Μας νοιάζει τι γίνεται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ; Πολλοί είναι αυτοί που θα απαντούσαν αυθόρμητα «όχι». Κι όμως, όσο κι αν εντυπωσιάζει η δραματική συρρίκνωση του στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να αγνοούμε τη μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη που εξακολουθεί να διαθέτει στην παρούσα Βουλή , στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση Παπαδήμου. Από την άλλη, όσο μικρό και να είναι το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές που θα γίνουν, ενδέχεται να καθορίσει μία μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας. Κι ακόμα, τα κόμματα της αριστεράς, που –αντιστρόφως- βλέπουν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν, είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που τα τροφοδοτεί και ο κόσμος του (στελέχη και ψηφοφόροι).
Με λίγα λόγια, όσο κι αν κάποιοι νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, αυτό στην πραγματικότητα διαχέεται και αναπαράγεται. Η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) είναι δικό του παιδί. Σύμφωνα με το βαρόμετρο της Public Issue για λογαριασμό του Σκάι και της Καθημερινής για τον Φεβρουάριο του 2012, το ΠΑΣΟΚ έρχεται τρίτο κόμμα με 8% ενώ η ΔΗΜΑΡ δεύτερο με 18%.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες πολιτικές αναλύσεις για να καταλάβει κανείς από πού κυρίως αντλεί τα ποσοστά της η ΔΗΜΑΡ.Ήταν ο Κώστας Σημίτης αυτός που πρώτος έγνεψε στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ να στραφεί προς το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, απογοητευμένος από τις εξελίξεις στο δικό του κόμμα και τα ηγετικά στελέχη του που τον αγνοούσαν επιδεικτικά τελευταία. Η παρουσία του Κώστα Σημίτη δίπλα στον Φώτη Κουβέλη, στην εκδήλωση που οργάνωσε στο τέλος του περασμένου Νοέμβρη το περιοδικό «Μεταρρύθμιση» του Νίκου Μπίστη (πρώην υφυπουργός της κυβέρνησης Σημίτη και σήμερα στέλεχος της ΔΗΜΑΡ) είχε τον συμβολισμό της.Ο Φώτης Κουβέλης, μάλιστα, στην ομιλία του τότε, υποστήριξε ότι «στόχος της ΔΗΜΑΡ , που προβάλλει ως βασικά στοιχεία της τον ευρωπαϊσμό, τον μεταρρυθμισμό και την πολιτική οικολογία, είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».
Τα ίδια δηλαδή που έλεγε καιρό τώρα και ο Κώστας Σημίτης στο δικό του περιβάλλον: ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός φιλοευρωπαικού, μεταρρυθμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Αλλά και στην πρόσφατη ομιλία του στο Βερολίνο, ο Κώστας Σημίτης, δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και τη θέση του θα πάρει άλλο κόμμα.Η Άννα Διαμαντοπούλου και όχι μόνο, αποκαλεί τη ΔΗΜΑΡ «αριστερά της ευθύνης» σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο επιφυλάσσει τους χειρότερους χαρακτηρισμούς και τον καταγγέλλει ότι βρίσκεται πίσω από κάθε αποδοκιμασία υπουργού και επεισόδιο.
Δεν είναι όμως μόνο το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να κινείται προς τη ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις (οι οποίες μένει να επιβεβαιωθεί αν θα αποτυπωθούν με τον ίδιο τρόπο και στις εκλογές).
Στη ΔΗΜΑΡ κατευθύνεται το πιο συντηρητικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ που δεν πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια συγκρότησης εσωκομματικού αντιμνημονιακού μετώπου (Ν.Μπίστης, Π.Παναγιώτου κ.α) ενώ προς τον ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται το πιο αριστερό και ριζοσπαστικό τμήμα του, που εναντιώθηκε στο μνημόνιο (Σοφία Σακοράφα, Π. Κουρουμπλής κ.α). Μετά από χρόνια λεηλασίας των κομμάτων της αριστεράς από το ΠΑΣΟΚ, ήρθε η ώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω. Τώρα είναι η δική τους σειρά. Οι τακτικές «λεηλασίας», ωστόσο, των αριστερών κομμάτων (βασικά της ΔΗΜΑΡ και του Συνασπισμού) διαφέρουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη ΔΗΜΑΡ έχουν πιο μαζικό χαρακτήρα, απευθύνονται σε πολλά χαμηλόβαθμα στελέχη πανελλαδικά, που αποτελούν τμήμα του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, και συχνά παίρνουν χαρακτήρα «μεταγραφής». Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Φ.Κουβέλη «με πολύ καλή πρόταση» . Αντίθετα , κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν δεχθεί κρούσεις και από τους δύο, ισχυρίζονται ότι «ο Συνασπισμός δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για εμάς. Μόνο τον κόσμο μας θέλει» έλεγαν. Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μάλιστα γκρίνιαζε στην παρέα του ότι «Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε ο Τσίπρας». Από την άλλη, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές «Ο Κουβέλης περνάει καλύτερα στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ, γιατί δείχνει περισσότερο «συγγενής» και στη ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχουν συνιστώσες όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες ενοχλούν τους παραδοσιακούς.»
Σε κάθε περίπτωση δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πολύ χρήσιμη για την διαχείριση της κρίσης του ΠΑΣΟΚ την παρουσία της. «Αν δεν υπήρχε ο Κουβέλης θα έπρεπε να τον εφεύρουν» αναφέρει ο πολιτικός επιστήμονας Χρ.Βερναρδάκης. Σύμφωνα με το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Θέμη Τζήμα (από την αντιμνημονιακή πτέρυγα), η προσχώρηση ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ στη ΔΗΜΑΡ έχει να κάνει:
α)με τη μεταστροφή ενός γενικά μετριοπαθούς ή και συντηρητικού πασοκικού κορμού που δε συγκρούστηκε με το μνημόνιο, είτε επειδή το θεώρησε αναγκαίο, είτε επειδή δε θέλησε να συμμετέχει σε πιο ριζοσπαστικές δράσεις. Το τμήμα αυτό, ωστόσο, επλήγη από το μνημόνιο ή/και διαφώνησε με τους χειρισμούς που έγιναν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και βλέπει στο κόμμα του Φ. Κουβέλη μια εκδοχή του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, που δε βαρύνεται με τα κυβερνητικά “αμαρτήματα” του.
β) υπάρχουν αρκετοί απολίτικοι ή και όντως αντιμνημονιακοί Πασόκοι που στον Φ. Κουβέλη βλέπουν ένα γενικόλογο, μετριοπαθή, “σοβαρό”, μειλίχιο, αστό πολιτικό της κεντροαριστεράς, του οποίου η δυνατότητα να κινείται σαν Αβραμόπουλος της αριστεράς, ακόμα, λογίζεται ως θετικό του. Δεν προκαλεί κανέναν, δεν έχει γωνίες, έχει τη στήριξη των ΜΜΕ.
γ) ένα κρίσιμο τμήμα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, κυρίως στην περιφέρεια, πηγαίνει στη ΔΗΜΑΡ για να επιβιώσει, υπό το φόβο απώλειας της δεύτερης θέσης του ΠΑΣΟΚ. Είναι οι γνωστοί οπορτουνιστές».
Όσο για το «αντιμνημονιακό» Πασόκ, αυτό πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, στο σπίτι του, φυλλορροεί σε άλλα κόμματα ή μένει και δίνει μάχες -χωρίς πολύ πίστη σε αυτές- εντός του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ (θα εξακολουθεί να) είναι εδώ.
Τα κόμματα, ωστόσο, που θέλουν να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο της αριστεράς) επιδιώκουν εν μέρει να αντιγράψουν το καθένα μια ορισμένη ιστορική φάση του ΠΑΣΟΚ και δεν το κρύβουν ιδιαίτερα: η ΔΗΜΑΡ τις απαρχές του εκσυγχρονισμού, πριν βαρύνει έντονα η κυβερνητική του φθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ΠΑΣΟΚ της αρχής του ’80, η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά επιδιώκει να αντιγράψει, εν μέρει, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, ακόμα και το ΚΚΕ συχνά υποπίπτει στον πειρασμό να αντλήσει στοιχεία από το ΠΑΣΟΚ του ’70. «Ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται ή το κάνουν με ανεπαρκή τρόπο, τα κόμματα της αριστεράς και όχι μόνο, εν πολλοίς ετεροπροσδιορίζονται με αναφορά και το ΠΑΣΟΚ» αναφέρει ο Θ.Τζήμας.
Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθεί να είναι εδώ, απλώς όχι ενωμένο-δυνατό. Διαλυμένο, θα μπολιάσει όλα τα άλλα κόμματα. Ακόμα και τα σενάρια που διακινούνται για νέα κόμματα, κι αυτά ως «μαγιά» στελέχη που σχετίζονται με το ΠΑΣΟΚ έχουν. Η δημοσκοπική αποσύνθεση του πάντως, δεν φαίνεται να μπορεί να αποτραπεί, παρότι αρκετοί είναι αυτοί εντός του ΠΑΣΟΚ που ελπίζουν ότι στις εκλογές θα πιάσει 25%. Την ίδια στιγμή υπάρχουν δημοσκόποι που μιλούν για μονοψήφιο νούμερο.
Ούτε η αλλαγή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αναμένεται να επηρεάσει θετικά τα ποσοστά, ανεβάζοντας τα .
Όπως εξηγεί ο Χρ. Βερναρδάκης, δεν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι π.χ ο Ευ. Βενιζέλος θα τα πήγαινε καλύτερα από τον Γιώργο Παπανδρέου. Το αντίθετο, μάλλον, καθώς «η εικόνα του υπουργού Οικονομικών έχει πληγεί πάρα πολύ.
Ίσως δυσκολευτεί ακόμα και να εκλεγεί βουλευτής Θεσσαλονίκης». Οι Παπανδρέου, αναφέρει, «από την εποχή του «γέρου της Δημοκρατίας» μέχρι πρόσφατα διατηρούσαν ένα δικό τους κεντρογεννές «παπανδρεικό κόμμα» μέσα στο κόμμα, το οποίο εκτιμούσαν ότι ήταν ένα 10-15%. Ο Γιώργος Παπανδρέου το διέλυσε και αυτό. Ο Ανδρέας έφτασε το ΠΑΣΟΚ στο 48% και ο Γιώργος στο 8%. Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να γίνει ΕΔΗΚ».
Παρόλα αυτά και παρά ταύτα, όμως, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, πάλι να είναι όλοι ΠΑΣΟΚ.
"ΜΟΝΟ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου