Στην ποδιά της Μέρκελ …σφάζονται πρωθυπουργοί

του Μιχάλη Ψύλου
Ούτε πέντε ,ούτε 10 ,ούτε 2O. Σαράντα τέσσερις πρωθυπουργοί –ναι καλά διαβάσατε – 44 πρωθυπουργοί-άλλαξαν στις 18 χώρες μέλη της Ευρωζώνης από το 2009 ,όταν η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και το Βερολίνο ξεκίνησαν να επιβάλουν το καθεστώς της σκληρής λιτότητας σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο. Και έπεται συνέχεια, καθώς όπως παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα Guardian « η μόνη σταθερά σε όλη την Ευρωζώνη στη διάρκεια της κρίσης είναι η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ…

Ουδείς άλλος εκ των υπολοίπων σημερινών ηγετών των χωρών της ζώνης του ευρώ είναι μακροβιότερος πρωθυπουργός από την Μέρκελ ». Και η γερμανίδα καγκελάριος έχει ακόμη μπροστά της τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια…
Πάρτε μολύβι και χαρτί: Πέντε πρωθυπουργούς άλλαξε η Ελλάδα από το 2009 -Κ.Καραμανλής, Γ.Παπανδρέου,Λ.Παπαδήμος, Π.Πικραμένος, Αν.Σαμαράς. Τέσσερις η γειτονική Ιταλία: Σίλβιο Μπερλουσκόνι,Μάριο Μόντι, Ενρίκο Λέτα και Ματέο Ρέντσι. Τέσσερις και η Φινλανδία. Τρεις πρωθυπουργούς άλλαξε η Γαλλία ενώ ο πρόεδρος Ολάντ -με την πολιτική λιτότητας και υποταγής στο Βερολίνο-βλέπει τη δημοτικότητά του να έχει υποχωρήσει στο 13% και παραμένει στο Μέγαρο των Ηλισίων απλά γιατί έτσι προβλέπει το σύνταγμα. Από τρεις πρωθυπουργούς άλλαξαν η Σλοβενία,η Σλοβακία και η Λετονία. Από δύο η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Εσθονία,η Μάλτα ,η Ισπανία, η Πορτογαλία και το Λουξεμβούργο. 
Δύο προέδρους άλλαξε και η Κύπρος. Οπου διεξήχθησαν εκλογές στα χρόνια της κρίσης,οι κυβερνήσεις ανατράπηκαν ή ηττήθηκαν κατά κράτος . Είτε ήταν κεντροδεξιές ,είτε κεντροαριστερές. Όπως έγραψε εύστοχα η γαλλική Le Monde «οι ψηφοφόροι καταδικάζουν μια πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται με ενιαίο τρόπο ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Στην Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία ακόμη και στην Ολλανδία το ηθικό έχει καταρρεύσει. Υπάρχει παντού το αίσθημα μιας αδιέξοδης κατάστασης» .
Το μήνυμα είναι σαφές:
Τώρα που οι Γερμανοί έχουν επικρατήσει μέσω της ΕΕ οικονομικά και πολιτικά σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο, δεν διστάζουν να εγκαταλείπουν ακόμη και τους πιο πιστούς πολιτικούς «υπηρέτες» τους στις διάφορες χώρες, ιδίως του ευρωπαικού νότου. Αρνούνται να χρονοτριβούν σε συζητήσεις και κυρίως να κάνουν παραχωρήσεις «χαλάρωσης» της λιτότητας. Αν μπορούν οι κατά τόπους πρωθυπουργοί να τα βγάλουν πέρα με τις δικές τους δυνάμεις, έχει καλώς. Αλλιώς, σειρά έχει ο επόμενος ,που θα αναγκαστεί και αυτός να ακολουθήσει την ίδια πολιτική λιτότητας…
Η Ευρώπη διαλύεται,αλλά η Γερμανία συσπειρώνεται
Την ώρα που τα πολιτικά συστήματα διαλύονται σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και η αναπτυσσόμενη αντιπάθεια προς το ευρώ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εκδηλώνεται πριν απ’ όλα με σφοδρότατη απαξίωση του κύρους των εθνικών κυβερνήσεων, στη Γερμανία η δημοτικότητα της Μέρκελ έχει απογειωθεί στο …79% ,σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις . 
H Μέρκελ και η οικονομική ελίτ κατόρθωσαν να συσπειρώσουν τα δύο κόμματα-πυλώνες του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας-τους κεντροαριστερούς Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και τους δεξιούς Χριστιανοδημοκράτες (CDU)- στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού. Αποτέλεσμα; Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχουν από κοινού το 80% των εδρών της Μπούντεστανγκ και τη στήριξη του 70% των ψηφοφόρων. Η αντιπολίτευση αποτελείται μόνο από δύο κόμματα -την Αριστερά και τους Πράσινους- που από κοινού κατέχουν μόλις το 20% των εδρών.Οι Σοσιαλδημοκράτες μπορεί να χρησιμοποιούνται ως δεκανίκι μιας σκληρής δεξιάς και ηγεμονικής γερμανικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο,αλλά η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση Μέρκελ δεν είναι τυπική . 
Η γερμανική ελίτ για να προωθήσει την ηγεμονία της σε όλη την Ευρώπη έχει ανάγκη και τη συσπείρωση του μεγαλύτερου δυνατού τμήματος του γερμανικού λαού .Οι Σοσιαλδημοκράτες ακριβώς αυτόν τον ρόλο παίζουν : Προσελκύουν τις λαικές μάζες στο πλευρό της κυβέρνησης . 
Οπως γράφει το βρετανικό περιοδικό Economist “ η Μέρκελ εξασφάλισε τηνενθουσιώδη υποστήριξη του SPD εφαρμόζοντας μέτρα όπως : αυξήσεις στις συντάξεις, υποχρεωτικό κατώτατο ωρομίσθιο μισθός 8,5 ευρώ από τον Ιανουάριο του 2015, έλεγχο των ενοικίων σε ορισμένες πόλεις,αλλά και μια πιο οικολογική ,αν και πανάκριβη ενεργειακή πολιτική”.
Με την εσωτερική πολιτική και κοινωνική συσπείρωση κυβέρνησης -λαού ,η Γερμανική οικονομική ελίτ πιστεύει ότι μπορεί να κάμψει τις έξωθεν αντιδράσεις , όχι μόνο των λαών της Ευρώπης αλλά και των αστικών τάξεων των κρατών της Ευρωζώνης, καθώς ογκούται διαρκώς ο αντιγερμανισμός σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο. Με την πολιτική των μνημονίων και της εποπτείας όλων των κρατικών προϋπολογισμών από το Βερολίνο μέσω ΕΕ, η γερμανοποίηση της Ευρώπης προχωρά δυναμικά. Η ευρωπαική πολιτική των γερμανών Σοσιαλδημοκρατών ελάχιστα διαφέρει άλλωστε από τη γραμμή Μέρκελ. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να παρεκκλίνει η γερμανική κυβέρνηση από τη γραμμή της οικονομικής, δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής της», δήλωσε o Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας ,Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και κάλεσε τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζωνης να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις, δηλαδή την πολιτικής της λιτότητας.
“Η υπόλοιπη Ευρώπη γίνεται έτσι όμως …Τρίτος Κόσμος» , γράφει εύστοχα το γαλλικό περιοδικό Le Nouvel Observateur σε άρθρο με τίτλο «Όλεθρος στην καρδιά της Ευρώπης» . “ Αυτά που βλέπαμε μέχρι χθες στον Τρίτο Κόσμο, τα βλέπουμε σήμερα στην καρδιά της Ευρώπης. 
Η λιτότητα είναι ένα φάρμακο το οποίο επιδεινώνει το κακό που υποτίθεται ότι θεραπεύει” τονίζει το γαλλικό περιοδικό.
«Φόβος και απέχθεια κατά της Γερμανίας»
Με τη σκληρή γραμμή της λιτότητας πήγε την περασμένη εβδομάδα στο Μιλάνο η Μέρκελ για τη σύνοδο κορυφήςς ΕΕ-Ασίας .Πριν φτάσει στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας ,η Γερμανίδα καγκελάριος είχε σπεύσει μάλιστα να απορρίψει οποιεσδήποτε προτάσεις για να χαλαρώσει η δημοσιονομική πολιτική, συμπεριλαμβανομένου και του γαλλικού αιτήματος για περισσότερη ευελιξία στην επίτευξη του στόχου μείωσης του ελλείμματος. 
 Στο Μιλάνο όμως η Μέρκελ συνάντησε εχθρικό κλίμα από άλλες ευρωπαικές χώρες. «Πρέπει να δείξουμε ότι η Ευρώπη είναι σε θέση να επενδύσει στην ανάπτυξη, και όχι μόνο στην δημοσιονομική αυστηρότητα και τη λιτότητα,” δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός,Ματέο Ρέντσι. Τόσο ο Ιταλός πρωθυπουργός όσο και ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ βλέπουν ότι αν δεν εναντιωθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην Μέρκελ θα δούν τις κυβερνήσεις τους ,αλλά και τα «κεφάλια» τους να πέφτουν πρόωρα στην ποδιά της σιδηράς καγκελαρίου.
 «Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα έχουν σχηματίσει ενιαίο μπλοκ εναντίον της καγκελαρίου Μέρκελ και επιμένουν ότι το Βερολίνο πρέπει να αλλάξει πορεία» έγραψαν οι New York Times την επομένη της συνόδου . «Τα τελευταία χρόνια, οι χώρες της ευρωζώνης υποχώρησαν στη γερμανική αξίωση να μειώσουν τα ελλείμματα των προϋπολογισμών ,αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν να βλέπουν με αγωνία τα ποσοστά ανεργίας να γίνονται διψήφια και την ανάπτυξη να … καταρρέει…Πολιτικά και οικονομικά, η Γερμανία παραμένει κυρίαρχη χώρα της Ευρώπης ,με κεντρική φιγούρα την κα Μέρκελ, που υποστηρίζεται από τον Γιανς Βάιντμαν, τον επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας και πρωτεργατη της νομισματικής και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. 
Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της ευρωζώνης, αλλά τώρα σκοντάφτει καθώς ως εφαρμοστής της λιτότητας είναι το επίκεντρο του φόβου και της απέχθειας από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις» σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα.

(Περιοδικό Επίκαιρα -23/10/2014)