Επεισόδια στο Καπαρέλλι Θηβών το έτος 1931

Αυτή την φορά τα γεγονότα συνέβησαν στο χωριό Καπαρέλλι των Θηβών με στόχο τον Ιερομόναχο π. Ακάκιο Παππά. Ήταν καλοκαίρι του έτους 1931 και παραμονές της εορτής των Αγίων Αποστόλων, τότε που οι χωρικοί κάλεσαν στο Καπαρέλλι τον π. Ακάκιο για να τους εξομολογήσει και να τους λειτουργήσει την μεγάλη αυτή εορτή. Από την παραμονή της εορτής, ημέρα Σαββάτο, ήλθε ο π. Ακάκιος στο Καπαρέλλι και μάλιστα ακούραστος κατευθύνθηκε αμέσως στο Ναό για να κάνει εσπερινό ώστε να προλάβει και την εξομολόγηση των πιστών. Όλα ήσυχα και ωραία εξελίχθησαν εκείνο το απόγευμα. Μόνο το πρωί της Κυριακής σαν πήγε στο Ναό για να λειτουργήσει κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δυο χωροφύλακες φρουρούσαν τον Ναό με την εντολή να εμποδίσουν την θεία Λειτουργία.

Σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε αθόρυβα στο Ναό και χωρίς να τον αντιληφθούν ντύθηκε και άρχισε ήρεμα την ακολουθία του Όρθρου. Οι πιστοί άρχισαν να καταφθάνουν στην Εκκλησία που σε λίγο γέμισε. Οι χωροφύλακες μετά απ' αυτά δεν τόλμησαν να σταματήσουν τους πιστούς που με τόση λαχτάρα κατέφθαναν οικογενειακώς για να λειτουργηθούν. Τι άλλο μπορούσαν να κάνουν από το να φύγουν για να ειδοποιήσουν τον αστυνόμο που δεν άργησε να έρθει. Ήταν κάποιος ονόματι Ιωάννης Βοζίκης και μαζί του έξι (6) χωροφύλακες. Πλησίασαν και... περιμένοντας να τελειώσει η Λειτουργία άρχισαν νευρικά να πηγαινοέρχονται έξω από τον Ναό. Χωρίς να βιάζεται ο π. Ακάκιος λειτούργησε κανονικά και μάλιστα ομίλησε στους πανηγυριστές με θέρμη για τις Παραδόσεις και την θέση που πρέπει να κρατούν οι πιστοί. Τελείωσε η Θεία Λειτουργία, αλλά οι πιστοί, όσο έβλεπαν τους χωροφύλακες να τριγυρίζουν έξω από τον Ναό, δεν το' χαν σκοπό να φύγουν! Παρέμεναν στο Ναό γιατί διαισθάνοντο ότι ο παπάς τους κινδύνευε και δεν ήθελαν να τον αφήσουν μόνον στα χέρια των οργάνων των σχισματικών. Αγανακτησμένος για την καθυστέρηση ο Αστυνόμος, ζήτησε από τόν π. Ακάκιο να τον ακολουθήση στο Τμήμα. - Καλά, έχετε ένταλμα συλλήψεώς μου; ρώτησε ατάραχος ο π. Ακάκιος. Ο αστυνόμος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι υπάρχουν παλιές διαταγές που απαγορεύουν στους Παλαιοημερολογίτες να λειτουργούν και σ' αυτές πρέπει να συμμορφώνονται. - Εγώ, άνθρωπε του Θεού, έλαβα εντολή να έλθω για να εξομολογήσω τους πιστούς και να λειτουργήσω μόνο σήμερα καί αύριο, οπότε και θα φύγω. Κάμε, λοιπόν, λίγη υπομονή! Αυτή η τόσο απλή εξήγηση και παράκληση μαζί του Ιερέως εξόργισε αδικαιολόγητα τον Αστυνόμο τόσο πολύ, ώστε μέσα στο Ναό και μπροστά στους πιστούς άρχισε να βρίζει τα Θεία και τον Ιερέα. Οι πιστοί δεν άντεξαν σ' αυτή την βέβηλη και άδικη συμπεριφορά του Αστυνόμου και τον έβγαλαν έξω με την βία κλείνοντας από μέσα την πόρτα. Άφρισε από το κακό του, για την προσβολή αυτή ο Αστυνόμος και με τους χωροφύλακες ρίχτηκε με μανία στην πόρτα για να την σπάσει. Μάταια όμως, γιατι η πόρτα άντεχε στον βανδαλισμό τους και δεν έπεφτε. Εν τω μεταξύ οι πιστοί που είχαν μείνει έξω από τον Ναό, βλέποντας με μεγάλη τους λύπη την βάρβαρη συμπεριφορά των αστυνομικών προσπάθησαν να τους σταματήσουν παίρνοντας θέση μπροστά στην πόρτα. - Απομακρυνθείτε αμέσως γιατι δεν θα διστάσω σε τίποτα! απείλησε ο αστυνόμος βγάζοντας το περίστροφό του. - Κανείς δεν κινήθηκε. Στην απαθή και γενναία αντίδρασή τους, άρχισε πάλι να βρίζει τον Ιερέα και να τον καλεί· - Βγες έξω τρ... παπα! Βγες έξω, γιατί θα σε κάψω ζωντανό! Και οι χυδαίες εκφράσεις συνεχίσθησαν μέχρι αργά το μεσημέρι, οπότε έφθασαν από την Αθήνα τρία μέλη της Κοινότητας των Γ.Ο.Χ. Είχαν ειδοποιηθεί αμέσως μόλις εκδηλώθηκαν οι προθέσεις των χωροφυλάκων και μάλιστα με το εξής τηλεγράφημα· «Ιερεύς μας πολιορκείται εντός του Ναού υπό εξουσίας Στοπ. Ενεργήσατε δεόντως Στοπ...». Επί τόπου έσπευσαν οι εκπρόσωποι της Κοινότητος για να βρουν μια λύση και να σταματήσουν το κακό. Με ψευτοευγένεια τους αντιμετώπισε ο αστυνόμος που βιάσθηκε μάλιστα να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Τους είπε ότι είχε ρητή εντολή από τον Επίσκοπο της Περιφερείας (Θηβών και Λεβαδείας Συνέσιον) να μην επιτρέπει στους Παλαιοημερολογίτες ιερείς να λειτουργούν. Συζήτησαν αρκετά και κατέληξαν στην απόφαση να λυθεί η πολιορκία με την προυπόθεση όμως ότι οι απεσταλμένοι της Κοινότητας την επομένη κιόλας ημέρα θα είχαν να του παρουσιάσουν μια άδεια από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης. Μόνο τότε απομακρύνθηκε από τον Ναό ο αστυνόμος με την συνοδεία του, ενώ τα μέλη της Κοινότητος έφυγαν για την Αθήνα. Ο π. Ακάκιος όμως δεν εγκατέλειψε ούτε λεπτό τον Ναό. Συνέχισε να εξομολογεί όσους πιστούς παρέμειναν και αργά το απόγευμα σήμανε για τον εσπερινό των Αγίων Αποστόλων. Στο άκουσμα της καμπάνας, ο αστυνόμος με τους χωροφύλακες ξαναγύρισαν στον Ναό και διέταξε να σταματήσουν την... ψαλμωδία! (τόσο φαίνεται τον πείραζαν το «Κύριε ελέησον» και το «λιβάνι»!) Δεν το κατάφερε να επιβληθεί και αναγκάσθηκε να περιμένει την απόλυση. Πλησίασε τότε τον Ιερέα και προσποιούμενος τον μετανοιωμένο, του εξήγησε ότι θα ήταν φρόνιμο να διανυκτερεύσει το βράδυ στο Αστυνομικό Τμήμα και το ξημέρωμα, «επί τω λόγω της τιμής του» ο ίδιος να τον συνοδεύσει στον Ναό για να λειτουργήσει! Οι πιστοί αμέσως υποψιάσθηκαν ότι κάποιο άσχημο παιχνίδι θα παιζόταν σε βάρος του Ιερέα τους και προσπάθησαν να τον πείσουν να μην δεχθεί. Ο π. Ακάκιος στην επιμονή και τις παρακλήσεις του Αστυνόμου λύγισε και τον ακολούθησε στο Τμήμα αφού προηγουμένως ζήτησε επιβεβαίωση του Αστυνομικού μπροστά στους πιστούς· - Μου δίνεις τον λόγο της τιμής σου ότι θα τηρήσεις ό,τι μου υποσχέθηκες; Και ο Αστυνόμος μπροστά στο Θεό και στους ανθρώπους τον διαβεβαίωσε! Οι πιστοί κατά την εντολή του π. Ακακίου επέστρεψαν στα σπίτια τους έχοντας πάντα την ανησυχία για τον Ιερέα τους. Το πρωί - πρωί, κατά την συμφωνία, ο Αστυνόμος ξύπνησε τον π. Ακάκιο για να τον οδηγήσει όμως με συνοδεία στην Θήβα και όχι στον Ναό, όπως του υποσχέθηκε δίνοντας μάλιστα και τον λόγο της... τιμής του! Γεμάτος λύπη και απογοήτευση τότε ο Γέροντας για την στάση του αστυνομικού τον ρωτά· - Έτσι, λοιπόν, κρατάς εσύ τον λόγο σου; Και ο αστυνόμος αδίστακτα του απαντά· - Την δουλειά μου έκανα και τίποτα περισσότερο. - Είσαι πολύ σπουδαίος άνθρωπος! Συγχαρητήρια! Ούτε λόγο έχεις εσύ, ούτε τιμή, ούτε ιερό καί όσιο!... - Πάψε πια, του αντιμίλησε ο αστυνόμος. Μην με κάνεις να σε μαυρίσω στο ξύλο! Χωρίς, λοιπόν, να πάρει είδηση κανένας, ο γέροντας Ακάκιος φυγαδεύθηκε εκείνο το πρωινό στην Θήβα και κλείσθηκε στην φυλακή. Κατάφερε όμως και ειδοποίησε αμέσως την Κοινότητα στην Αθήνα. Έτσι λίγο πριν ξεκινήσουν για τον Υπουργό των Εσωτερικών οι Γ.Ο.Χ. έλαβαν το κατωτέρω τηλεγράφημα· «Ευρίσκομαι εις κρατητήριον Θηβών. Ενεργήσατε απελευθέρωσίν μου. Ιερομόναχος Ακάκιος...». Ο Υπουργός εδικαίωσε τους Γ.Ο.Χ. αναγνωρίζοντας την παράνομη και αντιχριστιανική στάση των αστυνομικών και ευθύς διέταξε την απελευθέρωση του π. Ακακίου και διέταξε ανακρίσεις για τα περαιτέρω κατά του παρανομήσαντος αστυνόμου του Καπαρελίου. Ο π. Ακάκιος απελευθερώθηκε και διεκήρυξε μια ακόμη νίκη των Γ.Ο.Χ. με το χαρμόσυνο αυτή τήν φορά τηλεγράφημά του. «Και πάλιν ο Θεός δικαίωσε τούς Γ.Ο.Χ. Το δίκαιο εθριάμβευσε και πάλιν»!

ΜΑΡΚΟΣ ΧΑΝΙΩΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ

''Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ' άρτι. ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσονται εκ των κόπων αυτών, τα γαρ έργα αυτών ακολουθεί μετ' αυτών'' (Αποκ. ιδ' 13).

Στις 4 Ιουνίου 1977 και ημέρα Παρασκευή εκοιμήθη εν Κυρίω ο παλαίμαχος αγωνιστής των Πατρίων Παραδόσεων πατήρ Μάρκος (Χανιώτης) Μοναχός. Η μορφή του αποτελούσε για τους Γ.ΟΧ. μια ξεχωριστή ευλογία του Θεού. Είναι ανεκτίμητες και αξιοθαύμαστες οι υπηρεσίες που ο πολυσέβαστος π. Μάρκος προσέφερε στον αγώνα των Γ.Ο.Χ. Υπήρξε ανεκτίμητος πνευματικός οδηγητής και παρηγορητής πολλών πιστών. Πολυγραφότατος προσπαθούσε πάντοτε να κάνει γνωστό το μεγαλείο της φιλτάτης του Ορθοδοξίας. Εις μνήμην του τα ''Πάτρια'' αντιγράφουν ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το τελευταίον βιβλίο του ''Το Ημερολογιακόν Σχίσμα'', στο οποίο ο ίδιος μας περιγράφει την μεγάλή στιγμή της ζωής του, την ένταξίν του, δηλαδή, κάτω από το λάβαρο των τιμίων αγωνιστών των Πατρίων Παραδόσεων. ''Αναφέρω ως θαύμα το γεγονός, το οποίον συνέβη στην εμή αναξιότητα. Το 1925 μετά τις διακοπές του Ιεροδιδασκαλείου της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας επορεύθημεν εις την κωμόπολιν Καλάνδρας της Κασάνδρας Χαλκιδικής, μετά τίνος συναδέλφου προς ανάπαυσιν εν τω Ιερώ Μετοχίω της Αγίας Αναστασίας. Όλη η Κωμόπολις ηκολούθει το (παλαιόν) Ορθόδοξον Εορτολόγιον. Οι Χριστιανοί ησχολούντο εις τον αλωνισμόν και εις την συγκομιδήν των καρπών. Μας εφιλοξένησεν ο εφημέριος Γέρων Παπαδημήτρης. Εις τον εσπερινόν ουδείς των κατοίκων προσήλθε. Τούτο με ελύπησεν, διότι ενόμιζον, ως και οι σημερινοί κατά το πλείστον διανοούμενοι, ότι η κρατούσα Εκκλησία επετέλει την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, διότι λόγω του φόρτου μου των καθηκόντων μου εις το Ιεροδιδασκαλείον, δεν μου εδίδετο ο καιρός να ασχοληθώ με την μελέτη της ημερολογιακής καινοτομίας. Βλέπων δε την αδιαφορίαν των Χριστιανών, ως προς τον εκκλησιασμόν, συνέστησα εις τον εκεί Αστυνομικόν Σταθμάρχην, όπως εξαναγκάσει τους κατοίκους να προσέλθουν την πρωίαν εις την Εκκλησίαν απαξάπαντες. Κατά το εξημέρωμα δε της νομιζομένης ταύτης μεγάλης Εορτής είδον καθ΄ύπνον, ότι ευρέθην εις τον Ιερόν Ναόν αρκετά μεγάλον, σχήματος Βασιλικής και ότι ανέβην εις τον Ιερόν Άμβωνα αυτού προς ομιλίαν. Ο Ιερός Ναός ήτο παντέρημος με το δε Ιερόν άνευ τινός Ιερατικού Προσώπου! Οδεμία ψυχή ανθρωπίνη ευρίσκετο εν τω Ναώ και αιφνιδίως ιστάμενος εν απορία επί του άμβωνος, αστραπιαίως, ως από της Αγίας Τραπέζης ακούω την φωνήν:''διατί συμμαχείς με τον βύθιον δράκοντα''; Εξύπνησα αποτόμως διαλογιζόμενος, τίνα σημασίαν έχει η φωνή αύτη αποτεινομένη εις εμέ! Είχε προσέλθει το πρωί ολόκληρος η κωμόπολις! Ο Ιερός Ναός υπερπλήρης. Εις την ομιλίαν μετά την υπόθεσιν της εορτής εκαυτηρίασα την στάσιν των, ελέγχων αυτούς, πως θα εορτάσουν, όταν θα έλθει η εορτή με το Παλαιόν; Εις τα καφενεία ή εις τας ταβέρνας; Είναι αληθές ότι οι Χριστιανοί εσκανδαλίσθησαν και εκ σεβασμού, διότι υπήρχαν μαθηταί εις το Ιεροδιδασκαλείον, τέκνα των, δεν ανακοίνωσαν εις εμέ την δικαίαν των αγανάκτησιν. Ήσαν εν τάξει οι Χριστιανοί, εγώ ευρισκόμην εν τη πλάνη! Και τούτο διέγνωσα, αφού το επόμενον έτος υπέβαλα την παραίτησίν μου από της θέσεως εν τω Ιεροδιδασκαλείω. ''Ουκ απειθής εγενόμην εις την φωνήν, της οποίας αυτήκοος εγενόμην από της Αγίας Τραπέζης του Ιερού'' και κατελθών εις Αθήνας επεδόθην εις την μελέτην επί εξάμηνον ολόκληρον εις το ενδότερον της Εθνικής Βιβλιοθήκης, μελετήσας την διαμειμθείσαν αλληλογραφίαν μεταξύ των τεσσάρων Πατριαρχείων της Ορθοδοξίας εις το ζήτημα της αυθαιρέτου και αντικανονικής εισαγωγής του Παπικού Ημερολογίου υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από την μελέτην αυτήν διεπίστωσα δυστηχώς ότι όλαι οι Εκκλησίαι διεμαρτυρήσθησαν εναντίον της αποφάσεως της Δ. Εκκλησίας της Ελλάδος, να ονομασθεί η 10η Μαρτίου ως 23η Μαρτίου παρά πάντα θείον νόμον και κατά παράβασιν και του Β.Δ. της 18ης Ιανουαρίου 1923 και με προφανή πλέον πρόφασιν και επιβουλήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. 

Ο Αρχιεπίσκοπος τότε την μεν Ιεραρχίαν εξηπάτησε, το δε Οικουμενικόν Πατριαρχείον δολίως εξεβίασεν! Εγνώρισα την ευσέβειαν και τον ζήλον του ευσεβούς λαού, του οποίου η καρδία έσφυζεν από τον παλμόν τον ισχυρόν,τόσον των Εθνικών Παραδόσεων, όσον και της Ορθοδοξίας!Και έκτοτε Χάριτι Θεία ενετάχθην, κατά καθήκον της Ορθοδόξου Χριστιανικής μου συνειδήσεως ανιδιοτελώς, εις τον Ιερόν αγώνα ως απλούς στρατιώτης, υπέρ του Τιμαλφούς θησαυρού, της αληθείας της πατρώας ευσεβείας, τον οποίον δυστηχώς η κρατούσα Εκκλησία παραπλανηθείσα υπό των καταχθονίων Οργανώσεων των σκοτεινών δυνάμεων κατεπρόδωσεν!''. (''Το Ημερολογιακόν Σχίσμα'' σελ. 218 - 220).

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Τόμος Β', σελίδες 88 - 96. Πειραιεύς 1984. Η εικόνα της ανάρτησης ανήκει στον αγιογράφο Serhei  Vandalovskiy. 

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ

πηγή