Η "πραγματική οικονομία" του Μανιάτη είναι Ελληνική ή Γερμανική;

Είδαμε προχθές τον Entso-e να παρουσιάζει σενάρια εξέλιξης του ευρωπαϊκού δρόμου προς το 2030 και το 2050, με ενσωμάτωση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα κατά 40% έως 60%. Όσοι θέλουν να υλοποιήσουν συγκεκριμένες πολιτικές προγραμματίζουν έγκαιρα και μεθοδικά, εξετάζουν διαφορετικά σενάρια, κάνουν διαβούλευση επί μήνες ή και χρόνια, παίρνουν απόψεις, συνθέτουν απόψεις και στο τέλος τεκμηριώνουν την πολιτική που προωθούσαν εξαρχής. Τα failed states κατέληξαν να γίνουν failed  ακριβώς επειδή δεν έμαθαν να κάνουν τίποτα απ' αυτά, απέτυχαν στη θέσπιση θεσμών και δομών, καθώς παραμένουν προσηλωμένα στην υπεράσπιση των..
συμφερόντων της ολιγαρχίας.

Το ΥΠΕΚΑ της χρεοκοπημένης χώρας είχε παρουσιάσει το 2012 σχέδιο "εθνικού" ενεργειακού προγραμματισμού, που το έλεγε "Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός – Οδικός Χάρτης για το 2050". Ήταν τόσο "πετυχημένος" αυτός ο χάρτης για το 2050, που δεν τα κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι το 2014! Μόλις στις 3.1.2014 το ΥΠΕΚΑ επανασυγκρότησε την Επιτροπή Ενεργειακού Σχεδιασμού, προκειμένου "εντός τριμήνου να καταρτίσει αρχικά ένα σχέδιο και στη συνέχεια, ύστερα από δημόσια διαβούλευση τριών εβδομάδων, να οριστικοποιήσει ένα στρατηγικό κείμενο, οδηγό για τις ενεργειακές επενδύσεις στη χώρα σε ορίζοντα 15 ετίας". Με τον τρόπο βέβαια που τη συγκρότησε δεν περιμέναμε και πολλά, και φυσικά το γράψαμε.

Επειδή στο failed state της συγκυβέρνησης ΝΔ-Πασοκ όλα γίνονται στο πόδι, μέσα στον ίδιο μήνα, ...
στις 25.1.2014, το ΥΠΕΚΑ αντικατέστησε ένα μέλος της Επιτροπής. Όχι για σοβαρό λόγο, απλά για να φαίνονται ότι κρατούν τα προσχήματα. 

Πέρασε το τρίμηνο χωρίς να μάθουμε τίποτα για το σχέδιο, πέρασαν 6,5 μήνες χωρίς να δούμε δημόσια διαβούλευση. Τι είδαμε μόνο σ΄αυτό το διάστημα; Είδαμε μόνο το Φεβρουάριο το Μανιάτη να συσκέπτεται για τους Κλιματικούς Στόχους 2030 της Κομισιόν σε μια αίθουσα γεμάτη ΑΠΕτζήδες. Τι απέγινε ο Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός του Μανιάτη; Προφανώς μας τον ανακοινώνει τώρα ο Entso-e; Για να μην ξεχνούμε ότι οι χρεοκοπημένες χώρες έχουν παραχωρήσει εθνική κυριαρχία; 

Θυμίζουμε τόσο στο Μανιάτη όσο και στον Entso-e ότι, όπως μας ανακοίνωσε το 2010 το ίδιο το ΥΠΕΚΑ της Μπιρμπίλη, μπορούμε να έχουμε 4000MW λιγνιτικών μονάδων και ταυτόχρονα να καλύπτουμε τις υποχρεώσεις του εθνικού στόχου 20-20-20. 4000MW που μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της παρουσίας του λιγνίτη στο ενεργειακό μας μείγμα, να εξασφαλίσουν περίπου 25000GWh από τις 27500GWh λιγνιτικής παραγωγής που ζήτησε η ΕΒΙΚΕΝ. Με τις πολιτικές που έχουν δρομολογηθεί τα τελευταία χρόνια, πόσα λιγνιτικά MW θα έχουμε, Μανιάτη, το 2022, το 2024; Και πού θα έχουν φτάσει οι τιμές του ηλεκτρικού; Θα δώσεις στους μισούς Ελληνες "κοινωνικό τιμολόγιο", που θα το πληρώνουν οι υπόλοιποι μισοί, μετατρέποντας και το ρεύμα σε φόρο;

Αντί να ασχοληθεί με το φορτίο βάσης του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας, ο Μανιάτης επιμένει και συνεχίζει να υπογράφει αιολικά. Αιολικά αξιοπιστίας 10% κατά τον ΑΔΜΗΕ, αλλά που συνεισφέρουν "στην πραγματική οικονομία" κατά το Μανιάτη. Όπως επαίρεται στο δελτίο τύπου, "ο Υπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, ενέκρινε κατά τους τελευταίους μήνες τους περιβαλλοντικούς όρους για συνολικά 24 μεγάλα αιολικά πάρκα στο ηπειρωτικό σύστημα και στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, συνολικής ισχύος 926,8 MW, η κατασκευή των οποίων θα αποφέρει περίπου 1,1 δισ. ευρώ στην πραγματική οικονομία".

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΚΑ, τα αιολικά στο διασυνδεμένο σύστημα κοστίζουν 1300€/Kw (σε € του 2005) και στα νησιά κοστίζουν 1500 €/Kw. Με ένα απλό λογαριασμό βλέπουμε ότι τα 926.800Kw, που υπέγραψε με εθνική περηφάνια ο Μανιάτης, κοστίζουν τουλάχιστον 926.800x1300=1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους είναι η αγορά της ανεμογεννήτριας, της τάξης των 1000+€/Kw. Τα υπόλοιπα είναι τα μεταφορικά, η ισοπέδωση των βουνοκορφών, οι θεμελιώσεις, οι άδειες, οι συνδέσεις, τα έξοδα συγκέντρωσης των χτυπημένων πουλιών, κλπ. Οι ανεμογεννήτριες στην Ελλάδα είναι πλήρως εισαγόμενες και το μερίδιο του λέοντος στην αγορά το έχουν οι Γερμανικές Enercon, Siemens, Nordex, η δανέζικη Vestas και η Ισπανική Gamesa. Βλέπουμε λοιπόν ότι στην Ελληνική "πραγματική οικονομία", δεν υπάρχει απολύτως καμιά περίπτωση να πέσουν 1,1 δισ. ευρώ. Στη Γερμανική και τη Δανέζικη, ίσως. 

Θα πει ίσως κάποιος καλόπιστα: μα όταν εισάγουμε εξοπλισμό, όταν εισάγουμε μηχανήματα, δημιουργούμε αξία στην Ελληνική οικονομία, αυξάνουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Σύμφωνοι, αυτό ισχύει όταν εισάγεις μια εργαλειομηχανή, μια πρέσσα, ένα μετασχηματιστή, μια ηλεκτρογεννήτρια, ένα φορτηγό, κάτι που θα χρησιμοποιηθεί για να παράξει προστιθέμενη αξία. Όταν εισάγεις πανάκριβα αιολικά, που κατά τον ΑΔΜΗΕ έχουν τον μακράν χαμηλότερο βαθμό αξιοπιστίας όλων των μέσων παραγωγής ηλεκτρισμού, μόλις 10%, και για να δουλέψουν απαιτούν διαρκώς "στρεφόμενη εφεδρεία" ορυκτών καυσίμων (και μάλιστα κυρίως του εισαγόμενου και πανάκριβου φυσικού αερίου) και που για να διαχύσουν το πρόβλημα της τυχαίας και παντελώς απρογραμμάτιστης παραγωγής χρειάζονται ατελείωτα χιλιόμετρα δικτύων υψηλής τάσης, τι ακριβώς προσφέρεις στη χώρα;