του Όθωνα Κουμαρέλλα
Μολονότι το συλλαλητήριο ενάντια στη «Συμφωνία των Πρεσπών», ή κατ’ άλλους ενάντια στη μεθοδευμένη προδοσία για να εξυπηρετηθούν οι γεωπολιτικές επιδιώξεις ξένων δυνάμεων, υπήρξε ογκωδέστατο, ενδεχομένως αρκετά μεγαλύτερο εκείνου της 4ης Φεβρουαρίου του 2018.
Μολονότι, επίσης, ότι το συλλαλητήριο επιβεβαίωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την βαθιά αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για ό,τι επισυμβαίνει στη χώρα τα τελευταία χρόνια με αιχμή και αποκορύφωση το «σκοπιανό» ζήτημα.
Μολονότι ήταν ένα δυναμικό και ογκωδέστατο συλλαλητήριο που θα μπορούσε να αποτελέσει σταθμό και απαρχή καθόλου επιθυμητών εξελίξεων για την παραπαίουσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των νατοϊκών εντολέων της.
Εν τούτοις, πολιτικά, η κυβέρνηση κατάφερε να διαφύγει και να στρέψει την προσοχή αλλού. Έτσι σήμερα όλο το ενδιαφέρον, βοηθούντων των καναλιών της «διαπλοκής» όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταγγέλλει σε κάθε ευκαιρία, δεν είναι το συλλαλητήριο που συζητείται και το πολιτικό μήνυμα που εξέπεμψε, αλλά τα επεισόδια που το αμαύρωσαν.
Η προσπάθεια να αμαυρωθεί το συλλαλητήριο
Οι γνωστοί δημοσιολόγοι και «γραμμητζήδες» της αριστεράς μέσα από τα ΜΜΕ και μια στρατιά ακολούθων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να γελοιοποιήσουν το συλλαλητήριο, παρουσιάζοντας «γραφικές» εικόνες -πολλές φορές προϊόν φωτομοντάζ- και να το κατηγορήσουν υποκριτικά ως υποκινούμενο από ακροδεξιά στοιχεία και τη «Χρυσή Αυγή» για να αποτρέψουν την προσέλευση του κόσμου.
Απέτυχαν παταγωδώς! Ο κόσμος όχι μόνον δεν πτοήθηκε, αλλά προσήλθε μαζικά, γράφοντας τους στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Όμως, όπως σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις, υπάρχει πάντα ένα σχέδιο Β’ καλά επεξεργασμένο. Το σχέδιο αυτό προϋποθέτει τον ενεργό ρόλο κάθε παρακρατικού μηχανισμού. Κάθε κυβέρνηση που «σέβεται» τον εαυτόν της διαθέτει τέτοιους. Στην Ελλάδα όμως έχουμε σπάσει όλα τα ρεκόρ!
Ειδικά με την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» έχουμε κι ανοικτή συνεργασία σχεδόν ομολογούμενη με τέτοιους. Την πάντα και παντού πρόθυμη «Χρυσή Αυγή»!
Ο σχεδιασμός υπήρξε εξαιρετικά απλός. «Αγανακτισμένοι» πολίτες ενδυόμενοι την «εθνική» ενδυμασία, μια ελληνική σημαία και ένα ρόπαλο, κουκούλα και αντιασφυξιογόνα μάσκα, μαζί με πέτρες και μολότωφ στα σακίδιά τους, ελεύθεροι να κάνουν «περατζάδα» στην Πανεπιστημίου μεταξύ της προγραμματισμένης «αντιφα» αντι-συγκέντρωσης των αντιεξουσιαστών στα Προπύλαια και την πλατεία Συντάγματος. Με δυο χιλιάδες αστυνομικούς να τους παρακολουθούν αμέριμνοι στην προετοιμασία τους, ήδη από τις 11:30’ το πρωί, πολύ πριν την έναρξη του συλλαλητηρίου.
Δεν ήθελε δα και πολύ μυαλό για να καταλάβει κι ο τελευταίος τι προετοιμάζονταν για να συμβεί. Η αστυνομία όμως δεν υπάρχει για να προλαμβάνει, αλλά μόνο για να καταστέλλει. Όχι τους «ταραξίες» αλλά το λαό.
Το «ντου»
Όταν λοιπόν μετά τις 2 το μεσημέρι ο κόσμος πύκνωσε τόσο πολύ, ξεπερνώντας το συλλαλητήριο σε όγκο και παλμό το περσινό, ήλθε η ώρα της ενεργού δράσης.
Το «ντου» στη βουλή! Το ότι μεταξύ των «αγανακτισμένων» μπατριωτών υπήρχαν και μερικοί «μαυριδεροί» από τους μετανάστες, όπου ο «ανθρωπισμός» και η γνωστή αριστερή αλληλεγγύη ποτέ δεν τους εγκαταλείπει, και τους οποίους τυχαία τους αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός, δεν έχει κάποια σημασία. Τα γεγονότα έχουν. Κι αυτά συνέβησαν και με το παραπάνω.
Επί μια ώρα κράτησε η «μάχη» μπροστά στη βουλή με τον κόσμο να αποσύρεται δίνοντας την ευκαιρία στην αστυνομία για να «καθαρίσει». 2000 αστυνομικοί όμως ήταν αδύνατο να τα βάλουν με 50 επιστρατευμένα «μπάχαλα», ακροδεξιά, ή άλλα δεν έχει σημασία. Κι αφού δεν μπορούσαν με αυτούς, εύκολο ήταν να τα βάλουν με τον κόσμο που δεν έφευγε παρά και την βροχή. Και τον τάραξαν στα ληγμένα χημικά.
Η ηγεσία της αστυνομίας μίλησε για «επιτυχή» εφαρμογή των υπαρχόντων υπηρεσιακών σχεδίων. Δεν μας διευκρίνισε όμως, σε τι συνίστανται αυτά. Κατά πόσο προϋποθέτουν αυτά τα σχέδια τη συμμετοχή του παρακράτους στη διάλυση του πλήθους. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται….
Κι όσοι είχαμε βιώσει αυτούς τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς της αστυνομίας από το παρελθόν δεν εκπλαγήκαμε. Το περιμέναμε! Ο απλός κόσμος όμως που προσήλθε με ηλικιωμένους και μικρά παιδιά, το βίωσε για πρώτη φορά (αριστερά) και θα του μείνει αξέχαστο!
Τι επεδίωξαν και τι επέτυχαν
Αυτό που επιδιώχθηκε από την αρχή ήταν η παρεμπόδιση του κόσμου να προσέλθει και χρησιμοποιήθηκε κάθε μέσο γι’ αυτό, πέραν των αστυνομικών αποκλεισμών, το κλείσιμο των σταθμών του μετρό και τα λοιπά γνωστά μέτρα «διαφύλαξης» της τάξης, με πρωτοστατούντες τους γνωστούς κονδυλοφόρους και τα τρολ του διαδικτύου.
Αφού αυτό δεν επιτεύχθηκε ο στόχος αναβαθμίστηκε στο να προκληθούν επεισόδια και να χρεωθούν αυτά στον κόσμο και τους «ακροδεξιούς εθνικιστές» διοργανωτές του συλλαλητηρίου. Να «κλειδώσει» σε όλους η εντύπωση του ακροδεξιού και φασίζοντος χαρακτήρα του. Κι έτσι να δικαιωθεί ο «δημοκρατικός» αγώνας της κυβέρνησης. Μιας «νηφάλιας» αριστερής κυβέρνησης υπερασπιστή της δημοκρατίας, που την αντιμάχονται τα πάσης φύσης ακραία και φασιστικά στοιχεία. Να μη φανεί ότι το αίτημα του δημοψηφίσματος για τη Μακεδονία είναι ένα πάνδημο αίτημα, αλλά ένα ακροδεξιό και εθνικιστικό πρόσχημα.
Να φύγει η προσοχή από τη γαλανόλευκη λαοθάλασσα που κατέκλεισε το κέντρο της Αθήνας και τα πολιτικά μηνύματα που εξέπεμπε και να επικεντρωθεί στην ακροδεξιά αγυρτεία, που βάλει κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος εισβάλλοντας στο κοινοβούλιο.
Ο στόχος επετεύχθη. Το συλλαλητήριο με τη μαζική ρίψη δακρυγόνων κατ’ ευθείαν πια μέσα στο πλήθος, διαλύθηκε, χωρίς καν να προλάβει ο τελευταίος ομιλητής να ολοκληρώσει και να διαβαστεί το ψήφισμα.
Και τα γνωστά φερέφωνα να ωρύονται κατά του «χρυσαυγητισμού» και του εθνικιστικού παραληρήματος των συνελθόντων στο μεγαλειώδες κατά τα άλλα συλλαλητήριο, που το «μέτρησαν» μόλις 60.000 άτομα. Ούτε καν περνάει από το μυαλό όμως των προπαγανδιστών της συμφοράς, αν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να διοργανώσει ο ίδιος ένα ανάλογο συλλαλητήριο υποστηρικτών της συμφωνίας. Αν θα μπορούσε να μαζέψει καμιά 500ρια «προθύμους» με τους αστυνομικούς πολυπληθέστερους των διαδηλωτών, να τους φυλάνε.
Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυό το πρόσωπο
Για να συμβεί όμως αυτό (η επίτευξη του στόχου) και να υπάρξει αποτέλεσμα δεν αρκούσε η «επιστράτευση των «γνωστών αγνώστων» από τα Εξάρχεια. Αυτοί αρκέστηκαν σε δευτερεύοντες ρόλους. Πολεμοφόδια, τεχνογνωσία κατασκευής μολότοφ και επικουρία, με μικρή άμεση συμμετοχή μέσω «μαυριδερών» αντιπροσώπων. Το κύριο βάρος ανέλαβε προθύμως η «Χρυσή Αυγή».
Η οποία ήθελε πως και πως να «καπελώσει» το συλλαλητήριο. Έτσι η ανάγκη της κυβέρνησης να διαλύσει το συλλαλητήριο και με κάθε τρόπο να το αμαυρώσει της ήλθε «γάντι»!
Όχι για να δείξει ότι αυτή έχει τη δύναμη να κινητοποιεί τον κόσμο, που έτσι κι αλλιώς κανέναν δεν θα έπειθε, αλλά για να καταδείξει ότι είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αντιστέκεται σθεναρά και μπορεί να ανατρέψει τις καθεστωτικές επιλογές, μη διστάζοντας ακόμη και για άμεση σύγκρουση. Σε αυτό το «αφήγημα» δεν θα είναι λίγοι που ίσως την πιστέψουν.
Έτσι και η κυβέρνηση εξυπηρετήθηκε αναθέτοντας τη «βρώμικη» δουλειά στη «Χρυσή Αυγή» και η Αστυνομία προστάτεψε το «σύμβολο» της δημοκρατίας, τη βουλή που «απειλήθηκε», και η Χ.Α. έπεισε πολλούς για την «επαναστατικότητά» της, δίνοντας αέρα στα εκλογικά πανιά της με στόχο το πριόνισμα της πρωτιάς της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εκλογές.
Κοντολογίς ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ δεν «ψωνίζουν» απλά από το ίδιο μαγαζί. Είναι το ίδιο μαγαζί!
Αλλά και η ΝΔ «βολεύτηκε» αφού το βάρος της κύρωσης της συμφωνίας ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο ΣΥΡΙΖΑ και απεφεύχθη η… «στραβή» της τελευταίας στιγμής.
Οι μόνοι χαμένοι είναι πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο ελληνικός λαός και η Δημοκρατία. Για τη Μακεδονία, ούτε λόγος! Ωστόσο πίσω έχει η αχλάδα την ουρά….
http://www.hereticalideas.gr/2019/01/mpachala-kai-xrisavgites-agkalia-me-asfalites.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου