 |
| Ἀλέξανδρος Ἀνδρουλάκης |
[…] Ἡ ἐκκλησιαστικὴ
ζωὴ ὄντως δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ζήτημα νόμου ἀλλὰ ἐλευθερίας καὶ χάριτος. Ὁ Χριστός,
χωρὶς καμία ἐξουσία, ἄλλαξε τὸν κόσμο. Ἔθεσε νέα ἀρχὴ στὴν πορεία τῆς ἀνθρώπινης
ἱστορίας χωρὶς καμιὰ κρατικὴ κάλυψη. […]
Τελικὰ ἡ ἐλευθερία στὸν πτωτικὸ ἄνθρωπο εἶναι
βάρος παρὰ χαρά. Ἡ ἐλευθερία συνεπάγεται εὐθύνη, γεγονὸς ποὺ φέρει ἄγχος καὶ φόβο.
Ὁ πτωτικὸς ἄνθρωπος προτιμᾶ τὴν πρόσκαιρη ἀσφάλεια παρὰ τὴν ἐλευθερία. Χρειάστηκε
ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ ἀντιστρέψει αὐτὴ τὴν κατάσταση. Ἡ πολιτεία καὶ ἡ ἐξουσία εἶναι
μέσα παροχῆς προκατασκευασμένης σιγουριᾶς. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πολλοὶ ταυτίζουν
πίστη καὶ πατρίδα, Ἐκκλησία καὶ πολιτεία. Ὁ φόβος μπροστὰ στὴν ἐλευθερία γεννᾶ τὸν
πόθο γιὰ τὴν ἐξουσία. Ὁ Ἔριχ Φρὸμ λέγει ὅτι ὁ πόθος τῆς ἐξουσίας δὲν πηγάζει ἀπὸ
δύναμη, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμία. Φοβᾶται ὁ ἀδύναμος, ὁ ἐγωιστής. Αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι
σὲ σχέση. Φοβᾶται ὁ μισός. […]
Νομίζω ὅτι ὁ φόβος
μὴν πάθει κάτι ἡ Ἐκκλησία οὐσιαστικὰ δὲν κρύβει ἐνδιαφέρον γι’ αὐτήν, ἀλλὰ ἀγωνία
νὰ μὴν βρεθεῖ ὁ φοβούμενος στὴν κρίσιμη στιγμὴ ὅταν θὰ φανερωθεῖ ὅτι δὲν πιστεύει
στὸν Θεό. Ἡ τάση προστασίας τῆς Ἐκκλησίας οὐσιαστικὰ καμουφλάρει τὴ διάθεση καὶ
ἀπόφαση τοῦ κάθε πιστοῦ, ἢ καὶ ὁλόληρης κοινότητας, νὰ ἀποφύγει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἔλθει
ἀντιμέτωπος μὲ τὸ ἐνδεχόμενο τοῦ μαρτυρίου καὶ τοῦ διωγμοῦ. Θέλει μὲ κάθε τρόπο
νὰ διαψεύσει τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος ἔλεγε «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσι» (Ἰωάν.
15, 20). […]
Πάντως, ὁ
Χριστὸς μιὰ καὶ μοναδικὴ φορὰ χρησιμοποίησε τὴ «βία», καὶ τὴν χρησιμοποίησε ἐναντίον
ὅσων ἐμπορεύονταν τὴν πίστη, ἐναντίον τοῦ ἱερατείου καὶ ὄχι ἐναντίον κάποιας
κοσμικῆς ἐξουσίας. […]
Ἀλέξανδρος
Κατσιάρας - Μάρω Βαμβουνάκη, Ὅταν ὁ Θεὸς
πεθαίνει, μιὰ συζήτηση, ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου