Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(Μιλώντας στα Νέα Μουδανιά)
Η αυτοαποκαλούμενη αριστερά της μεταπολίτευσης – όχι του Γληνού, του Ηλιού, του Καστοριάδη, του Αριστομένη Προβελλέγγιου – δεν τα πήγε καλά με την Ελληνική Κληρονομιά, την Ελληνική Παιδεία, την Ελληνικότητα, την μνήμη των θυμάτων του Κεμαλισμού, τις νέες ρατσιστικές βαρβαρότητες που υπέστη ο Ελληνισμός την περίοδο του διπολισμού.
Η εχθρότητα της προς αυτά τα ζητήματα την οδήγησε στην αποσιώπηση, την νομιμοποίηση των ρατσιστικών βιαιοτήτων, στον πνευματικό και ηθικό ακρωτηριασμό των Ελλήνων, στον Εθνομηδενισμό.
Παρ’ όλη την ρητορεία και το Φολκλόρ, στην απουσία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στα πεδία που αυτή κρίνονταν και κρίνεται ουσιαστικά. Η απουσία και η Ερμαφρόδιτη στάση της ήταν και είναι ορατή τόσο στα Εθνικά όσο και τα Διεθνιστικά μέτωπα. Τα κείμενα μου για το «Νέο Διεθνισμό» και τον «Περιφερειακό Διεθνισμό» είναι αποκαλυπτικά αυτής της απουσίας.
Η στάση της αυτή λόγω διανοητικής πενίας, οκνηρίας, αδυναμίας ανάλυσης, επαρχιωτισμού και εξάρτησης την οδηγούσε να ταυτίζεται ουσιαστικά με τον ιστορικό της αντίπαλο την «Εθνικόφρονη», «ΝεοΕθνικόφρονη» Δεξιά. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που βρέθηκε υφιστάμενη, ενσωματωμένη στις διαδικασίες της Παγκοσμιοποίησης τόσο στο πεδίο του πολιτισμού όσο και της οικονομίας, της Πραγματικής και της Χρηματιστικής.
Αυτό είναι το υπόβαθρο της πληθωριστικής εμφάνισης Γορίλων, Χιμπατζούδων της Εσπερίας και Ελληνοφάγων «Αριστερών», «Σοσιαλιστών» και «Νεοφιλελεύθερων».
Γεμίσαμε Ελληνοφάγους στο Κράτος, στους Εκπαιδευτικούς θεσμούς, στα Μ.Μ.Ε., στα «κινήματα» μίας χρήσης.
Ως γνωστόν η Ελληνική Σημαία και το όνομα της Ελλάδας αποτέλεσε σύμβολο αγώνων για την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Αδελφοσύνη των Λαών. Εδώ συκοφαντήθηκε ο Ελληνισμός και καίγονταν η Ελληνική Σημαία όχι μόνον από πράκτορες ξένων χωρών αλλά και ψευτοαριστερούς λόγω ηλιθιότητας και αριστεροφασίστες, σοσιαλφασίστες. Θεωρητικούς πατέρες και φθηνά εκτελεστικά όργανα του μοιραίου για την χώρα και τον λαό δίδυμου Σημίτης και Υιός.
Όπως βλέπεται η Ελληνική Σημαία επιστρέφει ως σύμβολο απελευθέρωσης. Για τις πολλές επιστροφές θα μιλήσουμε άλλη στιγμή. Γράφω στο βιβλίο μου «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη». Όσον αφορά το ερώτημα σας για τις επιδράσεις στην Ελλάδα του Γαλλικού Νόμου Ποινικοποίησης της Άρνησης της γενοκτονίας. Κινείται στον ηθικό και πολιτικό ορίζοντα της ταύτισης δύο ιδεολογιών του θανάτου, του Κεμαλισμού και του Ναζισμού.
Γνωρίζετε την πρόταση μου για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως έχουμε την 27η Ιανουαρίου για τα θύματα του Ναζισμού.
Η επέκταση του Γαλλικού Δικαίου στην Ευρώπη, την Ελλάδα δημιουργεί προβλήματα σε όλη την μεταπολιτευτική φάρμα που φωτογράφησα πριν. Ας το εκφράσω διαφορετικά. Κινδυνεύουν να τεθούν εκτός νόμου, να μπουν φυλακή (αυτό πρέπει να γίνει και για άλλα αδικήματα) τόσο η PESPI, η COLA όσο και το κόμμα μη – κόμμα του Κουβέλη. Λόγω των προσκυνημάτων του Κεμάλ και πολλών άλλων αμαρτημάτων. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα προσβεβλημένο από την Κεμαλική ρατσιστική ευλογιά. Μιλώ για το φασιστικό «Αριστερό Δεξιό» βιβλίο του Συνωστίζονταν στην Σμύρνη και όχι μόνον. Σαν να λες συνωστίζονταν στο Ματχάουζεν.
Αν τους το επιτρέψεις ανεχόμενος το τέρας, θα γράφουν ποιήματα, τραγούδια για να νομιμοποιήσουν τον «συνωστισμό». Πρόκειται για βαθύ φασισμό.
Το «συνωστίζονταν στην Σμύρνη» αποτελεί έκφραση φασιστικών ταυτοτήτων, ατομικών ή συλλογικών, Κομματικών όχι Δημοκρατικών, Αριστερών, Ανθρωπιστικών.
Όλους αυτούς τους παράξενους κύκλους θέλω να τους διαβεβαιώσω για το εξής. Στον νέο Ιστορικό Πολιτικό Κύκλο οι Αγιογράφοι, Λάτρεις και προπαγανδιστές του Κεμαλισμού θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους φίλους και εκφραστές της άλλης ιδεολογίας του Θανάτου του Ναζισμού.
Θα ονομάζονται ρατσιστές, Κεμαλολάγνοι, ΚεμαλοΝαζί όχι Δημοκράτες, Αριστεροί, Προοδευτικοί. Φιλάνθρωποι.
Πρέπει να προστατεύσουμε τις λέξεις. Η δολοφονία τους είναι η αρχή των ολοκληρωτισμών. Επειδή κάποτε ήσουν ενάντια στην χούντα, δεν σημαίνει ότι σήμερα είσαι Δημοκράτης και ανθρωπιστής. Όταν μάλιστα κάνεις αυτά που έκανε η χούντα.
Polis-agora.blogspot.com
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου