Γιάννης Αγγελάκας: Τι μας κάνει να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε;

Ο Γιάννης Αγγελάκας απαντά σε πέντε ερωτήσεις με ένα κείμενο ροής…
• Τα μέτωπα διευρύνονται. Χρυσή Αυγή εναντίον ΚΚΕ στο Πέραμα, Χρυσή Αυγή εναντίον των πάντων. Πόλωση για εκτόνωση, χτύπημα στην αξία της συλλογικότητας ή επιστροφή στο σκοτάδι;
• Πώς διαχωρίζει κανείς τις υποκριτικές δράσεις υπέρ των αδύνατων συμπολιτών και τις ειλικρινείς κινήσεις αλληλεγγύης;

• Kοιμάσαι καλύτερα τώρα που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα;
• Θα βγούμε γελαστοί από την ανηφόρα ή θα κλατάρουμε στα μισά;
• Νομίζεις ότι η κρίση έχει αλλάξει πραγματικά τις συνειδήσεις των ανθρώπων ή απλώς έχει κυριαρχήσει ο φόβος;
«To διαδίκτυο και τα social media είναι ένας καθρέφτης, ένα πεδίο που απλώνεται πάνω του το πολιτισμικό επίπεδο κάθε λαού, οι αρετές του, οι κλίσεις του, τα ελαττώματά του. Στην Ελλάδα τι περίμενες να συμβεί; Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτής της χώρας επιδίδεται εδώ και αιώνες μετά μανίας στα αξιοπρεπή σπορ της διχόνοιας, της μισαλλοδοξίας, του χαοτικού συναισθηματισμού, της πνευματικής νωθρότητας γενικώς. Στο διαδίκτυο τα πράγματα είναι χειρότερα, αφού ο καθένας μπορεί να δρα ανώνυμα και με πλαστή ταυτότητα. Η ανθρωποφαγία έπαιζε από πάντα στα μέρη μας, αλλά τώρα με την κρίση έχει πλέον μπει στο καθημερινό μενού των περισσότερων από εμάς.
Στις αρχές της κρίσης πίστευα αφελώς πως οι δυσκολίες που μας περίμεναν θα βοηθούσαν να ανοίξουν λίγο παραπάνω τα ματάκια μας να κοιτάξουμε λίγο καθαρότερα μέσα κι έξω μας, να αφήσουμε τις μάσκες να πέσουν. Δεν είχα υπολογίσει ότι η κρίση μάς πέτυχε χρεοκοπημένους ήδη, ηθικά, ψυχολογικά κ.λπ. ούτε πόσο γρήγορα (εν ριπή οφθαλμού) οι άνθρωποι θα άλλαζαν μάσκες προκειμένου να μην αναλάβουν καμία ευθύνη για τις ζωές τους και θα συνέχιζαν με καινούργιες λίγο πιο κακόμοιρες μάσκες το αιώνιο εύκολο θέατρο. “Είμαι αριστερός”, “όχι είμαι δεξιός”, “όχι, όχι, είμαι χρυσαυγίτης”.
Οι εθνικισμοί γιγαντώνονται πάντα σε δηλητηριασμένες κοινωνίες, ακινητοποιούν τη λογική, φρενάρουν τις διαδικασίες της συνείδησης, κι όπου πήραν το πάνω χέρι οδήγησαν με φόρα τις παραστάσεις σε ολέθρια φινάλε. Και, επιτέλους, ποιος λογικός άνθρωπος που ζει αυτούς τους καιρούς σ’ αυτή τη χώρα δεν θέλει να ζήσει σε μια αληθινή δημοκρατία και σε μια κοινωνία που να λειτουργεί με ανθρωπιά και δικαιοσύνη;
Τι μας κάνει να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε;
Ίσως πάλι αφελώς να πιστεύω πως κυκλοφορούν λογικοί άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα. Και καλά, άντε να κοιμηθείς ήσυχος τώρα που ο πρωθυπουργός μας καμαρώνει για το πρωτογενές πλεόνασμά του, το πρόβλημα είναι πώς ξυπνάς σ’ αυτό τον τόπο με τους ανθρώπους γύρω σου να κυκλοφορούν απελπισμένοι, φοβισμένοι, διασπασμένοι, τοξινωμένοι από την άγνοια και την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, τριγυρισμένος από πολίτες που αντί να αφυπνίζονται από όλο αυτό το ζόφο μεταλλάσσονται σε Α.Λ.Δ.Υ. (Αγνώστου Λεπτότητας Δίποδα Υποκείμενα).
Η χώρα κατεδαφίζεται μπροστά στα μάτια μας κι εμείς, πιστεύοντας πως θα διορθώσουμε το κακό με το χειρότερο, βάζουμε το χεράκι μας να ολοκληρωθεί μια ώρα νωρίτερα το χάος.
Η ιδέα να ανεβούμε όλοι μαζί επίπεδο σκέψης και ύπαρξης, πετώντας στα σκουπίδια τις παλιές μας αμαρτίες, απορρίπτεται ως παράλογα ουτοπική και ιδιαζόντως χρονοβόρα και κοπιαστική.
Κανείς δεν θέλει ν’ ανεβεί τη γελαστή ανηφόρα, προτιμούμε να χαχανίζουμε ή να κλαψουρίζουμε ανύπαρκτους ερωτικούς νταλκάδες.
Με τις υγείες μας»
ΤΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ?

ΠΠ
PORTA PORTA