.
.
.
Έχοντας την άποψη πως η ενημέρωση
σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στην Ισπανία είναι αρκετά ελλιπής,
θεωρήσαμε σκόπιμο να μεταφράσουμε ένα άρθρο με τον τίτλο «Ο δρόμος προς την καταστροφή» (πηγή)
– πιστεύοντας πως οι ίδιοι οι Ισπανοί γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι
συμβαίνει στη χώρα τους, παρά το ότι έχουμε αναφερθεί στο θέμα (άρθρο). Εν προκειμένω τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση:
Σύμφωνα με το συγγραφέα του άρθρου, ο
βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος VI είχε δύο επιλογές στη διάθεση του: (α)
Να σιωπήσει (β) Να μιλήσει για όλους τους Ισπανούς, άρα και για τους
Πολίτες της Καταλονίας. Διάλεξε μία τρίτη, η οποία
ήταν η χειρότερη
δυνατή – να πάρει ολοκληρωτικά το μέρος του δεξιού κόμματος της χώρας με
μία ομιλία, η οποία θεωρεί βέβαιη τη βίαιη επέμβαση στην Καταλονία. Που
κλείνει την πόρτα στο διάλογο και που αποκλείει τη μεγάλη πλειοψηφία
των κατοίκων της Καταλονίας, καθώς επίσης ένα σημαντικό μέρος των
πολιτών της Ισπανίας. Σε μία ιστορική στιγμή για τη χώρα απέτυχε εντελώς
– κυρίως απέναντι σε αυτούς που τον εμπιστεύθηκαν, για να μην οδηγηθεί η
Ισπανία στο γκρεμό.
Η κατάσταση στη χώρα δεν θα μπορούσε να
είναι χειρότερη. Ποτέ πριν δεν ήταν σκοτεινότερο το μέλλον της Ισπανίας
τόσο μακροπρόθεσμα, όσο και στις επόμενες ημέρες. Οι Πολίτες είναι
όμηροι μία τοπικής κυβέρνησης (Καταλονία) και μίας εθνικής – οι οποίες
αποτελούνται από ανεύθυνους, ανίκανους και εμπρηστές πολιτικούς.
Από τη μία πλευρά είναι οι αυτονομιστές,
οι οποίοι είναι πεπεισμένοι για την ορθότητα των πράξεων τους,
τοποθετώντας τον εθνικισμό των λίγων πριν από την κοινωνία των πολλών.
Άνθρωποι που από πολλά χρόνια προετοιμάζονταν για αυτή τη στιγμή – ενώ
έχουν ένα καθαρό σχέδιο που θα δρομολογήσουν με κάθε τρόπο. Ευρίσκονται
πιο κοντά από ποτέ στο στόχο τους και ενώ γνωρίζουν πως όλοι οι Ισπανοί
θα πληρώσουν το υψηλό τίμημα, αδιαφορούν εντελώς.
Από την άλλη πλευρά το τίποτα. Το μη
ισπανικό έμβλημα της Ισπανίας και σημαίες εκείνης της Ισπανίας, η οποία
καταστρέφει τον εαυτό της. Ένας πρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος
προσπαθεί να πείσει πως η απραξία του είναι στρατηγική – οδηγώντας τη
χώρα στην καταστροφή. Ένας πρόεδρος που προβοκάρισε αυτήν την κρίση με
μία φτηνή κομματική τακτική. Ένας πρόεδρος που για πέντε ολόκληρα χρόνια
πίστευε στη δική του προπαγάνδα – εκείνη τη σαπουνόφουσκα, η οποία τώρα
έσπασε.
Ένας πρόεδρος που αυτόν τον τραγικό μήνα
διαχειρίσθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο την κρίση, ρίχνοντας επί
πλέον λάδι στη φωτιά. Ένας πρόεδρος που για να διατηρήσει την εξουσία
του, καθώς επίσης με μοναδικό του κριτήριο τα κομματικά του συμφέροντα,
κατέστρεψε την αξιοπιστία όλων εκείνων των Θεσμών που θα έπρεπε σήμερα
να βρουν μία λύση για την κρίση: της Δικαιοσύνης, της Εισαγγελίας, της
Αστυνομίας……
Χθες έβαλε στο παιχνίδι του και τη
Βασιλεία – στο καζίνο, στο οποίο παίζεται η προσωπική του πολιτική
επιβίωση, με την Ισπανία ως «μάρκα». Το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα
φαίνεται αναπόφευκτο. Οι αυτονομιστές συζητούν αυτές τις ημέρες δύο
εναλλακτικές δυνατότητες: το δρόμο που πρέπει να πάρουν για την
ανεξαρτησία τους ή τη σύγκρουση που πρέπει να εμποδίσουν με
διαπραγματεύσεις.
Οι απαντήσεις του Βασιλιά και της
κυβέρνησης προσέφεραν σε αυτούς ακριβώς τα επιχειρήματα, οι οποίοι
υποστηρίζουν την οριστική απόσχιση. Μετά την παραβίαση του ισπανικού
νόμου, το Κοινοβούλιο της Καταλονίας θα ακολουθήσει το δικό του νόμο,
ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία της περιοχής – σύμφωνα με τον (παράνομο)
νόμο της μετάβασης και με το επιχείρημα του δημοψηφίσματος, στο οποίο
περισσότερο από το 50% των εκλογέων δεν συμμετείχε.
Η κυβέρνηση της Ισπανίας θα απαντήσει με το άρθρο 155 του Συντάγματος (= αναστολή της αυτονομίας της Καταλονίας) και ενδεχομένως με το άρθρο 116: κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το πώς θα εφαρμοσθούν όλα αυτά στην πράξη, είναι άλλο θέμα.
Με δεδομένο τώρα το ότι, το κίνημα για
την ανεξαρτησία της Καταλονίας ήταν σε θέση να προστατεύσει χιλιάδες
εκλογικά κέντρα, πώς νομίζετε ότι θα αντιδράσει για να προστατεύσει την
κυβέρνηση του από τη σύλληψη; Η αστυνομία, ενδεχομένως και ο στρατός, θα
προσπαθήσουν να καταλάβουν με τη βία τους δρόμους. Η αστυνομική βία της
προηγούμενης Κυριακής θα φαίνεται σαν αστείο, σε σύγκριση με αυτά που
πρόκειται να συμβούν της επόμενες ημέρες.
Εάν η Βία είναι η λύση που επιλέγει ο M.
Rajoy, τότε η Βία θα νικήσει – επειδή από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει
στρατός. Ο αρχηγός και οι υπόλοιποι ηγέτες των αυτονομιστών θα
συλληφθούν και η κοινωνία της Καταλονίας, όπως επίσης της Ισπανίας, θα
καταστραφούν εντελώς – πιθανότατα ανεπανόρθωτα.
Όταν ο Rajoy κέρδισε τις εκλογές, οι
αυτονομιστές αποτελούσαν μόνο το 11% της Βουλής – σήμερα το 48%. Εάν
διεξάγονταν νέες εκλογές, σίγουρα θα είχαν την πλειοψηφία – αφού η ίδια η
κυβέρνηση τους προσέφερε κάθε νομιμότητα, κάθε αξιοπιστία και όλα τα
επιχειρήματα που χρειάζονται. Πιστεύω πως η σημερινή γενιά θα βιώσει μία
ανεξάρτητη Καταλονία, χάρη στον M. Rajoy. Χάρη στο χειρότερο πρόεδρο
στην ιστορία της Ισπανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου