Ένας μακρινός καθρέφτης
βαρβαρότητας
Μας λένε οι ανιστόρητοι Νεοπαγανιστές: "Η
αρχαία εποχή δεν είχε θρησκευτικούς πολέμους, σε αντίθεση με την χριστιανική.
Αυτό δείχνει και την ανωτερότητα του πολυθεϊσμού". Ένας
ισχυρισμός εντελώς εσφαλμένος σε κάθε του σημείο, που προδίδει ημιμάθεια και
αμάθεια. Γιατί η ειδωλολατρική θρησκεία ήταν πάντα μπλεγμένη με την πολιτική
στην Αρχαία Ελλάδα, και τους Ιερούς Πολέμους τής Ελλάδος, τους έκαναν με περισσό
θρησκευτικό φανατισμό οι αρχαίοι Έλληνες!
Πρώτα πρέπει να πούμε ότι στη Χριστιανική Εκκλησία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΙΕΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ. Το τι κάνει το Ισλάμ, ή ο Παπισμός, δεν έχει την
παραμικρή σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Κακώς λοιπόν όσοι αγνοούν
βασικά πράγματα, τα
βάζουν όλα σε ένα τσουβάλι.
Και
για να περάσουμε στον Παγανισμό: Λογικά θα έπρεπε να μη
γίνονταν θρησκευτικοί πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα, αφού όλοι πίστευαν
στην ίδια θρησκεία, στο ίδιο πάνθεον. Όμως όπως θα
δούμε ούτε αυτό συνέβαινε.
Όταν οι Πέρσες ήρθαν στην Ελλάδα,
έκαψαν τους ναούς των ξένων (για αυτούς) θεών. Το ίδιο έκαναν και σε
άλλες χώρες κατακτημένες, όπου καταπίεζαν τη θρησκεία τους.
Το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες
όταν πήγαν στις περιοχές τών Περσών. Το ίδιο έκαναν και τα
ελληνιστικά κράτη που προσπάθησαν να κάνουν τους Εβραίους να
απαρνηθούν τη θρησκεία τους για χάρη του εθνισμού, με αποτέλεσμα
αιματηρούς πολέμους. Εξάλλου, οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που
θέλησαν να κάνουν τους Ιουδαίους με το ζόρι Εθνικούς, απαγορεύοντας
με βασιλικό διάταγμα (Αντίοχος Δ' 168 π.Χ.) επί ποινή θανάτου την
ιουδαϊκή θρησκεία. Πιο πριν ο Πτολεμαίος Δ' έσφαξε 30 χιλιάδες
Εβραίους μη φειδόμενος τα γυναικόπαιδα. Αυτό δεν είναι θρησκευτικός
πόλεμος; Ούτε είναι γενικό (φύσει) χαρακτηριστικό του πολυθεϊσμού η
ανεκτικότητα: στην Ινδία λόγου χάρη, όπου υπάρχουν ένα σωρό θεοί,
κάθε τόσο σφάζονται οι αντίπαλοι πιστοί.
Και για να έρθουμε στα δικά μας, στους
Νεοπαγανιστές και τους αρχαιο-εθνικιστές δε φαίνεται να λέει τίποτα
ο όρος "Ιεροί Πόλεμοι", ίσως λόγω έλλειψης
ιστοριογνωσίας. Ο Πρώτος Ιερός Πόλεμος έγινε μεταξύ 590
- 589 π.Χ. όταν
οι Δελφοί βρήκαν πρόφαση ότι οι Κιρραίοι φορολογούσαν τους
προσκηνυτές˙ το συμβούλιο των Αμφικτυόνων κήρυξε ιερό πόλεμο
εναντίον των Κιρραίων ως ασεβών, και άρχισε φοβερός και
καταστρεπτικός πόλεμος, με αποτέλεσμα αυτοί να καταστραφούν. Οι
Κιρραίοι εξανδραποδίστηκαν, η χώρα τους πέρασε από φωτιά και σίδηρο,
οι γαίες τους αφιερώθηκαν στον Απόλλωνα, στη Λητώ και στην Αθηνά
Πρόνοια.
Ο Δεύτερος Ιερός Πόλεμος, το 447
π.Χ. κηρύχθηκε από τους Δελφούς κατά των Φωκέων, υπό την
καθοδήγηση των Σπαρτιατών. Αυτόν το Δεύτερο Ιερό Πόλεμο τον
προκάλεσαν οι Φωκείς που ήθελαν το ιερό του Απόλλωνα να ανήκει σε
όλους τους Φωκείς κι όχι μόνο στην πόλη των Δελφών. Όταν οι Φωκείς
κατέλαβαν το ιερό, οι Δελφοί ζήτησαν την επέμβαση των Σπαρτιατών. Οι
Σπαρτιάτες έσπευσαν να αποκαταστήσουν τους Δελφούς στα κυριαρχικά
τους δικαιώματα επί του ιερού. Αμέσως όμως μόλις ο σπαρτιατικός
στρατός αποχώρησε απ’ τους Δελφούς, ο Περικλής εξεστράτευσε με
Αθηναίους και παρέδωσε το ιερό πάλι στους Φωκείς.
Ο Τρίτος Ιερός Πόλεμος, το 356
- 346 π.Χ.
Άρχισε όταν οι Φωκείς κατέλαβαν το μαντείο από την πόλη των Δελφών,
οπότε οι Λοκροί, οι Θηβαίοι, οι Θεσσαλοί κήρυξαν Ιερό πόλεμο κατά
των ιερόσυλων Φωκέων οι οποίοι νικήθηκαν, διαλύθηκαν, εξαναγκάστηκαν
να ζουν σε χωριά και να πληρώνουν 60 τάλαντα
ανά έτος. Ο αρχηγός των Φωκέων Ονόμαχος σταυρώθηκε ως ιερόσυλος
(Διόδωρος 16, 53) και οι αιχμάλωτοι φωκείς στρατιώτες
καταποντίστηκαν στον Παγασητικό, επίσης ως ιερόσυλοι. Οι όροι
της συνθήκης ήταν: Όλοι οι Φωκαείς αποκλείστηκαν από τους ιερούς
χώρους των Δελφών, από θυσίες, τελετές κ.λ.π. Το φωκαϊκό «έθνος»
έπαψε ν’ αποτελεί μέρος της αμφικτυονίας. Όλες οι φωκαϊκές πόλεις
καταστράφηκαν. Κανένας οικισμός δεν επιτρεπόταν να είναι άνω των 50
οικογενειών ή να βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 10 σταδίων από
έναν άλλον. Τα όπλα των Φωκαέων καταστράφηκαν, τα άλογά τους
εκποιήθηκαν υπέρ του Ιερού, και οι Φωκαείς υποχρεώθηκαν να
καταβάλουν 10 χιλιάδες τάλαντα στο Μαντείο, 30 τάλαντα ανά εξαμηνία,
δηλαδή να εξοφλήσουν το ποσό σε 167 περίπου χρόνια. Ως τότε, σύμφωνα
με τη συνθήκη δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν όπλα κι άλογα.
Ο Τέταρτος Ιερός Πόλεμος, το 339
π.Χ. άρχισε όταν οι Λοκροί της Άμφισσας αυτή τη φορά
καταπάτησαν τη γη του μαντείου. Εναντίον τους
κηρύχθηκε Ιερός Πόλεμος, και η Άμφισσα καταστράφηκε.
Τέλος, ως αιτία της Πανελλήνιας εκστρατείας κατά των Περσών,
ο Φίλιππος ανέφερε την τιμωρία των Περσών για τις καταστροφές
ελληνικών ιερών από τον Ξέρξη. (Διόδωρος ΙΣΤ' 89, 2:
"και λαβείν παρ’ αυτών δίκας υπέρ τής εις
ιερά γενομένης παρανομίας").
Προς αποφυγή
παρεξηγήσεων να πούμε ότι ο όρος "Ιεροί"
Πόλεμοι για τους προαναφερθέντες πολέμους δεν πρωτοχρησιμοποιήθηκε
από χριστιανούς, αλλά από τους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες, τόσο
της κλασσικής εποχής, όσο και της ρωμαϊκής (π.χ. Καλλισθένη,
Παυσανία).
Δίχως άλλο, δεν
υπήρξε Ιερός Πόλεμος στην Αρχαία Ελλάδα!!!
Για να το λένε ο Δαυλός, το ΥΣΕΕ και οι λοιποί ανιστόρητοι κάτι
παραπάνω θα ξέρουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου