Αν διαβάσει κανείς τα κυριακάτικα φύλλα ορισμένων εφημερίδων θα
νομίσει ότι ήρθε σε άλλη χώρα. Οι δημοσκοπήσεις, κρυφές και φανερές, τα
σχόλια, τα υπονοούμενα και τα σενάρια δείχνουν ότι το πολιτικό τοπίο της
Ελλάδας έχει αλλάξει μέσα σε λίγες ημέρες.
Από τη μια η "Ελιά" που μπαίνει δυναμικά στον πολιτικό στίβο και την προωθούν όλα τα μέσα ενημέρωσης σαν κάτι το φανταστικό, το καινούριο, το πρωτοποριακό, το επαναστατικό. Ασχέτως αν στην πρώτη θέση των καθισμάτων βρίσκονται ο Σημίτης, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος και ο Μόσιαλος. Αίφνης η Ελιά γίνεται κάτι σαν το think tank της κεντροαριστεράς όπου διάφοροι γκουρού ήρθαν για να μας φωτίσουν για το μέλλον της χώρας. Κι όλα αυτά τα βλέπουμε στις εφημερίδες και τα ακούμε στα κανάλια και νομίζουμε ότι ακούμε τον Ομπάμα πριν τέσσερα χρόνια να λέει ότι μπορεί να τα αλλάξει όλα.
Αλλά εκεί που γίνεται της κακομοίρας είναι στο Ποτάμι με τις… πέστροφες. Εκεί που μένει ο κόσμος κάγκελο γιατί ξαφνικά μέσα σε μια εβδομάδα το ποτάμι γέμισε ψάρια. Μέχρι και πάνω από 10% δίνουν διάφοροι δημοσκόποι και επικοινωνιολόγοι στον Σταύρο Θεοδωράκη αφήνοντας υπονοούμενα ότι μπορεί ακόμη και να κυβερνήσει τη χώρα. Μέσα σε μια εβδομάδα οι «μασέρ» της κεντροαριστεράς που επί χρόνια λειτουργεί σαν ένα είδος πολιτικής δικτατορίας στη χώρα, πήραν έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο και τον μετατρέπουν σε ηγέτη της κεντροαριστεράς. Απίστευτα πράγματα, αλλά η Ελλάδα συζητά ολόκληρη για το Ποτάμι και για την Ελιά. Και πώς τα έχουν καταφέρει να είναι αυτό που λέμε «talk of the town» είναι απορίας άξιο. Ή μάλλον δεν είναι αν δούμε ποιοι «πουλάνε» μια χαρά την ιδέα της κεντροαριστερής ανασύνταξης δυνάμεων που πρέπει να ξανακυβερνήσει τη χώρα, γιατί την πρώτη φορά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο (καταστροφικό).
Το Mega, το Έθνος της Κυριακής, ολίγον Βήμα και πολύ Πρώτο Θέμα εμφανίζουν το Ποτάμι να έχει φουντώσει για τα καλά, να έχει παρασύρει τους πάντες, να ξεβράζει τους παλαιούς πολιτικούς, να είναι έτοιμο να αναλάβει την εξουσία. Ποιο το Ποτάμι και ποιος ο Θεοδωράκης. Χωρίς πρόσωπα, χωρίς σχέδιο, χωρίς διακήρυξη. Απλά και μόνο με λόγια του αέρα, κουβέντες καφενείου και πολύ, μα πάρα πολύ χρυσόσκονη.
Κι έτσι όλο αυτό που λέμε κεντροαριστερά, Ελιά, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ και διάφορα άλλα ορφανά, γεμίζουν τις οθόνες των ειδήσεων και τις σελίδες των εφημερίδων θέλοντας να αποδείξει ότι έρχεται για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και να μας σώσει από τους κακούς δεξιούς. Αλλά και να δείξει ποιος είναι το αφεντικό στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Λέγε με διαπλοκή. Όλη αυτή η κινητικότητα είναι απλά η επιβεβαίωση ότι η κεντροαριστερά έχει τους τρόπους της να αναγεννιέται από τις στάχτες της. Χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα, δηλαδή τα διαπλεκόμενα media, πετάει μπροστά δύο – τρία νέα πρόσωπα, ρίχνει και καμιά ιδέα και κανένα όραμα και ξανακερδίζει τον κόσμο. Το έκανε ο Ανδρέας το 1981 με τις παπάρες του περί ΝΑΤΟ και ΕΟΚ και εθνική κυριαρχία. Το ξαναέκανε ο Ανδρέας μετά το διάλειμμα Μητσοτάκη, όταν έριξε ξανά το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Έτσι έμεινε 8 χρόνια στην εξουσία ο Σημίτης μ’ εκείνα τα τσιτάτα περί εκσυγχρονισμού, περί ΟΝΕ, περί σύγκλισης μισθών της Ελλάδας με τις άλλες χώρες.
Το πέτυχε ο Γ. Παπανδρέου το 2009 με τις υποσχέσεις για λεφτά που υπάρχουν και με το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Και πάει να το πετύχει τώρα η δήθεν νέα κεντροαριστερά με το Ποτάμι και την Ελιά. Πάει να ξανακερδίσει το παιχνίδι, να επιβεβαιώσει τη δικτατορία της. Φυσικά με την πλήρη συμπαράσταση των γνωστών επιχειρηματικών και μιντιακών κέντρων.
Οποίος έχει μάτια και βλέπει πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες θα διαπιστώσει ότι απλά είναι η ίδια κεντροαριστερά των τελευταίων 40 ετών που κάθε φορά αλλάζει ρούχα, μακιγιάρεται και βγαίνει στο πολιτικό κουρμπέτι. Τώρα, μάλιστα, που έχει και έναν δεξιοτέχνη του μοντάζ όπως ο Θεοδωράκης, μπορεί και να σαρώσει.
Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς με απλά λόγια. Πίσω από όλους αυτούς τους «νέους», τους «πρωτοποριακούς», τους «μοντέρνους» βρίσκονται πάντα αυτή η «δηθενιά» της κεντροαριστεράς που πάντα πιστεύει ότι η Ελλάδα της ανήκει. Και θα δούμε πολλά μέχρι τις εκλογές...
http://www.antinews.gr/POLITIKE/h-diaxroniki-diktatoria-tis-kentroaristeras-thelei-na-parei-ti-rebans/
Από τη μια η "Ελιά" που μπαίνει δυναμικά στον πολιτικό στίβο και την προωθούν όλα τα μέσα ενημέρωσης σαν κάτι το φανταστικό, το καινούριο, το πρωτοποριακό, το επαναστατικό. Ασχέτως αν στην πρώτη θέση των καθισμάτων βρίσκονται ο Σημίτης, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος και ο Μόσιαλος. Αίφνης η Ελιά γίνεται κάτι σαν το think tank της κεντροαριστεράς όπου διάφοροι γκουρού ήρθαν για να μας φωτίσουν για το μέλλον της χώρας. Κι όλα αυτά τα βλέπουμε στις εφημερίδες και τα ακούμε στα κανάλια και νομίζουμε ότι ακούμε τον Ομπάμα πριν τέσσερα χρόνια να λέει ότι μπορεί να τα αλλάξει όλα.
Αλλά εκεί που γίνεται της κακομοίρας είναι στο Ποτάμι με τις… πέστροφες. Εκεί που μένει ο κόσμος κάγκελο γιατί ξαφνικά μέσα σε μια εβδομάδα το ποτάμι γέμισε ψάρια. Μέχρι και πάνω από 10% δίνουν διάφοροι δημοσκόποι και επικοινωνιολόγοι στον Σταύρο Θεοδωράκη αφήνοντας υπονοούμενα ότι μπορεί ακόμη και να κυβερνήσει τη χώρα. Μέσα σε μια εβδομάδα οι «μασέρ» της κεντροαριστεράς που επί χρόνια λειτουργεί σαν ένα είδος πολιτικής δικτατορίας στη χώρα, πήραν έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο και τον μετατρέπουν σε ηγέτη της κεντροαριστεράς. Απίστευτα πράγματα, αλλά η Ελλάδα συζητά ολόκληρη για το Ποτάμι και για την Ελιά. Και πώς τα έχουν καταφέρει να είναι αυτό που λέμε «talk of the town» είναι απορίας άξιο. Ή μάλλον δεν είναι αν δούμε ποιοι «πουλάνε» μια χαρά την ιδέα της κεντροαριστερής ανασύνταξης δυνάμεων που πρέπει να ξανακυβερνήσει τη χώρα, γιατί την πρώτη φορά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο (καταστροφικό).
Το Mega, το Έθνος της Κυριακής, ολίγον Βήμα και πολύ Πρώτο Θέμα εμφανίζουν το Ποτάμι να έχει φουντώσει για τα καλά, να έχει παρασύρει τους πάντες, να ξεβράζει τους παλαιούς πολιτικούς, να είναι έτοιμο να αναλάβει την εξουσία. Ποιο το Ποτάμι και ποιος ο Θεοδωράκης. Χωρίς πρόσωπα, χωρίς σχέδιο, χωρίς διακήρυξη. Απλά και μόνο με λόγια του αέρα, κουβέντες καφενείου και πολύ, μα πάρα πολύ χρυσόσκονη.
Κι έτσι όλο αυτό που λέμε κεντροαριστερά, Ελιά, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ και διάφορα άλλα ορφανά, γεμίζουν τις οθόνες των ειδήσεων και τις σελίδες των εφημερίδων θέλοντας να αποδείξει ότι έρχεται για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και να μας σώσει από τους κακούς δεξιούς. Αλλά και να δείξει ποιος είναι το αφεντικό στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Λέγε με διαπλοκή. Όλη αυτή η κινητικότητα είναι απλά η επιβεβαίωση ότι η κεντροαριστερά έχει τους τρόπους της να αναγεννιέται από τις στάχτες της. Χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα, δηλαδή τα διαπλεκόμενα media, πετάει μπροστά δύο – τρία νέα πρόσωπα, ρίχνει και καμιά ιδέα και κανένα όραμα και ξανακερδίζει τον κόσμο. Το έκανε ο Ανδρέας το 1981 με τις παπάρες του περί ΝΑΤΟ και ΕΟΚ και εθνική κυριαρχία. Το ξαναέκανε ο Ανδρέας μετά το διάλειμμα Μητσοτάκη, όταν έριξε ξανά το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Έτσι έμεινε 8 χρόνια στην εξουσία ο Σημίτης μ’ εκείνα τα τσιτάτα περί εκσυγχρονισμού, περί ΟΝΕ, περί σύγκλισης μισθών της Ελλάδας με τις άλλες χώρες.
Το πέτυχε ο Γ. Παπανδρέου το 2009 με τις υποσχέσεις για λεφτά που υπάρχουν και με το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Και πάει να το πετύχει τώρα η δήθεν νέα κεντροαριστερά με το Ποτάμι και την Ελιά. Πάει να ξανακερδίσει το παιχνίδι, να επιβεβαιώσει τη δικτατορία της. Φυσικά με την πλήρη συμπαράσταση των γνωστών επιχειρηματικών και μιντιακών κέντρων.
Οποίος έχει μάτια και βλέπει πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες θα διαπιστώσει ότι απλά είναι η ίδια κεντροαριστερά των τελευταίων 40 ετών που κάθε φορά αλλάζει ρούχα, μακιγιάρεται και βγαίνει στο πολιτικό κουρμπέτι. Τώρα, μάλιστα, που έχει και έναν δεξιοτέχνη του μοντάζ όπως ο Θεοδωράκης, μπορεί και να σαρώσει.
Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς με απλά λόγια. Πίσω από όλους αυτούς τους «νέους», τους «πρωτοποριακούς», τους «μοντέρνους» βρίσκονται πάντα αυτή η «δηθενιά» της κεντροαριστεράς που πάντα πιστεύει ότι η Ελλάδα της ανήκει. Και θα δούμε πολλά μέχρι τις εκλογές...
http://www.antinews.gr/POLITIKE/h-diaxroniki-diktatoria-tis-kentroaristeras-thelei-na-parei-ti-rebans/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου