Μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή για την γέννηση του λαικού ηγέτη Αλέξη από τον συμμαθητή του Π.Π. με αποδέκτη τον Κώστα Στούπα.
1986 Αμπελόκηποι–Λυκαβηττός
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η αλλαγή
μεσουρανούν, αλλά τα πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους στον
ορίζοντα. Η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού επικρατεί στις πιο
προηγμένες οικονομίες του πλανήτη, ενώ σοσιαλδημοκράτες κερδίζουν έδαφος
στον πιο καθυστερημένο οικονομικά νότο της Ευρώπης. Μιτεράν και
Γκονθάλεθ δεν τρέφουν εκτίμηση στο πρόσωπο του σοσιαλδημοκράτη
Παπανδρέου. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εξέλθει από τον απρόσφορο
ανταγωνισμό Δεξιάς – Αριστεράς και η πρόσφατη ιστορία της δεν έχει
καταλήξει στα οριστικά συμπεράσματά της. Όμως: η Αριστερά έχει καταγάγει
μια ανεπανάληπτη ηθική νίκη κατά των κραταιών δεξιών, στηριζόμενη στις
ακραίες διώξεις τις οποίες υπέστη και ότι τελικά η προοπτική της δεν
δοκιμάστηκε. Το ΠΑΣΟΚ φλερτάρει με τον πιο επιτυχημένο τρόπο με την
αντίληψη αυτή, προσελκύοντας όλους αυτούς οι οποίοι δεν ανήκουν στην
Δεξιά ή την Κεντροδεξιά του Καραμανλή αλλά δεν είναι και «αριστεροί» με
την ελληνική εκδοχή του όρου (δεν είναι κομμουνιστές), και έτσι
εδραιώνεται για τρεις συνεχόμενες δεκαετίες.
Λεωφόρος Αλεξάνδρας – Γήπεδο Παναθηναϊκού – πρόποδες Λυκαβηττού – Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας – Αμερικανική Πρεσβεία οριοθετούν μια μοναδική συγκέντρωση των πιο ετερόκλητων τάξεων της ελληνικής κοινωνίας. Η περιοχή αυτή γεωγραφικά ακουμπά στο αριστοκρατικό Κολωνάκι και τα Εξάρχεια της αριστεράς και θυλάκων των αναρχικών, προσανατολίζεται προς τα Βόρεια Προάστια της ανερχόμενης πλουτοκρατίας, περιστοιχίζεται από γνωστά σινεμά, κέντρο – απόκεντρο, την προσπερνούν άπαντες χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μικροαστοί δημόσιοι υπάλληλοι, επιτυχημένοι επιχειρηματίες, εγκατεστημένοι στα ρετιρέ των παρυφών του Κολωνακίου, ανερχόμενοι δικηγόροι, ιατροί και μηχανικοί με τα γραφεία τους στο κέντρο της Αθήνας, ιδιωτικοί υπάλληλοι όλων των εισοδημάτων και θέσεων που χτίζουν σιγά – σιγά μια μικρή περιουσία, εργάτες που περιμένουν το πρωινό λεωφορείο για τα εργοστάσια της περιφέρειας του κέντρου των Αθηνών και των προαστίων. Η περιοχή συγκεντρώνει τα βλέμματα επάνω της μόνο τις Κυριακές που παίζει ο Παναθηναϊκός στο ιστορικό του γήπεδο.
Πίσω από το Γήπεδο και προς τον Λυκαβηττό απλώνονται τρία λύκεια, δύο γυμνάσια και ένα δημοτικό σχολείο, εγκατεστημένα σε κτίρια πρώην φυλακών και αναμορφωτηρίων, το 1980 ήταν ακόμη σε λειτουργία το αναμορφωτήριο θηλέων σε άμεση οπτική επαφή με το δημοτικό και τα δύο γυμνάσια. Τα σχολεία περιστοιχίζουν την «αλάνα» και τις «κούνιες», όπου όλες οι ηλικίες συγκεντρώνονται αυθόρμητα, καθημερινά και διαγκωνίζονται για λίγο ελεύθερο χώρο, παίζοντας μπάλα, μπάσκετ και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Οι γειτονιές ξεδιπλώνονται στους ελεύθερους αυτούς χώρους δυναμικά, αναμιγνύονται με ένα τρόπο που το Κέντρο της Αθήνας έχει πλέον αφήσει πίσω του στη λήθη και τα προάστια μόλις μαθαίνουν...
Τρία λοιπόν λύκεια στη σειρά, ένα Πολυκλαδικό, ένα Γενικό και ένα Τεχνικό, όλη η γκάμα της εποχής σε δύο τετράγωνα. Το Πολυκλαδικό αποτελεί μια δειλή απόπειρα της «αλλαγής» στην εκπαίδευση, επιχειρώντας με δειλά βήματα έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, υιοθετώντας την διδασκαλία των Η/Υ, το πείραμα στην φυσική και στην χημεία, την διδασκαλία ευρύτερης ιστορίας και αρχαίων ελληνικών και λατινικών, πάντα προσανατολισμένο στην επιτυχία των Πανελλαδικών εξετάσεων, χωρίς να αποκόπτει τους δεσμούς του από κύριο ρεύμα της εποχής: επιτυχία στις Πανελλαδικές, σε οποιαδήποτε σχολή με οποιοδήποτε τίμημα! Το Γενικό Λύκειο παραμένει αγκιστρωμένο στο παρελθόν, χωρίς καμιά πρωτοβουλία και νεωτερισμό. Το Τεχνικό Λύκειο είναι το καταφύγιο των μαθητών Γυμνασίου με χαμηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις για απολυτήριο χωρίς βάσανα και σκοτούρες.. Το Πρότυπο Γυμνάσιο, χωρίς να καινοτομεί, συγκεντρώνει τις προτιμήσεις όλων των ελπιδοφόρων μαθητών, διότι παραμένει η ζωντανή απόδειξη του τι μπορεί να προσφέρει στην εκπαίδευση η εποπτεία του Πανεπιστημίου και το καλύτερα εκπαιδευμένο διδακτικό προσωπικό! Το Πολυκλαδικό και το Πρότυπο μαγνητίζουν μαθητές από όλες τις περιοχές της Αθήνας και των προαστίων.
Ένας λαμπερός μαθητής γυμνασίου
1986 Σεπτέμβριος και οι απόφοιτοι των δημοτικών σχολείων καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στα θρανία της 1ης Τάξης του 2ου Προτύπου Γυμνασίου. Δεν είναι υπερβολή, αλλά η τάξη εκείνη μοιάζει να σταχυολογεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία σε επίπεδο μικροαστών και μιας μεσαίας τάξης, που δοκιμάζει τις δυνάμεις της. Κορυφαίοι μαθητές, ώριμες προσωπικότητες, δυναμικοί έφηβοι, αθλητές, ακόμη και πολιτικά προβληματισμένοι και προσανατολισμένοι! Εξάρχεια, Κολωνάκι, Αμπελόκηποι, Κυψέλη, Ψυχικό, Ιλίσια, Ζωγράφου στέλνουν τους νεαρούς αυτούς μαθητές για ένα καλύτερο σχολείο, ένα καλύτερο μέλλον, από αυτό που προσφέρει το απαρχαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης στις κατακερματισμένες γειτονιές της Αθήνας, χωρίς κόστος!
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάποιοι έφηβοι ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο, το έδαφος είναι πρόσφορο για αυτούς και τους προβληματισμούς τους. Η αριστερά έχει καταγάγει την ηθική νίκη και ούτως ή άλλως προσελκύει τους νέους με τον ουμανισμό, τον οποίο προβάλει. Ένας έφηβος, ώριμος –με μια σπάνια ωριμότητα, στην οποία δεν φτάνουν άλλωστε οι περισσότεροι ενήλικοι, καλός χειριστής του λόγου, αγαπητός από τους συμμαθητές του και άριστος μαθητής, στρέφεται στο ΚΚΕ και την νεολαία του. Ο ίδιος διαβάζει Μαρξ, Λένιν και υποστηρίζει με επιχειρηματολογία και επιμονή, αλλά όχι με φανατισμό τις θέσεις του. Λέγεται Αλέξης Τσίπρας.
Τι τον διακρίνει από τους άλλους; Ο ίδιος δεν κάμει διαχωρισμούς μεταξύ των συμμαθητών του αναλόγως με τις πολιτικές τους τοποθετήσεις, αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζει σε ελεύθερο διάλογο τις ιδέες τους. Δεν έχει δημιουργήσει καμία κλίκα, απροσπέλαστη και δεν αποκλείει κανένα συμμαθητή από την συναναστροφή του. Δεν υποτιμά και δεν απαξιώνει ή χλευάζει κανένα συμμαθητή του. Πείθει και αποδεικνύει ότι ενεργεί προς όφελός τους. Επιβάλλεται αυθόρμητα. Το παράδοξο: δεν ανήκει στους κραταιούς σχηματισμούς ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ένα απολίθωμα του παρελθόντος, που καλλιεργεί ένα πολιτικό τρόπο σκέψης, δογματικό αλλά ταυτόχρονα και συγγενή στους ακρογωνιαίους λίθους της δυτικής σκέψης του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Σε λίγο θα αποτραβηχτεί από αυτό τον παρωχημένο χώρο, ανοίγοντας τους ορίζοντές του σε ένα πιο ανεκτικό και προοδευτικό χώρο, με μικρή όμως απήχηση. Ένας μικρός λαϊκός ηγέτης γεννιέται...
1989
Η χρονιά αυτή κυοφορεί τις εξελίξεις της επόμενης εικοσαετίας. Το ΠΑΣΟΚ δοκιμάζεται πλέον από την λαίλαπα των σκανδάλων και την αδυναμία μιας ουσιαστικά προοδευτικής διακυβέρνησης της Ελλάδας. Οι συντηρητικοί κερδίζουν έδαφος εκμεταλλευόμενοι την πρωτοφανή διαφθορά του ΠΑΣΟΚ και βασιζόμενοι λιγότερο στο ειλικρινές νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά τους περί ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων στο Δημόσιο κλπ. Οι Δήμοι διεκδικούν το δικαίωμα στην δική τους ραδιοφωνία, ακολουθεί η ιδιωτική τηλεόραση, γενικεύεται η τάση απαγκίστρωσης πολλών δραστηριοτήτων από το κράτος και ενάσκησης αυτών από ιδιώτες. Το ΠΑΣΟΚ δεν καταθέτει τα όπλα..
Ο Αλέξης Τσίπρας θα προτιμήσει το Πολυκλαδικό, ένα πολυπληθές σχολείο (περί τους 1500 μαθητές), που προτιμούν πλέον από τις πιο διαφορετικές περιοχές της Αθήνας και των προαστίων. Οι πολιτικές συγκρούσεις επαναλαμβάνονται σε καθημερινή βάση, όσο πλησιάζουν οι εκλογές των οργάνων εκπροσώπησης των μαθητών, ενίοτε καθίστανται βίαιες μεταξύ των άκρων –κομμουνιστές εναντίον ακροδεξιών «σκινάδων». Είναι ίσως το πιο πολιτικοποιημένο σχολείο στην Ελλάδα, πεδίο αντιπαράθεσης ιδεολογιών, σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία και τα κόμματα. Η απομάκρυνση των νέων από τα κόμματα μπορεί να περιμένει ακόμη 3-4 χρόνια. Το άστρο του Αλέξη θα γοητεύσει και αυτό το πολυπληθές σχολείο – κωμόπολη, και θα επιβληθεί, ως εκπρόσωπος, δίνοντας την προσωπική του χροιά σε κάθε αγωνιστική εκδήλωσή του (σχολείου).
Οι καταλήψεις
Την διετία 90-91 κύμα καταλήψεων θα σαρώσει τα λύκεια, με πρωτοστάτες αυτά της Αθήνας. Η ατζέντα των καταλήψεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, με το πιο επιεική όρο, αόριστη, οι μαθητές όμως, ανεξαρτήτως τοποθετήσεώς τους, θα τις στηρίξουν με μεγάλη ικανοποίηση για τους πιο διαφορετικούς λόγους: η εγγενής τάση του έφηβου για μια πρόωρη ανεξαρτησία, αυτοδιαχείριση και δράση, η τυφλή αντίδραση σε κάθε μορφή εξουσίας, η γοητεία της παρανομίας, η απογοήτευση από τον ψευδεπίγραφο σοσιαλισμό του Ανδρέα και τον στείρο συντηρητισμό του Μητσοτάκη, η αποσυμπίεση από την πραγματικότητα των απαιτητικών εξετάσεων, ακόμη και η εξασφάλιση ελεύθερου για οποιαδήποτε δραστηριότητα (περισσότερος χρόνος για φροντιστήρια, μελέτη για τις εξετάσεις)… Ο εσμός των καταληψιών δεν έχει αρχή και τέλος.. Οι περισσότεροι δεν θυμούνται καν γιατί έγινε.
Τότε θα κάμει ο Αλέξης και την πρώτη του εμφάνιση στους νεόκοπους τηλεοπτικούς σταθμούς, ως εκπρόσωπος διαφόρων συλλογικών οργάνων, και θα γοητεύσει .. Εύστροφος, διαβασμένος, πολιτικοποιημένος, με ένα ενδιαφέρον πρόσωπο και εκπληκτική ταχύτητα προσαρμογής σε οποιαδήποτε συζήτηση. Τώρα θα γνωρίζει για πάντα ότι δεν οι κάμερες δεν του προκαλούν στρες, αλλά δεν θα τις επιζητήσει με κάθε θυσία, παραμένοντας για χρόνια απομακρυσμένος –συνειδητά;-. Η μοίρα του αρχίζει να διαγράφεται ζωηρά στον ορίζοντα.
Δεκαετία 1990
Όπως όλες οι γειτονιές των Αθηνών, οι Αμπελόκηποι θα επιβαρυνθούν από την αύξηση των αυτοκινήτων και θα έρθουν αντιμέτωποι με το πρώτο λαθρομεταναστευτικό κύμα. Η αύξηση των εισοδημάτων, η εσωστρέφεια της ελληνικής οικογένειας, που περιορίζει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών με στόχο ζωής την είσοδο σε κάποιο πανεπιστήμιο, θα αρχίσει να αποδομεί σταδιακά την μοναδική αυτή συνύπαρξη των πιο ετερόκλητων τάξεων, οι οποίες θα αναζητήσουν την ευτυχία και την καλύτερη ζωή στα προάστια των Αθηνών, καθεμιά ανάλογα με το εισόδημά της. Οι Αμπελόκηποι θα γίνουν σκιά του λαμπερού οικιστικού παρελθόντος και θα εισέλθουν πλέον μόνιμα στην γκρίζα ενδοχώρα του Κέντρου των Αθηνών. Οι απόφοιτοι των λυκείων επιτυγχάνουν με υψηλά ποσοστά στις καλύτερες ανώτατες σχολές και θα εγκαταλείψουν μαζικά το λίκνο τους, το οποίο σε λίγο τίποτε δεν θα το θυμίζει.
Λεωφόρος Αλεξάνδρας – Γήπεδο Παναθηναϊκού – πρόποδες Λυκαβηττού – Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας – Αμερικανική Πρεσβεία οριοθετούν μια μοναδική συγκέντρωση των πιο ετερόκλητων τάξεων της ελληνικής κοινωνίας. Η περιοχή αυτή γεωγραφικά ακουμπά στο αριστοκρατικό Κολωνάκι και τα Εξάρχεια της αριστεράς και θυλάκων των αναρχικών, προσανατολίζεται προς τα Βόρεια Προάστια της ανερχόμενης πλουτοκρατίας, περιστοιχίζεται από γνωστά σινεμά, κέντρο – απόκεντρο, την προσπερνούν άπαντες χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μικροαστοί δημόσιοι υπάλληλοι, επιτυχημένοι επιχειρηματίες, εγκατεστημένοι στα ρετιρέ των παρυφών του Κολωνακίου, ανερχόμενοι δικηγόροι, ιατροί και μηχανικοί με τα γραφεία τους στο κέντρο της Αθήνας, ιδιωτικοί υπάλληλοι όλων των εισοδημάτων και θέσεων που χτίζουν σιγά – σιγά μια μικρή περιουσία, εργάτες που περιμένουν το πρωινό λεωφορείο για τα εργοστάσια της περιφέρειας του κέντρου των Αθηνών και των προαστίων. Η περιοχή συγκεντρώνει τα βλέμματα επάνω της μόνο τις Κυριακές που παίζει ο Παναθηναϊκός στο ιστορικό του γήπεδο.
Πίσω από το Γήπεδο και προς τον Λυκαβηττό απλώνονται τρία λύκεια, δύο γυμνάσια και ένα δημοτικό σχολείο, εγκατεστημένα σε κτίρια πρώην φυλακών και αναμορφωτηρίων, το 1980 ήταν ακόμη σε λειτουργία το αναμορφωτήριο θηλέων σε άμεση οπτική επαφή με το δημοτικό και τα δύο γυμνάσια. Τα σχολεία περιστοιχίζουν την «αλάνα» και τις «κούνιες», όπου όλες οι ηλικίες συγκεντρώνονται αυθόρμητα, καθημερινά και διαγκωνίζονται για λίγο ελεύθερο χώρο, παίζοντας μπάλα, μπάσκετ και ό,τι άλλο βάλει ο νους. Οι γειτονιές ξεδιπλώνονται στους ελεύθερους αυτούς χώρους δυναμικά, αναμιγνύονται με ένα τρόπο που το Κέντρο της Αθήνας έχει πλέον αφήσει πίσω του στη λήθη και τα προάστια μόλις μαθαίνουν...
Τρία λοιπόν λύκεια στη σειρά, ένα Πολυκλαδικό, ένα Γενικό και ένα Τεχνικό, όλη η γκάμα της εποχής σε δύο τετράγωνα. Το Πολυκλαδικό αποτελεί μια δειλή απόπειρα της «αλλαγής» στην εκπαίδευση, επιχειρώντας με δειλά βήματα έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, υιοθετώντας την διδασκαλία των Η/Υ, το πείραμα στην φυσική και στην χημεία, την διδασκαλία ευρύτερης ιστορίας και αρχαίων ελληνικών και λατινικών, πάντα προσανατολισμένο στην επιτυχία των Πανελλαδικών εξετάσεων, χωρίς να αποκόπτει τους δεσμούς του από κύριο ρεύμα της εποχής: επιτυχία στις Πανελλαδικές, σε οποιαδήποτε σχολή με οποιοδήποτε τίμημα! Το Γενικό Λύκειο παραμένει αγκιστρωμένο στο παρελθόν, χωρίς καμιά πρωτοβουλία και νεωτερισμό. Το Τεχνικό Λύκειο είναι το καταφύγιο των μαθητών Γυμνασίου με χαμηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις για απολυτήριο χωρίς βάσανα και σκοτούρες.. Το Πρότυπο Γυμνάσιο, χωρίς να καινοτομεί, συγκεντρώνει τις προτιμήσεις όλων των ελπιδοφόρων μαθητών, διότι παραμένει η ζωντανή απόδειξη του τι μπορεί να προσφέρει στην εκπαίδευση η εποπτεία του Πανεπιστημίου και το καλύτερα εκπαιδευμένο διδακτικό προσωπικό! Το Πολυκλαδικό και το Πρότυπο μαγνητίζουν μαθητές από όλες τις περιοχές της Αθήνας και των προαστίων.
Ένας λαμπερός μαθητής γυμνασίου
1986 Σεπτέμβριος και οι απόφοιτοι των δημοτικών σχολείων καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στα θρανία της 1ης Τάξης του 2ου Προτύπου Γυμνασίου. Δεν είναι υπερβολή, αλλά η τάξη εκείνη μοιάζει να σταχυολογεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία σε επίπεδο μικροαστών και μιας μεσαίας τάξης, που δοκιμάζει τις δυνάμεις της. Κορυφαίοι μαθητές, ώριμες προσωπικότητες, δυναμικοί έφηβοι, αθλητές, ακόμη και πολιτικά προβληματισμένοι και προσανατολισμένοι! Εξάρχεια, Κολωνάκι, Αμπελόκηποι, Κυψέλη, Ψυχικό, Ιλίσια, Ζωγράφου στέλνουν τους νεαρούς αυτούς μαθητές για ένα καλύτερο σχολείο, ένα καλύτερο μέλλον, από αυτό που προσφέρει το απαρχαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης στις κατακερματισμένες γειτονιές της Αθήνας, χωρίς κόστος!
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάποιοι έφηβοι ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο, το έδαφος είναι πρόσφορο για αυτούς και τους προβληματισμούς τους. Η αριστερά έχει καταγάγει την ηθική νίκη και ούτως ή άλλως προσελκύει τους νέους με τον ουμανισμό, τον οποίο προβάλει. Ένας έφηβος, ώριμος –με μια σπάνια ωριμότητα, στην οποία δεν φτάνουν άλλωστε οι περισσότεροι ενήλικοι, καλός χειριστής του λόγου, αγαπητός από τους συμμαθητές του και άριστος μαθητής, στρέφεται στο ΚΚΕ και την νεολαία του. Ο ίδιος διαβάζει Μαρξ, Λένιν και υποστηρίζει με επιχειρηματολογία και επιμονή, αλλά όχι με φανατισμό τις θέσεις του. Λέγεται Αλέξης Τσίπρας.
Τι τον διακρίνει από τους άλλους; Ο ίδιος δεν κάμει διαχωρισμούς μεταξύ των συμμαθητών του αναλόγως με τις πολιτικές τους τοποθετήσεις, αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζει σε ελεύθερο διάλογο τις ιδέες τους. Δεν έχει δημιουργήσει καμία κλίκα, απροσπέλαστη και δεν αποκλείει κανένα συμμαθητή από την συναναστροφή του. Δεν υποτιμά και δεν απαξιώνει ή χλευάζει κανένα συμμαθητή του. Πείθει και αποδεικνύει ότι ενεργεί προς όφελός τους. Επιβάλλεται αυθόρμητα. Το παράδοξο: δεν ανήκει στους κραταιούς σχηματισμούς ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ένα απολίθωμα του παρελθόντος, που καλλιεργεί ένα πολιτικό τρόπο σκέψης, δογματικό αλλά ταυτόχρονα και συγγενή στους ακρογωνιαίους λίθους της δυτικής σκέψης του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Σε λίγο θα αποτραβηχτεί από αυτό τον παρωχημένο χώρο, ανοίγοντας τους ορίζοντές του σε ένα πιο ανεκτικό και προοδευτικό χώρο, με μικρή όμως απήχηση. Ένας μικρός λαϊκός ηγέτης γεννιέται...
1989
Η χρονιά αυτή κυοφορεί τις εξελίξεις της επόμενης εικοσαετίας. Το ΠΑΣΟΚ δοκιμάζεται πλέον από την λαίλαπα των σκανδάλων και την αδυναμία μιας ουσιαστικά προοδευτικής διακυβέρνησης της Ελλάδας. Οι συντηρητικοί κερδίζουν έδαφος εκμεταλλευόμενοι την πρωτοφανή διαφθορά του ΠΑΣΟΚ και βασιζόμενοι λιγότερο στο ειλικρινές νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά τους περί ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων στο Δημόσιο κλπ. Οι Δήμοι διεκδικούν το δικαίωμα στην δική τους ραδιοφωνία, ακολουθεί η ιδιωτική τηλεόραση, γενικεύεται η τάση απαγκίστρωσης πολλών δραστηριοτήτων από το κράτος και ενάσκησης αυτών από ιδιώτες. Το ΠΑΣΟΚ δεν καταθέτει τα όπλα..
Ο Αλέξης Τσίπρας θα προτιμήσει το Πολυκλαδικό, ένα πολυπληθές σχολείο (περί τους 1500 μαθητές), που προτιμούν πλέον από τις πιο διαφορετικές περιοχές της Αθήνας και των προαστίων. Οι πολιτικές συγκρούσεις επαναλαμβάνονται σε καθημερινή βάση, όσο πλησιάζουν οι εκλογές των οργάνων εκπροσώπησης των μαθητών, ενίοτε καθίστανται βίαιες μεταξύ των άκρων –κομμουνιστές εναντίον ακροδεξιών «σκινάδων». Είναι ίσως το πιο πολιτικοποιημένο σχολείο στην Ελλάδα, πεδίο αντιπαράθεσης ιδεολογιών, σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία και τα κόμματα. Η απομάκρυνση των νέων από τα κόμματα μπορεί να περιμένει ακόμη 3-4 χρόνια. Το άστρο του Αλέξη θα γοητεύσει και αυτό το πολυπληθές σχολείο – κωμόπολη, και θα επιβληθεί, ως εκπρόσωπος, δίνοντας την προσωπική του χροιά σε κάθε αγωνιστική εκδήλωσή του (σχολείου).
Οι καταλήψεις
Την διετία 90-91 κύμα καταλήψεων θα σαρώσει τα λύκεια, με πρωτοστάτες αυτά της Αθήνας. Η ατζέντα των καταλήψεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, με το πιο επιεική όρο, αόριστη, οι μαθητές όμως, ανεξαρτήτως τοποθετήσεώς τους, θα τις στηρίξουν με μεγάλη ικανοποίηση για τους πιο διαφορετικούς λόγους: η εγγενής τάση του έφηβου για μια πρόωρη ανεξαρτησία, αυτοδιαχείριση και δράση, η τυφλή αντίδραση σε κάθε μορφή εξουσίας, η γοητεία της παρανομίας, η απογοήτευση από τον ψευδεπίγραφο σοσιαλισμό του Ανδρέα και τον στείρο συντηρητισμό του Μητσοτάκη, η αποσυμπίεση από την πραγματικότητα των απαιτητικών εξετάσεων, ακόμη και η εξασφάλιση ελεύθερου για οποιαδήποτε δραστηριότητα (περισσότερος χρόνος για φροντιστήρια, μελέτη για τις εξετάσεις)… Ο εσμός των καταληψιών δεν έχει αρχή και τέλος.. Οι περισσότεροι δεν θυμούνται καν γιατί έγινε.
Τότε θα κάμει ο Αλέξης και την πρώτη του εμφάνιση στους νεόκοπους τηλεοπτικούς σταθμούς, ως εκπρόσωπος διαφόρων συλλογικών οργάνων, και θα γοητεύσει .. Εύστροφος, διαβασμένος, πολιτικοποιημένος, με ένα ενδιαφέρον πρόσωπο και εκπληκτική ταχύτητα προσαρμογής σε οποιαδήποτε συζήτηση. Τώρα θα γνωρίζει για πάντα ότι δεν οι κάμερες δεν του προκαλούν στρες, αλλά δεν θα τις επιζητήσει με κάθε θυσία, παραμένοντας για χρόνια απομακρυσμένος –συνειδητά;-. Η μοίρα του αρχίζει να διαγράφεται ζωηρά στον ορίζοντα.
Δεκαετία 1990
Όπως όλες οι γειτονιές των Αθηνών, οι Αμπελόκηποι θα επιβαρυνθούν από την αύξηση των αυτοκινήτων και θα έρθουν αντιμέτωποι με το πρώτο λαθρομεταναστευτικό κύμα. Η αύξηση των εισοδημάτων, η εσωστρέφεια της ελληνικής οικογένειας, που περιορίζει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών με στόχο ζωής την είσοδο σε κάποιο πανεπιστήμιο, θα αρχίσει να αποδομεί σταδιακά την μοναδική αυτή συνύπαρξη των πιο ετερόκλητων τάξεων, οι οποίες θα αναζητήσουν την ευτυχία και την καλύτερη ζωή στα προάστια των Αθηνών, καθεμιά ανάλογα με το εισόδημά της. Οι Αμπελόκηποι θα γίνουν σκιά του λαμπερού οικιστικού παρελθόντος και θα εισέλθουν πλέον μόνιμα στην γκρίζα ενδοχώρα του Κέντρου των Αθηνών. Οι απόφοιτοι των λυκείων επιτυγχάνουν με υψηλά ποσοστά στις καλύτερες ανώτατες σχολές και θα εγκαταλείψουν μαζικά το λίκνο τους, το οποίο σε λίγο τίποτε δεν θα το θυμίζει.
Η Ελλάδα θα συνεχίσει να αγνοεί τις εξελίξεις στον Δυτικό κόσμο με χαρακτηριστικό τρόπο, παρερμηνεύοντας τις κυρίαρχες τάσεις και εφαρμόζοντάς τις πάντα προς το συμφέρον των ολίγων και εξαπατώντας τους πολλούς. Μια θέση με πτυχίο στο αναβαθμισμένο Δημόσιο με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα αποτελεί ακόμη προτεραιότητα για τους πολλούς, στο μυαλό των οποίων μια τέτοια καριέρα φαντάζει ακλόνητη και στην πιο δύσκολη συγκυρία, η οποία θα αργήσει για λίγο ακόμη. Η ομαλότητα στην οποία εισέρχεται η χώρα μετά το 1996, και η πρόσδεση στο όραμα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, θα φέρει μαζί της χαμηλότερο δανεισμό στην στέγαση, την κατανάλωση και το επιχειρείν, σπουδές και διακοπές στο εξωτερικό, αναβάθμιση της διαβίωσης. Στο έδαφος αυτό δεν θα αναπτυχθεί όμως η καινοτομία, η εξωστρέφεια των Ελλήνων, ο πειραματισμός και αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων, που αναδύονται από την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Η προσκόλληση στο παλαιό, η πρόσδεση στον κρατισμό και τον κυβερνητισμό θα στοχειώνουν και θα υποσκάπτουν τον μέλλον. Η Ελλάδα αλλάζει εξωτερικά αλλά παραμένει στην ουσία της μια καθυστερημένη οικονομία, που απεχθάνεται και συκοφαντεί το επιχειρείν και την δημιουργικότητα.
Μέσα σε αυτή την επίφαση του εξευρωπαϊσμού της χώρας, ο Αλέξης μάλλον καταφεύγει στην θαλπωρή των αναχρονιστικών ελληνικών πανεπιστημίων, τα οποία περιβάλλουν με κατανόηση την ελληνική εσωστρέφεια και αποτελούν το θερμοκήπιο των καταλοίπων της ηττημένης σε παγκόσμιο επίπεδο Αριστεράς. Εκεί αισθάνεται βέβαιος ότι η τελική μάχη δεν έχει δοθεί και μπορεί να αναμένει την επιστροφή.
Θα συνεχίσει στον ίδιο προοδευτικό χώρο, ο οποίος και θα τον αναδείξει, παραμένει όμως προς το παρόν απελπιστικά περιορισμένος πλην της θαλπωρής των πανεπιστημίων και κάποιων συντεχνιών. Το βιογραφικό του θα εμπλουτισθεί με γενική και αόριστη ενασχόληση στον κατασκευαστικό τομέα και εκπόνηση πολεοδομικών μελετών, χωρίς κάτι πιο συγκεκριμένο.
Ο χώρος του θα γνωρίσει αυξομειώσεις, αποκόπτωντας και προσδένοντας στα άρμα του ακατανόητες στον σύγχρονο κόσμο συνιστώσες. Δεν παύει συνάμα να γοητεύει σκεπτόμενους πολίτες, οι οποίοι κατανοούν την ανάγκη της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, είναι σοσιαλδημοκράτες αλλά απεχθάνονται το λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ. Ο ρευστός αυτός χώρος ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Αλέξη.
Ένα τέτοιο ελιτίστικο κόμμα θα επιβιώσει στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με χαμηλά ποσοστά πάντα, αφού παραμένει κατά βάση γραπωμένο από την στείρα αριστερή νοοτροπία, ταυτόχρονα ανεκτικό και ευρωπαϊκό αλλά χωρίς προωτοβουλίες.
Δεκαετία 2000
Όλες οι παθογένειες της προηγούμενης δεκαετίας θα
διογκωθούν και την επόμενη, χωρίς κανένα ιδεολογικό περίβλημα. Τα
κραταιά κόμματα αποστεώνονται και αποτελούν πλέον μηχανισμούς ανάδειξης
και επικράτησης «ηγετών», αποσυνδέονται από την λαϊκή τους βάση και ας
απευθύνονται για την επιλογή των αρχηγών σε πλατύτερη βάση. Η δημοκρατία
γίνεται τηλεοπτική, ένα παιχνίδι στημένων εικόνων. Μοιραία οι μεγάλες
παρατάξεις θα υποσχεθούν περισσότερα για να εκλεγούν, οι πελάτες τους θα
ψηφίσουν συνειδητά τον πλειοδότη θέσεων και αποδοχών. Η οικονομία
βασίζεται σε ένα ανεξέλεγκτο χαμηλότοκο δανεισμό, που οδεύει στην
κατανάλωση και την στέγαση. Το ευρώ εισέρχεται απρόσμενα στη ζωή των
Ελλήνων, οι οποίο δεν μπορούν να εντάξουν και αξιοποιήσουν αυτό το
φοβερής ισχύος όπλο. Η κυβέρνηση δεν θα κάμει καμία προετοιμασία για την
συγκράτηση των τιμών και την κερδοσκοπία, τουναντίον θα αυξήσει ασύνετα
παροχές και αμοιβές με δανεικά, για να συγκρατήσει την λαϊκή οργή λόγω
του αυξημένου κόστους ζωής. Το λάθος δεν διορθώνεται με λάθος. Οι
επόμενες κυβερνήσεις θα συνεχίσουν στον απατηλό αυτό δρόμο του
χαμηλότοκου δανεισμού με ολέθριες συνέπειες.
2008
2008
Ένας αστέρας γεννιέται από το πουθενά;
Ο Αλέξης, αφού εργάστηκε σκληρά σε όλες τις θέσεις
του χώρου του, θα αναδυθεί στην αρχηγία του, προκαλώντας μια θετική
έκπληξη σε όσους δεν τον γνώριζαν και επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση όσων
τον γνώρισαν για τις ικανότητές του. Δημοσκοπικά θα «τραβήξει» γρήγορα
και ψηλά, αλλά όχι σταθερά. Οι συγκυρίες δεν έχουν απαξιώσει ακόμη στα
μάτια των πολλών τον δικομματισμό, ο οποίος εμμένει σθεναρά στην
ακατάσχετη παροχολογία για την άγρα των ψήφων, και του επιφυλάσσουν
δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο χώρος του θα προσγειωθεί ανώμαλα το 2009 στο 4%
και θα δοκιμασθεί από την πολυχρωμία και την πολυφωνία των συνιστωσών
και την διάσπαση. Ο ένας μετά τον άλλο τα μείζονα στελέχη θα
αποχωρήσουν, αφήνοντας την πόρτα ανοικτή και το ενδεχόμενο της διάλυσης
πάντα ορατό.
Οι εξελίξεις όμως συνωμοτούν με τον πιο απροσδόκητο και εντυπωσιακό τρόπο. Ο δικομματισμός καταρρέει εκκωφαντικά μαζί με την οικονομία, αφήνοντας χώρο σε δυνάμεις περιθωρειακές έως τότε. Ήλθε η ώρα
Το φαινόμενο «Τσίπρα»
Οι εξελίξεις όμως συνωμοτούν με τον πιο απροσδόκητο και εντυπωσιακό τρόπο. Ο δικομματισμός καταρρέει εκκωφαντικά μαζί με την οικονομία, αφήνοντας χώρο σε δυνάμεις περιθωρειακές έως τότε. Ήλθε η ώρα
Το φαινόμενο «Τσίπρα»
Ο Αλέξης πηδά αποφασιστικά στο τρένο του συρμού
«Αντιμνημόνιο». Μια λιτότητα, η οποία φαίνεται να επιβάλλεται
στους Έλληνες από το εξωτερικό, είναι τρεις φορές πιο μισητή από την
ελληνικής προελεύσεως. Οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει λόγω ευρωζώνης. Ένα
άνευ προηγουμένου υψηλό χρέος επηρεάζει την σταθερότητα και των λοιπών
χωρών της ευρωζώνης και οι εταίροι προστρέχουν να διασώσουν την Ελλάδα,
με τους όρους της δικής τους οικονομικής ορθοδοξίας. Αυτό συνεπάγεται
την καθίζηση του βιωτικού επιπέδου του Έλληνα, ο οποίος υπό το
δυσβάστακτο βάρος της επαπειλούμενης χρεωκοπίας παλινδρομεί μεταξύ
θεωριών συνωμοσίας και λαϊκισμού. Αποζητά την «εύκολη» λύση.
Οι συσχετισμοί των κομμάτων ανατρέπονται αφήνοντας «κομματικά κοπάδια» στο έλεος του πιο πολλά υποσχόμενου «βοσκού». Το διεμβολισμένο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ θα καταφύγει στον συγγενή του εξ αριστερών, ο οποίος υπόσχεται την αναβίωση των κεκτημένων που τόσο άδικα και απρόσμενα συνετρίβησαν.
Ο ίδιος ο Αλέξης θα παραδεχθεί αυθόρμητα ότι «τα λάθη τους μας δίνουν ψήφους». Στην φράση του αυτή θα μπορούσε να συνοψίσει ένας ιστορικός την δυναμική του κόμματός του. Οι κομματικοί στρατοί αποχωρούν για πρώτη φορά από το «μαντρί» με προορισμό όχι κάτι το νέο, το δημιουργικό, το πρωτοπόρο. Άλλωστε η ρητορική του Αλέξη δεν θα αποκλίνει από τα στερεότυπα του καταρρεύσαντος δικομματισμού. Τι προτείνει για την ανάκαμψη της οικονομίας: (α) ακύρωση του μνημονίου, (β) παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και (γ) ανάπτυξη.. Ο Σαμαράς θα προτείνει κάτι πολύ «διαφορετικό» (;): (α) επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, (β) ανάκαμψη – ανακούφιση και (γ) ανάπτυξη…
Οι συσχετισμοί των κομμάτων ανατρέπονται αφήνοντας «κομματικά κοπάδια» στο έλεος του πιο πολλά υποσχόμενου «βοσκού». Το διεμβολισμένο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ θα καταφύγει στον συγγενή του εξ αριστερών, ο οποίος υπόσχεται την αναβίωση των κεκτημένων που τόσο άδικα και απρόσμενα συνετρίβησαν.
Ο ίδιος ο Αλέξης θα παραδεχθεί αυθόρμητα ότι «τα λάθη τους μας δίνουν ψήφους». Στην φράση του αυτή θα μπορούσε να συνοψίσει ένας ιστορικός την δυναμική του κόμματός του. Οι κομματικοί στρατοί αποχωρούν για πρώτη φορά από το «μαντρί» με προορισμό όχι κάτι το νέο, το δημιουργικό, το πρωτοπόρο. Άλλωστε η ρητορική του Αλέξη δεν θα αποκλίνει από τα στερεότυπα του καταρρεύσαντος δικομματισμού. Τι προτείνει για την ανάκαμψη της οικονομίας: (α) ακύρωση του μνημονίου, (β) παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και (γ) ανάπτυξη.. Ο Σαμαράς θα προτείνει κάτι πολύ «διαφορετικό» (;): (α) επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, (β) ανάκαμψη – ανακούφιση και (γ) ανάπτυξη…
Μια μικρή σύγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρέου
Πολλοί θα συγκρίνουν τον Αλέξη με τον Ανδρέα, μια σύγκριση μάλλον ατυχής.
(α) Ο Ανδρέας θα καταρτίσει την ατζέντα του ως
τρίτο κόμμα, εισάγοντας την έννοια της σοσιαλδημοκρατίας για πρώτη φορά
με επιτυχία στην συντηρητική Ελλάδα. Θα επιμείνει στην θεαματική αυτή
ατζέντα μέχρι την εκλογική επιτυχία του 81, χωρίς να αναμένει την φθορά
των συντηρητικών, θα εδραιώσει την δυναμική του με πρωτοβουλίες του.
Ο Αλέξης θα χρειαστεί μια συγκυρία απαξίωσης του δικομματισμού με πτώχευση της χώρας, σπρώχνοντας κομματικούς στρατούς χωρίς όραμα στην απελπισία και την παγίδα του πιο εύκολου λαϊκισμού. Πόσο ελκυστικό είναι να υπόσχεσαι σήμερα του μισθούς και τις συντάξεις του 2009; Θα επικαιροποιήσει το πρόγραμμά του μόλις 15 ημέρες πριν τις δεύτερες εκλογές, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι δεν είχε την διορατικότητα να προβλέψει την δυναμική του...
(β) Ο Ανδρέας είναι μια απαστράπουσα διεθνής προσωπικότητα, αναγνωρίσιμη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, καθηγητής οικονομικών σε ένα από τα πιο διάσημα πανεπιστήμια του πλανήτη, ικανός να κινείται με την μεγαλύτερη άνεση στα φόρα των διεθνών οργανισμών και των κρατών, μιλώντας άπταιστα τις κρατούσες γλώσσες, παραμένοντας όμως ο αγαπητός του λαού.
Ο Αλέξης παραμένει ακόμη και σήμερα ένας γρίφος για τους διεθνείς πολιτικούς αναλυτές. Η ικανότητά του στις γλώσσες δεν βοηθά, μάλλον αποτελεί αιτία παρανοήσεων και παρεξηγήσεων. Ο ίδιος, προ του εκπληκτικού ποσοστού του, δεν θα ταξιδέψει στο εξωτερικό και την Ευρωπαϊκή Ένωση - το μεγάλο μας πλέον σπίτι, δεν θα θεμελιώσει προσωπικές σχέσεις με ηγέτες της ελίτ, στην οποία η Ελλάδα δικαιωματικά πλέον ανήκει, αλλά ούτε με ηγέτες των Βαλκανίων, την φιλειρηνική συνύπαρξη των οποίων προτείνει. Δεν θα σπουδάσει στο εξωτερικό ούτε θα διατελέσει επισκέπτης σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό ίδρυμα.
(γ) Ο Ανδρέας σε κάθε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ, θα συγκλονίζει τον ελληνικό λαό, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού για το νέο που έρχεται. Θα συνεχίσει έτσι μέχρι τον θάνατό του...
Ο Αλέξης θα μιλήσει μόνο σε μικρές συγκεντρώσεις, προκαλώντας κάποια χλιαρά χειροκροτήματα και τίποτε παραπάνω. Θα απευθυνθεί στους κατοίκους της Κερατέας, χαρακτηρίζοντας την «γαλατικό χωριό», προκαλώντας μιας αμηχανιά ή ίσως απορία στους παρευρισκόμενους...
(δ) Ο Ανδρέας θα ανοίξει μια νέα εποχή στην Ελλάδα με τον πιο θεαματικό τρόπο, ίσως τότε καθιδρύεται πλέον η μεταπολίτευση με ένα πολύ συγκεκριμένο όραμα: εκδημοκρατισμό της Ελλάδας σε όλα τις πτυχές της κοινωνίας.
Ο Αλέξης θα χρειαστεί μια συγκυρία απαξίωσης του δικομματισμού με πτώχευση της χώρας, σπρώχνοντας κομματικούς στρατούς χωρίς όραμα στην απελπισία και την παγίδα του πιο εύκολου λαϊκισμού. Πόσο ελκυστικό είναι να υπόσχεσαι σήμερα του μισθούς και τις συντάξεις του 2009; Θα επικαιροποιήσει το πρόγραμμά του μόλις 15 ημέρες πριν τις δεύτερες εκλογές, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι δεν είχε την διορατικότητα να προβλέψει την δυναμική του...
(β) Ο Ανδρέας είναι μια απαστράπουσα διεθνής προσωπικότητα, αναγνωρίσιμη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, καθηγητής οικονομικών σε ένα από τα πιο διάσημα πανεπιστήμια του πλανήτη, ικανός να κινείται με την μεγαλύτερη άνεση στα φόρα των διεθνών οργανισμών και των κρατών, μιλώντας άπταιστα τις κρατούσες γλώσσες, παραμένοντας όμως ο αγαπητός του λαού.
Ο Αλέξης παραμένει ακόμη και σήμερα ένας γρίφος για τους διεθνείς πολιτικούς αναλυτές. Η ικανότητά του στις γλώσσες δεν βοηθά, μάλλον αποτελεί αιτία παρανοήσεων και παρεξηγήσεων. Ο ίδιος, προ του εκπληκτικού ποσοστού του, δεν θα ταξιδέψει στο εξωτερικό και την Ευρωπαϊκή Ένωση - το μεγάλο μας πλέον σπίτι, δεν θα θεμελιώσει προσωπικές σχέσεις με ηγέτες της ελίτ, στην οποία η Ελλάδα δικαιωματικά πλέον ανήκει, αλλά ούτε με ηγέτες των Βαλκανίων, την φιλειρηνική συνύπαρξη των οποίων προτείνει. Δεν θα σπουδάσει στο εξωτερικό ούτε θα διατελέσει επισκέπτης σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό ίδρυμα.
(γ) Ο Ανδρέας σε κάθε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ, θα συγκλονίζει τον ελληνικό λαό, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού για το νέο που έρχεται. Θα συνεχίσει έτσι μέχρι τον θάνατό του...
Ο Αλέξης θα μιλήσει μόνο σε μικρές συγκεντρώσεις, προκαλώντας κάποια χλιαρά χειροκροτήματα και τίποτε παραπάνω. Θα απευθυνθεί στους κατοίκους της Κερατέας, χαρακτηρίζοντας την «γαλατικό χωριό», προκαλώντας μιας αμηχανιά ή ίσως απορία στους παρευρισκόμενους...
(δ) Ο Ανδρέας θα ανοίξει μια νέα εποχή στην Ελλάδα με τον πιο θεαματικό τρόπο, ίσως τότε καθιδρύεται πλέον η μεταπολίτευση με ένα πολύ συγκεκριμένο όραμα: εκδημοκρατισμό της Ελλάδας σε όλα τις πτυχές της κοινωνίας.
Ο Αλέξης θα κλείσει την Μεταπολίτευση με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο: θα υποσχεθεί το χρεωκοπημένο μοντέλο του χτες με την αξιοπιστία της αδοκίμαστης στην διακυβέρνηση Αριστεράς και με την αυταπόδεικτη αθωότητά του.
Μια προσωπική εκτίμηση
Ο εχθρός του Αλέξη είναι ο Αλέξης.
Ο Αλέξης θα κληθεί να ενσωματώσει και να στεγάσει στην στέγη του Συριζα ένα διογκωμένο ποσοστό των πιο ετερόκλητων ψηφοφόρων, δημιουργώντας μια νέα ταυτότητα σε μηδενικούς σχεδόν χρόνους!
Ο Αλέξης είναι ένας αριστερός παλαιάς κοπής με νέο πρόσωπο. Όμως θέλει να κυβερνήσει και να εγκαταλείψει την απρόσφορη διαμαρτυρία. Οι ψήφοι έρχονται απρόσμενα, αλλά είναι πολύ πιθανό να φύγουν, αν δεν τους εμφυσήσει ένα νέο όραμα. Το όραμα αυτό θα πρέπει να αλώσει το κόμμα διαμαρτυρίας και των αντιφατικών και ξεχασμένων από την πρόοδο συνιστωσών. Το όραμα αυτό θα πρέπει να αλλοτριώσει τον «αριστερό» Αλέξη και να μετατρέψει σε ένα καινοτόμο και δημιουργικό πολιτικό. Μπορεί;
Δεν είμαι σίγουρος. Η ικανότητα προσαρμογής του μέχρι στιγμής είναι εκπληκτική, φαίνεται δε να διαθέτει την ακόρεστη εκείνη φιλοδοξία του ανθρώπου που θέλει να κυβερνήσει με κάθε τρόπο. Περιορίζεται όμως σε επικοινωνιακό επίπεδο και όχι σε εμβάθυνση της πολιτικής του. Το υπόβαθρό του δεν βοηθά προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Υπόσχεται μια Ελλάδα της χρεωκοπίας και της καθυστέρησης, την οποία και ο ίδιος δεν εξετίμησε και δεν αγάπησε από την σκοπιά όμως του πιο συντηρητικού αριστερισμού και όχι του ευρωπαϊκού ορθολογισμού και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, για να συγκινήσει την συνήθη κομματική πελατεία.
Όμως: η πελατεία αυτή χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και μάχεται λυσσωδώς για τα κεκτημένα της. Τι θα συμβεί όταν ο Αλέξης δεν τα παράσχει;
PHOTOGRAPHER Angeliki Panagiotou -Fosphotos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου