Όταν Τούρκοι βλέπουν τη χώρα τους ως ανάχωμα στα σχέδια της Δύσης…

Η Τουρκία είναι ο μοναδικός φραγμός στα σχέδια της Δύσης για την χάραξη ενός νέου χάρτη της Μέσης Ανατολής δηλώνει Τούρκος καθηγητής της ομάδας Ερντογάν! Ο Εμπουμπεκίρ Σοφούογλου καθηγητής ιστορίας, βεβαίως-βεβαίως, δηλώνει πως η Δύση προσπαθεί να επαναχαράξει τον χάρτη της Μέσης Ανατολής 100 χρόνια μετά την πρώτη του χάραξη με την Συμφωνία Σάικς-Πικό.
Ο Τούρκος καθηγητής κατηγορεί τη Δύση ότι επιθυμεί να εφαρμόσει το σχέδιο Σάικς-Πικό 2 διαμελίζοντας χώρες όπως το Ιράκ, η Υεμένη και η Σαουδική Αραβία, με στόχο τη δημιουργία μικρότερων χωρών όπως… το Κουβέιτ.
Φυσικά ο αγαπητός Τούρκος καθηγητής δεν πρέπει να νοιάζεται και πολύ για το Ιράκ ή την Συρία, που παρέλειψε να αναφέρει, ίσως γιατί τον διαμελισμό της επεδίωξε η χώρα του, στο πλευρό ορισμένων Γάλλων φωστήρων. Το ΝΑΤΟ άραγε τι λέει για όλα αυτά;
Αυτό που δεν είπε αλλά υπονοεί ο καθηγητής είναι ο τρόμος της Άγκυρας μήπως η Τουρκία, ως άλλη Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως τη θέλει ο...
νεοπαγής σουλτάνος της Ερντογάν, έχει την αυτή τύχη που «προφήτευσε» και το ρωσικό υπουργείο των Εξωτερικών, μερικές ημέρες πριν. Διότι πέραν του de facto διαμελισμένου Ιράκ, της παραπαίουσας Σαουδικής Αραβίας και της επίσης διχοτομημένης Υεμένης, υποψήφια προς διαμελισμό δεν μοιάζει και η Τουρκία;
Η Συμφωνία Σάικς-Πικό προέβλεπε το μοίρασμα των εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας και τη δημιουργία κρατών – μαριονετών που δεν είχαν καμία εθνική βάση και μοιραία, όταν ο μοναδικός συνδετικός τους δεσμός, η ισχύς του εκάστοτε ηγέτη τους, έσπαζε, θα οδηγούντο, όπως και έγινε, στην κατάρρευση, με έξωθεν, ομολογουμένως βοήθεια.
Δεν ήταν όμως η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει. Όλα αυτά τα τεχνητά κράτη στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ευρώπη (βλ. Γιουγκοσλαβία) ήταν μοιραίο να διαλυθούν στα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους συστατικά μέρη. Χωρίς τους δικτάτορες ηγέτες τους (Τίτο, Σαντάμ, Καντάφι, Άσαντ κ.λπ. ) ήταν πολύ εύκολο για τους απέξω να ενισχύσουν τις διασπαστικές τάσεις που ΠΑΝΤΟΤΕ υπήρχαν.
Τη Γιουγκοσλαβία δεν τη διέλυσε κανείς Γερμανός ή Αμερικανός, αλλά το μίσος Κροατών και Σέρβων που υπήρχε από το 1100 μ.Χ. Οι απ’ έξω απλώς βρήκαν πρόσφορο το έδαφος. Η Λιβύη, το Ιράκ ή η Συρία ήταν κράτη όχι εθνικά, όπου οι φυλετικές συγκρούσεις ήταν συχνότατες πριν την ανάδειξη στην ηγεσία τους ισχυρών δικτατόρων που ένωσαν τα καθεστώτα με το σπαθί.
Το ίδιο όμως ισχύει και στην Τουρκία. Οι διασπαστικές τάσεις, εμφανείς από την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σκεπάστηκαν κάτω από το χαλί με την επιρροή του Κεμάλ. Τώρα όμως ο κεμαλισμός στην Τουρκία πεθαίνει και υπεύθυνος για αυτό είναι ο νέος σουλτάνος Ταγίπ.
Ο υπέροχος αυτός κύριος με τις επιλογές του στην εξωτερική πολιτική κατάφερε να φέρει την Τουρκία στα πρόθυρα της διάσπασης, δρώντας όπως οι λοιποί δικτάτορες της Μέσης Ανατολής που «εκθρονίστηκαν». Τώρα προφανώς ανησυχεί. Είναι αργά; Ο χρόνος θα δείξει. 

πηγή