«…Ίσα ίσα αυτήν την απογοήτευση των μικροαστών, την ανυπομονησία τους, την απελπισία τους, αυτό εκμεταλλεύεται ο φασισμός. Οι προπαγανδιστές τους στιγματίζουν και αναθεματίζουν την κοινοβουλευτική δημοκρατία που ανεβάζει ψηλά τους αριβίστες…
…Εκείνοι οι δημαγωγοί του φασισμού σηκώνουνε τη γροθιά τους δείχνοντας τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους, τους καπιταλιστές. Αυτά τα λόγια και αυτές οι χειρονομίες ανταποκρίνονται στα αισθήματα των μικροϊδιοκτητών που έχουν πέσει σε μια κατάσταση αδιέξοδη.
Οι φασίστες δείχνουν τόλμη, κατεβαίνουνε στο δρόμο, χτυπιόνται με την αστυνομία, κάνουν απόπειρες να διαλύσουνε με βία τη Βουλή…» (Τρότσκι: «Πού βαδίζει η Γαλλία –Νοέμβριος 1934).
Σήμερα, στην εποχή των τελετουργικών θεαμάτων, οι φασιστικές συμμορίες, σαν τη Χρυσή Αυγή, στήνουν και παραστάσεις τραμπουκισμού μπροστά και στις τηλεοπτικές οθόνες, σαν και αυτές του Κασιδιάρη: Παραστάσεις βίας οι οποίες ανταποκρίνονται στην ψυχολογία μεγάλων κομματιών των απελπισμένων και «λυσσασμένων» μικροαστών…
Τέτοιες πράξεις φασιστικού χουλιγκανισμού εναντίον των σαπισμένων κομμάτων, του κοινοβουλευτισμού, των βουλευτών (ιδιαίτερα εκείνων με αριστερά προσωπεία), ανταποκρίνονται στα λυσσασμένα αισθήματα μίσους ενός τμήματος των εξαθλιωμένων μικροαστών (ιδιαίτερα της νεολαίας), στο τμήμα εκείνο που έχει χάσει εντελώς το ηθικό του, στο πιο ξεπεσμένο και πιο άπληστο: Και είναι αυτό το τμήμα του πληθυσμού το οποίο αποτελεί τη δεξαμενή στρατολόγησης των φασιστικών συμμοριών…
Η θεαματική άνοδος της Χρυσής Αυγής στις εκλογές της 6ης Μαΐου δείχνει ότι αυτό το τμήμα της μικροαστικής λύσσας και του τυφλού μίσους έχει διευρυνθεί εφιαλτικά.
ΟΙ σημερινές εκλογές δεν επικυρώνουν απλώς τον εφιάλτη της μαζικότητας των φασιστικών συμμοριών, αλλά επιβεβαιώνουν και κάτι άλλο ακόμα: Ότι το στημένο τηλεοπτικό σώου του γκανγκστερικού τραμπουκισμού του Κασιδιάρη επικροτήθηκε από τη διάχυτη μικροαστική λύσσα και σταθεροποίησε τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά της παρακρατικής αυτής συμμορίας…
Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβουν τα κόμματα της κοινοβουλευτικής ρουτίνας, ιδιαίτερα της «αριστερής» ρουτίνας, είναι ότι η άγρια καταστροφή μιας κοινωνίας και ιδιαίτερα της πολυπληθέστατης «μεσαίας τάξης» (της μεγάλης δεξαμενής των εκλογικών κορόιδων), οδηγεί τμήματα αυτής της τάξης (ιδιαίτερα της νεολαίας) στο «απελπισμένο μίσος» εναντίον των κομμάτων και του κοινοβουλίου.
Η Χρυσή Αυγή, γενικά κάθε φασιστική πρακτική, δίνει ικανοποίηση σε αυτό το «απελπισμένο μίσος», το εκφράζει και το οργανώνει. Σε αυτά τα άγρια αποθέματα του τυφλού μίσους βρίσκει παχνί κάθε φασιστική συμμορία.
Το σύνθημα «κάψτε το μπουρδέλο της Βουλής», καθώς και οι ξυλοδαρμοί και προπηλακισμοί βουλευτών, πρακτικές σαν και αυτές του Κασιδιάρη που ανάγουν την ατομική βία και τον τραμπουκισμό σε πολιτική αξία, όλα αυτά τα «συστατικά» της φασιστικής φιλοσοφίας και πρακτικής, ικανοποιούν την τυφλή λύσσα των κατεστραμμένων και εδραιώνουν τις φασιστικές συμμορίες.
Η βαρβαρότητα που ξερνάει το καθεστώς και δεν μπορεί να χωνέψει είναι η «πηγή» στρατολόγησης κάθε φασιστικής συμμορίας. Αυτά τα εκκρίματα της «αχώνευτης» βαρβαρότητας, σήμερα διογκώνονται δραματικά που σημαίνει ότι η Χρυσή Αυγή έχει πολύ γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί και να γεμίσει το ύπνο μας με εφιάλτες…
Κάποιοι με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει, σε εθνικό επίπεδο, φασιστική απειλή του παλιού τύπου, εξωραΐζουν, δικαιολογούν, ακόμα και στηρίζουν τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής.
Αν όμως οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή αποτελούν τα «κλούβια αυγά» του παλιού φασισμού, «σκιάχτρα» τα οποία θρέφει, συντηρεί και χρησιμοποιεί το καθεστώς για να συγκαλύψει το «αυγό του κροταλία» (τον πλανητικό, νεοταξικό φασισμό που επελαύνει), αυτό δεν σημαίνει ότι οι πρακτικές της Χρυσής Αυγής δεν είναι φασιστικές και ότι η ίδια δεν είναι «ομάδα κρούσης» του νεοταξικού φασισμού…
Τη βαρβαρότητα και τα απορρίμματα της διεθνούς πολιτικής σκέψης που δημιουργεί η Νέα Τάξη (τα ανεξάντλητα αποθέματα σκοταδισμού, άγνοιας και αγριότητας) τα αξιοποιεί η ίδια και τα οργανώνει σε φασιστικές ομάδες κρούσης της, σε κάθε χώρα.
Μια τέτοια νεοταξική φασιστική συμμορία είναι η Χρυσή Αυγή, μαζί και με άλλες των πολύχρωμων επιδοτούμενων «αντιρατσιστών» και τρομοκρατικών ομάδων…
Όποιος παρακάμπτει την ιστορία της Χρυσής Αυγής, την παρακρατική της προέλευση και συγκρότηση και τη φασιστική φρενοβλάβεια του ιδεών της και της πρακτικής της, με το «επιχείρημα» ότι είναι «κλούβιο αυγό», αυτός έχει μετατραπεί σε θιασώτη της φασιστικής συμμορίας, σε άθλιο προβοκατόρικο γρανάζι της Νέας Τάξης, με αφηρημένα ουρλιαχτά εναντίον της Νέας Τάξης…
Πάντα το κεφάλαιο και οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι) είχαν δίπλα στο κράτος και το παρακράτος. Πάντα, κυρίως σε εποχές κρίσης και αποσύνθεσης, δημιουργούσαν ξεχωριστές ένοπλες συμμορίες, ιδιαίτερα ασκημένες ενάντια στα κινήματα και την «κομμουνιστική απειλή».
Τέτοια παρακρατική συμμορία του νεοταξικού φασισμού είναι και η Χρυσή Αυγή, ιδιαίτερα χρήσιμη, σήμερα που το πλανητικό ιμπεριαλιστικό σύστημα αποσυντίθεται και το ελληνικό καθεστώς καταρρέει με πάταγο...
Η Χρυσή Αυγή θα χρησιμοποιηθεί και θα αξιοποιηθεί από τους νέους αποικιοκράτες, τον πλανητικό φασισμό, για την υλοποίηση των αιματηρών σχεδιασμών τους και την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ επιβολή της πλανητικής χούντας…
Η κοινοβουλευτική αποστέωση της «αριστεράς», ο αβυσσαλέος εκλογικός της φετιχισμός, οι ψεύτικες ελπίδες που σπέρνει, καθώς και η σκανδαλώδης αδράνεια και ειρηνοφιλία της ηγεσίες του ΚΚΕ (σύμπτωμα όχι μόνο γεροντικής κατάπτωσης, αλλά και καθεστωτικής ενσωμάτωσης), κυρίως όμως, ο άθλιος ρόλος τους απέναντι στον εφιάλτη της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και κατοχής μας, όλα αυτά ενισχύουν τα μέγιστα τη Χρυσή Αυγή και την καθιστούν «προνομιούχο όπλο» του νεοταξικού φασισμού…
«Τίποτα δεν είναι τόσο επικίνδυνο για το προλεταριάτο, ιδίως στις τωρινές περιστάσεις, όσο το ζαχαρωμένο δηλητήριο των ψεύτικων ελπίδων. Τίποτα δεν μεγαλώνει τόσο πολύ τη θρασύτητα των φασιστών όσο η νωχελής “ειρηνοφιλία” των εργατικών οργανώσεων. Τίποτα δεν καταστρέφει τόσο πολύ την εμπιστοσύνη των μεσαίων τάξεων στο προλεταριάτο όσο η παθητική αναμονή, όσο η έλλειψη της θέλησης για πάλη». (Τρότσκι).
Λόγια που φαίνεται να γράφτηκαν γι’ αυτά που ζούμε σήμερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου