Το πινγκ πονγκ της στάμνας

Η χώρα αυτή δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αποκτήσει Κτηματολόγιο, πάει όμως φορτσάτη για Περιουσιολόγιο,
ο Ριχάρδος. Αγοράζουμε τη ζωή σας ως κόσμημα κι όχι μόνον ως χρυσό…
Καλημέρα σας! Υπάρχουν και καλά νέα: σε κόσμημα εξελίσσεται η Λυρική Σκηνή, άμα τε και Εθνική Βιβλιοθήκη που οικοδομείται στο Φαληρικό Δέλτα με δαπάνες του Ιδρύματος Νιάρχου (όταν αναγγέλθηκε το έργο, η αφεντιά μου είχε επιφυλάξεις, Διαψεύσθηκα. Κι επιτέλους, από μια διάψευση καλή). Ελπίζω
να μη διαψευσθούν όμως οι ελπίδες όλων μας για σοβαρή και παραγωγική σχέση μεταξύ Αιγύπτου-Ελλάδος-Κύπρου και τη συναντίστοιχη ανακήρυξη των ΑΟΖ στην περιοχή. (Κι επ’ αυτού οι διαβεβαιώσεις Τσίπρα -προφανέστατα προς την Τουρκία- ότι αυτή..
η τριμερής συνεργασία δεν στρέφεται κατά των άλλων χωρών ήταν περιττές. Κανένα κυρίαρχο κράτος δεν δίνει λογαριασμό σε άλλα κράτη για την άσκηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Συνεπώς η -για μια ακόμα φορά- «κατευναστική» πολιτική νομιμοποιεί τους «τσαμπουκάδες» της Τουρκίας, μιας χώρας που απειλεί με casus belli μια χώρα που, παρά ταύτα, της ανοίγει τον δρόμο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ανοίγοντας παγωμένα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γείτονος.)
Θα μου πείτε: για ποια κυριαρχία μιλάς; η Ελλάς είναι προτεκτοράτο! Ναι, των Γερμανών. Και των Αμερικανών. Και της Cosco. Αλλά κάποια στιγμή να σβήσουμε το φως, για να μην ανέβει κι άλλος να χωθεί στο κρεβάτι. Πλην όμως,
μιλάμε ακόμα για καλά νέα -μην το χαλάμε!- όπως για την υποψηφιότητα της εκπαιδευτικού κυρίας Αγγελικής Παππά για το Παγκόσμιο Βραβείο Δασκάλου. Η κυρία Παππά μαθαίνει αγγλικά σε παιδάκια με μαθησιακές δυσκολίες (αντί να τα πνίγει στο Αιγαίο και να πάρει Νόμπελ Ειρήνης) και, αν κρίνω απ’ όσα λέει, το έχει πιάσει το πρόβλημα: «Η παιδεία είναι η λύση στην πολιτισμική και οικονομική κρίση που βιώνουμε». Βεβαίως, διότι η οικονομική κρίση είναι εργαλείο για την πολιτική μας κατάρρευση που εξελίσσεται απτόητη λόγω της πολιτισμικής μας υποχώρησης.
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι μέγα πλήθος Ελλήνων καλλιτεχνών και διανοουμένων έχει εκδηλωθεί πολιτικώς τα τελευταία χρόνια μόνον για να υπογράφει κείμενα συμπαράστασης στον κ. Λούκο, στον κ. Μπαλτά, τον κ. Λιάκο κι άλλους διακονούντες τα Πραιτώρια που οικονομούν τα Πρυτανεία. Και πέραν τούτου, ου! Ου,
και ποιος τώρα να ασχολείται με την ανεργία του Μήτσου, το μεροκάματο της Μαρίας και την αυτοκτονία του Θανάση. Επί παραδείγματι ο κ. Λούκος. Ελέγχεται για οικονομικές αμέλειες ή και ατασθαλίες (το δικαστήριο θα αποφασίσει) της τάξεως των 2.700.000 ευρώ (και χίλια να ήταν, το ίδιο θα ήταν). Κι όμως, σωρός Ελλήνων καλλιτεχνών υπογράφουν ένα κείμενο, ότι ο κ. Λούκος είναι ταλαντούχος κι επαρκής στη δουλειά του. Συνεπώς, δεν πρέπει
να ελεγχθεί, διότι ο κ. Λούκος είναι υπεράνω των νόμων. Οι νόμοι υπάρχουν για τις λαϊκάντζες κι όχι για την ανώτερη φυλή των εκλεκτών. Δεν πρόκειται καν για μια αριστοκρατική αντίληψη, αλλά μια απλώς χυδαία. Αριστοκρατική, απ’ την άλλη, είναι η αντίληψη του κ. Σ. Θεοδωράκη όταν, φέρ’ ειπείν, ζητάει «κυβέρνηση των αρίστων». Πολύ δημοκρατικό. Και ποιοι θα προσδιορίζουν τους «άριστους»; οι πεντακοσιομέδιμνοι;
Είπαμε όμως να μείνουμε στα καλά νέα. Τον κ. Λεβέντη. Οστις διαβεβαιώνει το Πανελλήνιο (και τον κ. Τσίπρα) ότι αν πάνε οι δυο τους αλά μπρατσέτο να δουν την κυρία Μέρκελ, τα προβλήματά μας θα εξαφανιστούν, οι μαγγανείες θα γίνουν αέρας κοπανιστός (που λέει και ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης) και ουδεμία στάμνα θα σπάσει.
Εν πρώτοις, να αποκαταστήσουμε την παροιμία. Η οποία έχει ως εξής: «πάει η στάμνα για νερό, πάει και δεν γυρίζει». Ετσι τη λέμε στον Πύργο, άρα έτσι είναι! Κατά τα άλλα, προς τι ο γόος και ο κοπετός; Ηδη απ’ το καλοκαίρι
ο κ. Τσακαλώτος (εκτός κι αν είναι κι αυτός «ύποπτος», καθώς λέει ο κ. Τσίπρας) με την υπογραφή του κάνει σε επιστολή του έκκληση στο ΔΝΤ να συνεχίσει τη συνεργασία του στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης. «Ως εκ τούτου» γράφει ο κ. Τσακαλώτος προς το ΔΝΤ, «και κατ’ εφαρμογή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015, σας ενημερώνουμε
ότι αιτούμεθα
μιας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προσδοκούμε συνέχιση της συνεργασίας μας με το Ταμείο».
Προς τι λοιπόν οι λεονταρισμοί, οι στάμνες και οι πάταγοι; Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις της, ούτε για τα κόκκινα δάνεια, ούτε για το Ασφαλιστικό, ούτε για άλλα ζέοντα θέματα. Οχι τις πρώτες υποσχέσεις της, αυτές αναπαύονται εν μελαγχολία, αλλά ακόμα και τις έσχατες. Το
πράγμα το περιγράφει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με τα λόγια και τις πράξεις του. Στην αρχή έλεγε ότι δεν θα δεχθεί την περικοπή ουδεμιάς σύνταξης. Στη συνέχεια το πετσόκοψε, λέγοντας ότι δεν θα δεχθεί την περικοπή καμμιάς κύριας σύνταξης. Πάνε οι επικουρικές - σαν τη στάμνα στη βρύση. Ομως
του καταταλαιπωρημένου συνταξιούχου, είτε απ’ την επικουρική τού κόψεις είτε απ’ την κύρια, εισόδημα του κόβεις. Το χέρι τού κόβεις, το μάτι τού βγάζεις! Προς τι λοιπόν τα κόλπα, οι στάμνες, οι ψεύτικες (ακόμα και τώρα) υποσχέσεις; Τον θεωρείς από πάνω και χαζόν τον κατακρεουργημένον;
Ο κ. Τσίπρας υπέγραφε και μετέθετε στον χρόνο την εφαρμογή όσων υπέγραφε. Αγόραζε χρόνον - χρόνον πολύ λίγο, όπως απέδειξε η αλληλοδιάδοχη υπερψήφιση των προαπαιτουμένων. Τώρα έχει φθάσει ο κόμπος στο χτένι για την οριστική διευθέτηση των κόκκινων δανείων, του Ασφαλιστικού και ορισμένων επιμέρους θεμάτων, όπως του ΑΔΜΗΕ (που άπτεται του ευρύτερου καυτού θέματος των ιδιωτικοποιήσεων) . Για το Ασφαλιστικό φαίνεται ότι η κυβέρνηση θα πάρει παράταση (και θα σπάει στάμνες από Φλεβάρη). Για τα υπόλοιπα, όμως, η Τρόικα θέλει να (μας) καθαρίσει τώρα.
Οπως και να ’χει, «οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε διαλυθεί, αν εφάρμοζε τέτοια μέτρα», γράφει όλο και πιο συχνά ο διεθνής Τύπος, απηχώντας ένα όλο και μεγαλύτερο πολιτικό κι επιστημονικό φάσμα. Οχι όμως τις καθ’ ημάς μνημονιακές δυνάμεις. Ούτε τον ελληνικό λαό, «ο οποίος ήξερε τι ψήφιζε» καθώς λέει ο κ. Τσίπρας. Εμείς λοιπόν, πλην ορισμένων «υπόπτων», θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για όσα θέλουν, επειδή «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς»…
Με άλλα λόγια, δεν θα χρειασθεί να σπάσουμε στάμνες, αν ξέρουμε να κολλάμε μπρίκια.

ΕΝΙΚΟS.GR