Tι λες, ρε Γιάννη;...

Μετά την Άννα Χατζησοφιά, σειρά είχε η Έλενα Ακρίτα, να εκφράσει την οργή της, στις δηλώσεις του Γιάννη Μπέζου, (η κατάσταση στον... τηλεοπτικό χώρο είναι πολύ καλή και θα φύγει η σαβούρα, είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων).

Διαβάστε την απάντηση της :

Τι λες, ρε Γιάννη; Παμε καλά; Και πρώτα απ' όλα, να τοποθετηθώ επί προσωπικού για να μην βρεθεί κανένας πως έχει και "ίδιον όφελος": Εγώ δήλωσει 2 χρόνια πριν ότι, όσον αφορά τα σενάρια, κρέμασα τα παπούτσια στα αποδυτήρια και τέλειωσα μ αυτή την ιστορία. (Αν μας πληρώνανε κιόλας, όλους εμάς από "Μυστικά της Εδέμ" που κοντεύουμε 2 χρόνια απλήρωτοι και μας πάνε από σήμερα αύριο, καλά θα ήτανε. Καλά θα ήτανε γιατί τώρα θα μας τα φάνε οι δικηγόροι.) Άρα δεν έχω προσωπικό συμφέρον αλλά κανένα όμως, αν θα γίνουν ή δεν θα γίνουν τηλεοπτικές σειρές. Από κει και πέρα, προσπαθώ να καταλάβω τι εννοείς. "Θα φύγει η σαβούρα;" Ποια ήταν η σαβούρα, Γιάννη; Οι συνάδελφοι σου; Οι συνάδελφοί μου; Οι συνάδελφοί μας, δλδ οι τεχνικοί και οι συντελεστές μιας δουλειάς (εκτός αν εσύ όλους αυτούς δεν τους θεωρείς συναδέλφους σου, τότε πάω πάσο). "Θα φύγει η σαβούρα"; Ποια σαβούρα, γιατί θα τρελαθώ απόψε, Παναγία μου; Ποια σαβούρα; Όλοι αυτοί που ψάχνουν δουλειά; Όλοι αυτοί που δεν έχουν να πληρώσουν νοίκι; Όλοι αυτοί που κάνουν έρανο μεταξύ τους για να σταθούν δίπλα στον άρρωστο συνάδελφο; Αυτοί να φύγουν; Εσύ οκ, δουλεύεις και μαγκιά σου (αν πληρωνόταν και η σεναριογράφος σου και φίλη μου η Χριστίνα καλά θα ήτανε). Αλλά όλοι οι άλλοι; Οι άνεργοι είναι σαβούρα, ε; Προσωπικά είχα την τιμή να συναργαστώ με ανθρώπους σαν τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, την Κάτια Δανδουλάκη, τον Κώστα Καζάκο, τον Κώστα Αρζόγλου, τον Δάνη Κατρανίδη, τον φίλο σου τον Φιλιππίδη, την Όλια Λαζαρίδου, τον Παύλο Χαϊκάλη και τόσους και τόσους άλλους που τώρα βρίσκονται εκτός τηλεόρασης. Και ξέρεις γιατί βρίσκονται εκτός τηλεόρασης, Γιάννη; Σου απαντάω με τα δικά σου λόγια: "Έχει γίνει ευτυχώς ένα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα!". Ευτυχώς! Ευτυχώς εσύ έχεις δουλειά... Κοιμήσου ήσυχα... Με την οικονομική κρίση, όλοι οι ατάλαντοι πήγαν σπίτι τους...