του Θοδωρή Αθανασιάδη
Ήξερα ότι στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας υπάρχουν κάποιοι που προσδοκούν την επιστροφή τού Κώστα Καραμανλή στην ενεργό πολιτική σκηνή. Εκείνο που δεν φανταζόμουν είναι ότι αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι καθόλου λίγοι. Αν, μάλιστα, προσθέσουμε κι εκείνους που είναι μεν σίγουροι ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα παραμείνει στο παρασκήνιο αλλά θα ήθελαν να τον δουν να επιστρέφει, τότε μιλάμε για ένα σοβαρό ποσοστό οπαδών τής Νέας Δημοκρατίας που παραμένουν καραμανλικοί ως το κόκκαλο.
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω όλους αυτούς αλλά η απλή λογική λέει ότι ο Κώστας Καραμανλής θα συνεχίσει να μένει στην αφάνεια, τουλάχιστον για λίγα ακόμη χρόνια. Επαναλαμβάνω ότι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει βάσει κοινής
λογικής και δεν στηρίζεται στις μαντικές ικανότητές μου. Συνεπώς, μπορώ να το αναλύσω.
Αυτή την στιγμή δυο είναι τα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινή γνώμη: η οικονομία και το «μακεδονικό», όπως μάθαμε να αποκαλούμε το χρόνιο πρόβλημα με την ονομασία της γείτονός μας χώρας. Δυστυχώς για τους νοσταλγούς τού Κώστα Καραμανλή, ο πρώην πρόεδρος του κόμματός τους δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο στον αγώνα τους κατά της σημερινής κυβέρνησης, επειδή και στα δυο αυτά θέματα μάλλον η κυβέρνηση θα τον χρησιμοποιούσε ως όπλο. Αλλά ας γίνω σαφέστερος.
Σύνοδος
ΝΑΤΟ, Βουκουρέστι, 3/3/2008. Στο μέσον ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής
και η υπουργός εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Πίσω τους, ο Γιώργος
Μεϊμαράκης και ο Θόδωρος Ρουσόπουλος.
Εκείνο που φαίνεται να ξεχνούν οι περισσότεροι είναι μερικές μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες. Πράγματι, ο Καραμανλής είχε δηλώσει ξεκάθαρα από τις αρχές εκείνης της χρονιάς ότι δεν επρόκειτο να συμφωνήσει με την εισδοχή τής ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, αν δεν λυνόταν πρώτα το πρόβλημα με το όνομα της χώρας. Σε επίσημη δήλωσή του είχε πει: «Εμείς στηρίζουμε όλες τις χώρες που θέλουν να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια και στο ΝΑΤΟ, εφ’ όσον βεβαίως εκπληρούν τα κριτήρια. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα απαρέγκλιτο κριτήριο είναι η επίλυση της εκκρεμότητας της ονομασίας με μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Εμείς έχουμε κάνει το βήμα και περιμένουμε κι από την άλλη πλευρά να το κάνει».
Ποια είναι η «αμοιβαία αποδεκτή λύση», που είχε κατά νου ο Καραμανλής; Μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Όπως παραδέχτηκε η υπουργός εξωτερικών, στις διαπραγματεύσεις έπαιζε δυνατά το όνομα «Νέα Μακεδονία», αν και η ίδια θα προτιμούσε το «Άνω Μακεδονία», ονόματα τα οποία ήμασταν πρόθυμοι να αποδεχθούμε. Αξίζει να θυμηθούμε εδώ ότι ο Καραμανλής είχε απορρίψει και τις πέντε προτάσεις τού τότε διαμεσολαβητή τού ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς (Συνταγματική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας και Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια), λέγοντας: «Ονομασία που περιγράφει το ισχύον πολίτευμα της γειτονικής χώρας δεν είναι σύνθετη». Και είχε δίκιο.
Μιλώντας με τον πρέσβυ των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ, ο Καραμανλής ήταν σαφής: «Πρέπει να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση -η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύνθετο όνομα (όπως Νέα, Άνω, Βόρεια, οποιαδήποτε Μακεδονία) για διεθνή χρήση και ένα άλλο όνομα (π.χ. η συνταγματική ονομασία) για εσωτερική χρήση- πριν από την σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι αλλιώς η Ελλάδα δεν θα συμφωνήσει με την εισδοχή τής ΠΓΔΜ στην Συμμαχία».
Τι έκανε, λοιπόν, η σημερινή κυβέρνηση με την συμφωνία των Πρεσπών; Ο Καραμανλής ήθελε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για χρήση στο εξωτερικό αλλά μέσα στην χώρα θα μπορούσε να χρησιμοποιείται το «Μακεδονία» σκέτο. Η κυβέρνηση υλοποίησε το πλάνο τού Καραμανλή, βελτιώνοντάς το μάλιστα ως προς το erga omnes: το «Βόρεια Μακεδονία» θα χρησιμοποιείται παντού, εντός και εκτός συνόρων. Εξ άλλου, ας μη μας διαφεύγει ότι και η σημερινή κυβέρνηση έχει ως αρχή της εκείνη που διατύπωσε το 2008 ο Καραμανλής: «στηρίζουμε όλες τις χώρες που θέλουν να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια και στο ΝΑΤΟ». Μη ξεχνιόμαστε!
Αν το όπλο «Καραμανλής» παρουσιάζει πρόβλημα στην χρήση του επί του θέματος που λέγεται μακεδονικό, παθαίνει πλήρη αφλογιστία στην χρήση του επί του θέματος που λέγεται οικονομία. Το ενδεικτικό διάγραμμα που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό:
Ποτέ
άλλοτε το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τής χώρας δεν
είχε πλησιάσει καν τα δυσθεώρητα βάθη που έφτασε επί ημερών
διακυβέρνησης Καραμανλή. Παρόμοια άσχημη εικόνα έχουν και άλλοι δείκτες
εκείνης της περιόδου (π.χ. το έλλειμμα του προϋπολογισμού τής γενικής
κυβέρνησης, τα δημόσια έσοδα κλπ) αλλά και συγκεκριμένοι δείκτες, όπως
εκείνος της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, ο οποίος κατά τα χρόνια τής
«σεμνής και ταπεινής» καραμανλικής πενταετίας εκτινάχτηκε στα ύψη: από
2,4 δισ. που ξοδέψαμε το 2004, ξεπεράσαμε τα 5,2 δισ. το 2009.
Εξυπακούεται ότι όλα αυτά και άλλα, πολύ περισσότερα «ξεχασμένα»
στοιχεία θα ξαναδούν το φως της δημοσιότητας αν επαναδραστηριοποιηθεί ο
Καραμανλής. Κι αν κάποιος βγει ωφελημένος απ’ αυτή την δημοσιότητα,
αυτός δεν θα είναι σίγουρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να προσθέσω περισσότερες λεπτομέρειες (όπως, λόγου χάρη, εκείνη την αλήστου μνήμης «απογραφή» ή την χοντροκομμένη προσπάθεια απόκρυψης του πραγματικού ύψους του ελλείμματος) για να στηρίξω την -προσωπική, επαναλαμβάνω- εκτίμησή μου με την οποία άρχισα να γράφω τούτο το κείμενο. Αρκούν αυτά για να καταλήξω στο ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν πρόκειται να επανέλθει σύντομα στο προσκήνιο, επειδή κάτι τέτοιο δεν θα κάνει καλό ούτε στον ίδιο ούτε στο κόμμα του.
Υστερόγραφο: Είχα ολοκληρώσει το παραπάνω κείμενο, όταν κατέβηκα να πάρω τσιγάρα και είδα στο περίπτερο το εξώφυλλο του περιοδικού Crash, με την φωτογραφία του Καραμανλή και κύριο τίτλο «Ποιοι φοβούνται επιστροφή Καραμανλή». Γέλασα αυθόρμητα. Και ξεκαρδίστηκα όταν πλησίασα (ας όψεται η μυωπία μου) και είδα ότι, μεταξύ άλλων, υπέρ του Καραμανλή μιλάει στο περιοδικό ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Εννοείται ότι αγόρασα μόνο τα τσιγάρα μου. Με περισσή ντροπή παραδέχομαι ότι δεν αισθάνθηκα καμμιά αγωνία να μάθω την απάντηση στο «κεφαλαιώδες» ερώτημα του εξωφύλλου.
από το «https://teddygr.blogspot.com/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου