Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Και μια που ο λόγος πάλι αυτές τις μέρες για κατοχικά καθεστώτα, τυράννους, καθάρματα του Δ΄ Ράιχ, αντίσταση στους κατακτητές και στους δωσίλογους υπαλλήλους τους, μού ήρθε ξανά στο νου το προ ημερών εξαιρετικά συγκινητικό προσκύνημα στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στην Πράγα. Στην πρωτεύουσα της Τσεχίας (η οποία μαζί με τη σημερινή Σλοβακία και μέρος της Ουγγαρίας ταυτίζεται με το μεσαιωνικό σλαβικό κράτος της Μεγάλης Μοραβίας), όπου έλαβε χώρα από το 864 και εξής το κοσμοϊστορικής σημασίας ιεραποστολικό έργο των δύο μεγάλων Θεσσαλονικέων αδελφών, για να διαδοθεί στη συνέχεια (μετά την κοίμηση του Μεθοδίου, πρώτου αρχιεπισκόπου της περιοχής, το 889) από τους μαθητές τους σε όλο τον υπόλοιπο σλαβικό κόσμο.
Ένα έργο κοσμοϊστορικής σημασίας, ένα «δώρημα τέλειον» από τους δύο μεγάλους μας αγίους, τον πατριάρχη Φώτιο και
γενικότερα τη βυζαντινή Εκκλησία προς τους σλαβικούς λαούς, που έτσι κατόρθωσαν και το φως του Χριστού να δεχθούν διδασκόμενοι τα ιερά κείμενα στις επιμέρους εθνικές τους γλώσσες, αλλά και να εισέλθουν σε νέα φάση ιστορικής εξέλιξης λόγω της γραφής που αποτέλεσε τη βάση του ευρύτερου πνευματικού τους πολιτισμού.
Και μια που ο λόγος πάλι αυτές τις μέρες για κατοχικά καθεστώτα, τυράννους, καθάρματα του Δ΄ Ράιχ, αντίσταση στους κατακτητές και στους δωσίλογους υπαλλήλους τους, μού ήρθε ξανά στο νου το προ ημερών εξαιρετικά συγκινητικό προσκύνημα στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στην Πράγα. Στην πρωτεύουσα της Τσεχίας (η οποία μαζί με τη σημερινή Σλοβακία και μέρος της Ουγγαρίας ταυτίζεται με το μεσαιωνικό σλαβικό κράτος της Μεγάλης Μοραβίας), όπου έλαβε χώρα από το 864 και εξής το κοσμοϊστορικής σημασίας ιεραποστολικό έργο των δύο μεγάλων Θεσσαλονικέων αδελφών, για να διαδοθεί στη συνέχεια (μετά την κοίμηση του Μεθοδίου, πρώτου αρχιεπισκόπου της περιοχής, το 889) από τους μαθητές τους σε όλο τον υπόλοιπο σλαβικό κόσμο.
Ένα έργο κοσμοϊστορικής σημασίας, ένα «δώρημα τέλειον» από τους δύο μεγάλους μας αγίους, τον πατριάρχη Φώτιο και
γενικότερα τη βυζαντινή Εκκλησία προς τους σλαβικούς λαούς, που έτσι κατόρθωσαν και το φως του Χριστού να δεχθούν διδασκόμενοι τα ιερά κείμενα στις επιμέρους εθνικές τους γλώσσες, αλλά και να εισέλθουν σε νέα φάση ιστορικής εξέλιξης λόγω της γραφής που αποτέλεσε τη βάση του ευρύτερου πνευματικού τους πολιτισμού.
Πολύ συγκινητικό όμως το προσκύνημα και για ένα ακόμη λόγο, καθώς
αυτός ο συγκεκριμένος ναός έχει συνδεθεί στενά με την κορυφαία πράξη της
τσεχοσλοβακικής αντίστασης απέναντι στους Ναζί, τη λεγόμενη «Επιχείρηση
Ανθρωποειδές» (τα σχετικά γεγονότα παρουσιάζονται αναλυτικά στην
ομώνυμη ταινία, αλλά και στην ταινία «Ο στόχος»/«The man with the iron
heart»), αλλά και με μία μαζική θυσία ορθοδόξων χριστιανών για τον ίδιο
ακριβώς λόγο.
Τον Μάιο λοιπόν του 1942 δύο Τσέχοι στρατιωτικοί, απεσταλμένοι της αυτοεξόριστης στο Λονδίνο τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης, έπεσαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή και σε συνεργασία με άλλα 5 μέλη της τοπικής αντίστασης, κατόρθωσαν να δολοφονήσουν τον διαβόητο Χάινριχ Ράινχαρντ, δεύτερο στην ιεραρχία των Ες Ες μετά τον Χίμλερ, ανώτατο διοικητή της Τσεχοσλοβακίας και εκ των πρωτοκορυφαίων καθαρμάτων της ναζιστικής συμμορίας που αιματοκύλισε την Ευρώπη. Και ενώ οι Γερμανοί απέκλεισαν την πόλη κι εξαπέλυσαν πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό τους (βασανίζοντας, σκοτώνοντας και καίγοντας για αντίποινα ολόκληρα χωριά), οι δράστες κρύφτηκαν στην κατακόμβη κάτω από τον Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, μετά από άδεια του ορθοδόξου επισκόπου Γκοράζντ και χάρη επίσης στη βοήθεια των ορθοδόξων ιερέων του ναού Βάτσλαβ και Βλαντιμίρ, του μοναχού Γιαν και άλλων μελών της ενορίας.
Εκεί κάτω παρέμειναν κρυμμένοι για περίπου ένα μήνα και εκεί ήταν που παίχτηκε στις 18 Ιουνίου και η τελική πράξη του δράματος, όταν οι Γερμανοί ανακάλυψαν εν τέλει το κρησφύγετο των δραστών: 750 άνδρες των SS πολιόρκησαν την εκκλησία για δύο ώρες, δόθηκε επική μάχη με δεκάδες νεκρούς Γερμανούς (και 3 από τους 7 αντιστασιακούς).
Μη μπορώντας οι Ναζί να κατέβουν από τη σκάλα της κατακόμβης (λόγω της στενότητας, αλλα και των καταιγιστικών πυρών που δέχονταν), πέρασαν ένα χοντρό λάστιχο από το στενό παραθυράκι που έβλεπε στον δρόμο και πλημμύρισαν το υπόγειο. Δίχως άλλη δυνατότητα διαφυγής, ενώ η στάθμη του νερού στο υπόγειο ανέβαινε, οι εναπομείναντες Τσέχοι συνέχισαν να πολεμούν, κρατώντας απλά τις τελευταίες 4 σφαίρες για τους εαυτούς τους.
Στην υπόγεια κρύπτη της εκκλησίας υπάρχει σήμερα ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στα 7 εκείνα μέλη της τσεχικής αντίστασης. Παντού οι τοίχοι είναι διάτρητοι και κατασκαμμένοι από τις σφαίρες, το στενό παραθυράκι, απ’ όπου τα SS πλημμύρισαν το υπόγειο, σώζεται και αυτό, η στενή σκάλα της κρύπτης έχει πάνω της κεριά και μία μικρή ορθόδοξη εικόνα της Παναγιάς. Και δίπλα στις προτομές των νεκρών βρίσκεται και κάτι ακόμη: μία επίχρυση πλάκα με σκαλισμένα ονόματα και με την δίγλωσση (στα τσέχικα και στα αγγλικά) επιγραφή «NΑ PAMÁTKU PRAVOSLAVNÝCH KŘESŤANŪ» / «ΙN MEMORY OF ORTHODOX CHRISTIANS». Στη μνήμη των ορθοδόξων χριστιανών.
Αφιερωμένη στον επίσκοπο Γκοράζντ, στους ιερείς του ναού και σε άλλα μέλη της ορθόδοξης κοινότητας της περιοχής: όλοι τους συνελήφθησαν από τους τυράννους, βασανίστηκαν και 3 μήνες αργότερα εκτελέστηκαν, πληρώνοντας τη γενναία επιλογή τους να δώσουν άσυλο στους αντιστασιακούς. 256 ακόμη ορθόδοξοι ιερείς βρήκαν τον θάνατο ως αντίποινα από τη γερμανική κτηνωδία, παρά την προσπάθεια του επισκόπου να πάρει επάνω του όλη την ευθύνη (για τον όλο βίο και για τη θυσία του ανακηρύχθηκε άγιος), ενώ απαγορεύτηκε και η λειτουργία όλων των ορθοδόξων ναών της χώρας.
Αιωνία η μνήμη τους!
από https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2107463129319274&set=pcb.2107478522651068&type=3&theater
Τον Μάιο λοιπόν του 1942 δύο Τσέχοι στρατιωτικοί, απεσταλμένοι της αυτοεξόριστης στο Λονδίνο τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης, έπεσαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή και σε συνεργασία με άλλα 5 μέλη της τοπικής αντίστασης, κατόρθωσαν να δολοφονήσουν τον διαβόητο Χάινριχ Ράινχαρντ, δεύτερο στην ιεραρχία των Ες Ες μετά τον Χίμλερ, ανώτατο διοικητή της Τσεχοσλοβακίας και εκ των πρωτοκορυφαίων καθαρμάτων της ναζιστικής συμμορίας που αιματοκύλισε την Ευρώπη. Και ενώ οι Γερμανοί απέκλεισαν την πόλη κι εξαπέλυσαν πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό τους (βασανίζοντας, σκοτώνοντας και καίγοντας για αντίποινα ολόκληρα χωριά), οι δράστες κρύφτηκαν στην κατακόμβη κάτω από τον Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, μετά από άδεια του ορθοδόξου επισκόπου Γκοράζντ και χάρη επίσης στη βοήθεια των ορθοδόξων ιερέων του ναού Βάτσλαβ και Βλαντιμίρ, του μοναχού Γιαν και άλλων μελών της ενορίας.
Εκεί κάτω παρέμειναν κρυμμένοι για περίπου ένα μήνα και εκεί ήταν που παίχτηκε στις 18 Ιουνίου και η τελική πράξη του δράματος, όταν οι Γερμανοί ανακάλυψαν εν τέλει το κρησφύγετο των δραστών: 750 άνδρες των SS πολιόρκησαν την εκκλησία για δύο ώρες, δόθηκε επική μάχη με δεκάδες νεκρούς Γερμανούς (και 3 από τους 7 αντιστασιακούς).
Μη μπορώντας οι Ναζί να κατέβουν από τη σκάλα της κατακόμβης (λόγω της στενότητας, αλλα και των καταιγιστικών πυρών που δέχονταν), πέρασαν ένα χοντρό λάστιχο από το στενό παραθυράκι που έβλεπε στον δρόμο και πλημμύρισαν το υπόγειο. Δίχως άλλη δυνατότητα διαφυγής, ενώ η στάθμη του νερού στο υπόγειο ανέβαινε, οι εναπομείναντες Τσέχοι συνέχισαν να πολεμούν, κρατώντας απλά τις τελευταίες 4 σφαίρες για τους εαυτούς τους.
Στην υπόγεια κρύπτη της εκκλησίας υπάρχει σήμερα ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στα 7 εκείνα μέλη της τσεχικής αντίστασης. Παντού οι τοίχοι είναι διάτρητοι και κατασκαμμένοι από τις σφαίρες, το στενό παραθυράκι, απ’ όπου τα SS πλημμύρισαν το υπόγειο, σώζεται και αυτό, η στενή σκάλα της κρύπτης έχει πάνω της κεριά και μία μικρή ορθόδοξη εικόνα της Παναγιάς. Και δίπλα στις προτομές των νεκρών βρίσκεται και κάτι ακόμη: μία επίχρυση πλάκα με σκαλισμένα ονόματα και με την δίγλωσση (στα τσέχικα και στα αγγλικά) επιγραφή «NΑ PAMÁTKU PRAVOSLAVNÝCH KŘESŤANŪ» / «ΙN MEMORY OF ORTHODOX CHRISTIANS». Στη μνήμη των ορθοδόξων χριστιανών.
Αφιερωμένη στον επίσκοπο Γκοράζντ, στους ιερείς του ναού και σε άλλα μέλη της ορθόδοξης κοινότητας της περιοχής: όλοι τους συνελήφθησαν από τους τυράννους, βασανίστηκαν και 3 μήνες αργότερα εκτελέστηκαν, πληρώνοντας τη γενναία επιλογή τους να δώσουν άσυλο στους αντιστασιακούς. 256 ακόμη ορθόδοξοι ιερείς βρήκαν τον θάνατο ως αντίποινα από τη γερμανική κτηνωδία, παρά την προσπάθεια του επισκόπου να πάρει επάνω του όλη την ευθύνη (για τον όλο βίο και για τη θυσία του ανακηρύχθηκε άγιος), ενώ απαγορεύτηκε και η λειτουργία όλων των ορθοδόξων ναών της χώρας.
Αιωνία η μνήμη τους!
από https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2107463129319274&set=pcb.2107478522651068&type=3&theater
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου