Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες
εβδομάδες με το Μακεδονικό, αναδεικνύει περίτρανα την παρακμή της
πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, και την ίδια στιγμή αποδεικνύει την
δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει το ελληνικό έθνος.
Καθώς οι διπλωματικές εξελίξεις γύρω από
το «Μακεδονικό» και πάλι επιταχύνονται, και ο ελληνικός λαός αντιδρά
βλέποντας ότι η ελληνική πλευρά θέτει την αναγκαιότητα μιας λύσης δίχως να
καταγγέλλει τον γειτονικό αλυτρωτισμό, και τις παράλογες διεκδικήσεις
του πάνω στην μακεδονική ταυτότητα και ιστορία [και εν τέλει τα εδάφη
του, αν κρίνουμε από τα σχολικά βιβλία ιστορίας της γείτονος που
εμφανίζουν ταυτόχρονα ως κατεχόμενα μέρη της ελληνικής Μακεδονίας και
της Τσαμουριάς], όλες του οι ηγεσίες τον έχουν εγκαταλείψει.
Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα αποστρέφεται
τα υγιή του αντανακλαστικά, που
τον σπρώχνουν να κινητοποιηθεί ενάντια
σε έναν αποσχιστικό εθνικισμό του τυπικού είδους που δυστυχώς θάλλει στα
Βαλκάνια, τέτοιου που βύθισε τις προηγούμενες δεκαετίες την ευρύτερη
περιοχή στον πόλεμο και τους αλληλοσπαραγμούς: Έναν σωβινισμό μαφιόζικο, ντοπαρισμένο από την κουστωδία ιδρυμάτων τύπου Σόρος, αλλά και άλλων οργανισμών που παραπέμπουν απευθείας στο Στέητ Ντηπάρτμεντ,
και που προσπαθεί να χτίσει ένα κράτος-πλυντήριο πάνω στην κατασκευή
και την διακίνηση μιας ψευδοταυτότητας. Οι τελευταίες δηλώσεις του
ΥΠΕΞ των Σκοπίων έρχονται να αποκαλύψουν αυτήν την τακτική: Η Ελλάδα
καλείται να αποποιηθεί την ίδια την ιστορία της και να την «μοιραστεί»
με τους γείτονες. Εκεί που μας χρωστάγανε μας παίρνουν και το βόδι!
Η αποστασία των ηγεσιών,
και η ριζική απομάκρυνσή τους από το λαϊκό αίσθημα είναι το στοιχείο
που διαφοροποιεί το τωρινό συλλαλητήριο από εκείνα που συντελέστηκαν το
1992, σε κλίμα πάνδημης ομοψυχίας, με την Αριστερά και την Δεξιά, την
ηγεσία της εκκλησίας, τον πνευματικό κόσμο να συντονίζεται και να
εκφράζει την διάθεση του λαού να υπερασπιστεί την ιστορία και την
ταυτότητά του.
Και αυτό το έγκλημα των ελληνικών ελίτ,
θα το πληρώσει ακριβά η χώρα: Αφενός γιατί η πατριωτική αγανάκτηση
μπλοκάρεται στο επίπεδο του συναισθήματος, και αφήνεται ανυπεράσπιστη
στις ορέξεις της μικροπολιτικής πατριδοκαπηλίας, που δημαγωγώντας απεργάζεται σχέδια κομμάτων τύπου Λέγκας του Βόρρα. Ο
κίνδυνος είναι να αναλωθεί η αντιστασιακή διάθεση του λαού σε μια
διαμάχη των συμβόλων που συσκοτίζει την ουσία, τον σωβινισμό των
Σκοπιανών και τους πάτρωνες του, και να γίνει και η ίδια μια συμβολική
διαμάχη, ένας θόρυβος για την τιμή των όπλων, για εσωτερική πολιτική
κατανάλωση.
Αφετέρου γιατί ο κυρίαρχος στο Σύστημα εθνομηδενισμός, με τον τρόπο που χειρίζεται διπλωματικά και πολιτικά το ζήτημα ματαιώνει οποιαδήποτε
προοπτική βιώσιμης, αμοιβαίας και πραγματικής λύσης στην διαμάχη με
τους γείτονές μας. Την οποία χρειαζόμαστε, όχι γιατί μας πιέζουν οι Αμερικάνοι,
όπως συμβαίνει σήμερα για να βάλουν την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και
περικυκλώνοντας την Σερβία να προωθήσουν το κλίμα νέου ψυχρού πολέμου
που ήδη επικρατεί πιο πάνω, στην Ουκρανία. Αλλά γιατί μια ελληνοσλαβική συνεννόηση που
σήμερα καθίσταται αδύνατη λόγω της διαμάχης, είναι η μόνη ρεαλιστική
προοπτική που θα μπορούσε να αποτρέψει την νεο-οθωμανική κυριαρχία στην
περιοχή μας, δηλαδή την ανοιχτή υπονόμευση της ελευθερίας, που κέρδισαν οι Έλληνες, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι πολεμώντας
έναν ολόκληρο αιώνα, από τις εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις τους
μέσα στο 1800, μέχρι τις θυσίες των Βαλκανικών πολέμων… Γιατί αυτό
διακυβεύεται σήμερα με την ανοιχτά επεκτατική και φασιστική πολιτική Ερντογάν, ο οποίος, μάλιστα, έρχεται στην πόλη μας τον Φλεβάρη και θα πρέπει να τον υποδεχθούμε αντιστοίχως.
Στο πλευρό του λαού που διαδηλώνει,
λοιπόν, και όχι έξω από την κοινωνία, ή χειρότερα, με όσους την
διαφεντεύουν και την ξεπουλάνε.
Τονίζοντας όμως τους εθνικούς κινδύνους
που ελλοχεύουν μέσα στην σύγχυση και το χάος που έχει διασπείρει η
αποστασία των ηγεσιών στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
Υ.Γ: Στην ιστοσελίδα
του ιδρύματος για την Ανοιχτή Κοινωνία της ΠΓΔΜ, διαβάζουμε ότι ο Σόρος
ήταν από τις πρώτες διεθνείς προσωπικότητες που στήριξε το γειτονικό
κράτος με το συνταγματικό του όνομα. Μετά, παραθέτονται
στοιχεία, για το πώς διοχετεύθηκαν πάνω από 100 εκατομμύρια $ προς
εγχώρια υποστήριξη αλλά και την διεθνή προβολή των παράλογων αξιώσεών
του. Και είναι ο ίδιος Σόρος που μέσω του Δήμου
Θεσσαλονίκης προσέφερε τάχα «δωρεάν» πετρέλαιο σε σχολεία, ή συνδράμει
σε προγράμματα εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών. Προσβλέποντας,
προφανώς, να εξασφαλίσει την ανοχή όλων, την ίδια στιγμή που απροκάλυπτα
ενισχύει τους επιθετικούς εθνικισμούς και την σύγκρουση των πολιτισμών,
με σκοπό την αλλαγή συνόρων, και την μεταβολή των Βαλκανίων σε
εύθραυστο παζλ προτεκτοράτων: Πετρέλαιο αντί αυτοδιάθεσης λοιπόν, αυτό
είναι το πρόγραμμα που προωθεί ο Σόρος στον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Υ.Γ.2 Χθες, στήθηκε
στο δημοτικό συμβούλιο ένα Χρυσαυγίτικο σόου, του είδους της
πατριδοκαπηλίας που καταγγέλλουμε. Ωστόσο με τους Χρυσαυγίτες δεν
συμβαίνουν μόνο αυτά που γράφουμε παραπάνω, αλλά είναι και κάτι ακόμα: Ποιος
άραγε ωφελείται όταν ασχολούνται με το Μακεδονικό μαχαιροβγάλτες,
υπόδικοι για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της δολοφονίας του Φύσσα,
πολλάκις φωτογραφιζόμενοι να χαιρετούν ναζιστικές σημαίες ή να αποτίουν
φόρο τιμής στον τάφο του Μουσολίνι; Όχι βέβαια η Ελλάδα και οι
Έλληνες για τους οποίους τάχα κόπτονται. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τύποι,
ώστε να προσφέρουν δωρεάν τις προβοκατόρικες υπηρεσίες τους, το Ίδρυμα
Σόρος θα έπρεπε να τους είχε εφεύρει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου