* Υποκρισία είναι να μιλάμε για τις «ευθύνες» της Δύσης, της Ευρώπης, του Ιμπεριαλισμού γενικότερα, και να μη ακούμε ούτε λέξη για την Τουρκία, που αφήνει τους λαθρέμπορους να στέλνουν τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες κατά χιλιάδες κάθε μέρα, να πνίγονται έξω από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου…
* Υποκρισία είναι να μιλάμε για το ΙΣΙΣ και τους τζιχαντιστές και να μην ακούμε λέξη για το ποιος τους χρηματοδοτεί. Ε, λοιπόν, το ΙΣΙΣ επιβιώνει γιατί μεταξύ άλλων πουλάει λαθραία πετρέλαιο στην Τουρκία! Πετρέλαιο από την περιοχή της Μοσούλης (του Ιράκ) που την κατέκτησε και το δίνει σε χαμηλή τιμή παράνομα. Οπότε το ίδιο το ΙΣΙΣ χρηματοδοτεί τα εγκλήματά του, τροφοδοτεί πλουσιοπάροχα του δολοφόνους του και επωφελείται και η ίδια η Τουρκία με φθηνό πετρέλαιο.
Ναι, και πολλά αραβικά κράτη του Κόλπου στηρίζουν οικονομικά το ΙΣΙΣ! Όμως, στην περίπτωση της Τουρκίας δεν πρόκειται απλώς για σκοτεινές «δωρεές» (που δύσκολα εξιχνιάζονται), αλλά για ανοιχτή οικονομική δοσοληψία με «χασάπηδες»! Θα μπορούσε να επιβληθεί διεθνές εμπάργκο σε βάρος του ΙΣΙΣ. Αλλά καμιά κουβέντα για τέτοιο διεθνές εμπάργκο. Αυτό κι αν είναι υποκρισία…
* Υποκρισία είναι, ακόμα, να μιλάμε για «ισλαμοφοβία», όταν οι τζιχαντιστές προβάλλουν και… «διαφημίζουν» δημόσιους αποκεφαλισμούς ομήρων στα εδάφη που κατέχουν και σπέρνουν το μαζικό θάνατο με τυφλά χτυπήματα στις πρωτεύουσες της Ευρώπης! Τα «παιδάκια» των άλλων που υποφέρουν τα λυπόμαστε. Για τα δικά μας παιδιά που τα σφάζουν σαν αρνιά, μέσα στις πόλεις μας, θα νοιαστεί κανείς;
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι Ευρωπαίοι (πλην Βρετανίας) και ιδιαίτερα η Γάλλοι ειρωνεύονταν τότε τους Αμερικανούς για την «υστερία που τους είχε πιάσει»! Σήμερα, οι ίδιοι οι Γάλλοι – και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι – ένιωσαν το ίδιο αποτρόπαιο συναίσθημα της σφαγής μέσα στο σπίτι τους. Και αντέδρασαν άμεσα με το ίδιον τρόπο. Κατέβασαν το στρατό στους δρόμους και έστειλαν τα (λιγοστά) αεροπλάνα τους να βομβαρδίσουν τις βάσεις των σφαγέων στη μακρινή Συρία. Υποκρισία είναι να κρίνεις αυτόν που δοκιμάζεται, χωρίς να προσπαθείς να μπαίνεις στη θέση του.
Ναι ξέρω το αντεπιχείρημα: Κι οι βίαιες αντιδράσεις τι απέδωσαν; Έφεραν κι άλλο φαύλο κύκλο αίματος. Αυτό πια δεν είναι υποκρισία. Είναι ακρισία.
Πρώτον, διότι τα μέτρα μεγαλύτερης φύλαξης που πάρθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2002 στις ΗΠΑ (και λίγο αργότερα γενικεύθηκαν, τουλάχιστον στις αερομεταφορές) απέτρεψαν την επανάληψη παρόμοιων αιματηρών περιστατικών.
Ο πολύς κόσμος θυμάται αυτά που έγιναν. Λίγοι μαθαίνουν αυτά που αποτράπηκαν. Και ακόμα λιγότεροι μαθαίνουν αυτά που δεν έγιναν, διότι τα μέτρα αστυνόμευσης απέδωσαν.
Ο Πόλεμος στο Αφγανιστάν, στον οποίο συμφώνησαν όλοι οι χώρες του κόσμου (και τα Ηνωμένα Έθνη) οδηγήθηκε πράγματι, σε αδιέξοδο. Ο Πόλεμος στο Ιράκ (για τον οποίο διχάστηκαν οι δυτικές κυβερνήσεις) διέλυσε το Ιράκ κι δημιούργησε μαύρη τρύπα στο χάρτη. Η «αραβική άνοιξη», που πολλοί βιάστηκαν να χειροκροτήσουν οδήγησε σε άλλες δύο «τρύπες στο χάρτη»: μια στη Λιβύη, που διαλύθηκε ως χώρα και μια στη Συρία, που βρίσκεται σε μόνιμο εμφύλιο.
Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, οι Δυτικοί δεν επενέβησαν στρατιωτικά μέχρι σήμερα, δεν έστειλαν δυνάμεις να καταλάβουν τις χώρες αυτές. Αλλά τα αποτελέσματα είναι ακόμα χειρότερα απ’ ό,τι στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ!
Και το ΙΣΙΣ που σήμερα κατασφάζει αθώους και στα εδάφη του και στις μεγαλουπόλεις μας δεν προέκυψε εκεί που επενέβησαν οι δυτικοί. Αλλά εκεί που δεν επενέβησαν! Μη βιαζόμαστε λοιπόν, για «εύκολες απαντήσεις». Δεν υπάρχουν «εύκολες απαντήσεις»…
Και αν τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν τον έκαναν οι «κακοί νεοσυντηρητικοί» του Μπούς (υιού), την αποσταθεροποίηση της Λιβύης και τις Συρίας την ευλόγησαν οι «προοδευτικοί» του Ομπάμα και οι σοσιαλιστές του Ολάντ. Πριν δύο χρόνια μάλιστα ο Ομπάμα παρά λίγο να βομβαρδίσει τον Άσαντ προκαλώντας την εύκολη επικράτησε του ΙΣΙΣ. Που θα ήταν σήμερα πολύ πιο ισχυρό, αν δεν εναντιώνονταν τόσο οι υπόλοιποι Ετρωπαίοι (πλην της… σοσιαλιστικής Γαλλίας) όσο και ο Πούτιν. Μη δίνουμε λοιπόν, «ιδεολογικό χρώμα», στις απερίγραπτες ανοησίες που έχουν κάνει ή έχουν πει κατά καιρούς οι δυτικές κυβερνήσεις. Όλες!
Μπορεί ο Πούτιν να είναι αυταρχικός, αλλά και οι Κινέζοι ηγέτες δεν είναι …υποδείγματα δημοκρατίας, πώς να το κάνουμε; Και οι άραβες ηγέτες δεν είναι «μοντέλα δημοκρατικότητας»! Και ο μισός τρίτος κόσμος – κι όχι μόνον οι μουσουλμανικές χώρες, βέβαια - έχει σοβαρά προβλήματα δημοκρατίας…
Τι ακριβώς θα κάνουμε εμείς; Θα τους κηρύξουμε τον πόλεμο μέχρι να … «εκδημοκρατιστούν»; Θα περιχαρακωθούμε και θα αρνηθούμε κάθε σχέση μαζί τους; Η θα σταθμίζουμε τις σχέσεις μας μαζί τους με βάση τα συμφέροντά μας και την αμοιβαία ωφέλεια – και τη δική μας και τη δική τους – με όλες τις χώρες;
Το δεύτερο θα κάνουμε. Γιατί αυτό επιβάλει το δικό μας συμφέρον.
Κι αυτό σημαίνει ότι εμείς, ως «Δύση» – επειδή ακριβώς είμαστε δημοκρατίες - οφείλουμε να έχουμε προτεραιότητες και να κάνουμε ιεραρχήσεις.
Ασφαλώς θέλουμε να υπάρξει δημοκρατία παντού. Αλλά η πρώτη υποχρέωση προς τους εαυτούς μας – δηλαδή προς τους λαούς μας – είναι να ζούμε σε καθεστώς ασφάλειας και σταθερότητας. Επειδή ακριβώς είμαστε δημοκρατίες και επειδή δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία, ούτε Ελευθερία ούτε Δικαιοσύνη, όταν οι τζιχαντιστές μπορούν να μπαίνουν στο σπίτι σου και να σε σφάζουν κατά βούλησιν.
Ναι, πολλοί βλέπουν τον Πούτιν με καχυποψία. Και με το δίκιο τους. Αλλά την ώρα που το ΙΣΙΣ απειλεί να τινάξει στον αέρα τα πάντα, ο Πούτιν (που έχει κι αυτός ανοιχτούς λογαριασμούς με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και τους τζιχαντιστές) είναι αυτό που λέμε «φυσικός σύμμαχος». Και γι’ αυτό τον χρειάζεσαι. Δεν πάς να ανοίξεις μέτωπα μαζί του στην Ουκρανία…
Και ο Στάλιν ένας τύραννος ήταν! Και το καθεστώς του κατέσφαξε εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά όταν οι Ναζί σάρωναν την Ευρώπη και τον κόσμο, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες με το Στάλιν συνεργάστηκαν για να νικήσουν τους Ναζί. Και τους νίκησαν!
Απλά μαθήματα Ιστορίας – και μάλιστα πρόσφατης: Η πολιτική θέλει ιεραρχήσεις. Η δημοκρατία απαιτεί ιεραρχήσεις και προτεραιότητες. Αλλά σήμερα οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν μπορούν να κάνουν ιεραρχήσεις, ούτε να βάλουν προτεραιότητες.
--Απειλούνται εδώ και 4 χρόνια από τους τζιχαντιστές του ΙΣΙΣ και τσακώνονται με τους Ρώσους που είναι οι φυσικοί τους σύμμαχοι κατά του ΙΣΙΣ.
--Κάνουν εμπάργκο στη Ρωσία για την Ουκρανία, αλλά δεν σκέπτονται να κάνουν εμπάργκο σε βάρος όσων αγοράζουν λάθρα πετρέλαιο από το ΙΣΙΣ. Ή σε βάρος όσων χρηματοδοτούν το ΙΣΙΣ…
* Κι οι δικοί μας, εδώ, αποθέωση και υποκρισίας και ακρισίας. Συζητάνε για το αν πρέπει η Ευρώπη να γίνει «φρούριο» ή να εξακολουθήσει να έχει «ανοιχτά σύνορα».
--Πρώτον, η Ευρώπη του Σένγκεν έχει ανοιχτά σύνορα εσωτερικά, ανάμεσα στα μέλη της. Ποτέ δεν υιοθέτησε την πολιτική ανοιχτών συνόρων προς τα έξω.
Κανένα κράτος και καμία Ένωση κρατών δεν μπορεί να σταθεί – ιδιαίτερα αν πρόκειται για δημοκρατία – με ανοιχτά σύνορα. Κι όσο περισσότερο ευημερούν οι δημοκρατίες, τόσο περισσότερο είναι υποχρεωμένες να προστατεύουν και να φυλάνε τα σύνορά τους. Γιατί αλλιώς εκατομμύρια δυστυχισμένων θα τους κατακλύσουν. Και θα πάψουν να είναι και ευημερούσες και δημοκρατίες…
--Δεύτερον, το ερώτημα δεν είναι αν θα έχουμε ανοιχτά ή κλειστά σύνορα. Με τις μεταναστευτικές ροές εκτός ελέγχου, το ερώτημα είναι αν θα κλείσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα για να παραμείνουν ανοιχτά τα εσωτερικά, ανάμεσα στις χώρες του Σέγκεν. Ή αν θα συμβεί το αντίθετο: αν θα παραμείνουν ανεξέλεγκτα τα εξωτερικά μας σύνορα, οπότε θα κλείσουν και πάλι τα εσωτερικά και θα αρχίσει να διαλύεται το Σέγκεν. Και η ίδια η Ευρώπη.
--Μετά τη σφαγή του Μπατακλάν στο Παρίσι, το ερώτημα δεν είναι, αν θα γίνουμε «φρούριο». Το πρόβλημα είναι αν θα γίνουμε φρούριο ως Ευρώπη με την Ελλάδα εντός, ή αν η υπόλοιπη Ευρώπη θα γίνει φρούριο με την Ελλάδα απ’ έξω…
--Το πρόβλημα δεν είναι αν η Ευρώπη μπορεί τελικά να γίνει «φρούριο». Και τι θα πει «φρούριο», άλλωστε; Όμως, αν η Ελλάδα μείνει «μέσα», θα είναι πολύ πιο ασφαλής απ’ ό,τι αν την αφήσουν απ’ έξω. Αυτό το βλέπει κανείς;.
* Γιατί στην Ελλάδα έχουμε σήμερα μια κυβέρνηση που μέσα σε δέκα μόλις μήνες έκανε τα εξής τέσσερα θανάσιμα σφάλματα:
--Πρώτον, άνοιξε τα σύνορα. Κι έτσι, ενώ ο Πόλεμος στη Συρία μαινόταν επί τέσσερα χρόνια, ως τώρα ελάχιστοι πέρναγαν. Αλλά μόλις άνοιξαν τα σύνορα μπήκαν ξαφνικά εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες μαζί με λαθρομετανάστες. Κατατρεγμένοι αθώοι, μαζί με τζιχαντιστές. Αληθινοί Σύροι πρόσφυγες, μαζί με επίδοξους δολοφόνους που έφεραν πλαστό συριακό διαβατήριο. Το πιο κερδοφόρο εμπόριο στη Μέση Ανατολή σήμερα είναι τα πλαστά συριακά διαβατήρια…
Η Ελλάδα που επί κυβερνήσεων Σαμαρά αναγνωριζόταν διεθνώς ως προπύργιο σταθερότητας σε μιαν εύφλεκτη περιοχή, μετατράπηκε ξαφνικά σε Κερκόπορτα της Ευρώπης.
--Δεύτερον, η κυβέρνηση Τσίπρα έδειξε και την αναλγησία της. Όταν η νέα υπουργός, η κα. Τασία, δήλωνε πως οι πρόσφυγες (που δεν ήταν όλοι πρόσφυγες) έρχονται στα νησιά μας, με άδεια εξάμηνης παραμονής που εκείνη τους έδωσε, μεταφέρονται στον Πειραιά κι ύστερα «λιάζονται» για λίγες μέρες και στη συνέχεια … «εξαφανίζονται», τι ακριβώς έκανε; Τους έκλεινε το μάτι, να έλθουν εδώ κι ύστερα να φύγουν από δω και να μεταβούν, επίσης λάθρα, στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό το άκουσαν οι ίδιοι και μας ήλθαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Αλλά το άκουσαν και οι υπόλοιπο Ευρωπαίοι και μας το φύλαγαν. Κι όταν αποκαλύφθηκε πως δύο από τους σφαγείς του Μπατακλάν στο Παρίσι είχαν πρόσφατα περάσει από την Ελλάδα, άντε να το μαζέψεις…
--Τρίτον, ο υπουργός Άμυνας απειλούσε την περασμένη άνοιξη πως θα στείλει στην Ευρώπη μαζικά τζιχαντιστές, αν δεν μας κάνουν τα χατίρια οι εταίροι μας. Και τώρα που οι τζιχαντιστές πέρασαν και σκόρπισαν το θάνατο στο Παρίσι, άντε να το μαζέψεις…
--Τέταρτον, αποκαλύπτεται ήδη από τον πρώην υπουργό Δημόσιας Τάξης του Τσίπρα, ότι η κυβέρνηση και το κόμμα του βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με τους εγχώριους τρομοκράτες και διαπραγματεύονται τα νομοθετήματά τους μαζί τους! Άντε μετά να πείσεις ότι μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να συνεργαστεί με την υπόλοιπη Δύση στον αγώνα κατά της εισαγόμενης τρομοκρατίας.
Κι όταν είναι γνωστό στους έξω – γιατί εμείς εδώ το έχουμε ξεχάσει – ότι οι εγχώριοι τρομοκράτες έχουν στενές σχέσεις με τη διεθνή τρομοκρατία. Και με τους τζιχαντιστές ακόμα…
* Συμπέρασμα: Στις κρίσιμες μέρες που έρχονται, στους κρίσιμους μήνες που θα ακολουθήσουν, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως: Και αλλαγή πολιτικής και αλλαγή κυβέρνησης!
Μπορεί οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ακόμα να μην έχουν βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσουν το ΙΣΙΣ, αλλά οι συνθήκες τους αναγκάζουν να τα ξανασκεφτούν όλα από την αρχή. Και κάτι θα κάνουν.
Εμείς εδώ είμαστε δίπλα στο πρόβλημα, οι ανίκανοι που βρέθηκαν στην εξουσία μας κατάντησαν «μέρος του προβλήματος», μας κυβερνούν ακόμα ακραίοι και στην αντιπολίτευση τσακώνονται… «περί όνου σκιάς»!
--Οι μάσκες έπεσαν. Η χώρα βουλιάζει στην υποκρισία της πολιτικής ορθότητας που χρεοκόπησε απ’ άκρου σ’ άκρο, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
--Η χώρα μας βουλιάζει επίσης στην ακρισία των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα και μετά την απομάκρυνση των Λαφαζάνηδων παραμένουν ακραίοι και στην εξωτερική πολιτική και στην ασφάλεια και στην Παιδεία.
--Η κοινωνία μας βουλιάζει στην απελπισία. Βλέποντας μπροστά της όχι «θετικά» και αρνητικά σενάρια. Αλλά «ολέθρια» και «εφιαλτικά» μόνο…
Μερικά, μάλιστα, χωρίς «γυρισμό»…
--Και τέλος, η αντιπολίτευση βουλιάζει στην απόλυτη παράλυση:
Φαινομενικά συζητούν να εκλέξουν αρχηγό. Σιωπηλά σκέπτονται αν θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση Τσίπρα, εφ’ όσον τους ζητηθεί, αλλά δεν τολμούν να το συζητήσουν δημόσια…
Και κανείς τους δεν ασχολείται με το πραγματικό πρόβλημα: Πώς θα διώξουν τον Τσίπρα από την κυβέρνηση, όσο είναι καιρός.
Γιατί μετά τη σφαγή του Μπατακλάν στο Παρίσι και εν όψει αυτών που έρχονται, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά και εδώ.
Η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε μέρα με κυβέρνηση Τσίπρα.
Ακούει κανείς;
http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/upokrisia-akrisia-afasia/10.103319
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου