις €, το χρηματιστήριο από 200 δις € στα 50 δις € κοκ.).

Η σύγκριση τώρα με την Κύπρο (με τις άλλες χώρες επίσης) είναι λανθασμένη, επειδή αφενός μεν δεν είχε πρόβλημα δημοσίου χρέους αλλά τραπεζών, αφετέρου διασώθηκε ουσιαστικά από τις καταθέσεις άνω των 100.000 € που δημεύθηκαν, κυρίως από αυτές των Ρώσων – συμπεριλαμβανομένων των απωλειών των μετόχων τους. Παράλληλα διατηρήθηκε πολύ χαμηλός ο συντελεστής φορολόγησης, επιτρέποντας της να συνεχίσει να αποτελεί έναν φορολογικό παράδεισο – με μεγάλα πλεονεκτήματα για την οικονομία της, όπως συνέβη άλλωστε με την Ιρλανδία.

Το πόσο σημαντικός τώρα είναι ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής φαίνεται από τις αποκαλύψεις των «Paradise papers», σε συνδυασμό με την έρευνα ορισμένων άλλων δημοσιογράφων – σύμφωνα με την οποία ένα μεγάλο μέρος των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων μεταφέρεται σε φορολογικούς παραδείσους ανά τον πλανήτη (πηγή). Για παράδειγμα, το 63% των κερδών των αμερικανικών πολυεθνικών σε χώρες εκτός των Η.Π.Α. οδηγείται σε τέτοιου είδους παραδείσους (γράφημα) – με πρώτη την Ολλανδία, η οποία θεωρείται η βασίλισσα της νομότυπης φοροδιαφυγής, όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν (ανάλυση). Ο τρόπος δε, με τον οποίο συμβαίνει, όπου ουσιαστικά δεν πληρώνεται καθόλου φόρος στην Ολλανδία όπως στις Βερμούδες, αναλύεται σε εξειδικευμένα άρθρα (πηγή) – ενώ αρκετοί Ολλανδοί αναφέρονται στην υποκρισία της χώρας τους (πηγή).

Ακολουθούν οι Βερμούδες, η Καραϊβική και η Ιρλανδία – μία ακόμη χώρα που διασώθηκε από το χαμηλό φορολογικό της συντελεστή, σε συνδυασμό με την απ’ ευθείας στήριξη των τραπεζών της από την ΕΚΤ, καθώς επίσης με την παραποίηση των στατιστικών της στοιχείων (άρθρο). Η αιτία είναι το ότι, οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές δημιουργούν μεγάλα φορολογικά έσοδα στις χώρες-παραδείσους, σε σχέση με το μέγεθος των οικονομιών τους – τα οποία χάνουν βέβαια οι χώρες «παραγωγής» των κερδών αυτών (η Ελλάδα ανήκει σε αυτές, σύμφωνα με τον κατάλογο των Ελλήνων στα paradise papers – πηγή), με αποτέλεσμα να επιβάλλονται μεγαλύτεροι φόροι στους υπολοίπους Πολίτες και επιχειρήσεις τους.

Για παράδειγμα, οι απώλειες των Η.Π.Α. από τη διαδικασία αυτή υπολογίζονται στα 60 δις € ετήσια, εκ των οποίων το 75% αφορά φορολογικούς παραδείσους της ΕΕ και μόλις το 25% τις υπόλοιπες χώρες – ακολουθούμενες οι Η.Π.Α. από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία (γράφημα), όπου όμως η Γερμανία τις εξισορροπεί σε μεγάλο βαθμό, με το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (άρθρο), η Γαλλία έχει το φορολογικό παράδεισο του Μονακό, ενώ η Μ. Βρετανία τα «παραδεισένια» νησιά της. Εν τούτοις μόνο η Ελλάδα κατηγορείται για φοροδιαφυγή, δυστυχώς μαζοχιστικά από τους ίδιους τους Πολίτες και τις κυβερνήσεις της – σημειώνοντας πως η φοροδιαφυγή σήμερα (η παραοικονομία καλύτερα), με τους καταστροφικούς φορολογικούς συντελεστές που μας έχουν επιβληθεί, υπολογίζεται από τον ΟΟΣΑ στο 24% του ΑΕΠ έναντι 17% της Γερμανίας, στην οποία όμως οργιάζουν η νομότυπη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Όσον αφορά τον τρόπο αποφυγής της φορολόγησης, φαίνεται από το παράδειγμα της Google (γράφημα) – η οποία χρησιμοποιεί διάφορες χώρες. Η αλλαγή πάντως της φορολογικής νομοθεσίας εκ μέρους του κ. Trump θα προκαλέσει μεγάλο σοκ στον πλανήτη – αρκεί βέβαια να μην εμποδιστεί από τα ισχυρότατα λόμπι των πολυεθνικών.

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η Ελλάδα, με φορολογικό συντελεστή στο 29% και με μία αντίστοιχη προκαταβολή, συν τις ασφαλιστικές εισφορές, τους φόρους στα μερίσματα κοκ., σε μία «γειτονιά» που δεν μπορεί να ανταγωνιστεί κανέναν φορολογικά, είναι ασφαλώς αδύνατον να επιβιώσει – ακόμη και αν δεν είχε υπέρογκα δημόσια και πρωτοφανή υψηλά μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη, ένα αναποτελεσματικό δημόσιο και μία ανίκανη πολιτική ηγεσία. Πόσο μάλλον όταν προηγήθηκε η δολοφονία της από την πολιτική των μνημονίων που της επιβλήθηκε – μεταξύ άλλων το βύθισμα της σε μία ύφεση που διαρκεί ήδη οκτώ χρόνια, αποτελώντας μοναδική περίπτωση στην ιστορία.

Ολοκληρώνοντας, είναι ασφαλώς πολύ καλή η αυτοκριτική στη χώρα μας, σωστές οι επισημάνσεις των λαθών και των δικών μας ευθυνών για την τραγωδία που βιώνουμε και δεν πρέπει να γίνονται συμψηφισμοί – αλλά το να κατηγορούμε τον εαυτό μας και την Ελλάδα «επί παντός επιστητού», ιδιαίτερα τα φιλελεύθερα ΜΜΕ που συμπαθούμε ιδιαίτερα, αναλαμβάνοντας ευθύνες που δεν μας αναλογούν και κάνοντας λανθασμένες συγκρίσεις, αποτελεί το άκρον άωτο της ανοησίας. Ο πλανήτης δεν είναι αγγελικά πλασμένος, οπότε τέτοιου είδους ανόητες συμπεριφορές εκ μέρους μας γίνονται αμέσως αντικείμενο εκμετάλλευσης από όλες τις άλλες χώρες – διαιωνίζοντας τα δεινά μας.

 http://www.analyst.gr/2017/11/18/telos-stin-anoiti-ellhniki-avtokritiki/