Ο φασισμός των αντιφασιστών

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Η χθεσινή βίαιη επίθεση κατά των τριών δόκιμων αξιωματικών της Σχολής Ευελπίδων στο Μοναστηράκι, καθώς και η «ουδέτερη» ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική και δικαιώνουν την άποψη του Ιταλού συγγραφέα Enno Flaiano ότι σήμερα οι «φασίστες κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες: στους φασίστες και στους αντιφασίστες».
 Οι πρώτοι, είναι γνωστοί από την ιστορία και αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα. Στους δεύτερους, όπως διεξοδικώς αναλύεται, στη θεωρία και στην πράξη, στο βιβλίο «Antifa: The Anti-Fascist» του Αμερικανού ερευνητή Mark Bray, περιλαμβάνεται η Διεθνής των «Μαύρων Μπλοκ», Antifa.
Στο άρθρο : «Antifa, στη θεωρία και την πράξη», η διακεκριμένη Αμερικανίδα συγγραφέας Diana Johnstone επισημαίνει ότι οι χαρακτηριστικά ανιστόρητοι
κουκουλοφόροι μιλιταριστές Antifa «εμπνέονται πολύ περισσότερο από τον Μπάτμαν, παρά από τον Μαρξ ή ακόμη και τον Μπακούνιν». Και επειδή ο «ιστορικός φασισμός έπαψε πια να υπάρχει» συνεχίζει, οι Antifa, από μόνοι τους, διεύρυναν τον όρο «φασισμός», ο οποίος πλέον περιλαμβάνει οτιδήποτε αποκλίνει από τον κανόνα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής τους ταυτότητας : Από την «πατριαρχία» (μια, ήπια διατυπωμένα, προ-φασιστική συμπεριφορά) μέχρι την «τρανσφοβία» (ξεκάθαρα, ένα μετα-φασιστικό πρόβλημα). Η δε έλλειψη κρίσιμης μάζας σε πραγματικούς (σύμφωνα με τον ιστορικό όρο) εχθρούς φασίστες «αντισταθμίστηκε με το να θεωρείται φασίστας ο οποιοσδήποτε κάνει οποιαδήποτε κριτική στο μεταναστευτικό ζήτημα», όπως αυτό εντοπίζεται στην επικρατούσα άποψη των παγκοσμιοποιημένων ηγεμονικών ελίτ.
Τέσσερα είναι, σύμφωνα με τον Αμερικανό ερευνητή, τα κύρια χαρακτηριστικά των Antifa:
• Επιθετικά τάγματα κατατρομοκράτησης, πάντα στην υπηρεσία του νεοφιλελεύθερου «κόμματος του πολέμου», το οποίο «υπογείως» ανέχεται και ενίοτε στηρίζει τις πράξεις τους (βλ. Ελλάδα).
• Απαγόρευση - παρεμπόδιση διεξαγωγής του απαραίτητου διαλόγου για ζητήματα που απασχολούν την ευρύτερη κοινωνία (π.χ. μεταναστευτικό).
• «Παιδικός» τρόπος άσκηση βίας (π.χ. Εξάρχεια – Μοναστηράκι).
• Δυνατότητα μέγιστου αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και συντριβής λαϊκών κινημάτων προς όφελος του κατεστημένου (βλ. περίοδο «αγανακτισμένων»).
Έτσι όμως, καταλήγει στο άρθρο της η Diana Johnstone, οι αντιδραστικοί Antifa «επιτίθενται ενάντια στο μοναδικό όπλο που βρίσκεται ακόμα στα χέρια των ανθρώπων : Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφρασης γνώμης και συμμετοχής σε δημόσιες συναθροίσεις», που αποτελούν και βασικοί, συνταγματικοί παράμετροι.
Το άρθρο «Antifa in Theory and in Practice» της Diana Johnstone στο :
(https://www.counterpunch.org/…/antifa-in-theory-and-in-pra…/)