Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου – «Πριν»
ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΜΟΣ ΕΚ … ΠΕΡΙΣΣΟΥ
Το ΚΚΕ δεν έχει αντιΕΕ πρόταση
Αναπόδραστη ηλιτότητα μέχρι το σοσιαλισμό.
Κατά την πάγια τακτική τους τα συστημικά κόμματα στις επικείμενες εκλογές προβάλλουν εκβιαστικά διλήμματα. Δυστυχώς, την αστική σκέψη υιοθετεί και η καθεστωτική Αριστερά: Μέρκελ ή Ελλάδα (ΣΥΡΙΖΑ) – μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ ...είναι αντιΕΕ ψήφος.
Ο πολιτικός βερμπαλισμός του ΚΚΕ είναι διαμετρικά αναντίστοιχος με την πραγματικότητα. Η αντιΕΕ θέση του ΚΚΕ δεν έχει άμεσο τακτικό χαρακτήρα. Έχει χαρακτήρα στρατηγικό. Συνδέει την αποδέσμευση απ” την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, δηλαδή με τον κατά ΚΚΕ σοσιαλισμό.
Πρώτον: Είναι γεγονός ότι η αποδέσμευση απ” την EE, όπως και άλλοι αντισυστημικοί στόχοι, μπορεί να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του σοσιαλισμού. Είναι στόχος όμως που, παρά τον προωθημένο χαρακτήρα του, δεν προϋποθέτει υποχρεωτικά ανατροπή του συστήματος για να γίνει. Απεναντίας, η υλοποίησή του είναι δυνατή στο έδαφος του καπιταλισμού. Αποτελεί βασικό μεταβατικό στόχο για τη γεφύρωση του καπιταλιστικού παρόντος με το σοσιαλιστικό μέλλον. Μάλιστα, το ΚΚΕ χλευάζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το NAΡ διότι θέτουν την έξοδο απ” την EE και το ευρώ ως τακτικό μεταβατικό στόχο και δεν τον παραπέμπουν σης ελληνικές καλένδες του σοσιαλισμού.
Θεωρεί ότι η αποδέσμευση απ” την EE με εξουσία των μονοπωλίων είναι ουτοπική ή και επικίνδυνη και οδηγεί στη δορυφοροποίηση σε μια ρεφορμιστική πολιτική.
Δεύτερο: Σης ευρωεκλογές ανα-μετρώνται πολιτικές προτάσεις με επίδικο την κρίση και την αντιμετώπισή της. Βάθρο μιας αριστερής πρότασης εξόδου απ” την κρίση είναι υποχρεωτικά η αποδέσμευση απ” την ΕυρωπάϊκήΈνωση και το ευρώ. Γιατί παράγοντας της κρίσης και της παράτασής της (διαρκές Μνημόνιο) είναι η ανισόμετρη και «νεοαποικιακή» πρόσδεση της χώρας μας στην EE. Το ΚΚΕ όμως έχει εκφυλιστεί σε μιαν ηττοπαθή πολιτική. Αρκείται σε αμυντικούς οικονομικούς αγώνες άμβλυνσης των συνεπειών της κρίσης. Δεν αρθρώνει αριστερή πρόταση εξόδου απ” την κρίση και τη συνακόλουθη μ” αυτήν έξοδο απ” την EE. Επομένως μέχρι την έλευση του σοσιαλισμού οι πολίτες θα υφίστανται τα δεινά της μόνιμης λιτότητας.
Τρίτον: Η κατά ΚΚΕ σχέση EE – σοσιαλισμού βάζει το κεφάλι στα πόδια. Το ΚΚΕ αρκείται σε αγώνες χαμηλής έντασης και ευελπιστεί ότι μ” αυτούς θα εξασφαλίσει τους υποκειμενικούς όρους του σοσιαλισμού. Απεναντίας, το αντικαπιταλισπκό μεταβατικό πρόγραμμα με τους προωθημένους στόχους και την οξυμμένη ταξική πάλη που συνεπάγεται είναι πιο πρόσφορο για την ανάπτυξη αγωνιστικής συνείδησης.
Τέταρτο: Συνήθως το ΚΚΕ διαπράττει λαθροχειρία. Διακηρύσσει ότι στόχος του είναι η έξοδος απ” την EE, η διαγραφή του χρέους κ.ο.κ. χωρίς όμως να διευκρινίζει ότι τον παραπέμπει σης… σοσιαλιστικές καλένδες. Καλλιεργεί έτσι τη σφαλερή εντύπωση ότι θεωρεί την έξοδο άμεσο στόχο.
Το ΚΚΕ δεν έχει αντιΕΕ πρόταση
Αναπόδραστη ηλιτότητα μέχρι το σοσιαλισμό.
Κατά την πάγια τακτική τους τα συστημικά κόμματα στις επικείμενες εκλογές προβάλλουν εκβιαστικά διλήμματα. Δυστυχώς, την αστική σκέψη υιοθετεί και η καθεστωτική Αριστερά: Μέρκελ ή Ελλάδα (ΣΥΡΙΖΑ) – μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ ...είναι αντιΕΕ ψήφος.
Ο πολιτικός βερμπαλισμός του ΚΚΕ είναι διαμετρικά αναντίστοιχος με την πραγματικότητα. Η αντιΕΕ θέση του ΚΚΕ δεν έχει άμεσο τακτικό χαρακτήρα. Έχει χαρακτήρα στρατηγικό. Συνδέει την αποδέσμευση απ” την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, δηλαδή με τον κατά ΚΚΕ σοσιαλισμό.
Πρώτον: Είναι γεγονός ότι η αποδέσμευση απ” την EE, όπως και άλλοι αντισυστημικοί στόχοι, μπορεί να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του σοσιαλισμού. Είναι στόχος όμως που, παρά τον προωθημένο χαρακτήρα του, δεν προϋποθέτει υποχρεωτικά ανατροπή του συστήματος για να γίνει. Απεναντίας, η υλοποίησή του είναι δυνατή στο έδαφος του καπιταλισμού. Αποτελεί βασικό μεταβατικό στόχο για τη γεφύρωση του καπιταλιστικού παρόντος με το σοσιαλιστικό μέλλον. Μάλιστα, το ΚΚΕ χλευάζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το NAΡ διότι θέτουν την έξοδο απ” την EE και το ευρώ ως τακτικό μεταβατικό στόχο και δεν τον παραπέμπουν σης ελληνικές καλένδες του σοσιαλισμού.
Θεωρεί ότι η αποδέσμευση απ” την EE με εξουσία των μονοπωλίων είναι ουτοπική ή και επικίνδυνη και οδηγεί στη δορυφοροποίηση σε μια ρεφορμιστική πολιτική.
Δεύτερο: Σης ευρωεκλογές ανα-μετρώνται πολιτικές προτάσεις με επίδικο την κρίση και την αντιμετώπισή της. Βάθρο μιας αριστερής πρότασης εξόδου απ” την κρίση είναι υποχρεωτικά η αποδέσμευση απ” την ΕυρωπάϊκήΈνωση και το ευρώ. Γιατί παράγοντας της κρίσης και της παράτασής της (διαρκές Μνημόνιο) είναι η ανισόμετρη και «νεοαποικιακή» πρόσδεση της χώρας μας στην EE. Το ΚΚΕ όμως έχει εκφυλιστεί σε μιαν ηττοπαθή πολιτική. Αρκείται σε αμυντικούς οικονομικούς αγώνες άμβλυνσης των συνεπειών της κρίσης. Δεν αρθρώνει αριστερή πρόταση εξόδου απ” την κρίση και τη συνακόλουθη μ” αυτήν έξοδο απ” την EE. Επομένως μέχρι την έλευση του σοσιαλισμού οι πολίτες θα υφίστανται τα δεινά της μόνιμης λιτότητας.
Τρίτον: Η κατά ΚΚΕ σχέση EE – σοσιαλισμού βάζει το κεφάλι στα πόδια. Το ΚΚΕ αρκείται σε αγώνες χαμηλής έντασης και ευελπιστεί ότι μ” αυτούς θα εξασφαλίσει τους υποκειμενικούς όρους του σοσιαλισμού. Απεναντίας, το αντικαπιταλισπκό μεταβατικό πρόγραμμα με τους προωθημένους στόχους και την οξυμμένη ταξική πάλη που συνεπάγεται είναι πιο πρόσφορο για την ανάπτυξη αγωνιστικής συνείδησης.
Τέταρτο: Συνήθως το ΚΚΕ διαπράττει λαθροχειρία. Διακηρύσσει ότι στόχος του είναι η έξοδος απ” την EE, η διαγραφή του χρέους κ.ο.κ. χωρίς όμως να διευκρινίζει ότι τον παραπέμπει σης… σοσιαλιστικές καλένδες. Καλλιεργεί έτσι τη σφαλερή εντύπωση ότι θεωρεί την έξοδο άμεσο στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου