Έχοντας ξεπεράσει το προσδόκιμο
ζωής που η ασθένειά του «επιτρέπει», δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει:
«Όταν συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι μικρή, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο.
Πρέπει να ζεις την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία».
Ο 30χρονος Δημήτρης Κοντοπίδης, ο οποίος πάσχει από κυστική ίνωση, μια κληρονομική ασθένεια που «δεν χαρίζεται», συνεχίζει να είναι ένας δραστήριος δημιουργικός άνθρωπος. Αφού τελείωσε την γραφιστική -και ενώ η αρρώστια «κάλπαζε»- μπήκε στην Αρχιτεκτονική και τώρα επιβλέπει οικοδομές.
Τον είχαμε γνωρίσει μέσα από την εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη.
Πλέον, εντάχθηκε στο «Ποτάμι». «Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κάλεσμα να βουτήξω κι εγώ στο «Ποτάμι», έστω και με… μισή ανάσα. Από μικρός στον λίγο χρόνο που φαινόταν ότι είχα, εξαιτίας της πάθησης μου, δε μπορούσα να σταθώ ήσυχος και γέμιζα το κάθε μου λεπτό. Από δίψα να προλάβω να τα ζήσω όλα», λέει ο ίδιος στο newpost.
«Με μηδενικό ταμείο και στην σκιά διάλυσης της χώρας, τον αναστήσαμε. Συμμετείχαμε σε σεμινάρια υγείας αποκτήσαμε τον απαραίτητο επαγγελματισμό, παρ’ ότι εθελοντές. Φέραμε κοντά γιατρούς, φαρμακευτικές και φορείς προς όφελος μας καταφέρνοντας να προσεγγίσουμε τα κοινά μας σημεία. Γιατί το κάναμε; Για να ζήσουμε λίγο παραπάνω! Να μικρύνουμε την απόσταση που μας χωρίζει από το πρόβλημα, όπως λέει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, την απόσταση από μια ντουζίνα υπεύθυνους και Υπουργούς που αλλάζουν ανά μερικούς μήνες, αναγκάζοντας μας να ξεκινήσουμε και από την αρχή την ώρα που οι ασθενείς μας χάνονταν»!
Και εξηγεί γιατί εντάχθηκε στο «Ποτάμι», κάνοντας λόγο για «τίμιο κάλεσμα συμμετοχής»:
«Σαφώς και δεν έχω πολιτικές γνώσεις ή βλέψεις. Υπάρχει «δεξαμενή» ικανότατων προσώπων. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ να προσθέσω τις δυνάμεις μου σε κάτι που γεννιέται μακριά από κομματικές ταυτότητες. Δεν έχω δει πιο τίμιο κάλεσμα συμμετοχής από αυτό. Ένα κάλεσμα ανοιχτό, στη βάση της κοινωνίας, στους νέους, στους επιστήμονες, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας. Μια συλλογική προσπάθεια που μόνο θετική έκβαση μπορεί να έχει, ακόμα και σε περίπτωση αποτυχίας».
Και καταλήγει με μια φράση όλο νόημα προς όσους διακινδυνεύουν μια πρόβλεψη: «Το βλέπω καθαρά σε εμένα. Αν είχα εξαρτηθεί από τα προγνωστικά, θα είχα μείνει στο κρεβάτι και θα περίμενα ήσυχα το τέλος».
http://kourdistoportocali.com/post/34002/kontopidis
Ο 30χρονος Δημήτρης Κοντοπίδης, ο οποίος πάσχει από κυστική ίνωση, μια κληρονομική ασθένεια που «δεν χαρίζεται», συνεχίζει να είναι ένας δραστήριος δημιουργικός άνθρωπος. Αφού τελείωσε την γραφιστική -και ενώ η αρρώστια «κάλπαζε»- μπήκε στην Αρχιτεκτονική και τώρα επιβλέπει οικοδομές.
Τον είχαμε γνωρίσει μέσα από την εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη.
Πλέον, εντάχθηκε στο «Ποτάμι». «Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κάλεσμα να βουτήξω κι εγώ στο «Ποτάμι», έστω και με… μισή ανάσα. Από μικρός στον λίγο χρόνο που φαινόταν ότι είχα, εξαιτίας της πάθησης μου, δε μπορούσα να σταθώ ήσυχος και γέμιζα το κάθε μου λεπτό. Από δίψα να προλάβω να τα ζήσω όλα», λέει ο ίδιος στο newpost.
«Αυτό που ουσιαστικά μου άλλαξε την ζωή, ήταν η στιγμή που βρέθηκα αντιμέτωπος με την πλήρη κατάρρευση των υποδομών του ιατρείου για την Κυστική Ίνωση στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Οι ασθενείς που χάνονταν, όχι εξαιτίας της νόσου, αλλά λόγω του συστήματος των συμφερόντων, της αδιαφορίας, της έλλειψης ενημέρωσης. Καταστροφικός συνδυασμός όταν εμπλέκονται ζωές. Δε μπορούσα να γυρίσω την πλάτη στους εικοσάχρονους ασθενείς μου που χάνονταν, λόγω μιας νόσου το προσδόκιμο ζωής της οποίας στο εξωτερικό, φτάνει μέχρι και τα 40! Δε μπορούσα να είμαι θεατής του καναπέ. Η «επανάσταση» του πληκτρολογίου δεν ήταν λύση. Ανέλαβα δράση», συμπληρώνει.Με δική του πρωτοβουλία ανασυγκροτήθηκε ο παλιός Σύλλογος Κυστικής Ίνωσης.
«Με μηδενικό ταμείο και στην σκιά διάλυσης της χώρας, τον αναστήσαμε. Συμμετείχαμε σε σεμινάρια υγείας αποκτήσαμε τον απαραίτητο επαγγελματισμό, παρ’ ότι εθελοντές. Φέραμε κοντά γιατρούς, φαρμακευτικές και φορείς προς όφελος μας καταφέρνοντας να προσεγγίσουμε τα κοινά μας σημεία. Γιατί το κάναμε; Για να ζήσουμε λίγο παραπάνω! Να μικρύνουμε την απόσταση που μας χωρίζει από το πρόβλημα, όπως λέει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, την απόσταση από μια ντουζίνα υπεύθυνους και Υπουργούς που αλλάζουν ανά μερικούς μήνες, αναγκάζοντας μας να ξεκινήσουμε και από την αρχή την ώρα που οι ασθενείς μας χάνονταν»!
Και εξηγεί γιατί εντάχθηκε στο «Ποτάμι», κάνοντας λόγο για «τίμιο κάλεσμα συμμετοχής»:
«Σαφώς και δεν έχω πολιτικές γνώσεις ή βλέψεις. Υπάρχει «δεξαμενή» ικανότατων προσώπων. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ να προσθέσω τις δυνάμεις μου σε κάτι που γεννιέται μακριά από κομματικές ταυτότητες. Δεν έχω δει πιο τίμιο κάλεσμα συμμετοχής από αυτό. Ένα κάλεσμα ανοιχτό, στη βάση της κοινωνίας, στους νέους, στους επιστήμονες, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας. Μια συλλογική προσπάθεια που μόνο θετική έκβαση μπορεί να έχει, ακόμα και σε περίπτωση αποτυχίας».
Και καταλήγει με μια φράση όλο νόημα προς όσους διακινδυνεύουν μια πρόβλεψη: «Το βλέπω καθαρά σε εμένα. Αν είχα εξαρτηθεί από τα προγνωστικά, θα είχα μείνει στο κρεβάτι και θα περίμενα ήσυχα το τέλος».
http://kourdistoportocali.com/post/34002/kontopidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου