Ενα κεντροαριστερό Ποτάμι υπέρ του Μνημονίου

Γιώργος Δελαστίκ – «Επίκαιρα»

Διέλυσε ο σταυρός των ευρωεκλογών τους «58» κεντροαριστερούς «συνταξιούχους μαγαζάτορες», όπως προσφυώς τους αποκάλεσε το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραΐτης. Ξεράθηκε από… πολιτικό δάκο η Ελιά του Βαγγέλη Βενιζέλου μόλις απέτυχε να μπλέξει στα κλαδιά της τη ΔΗΜΑΡ. Αντιθέτως, όπως όλα δείχνουν, μάλλον ετελεύτησε τον πολιτικό βίο του το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ κρεμασμένο στην Ελιά αυτή, έχοντας χάσει τους μισούς από τους είκοσι επτά όλους κι όλους βουλευτές που του έχουν απομείνει.
Τώρα περάσαμε στην ύστατη πριν από τις εκλογές απόπειρα να δημιουργηθεί εκ μηδενός ένα κεντροαριστερό μνημονιακό- Ποτάμι, το οποίο να μην έχει καταντήσει ξεροπόταμο πριν οι “Ελληνες προσέλθουν στις κάλπες στις 25 Μαΐου, σε δύο μόλις μήνες.
Εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα που παραδοσιακά υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ  καταβάλλουν αγωνιώδεις προσπάθειες να δημιουργήσουν κλίμα ότι δήθεν το νεοϊδρυθέν κόμμα συγκλονίζει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό και ότι διεμβολίζει συντριπτικά τον ΣΥΡΙΖΑ!
Απίθανης φαιδρότητας αλλά σοβαρότατης πολιτικής σκοπιμότητας δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το κόμμα αυτό να έχει ήδη υπερβεί μέσα σε μόλις μία εβδομάδα το ποσοστό… πέντε (!) κομμάτων – της Χρυσής Αυγής, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ΔΗΜΑΡ.
Προφανώς την επόμενη εβδομάδα θα κονταροχτυπιέται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ποιο από τα τρία κόμματα θα σχηματίσει… κυβέρνηση!

Το μοναδικό πλεονέκτημα

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το μοναδικό πλεονέκτημα του Ποταμιού είναι ο πρωταγωνιστής του, ο συμπαθής ως προσωπικότητα σε μια ειδική κατηγορία τηλεοπτικού κοινού Σταύρος Θεοδωράκης. Απευθύνεται πρωτίστως στους απολίτικους νέους, η πλειονότητα των οποίων δεν θα ψήφιζε. Όχι μόνο όμως σε αυτούς. Ασκεί εκλογική γοητεία σε απελπισμένους πασόκους, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν κάποιο συγγενές με το εκφυλισμένο πλέον κόμμα του ΠΑΣΟΚ που όλοι το εγκαταλείπουν γιατί έχουν πειστεί ότι ολοκλήρωσε τον πολιτικό του βίο και πλέει πλησίστιο προς την εξαφάνιση.
Από το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη προσελκύεται επίσης η πιο δεξιά πτέρυγα της ΔΗΜΑΡ, της αποκαλούμενης και «Αριστεράς της προσκολλήσεως» επειδή δεκαετίες τώρα προσπαθούσε -και συνήθως το πετύχαινε- να προσκολληθούν τα στελέχη της σε διάφορες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ανεξαρτήτως αν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ.
Αυτό το έκανε συνήθως ολόκληρο το ιστορικό αριστερό ρεύμα που εκπροσωπεί σήμερα η ΔΗΜΑΡ, αλλά επειδή αυτή τη φορά ο κύριος όγκος των δυνάμεών της είναι προσανατολισμένος στην προσκόλληση σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μόνο στελέχη τύπου Λυκούδη, Ψαριανού και λοιπών αυτής της πολιτικής κατηγορίας ενδέχεται να προσκολληθούν στο Ποτάμι, αν υπάρξει θέση γι’αυτούς.

Ελπίδα του Σαμαρά

Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, και η ΝΔ θα κάνουν ό,τι περνά απ” το χέρι τους προκειμένου να αποσπάσει το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό. Είναι η τελευταία ελπίδα της Δεξιάς να παραμείνει στην εξουσία!
Αν το Ποτάμι κατορθώσει να αποσπάσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό, γύρω στο 5%, στις ευρωεκλογές, θα δημιουργηθούν ευνοϊκές προϋποθέσεις ώστε να συσπειρώσει γύρω του όλο το ΠΑΣΟΚ που θα έχει απομείνει και έτσι στις βουλευτικές εκλογές που πιθανότατα θα γίνουν περί τα τέλη Ιουνίου ή στις αρχές Ιουλίου, αν όντως τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών καταποντίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, το Ποτάμι να αναδειχθεί σε κύριο κόμμα της Κεντροαριστεράς.

Η παταγώδης αποτυχία της Ελιάς του Βενιζέλου και η προϊούσα αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ έχουν δικαιολογημένα προκαλέσει πανικό στον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Αν όντως το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές πάρει μόνο 5% ή 6%, σχεδόν οι πάντες εκτιμούν ως βέβαιη τη διάλυσή του αμέσως μετά την 25η Μαΐου, σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, με άμεση συνέπεια την κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, όπου η ΝΔ θα υποστεί ήττα.

Με την εμφάνιση όμως του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη, ο πρωθυπουργός μπορεί να ονειρεύεται ότι αυτό το μνημονιακό κεντροαριστερό κόμμα δεν αποκλείεται ακόμη και να τον σώσει. Όπως γράφει ο φιλικός προς το Ποτάμι Τύπος, ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ήδη δηλώσει ανεπισήμως ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τη ΝΔ.

Οι κύκλοι που τον προωθούν πολιτικά τον είχαν έτσι κι αλλιώς για να τον βάλουν επικεφαλής των «58», αλλά τον κράτησαν μόλις διαπίστωσαν ότι οι «58» διαλύονται και τελικά τον στηρίζουν ως αρχηγό κόμματος.

Το… προπατορικό αμάρτημα

 
Κόμμα, βέβαια, χωρίς… πολιτικές θέσεις (!) είναι για τα πανηγύρια. Δεν μπορεί να σταθεί παρά για ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Φυσικά, το Ποτάμι δημιουργήθηκε για να είναι ένα μνημονιακό κεντροαριστερό κόμμα που θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι και το… «προπατορικό αμάρτημά» του, το οποίο και θα το καταδικάσει.
Στο χώρο της Δεξιάς ο Πάνος Κομμένος είχε την πολιτική ευφυΐα να αντιληφθεί ότι στις ολέθριες συνθήκεςτου Μνημονίου ήταν απολύτως αναγκαίο να υπάρξει και ένα δεξιό κόμμα ως «αντιμνημονιακή ΝΔ». Αυτός είναι ο καθοριστικός παράγοντας της δημιουργίας, αλλά και της αξιοσημείωτης πολιτικής αντοχής των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Έχει αποδειχτεί ήδη πως όσοι βουλευτές κι αν φύγουν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όσο γνωστοί κι αν είναι, το κόμμα αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει όσο ο Πάνος Καμμένος επιδεικνύει την πολιτική συνέπεια εναντίον του Μνημονίου που έχει μέχρι τώρα δείξει.
Στο χώρο της Κεντροαριστεράς όμως απολύτως κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να ταχθεί αναφανδόν εναντίον του Μνημονίου για να φτιάξει ένα «αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ». Αυτό καθόρισε και την τύχη του κάποτε κραταιού κόμματος, το οποίο οδηγείται με ταχείς ρυθμούς προς το «σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας», όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Όσο δεν υπάρχει«αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ», η μοναδική επιλογή για τους αντιμνημονια-κούς κεντροαριστερούς ψηφοφόρους είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα. Αυτό ακριβώς γιγάντωσε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,7% στο 27%: η ανυπαρξία αντιμνη μονιακού κεντροαριστερού κόμματος.
Πρόκειται για φαινόμενο που παρατηρείται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη: τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι τα πιο γερμανόδουλα! Αντιθέτως, μόνο μέσα από τους κόλπους της Δεξιάς αναδεικνύονται ηγέτες που ακολουθούν πολιτική αντίστασης στη γερμανοκρατία.
Πουθενά δεν ηγείται της αντιγερμανικής αντίστασης η Αριστερά, με εξαίρεση τιμητική την Ελλάδα και σε σαφώς μικρότερο βαθμό την Πορτογαλία.

Φαιδρά… «γκριλίσματα»!

Ο Σταύρος Θεοδωράκης και το κόμμα του δεν λύνουν, φυσικά, αυτό το πρόβλημα για την ελληνική Κεντροαριστερά. Σαφώς μνημονιακή δύναμη είναι το Ποτάμι. Μπορεί ο αρχηγός του κόμματος να αποφεύγει καιροσκοπικά να δεσμευτεί για τις πολιτικές του θέσεις προκειμένου να τις καθορίσει ανάλογα με το προς τα πού φυσάει ο άνεμος, αλλά τόσο χαζοί δεν είναι οι ψηφοφόροι, όπως ενδέχεται να αποκαλύψουν οι κάλπες.
Οι κύκλοι που προωθούν τον Σταύρο Θεοδωράκη καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να θολώσουν τη μνημονιακή στάση του ώστε να υφαρπάξει την ψήφο αφελών αντιμνημονιακών ψηφοφόρων. Στο πλαίσιο αυτό, προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως το ελληνικό ισοδύναμο του Ιταλού… Μπέπε Γκρίλο!
Υπάρχουν όμως δύο… «ασήμαντες» δια-φορές. Πρώτον, ο Μπέπε Γκρίλο πήρε σχε-δόν 25% στις βουλευτικές εκλογές, ενώ εδώ συζητάμε αν ο Σταύρος Θεοδωράκης θα πιάσει το 5% στις ευρωεκλογές. Δεύτερον και ουσιαστικότερο, ο Γκρίλο εισέβαλε και διατηρείται στην ιταλική πολιτική σκηνή ως εχθρός και ανατροπέας του πολιτικού σκηνικού, ενώ ο Θεοδωράκης είναι πρόθυμος να λειτουργήσει ως υποζύγιο του πιο διεφθαρμένου και κατάπτυστου μνημονιακού τμήματος του παλιού πολιτικού σκηνικού.
Απολύτως καμία σχέση δεν υφίσταται επομένως μεταξύ του «ταραξία» Γκρίλο και του «υποτακτικού» Θεοδωράκη. Η μέρα με τη νύχτα!

Μέχρι την καταγραφή

Ως τις ευρωεκλογές, το Ποτάμι είναι ένα εκλογικά ανύπαρκτο κόμμα. Βάσει του αποτελέσματος που θα φέρει, θα καταταγεί εκεί που θα δείξουν οι ευρωκάλπες και στη συνέχεια θα περιμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το ποσοστό του και στις βουλευτικές εκλογές. Από εκεί θα αρχίσουμε την ανάλυσή μας, από τα όσα μας δείξουν οι κάλπες, όχι από δημοσκοπήσεις και εικασίες.
Μοναδικό πλεονέκτημα, πάντως, του Ποταμιού είναι το συμπαθές πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη στο ειδικό κοινό που προαναφέραμε. Έτσι, θα εκπλαγούμε αν το κόμμα αυτό πετύχει αξιοπρεπές αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, στο βαθμό που ο Στ. Θεοδωράκης επιμείνει στην αρχική εξαγγελία του ότι δεν θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής.
Έτσι κι αλλιώς σε δύο μήνες θα γνωρίζουμε βάσει εκλογικού αποτελέσματος αν το Ποτάμι έχει περιθώριο πολιτικής επιβίωσης κι αν θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε μαζί του.