Η επανάσταση δεν είναι στιγμιαίο γεγονός. Είναι διαδικασία

του Σταύρου Κατσούλη

Πόσες φορές δεν έχουμε δει να διακινείται το γνωστό απόφθεγμα «ἔσσεται ἦμαρ»; Πόσοι από εμάς δεν έχουμε πει ότι κάποτε θα έλθει η ώρα και στιγμή, όπως συνηθίζεται να λέγεται; Πόσοι είναι επίσης όλοι αυτοί που ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα γίνει το γεγονός εκείνο που θα δρομολογήσει νέες καταστάσεις; Πάρα πολλοί. Όχι, δεν «ἔσσεται» καμιά ημέρα, τουλάχιστον καμιά καλή μέρα... Δεν έρχεται δηλαδή, εάν εμείς.. ο Λαός δεν το προετοιμάσουμε, εάν εμείς οι πολίτες δεν το οργανώσουμε.

Η αλήθεια για τις επαναστάσεις, είτε αυτές είναι βίαιες, είτε είναι ειρηνικές, είναι ότι ποτέ δεν έρχονται από μόνες τους. Τίποτα δεν «έρχεται» ή «γίνεται» μόνο του. Ακόμη και υπερφυσικά να το δει κανείς, τίποτα θετικό δεν γίνεται, εάν δεν υπάρχει η έμπρακτη απόδειξη της διάθεσης της πλειοψηφίας.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου οι επαναστάσεις απλά εμφανίζονται από το ... πουθενά. Ακόμη και αν μιλάμε για τις «επαναστάσεις» που έρχονται από τα πάνω, δηλαδή από την άρχουσα τάξη, οι οποίες ως γνωστόν οδηγούν προς δικτατορίες και αυταρχικά πολιτεύματα και βαφτίζονται ως επαναστάσεις, ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται κάποιου είδους προετοιμασία. Θρυαλλίδες που ξεπηδούν από  το πουθενά ή αποκλειστικά τις κορυφές και ωφελούν τους Λαούς ως σύνολο, ΔΕΝ υπάρχουν.. Θρυαλλίδες όμως, που γεννιούνται μετά από επίμονη κι επίπονη εργασία και οργάνωση, έχουν υπάρξει. Αυτές είναι που ενίοτε έχουν προωθήσει τις κοινωνίες μπροστά.

Ποια είναι η ειρηνική επανάσταση που έχουμε ανάγκη σήμερα;

Και τώρα, ας πάμε στο μείζον θέμα που μας απασχολεί σήμερα στην Ελλάδα της ευρωχουντοκατοχής: Η επανάσταση που χρειάζεται το Έθνος μας, είναι αυτή που θα οδηγήσει στην Εθνική μας Ανεξαρτησία, την απελευθέρωσή μας από τα χρέη και των επικυρίαρχων δυνάμεων και την εγκαθίδρυση ενεός νέου συστήματος όπου μέσα του θα μπορέσει να ευημερήσει πραγματικά ο Λαός μας. Μια επανάσταση, που θα εξαλείψει τον ολοκληρωτισμό της Ε.Ε. και τον εκφασισμό ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που λαμβάνει χώρα σήμερα. Κι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, μπορούν να συνοψιστούν σε έναν και μόνο στόχο: Την Ανάσταση του Γένους μας, δια μέσου της Δημοκρατίας και της απαγκίστρωσης από τις συνήθειές του παρελθόντος. Γιατί εάν πετυχαίναμε αυτό, τότε είναι αδύνατον όσο υπάρχει αυτή, να επιβιώσουν όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Εάν θέλουμε να λήξει επιτέλους η τραγική φαρσοκωμωδία, τότε πρέπει να οργανωθούμε.

• Θέλουμε επιτέλους να τελειώνουμε με την τραγική φαρσοκωμωδία που ζούμε;
• Θέλουμε επιτέλους να γίνει μια ειρηνική επανάσταση;
• Θέλουμε επιτέλους σε αυτόν τον τόπο, εμείς ο Λαός να γίνουμε νοικοκύρηδες στον τόπο μας;
• Θέλουμε να δούμε την Πατρίδα μας να ευημερεί; Θέλουμε ουσιαστική Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Ελευθερία;
• Θέλουμε να απαλλαγούμε από τον ζυγό της υπερδιεθνούς κατοχής στην οποία βρίσκεται η χώρα δια μέσου του χρέους και τις υποτέλειας του πολιτικού προσωπικού;
• Θέλουμε επιτέλους να υπάρξει πραγματική διαφάνεια στο πολιτικό γίγνεσθαι όπου θα υπάρχει ανάληψη ευθύνης και ανακλητότητα όποτε αυτό απαιτηθεί από την πλειοψηφία του Λαού;
• Θέλουμε επιτέλους να αλλάξουμε εμείς, και να γίνουμε αληθινοί πολίτες;

Εάν ναι, τότε θα χρειαστούν να οργανωθούν κάποια πράγματα. Γιατί στην αντίθετη περίπτωση, απλά θα περιμένουμε μάταια για να «έρθει εκείνη η ημέρα», που φυσικά, δεν θα έρθει ποτέ...

Οι επαναστάσεις Ιστορικά δεν αποτελούν πάντα θετικά γεγονότα. Πολλές φορές, οι επαναστάσεις παρ όλη την οργάνωση που έχουν, παίρνουν άτακτη μορφή, διότι χρησιμοποιούν ως καύσιμό τους την οργή της πλειοψηφίας. Αλλά η οργή αυτή, συνήθως δεν είναι αρκετή και εάν οδηγήσει σε κάποιας μορφής επανάστασης, δεν υπάρχει εγγύηση για το απώτατο αποτέλεσμα. Γι αυτό και παρ όλο που η οργή για το κατεστημένο αποτελεί θεμελιώδη λόγο για την γένεση επαναστατικών κινημάτων, αυτή και μόνο δεν είναι αρκετή για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.

Για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να υπάρξουν και κάποια άλλα χαρακτηριστικά εκτός της οργής της πλειοψηφίας τους Λαού. Θα πρέπει για παράδειγμα, να υπάρχει κατανόηση της φύσης του αγώνα. Στην δικιά μας περίπτωση, ο αγώνας είναι ξεκάθαρα εθνικό- απελευθερωτικός, διότι ο στόχος είναι η απελευθέρωση ολόκληρου του Έθνους από τα δεσμά των δανειστών, της Ε.Ε., του Ευρώ και των υπολοίπων συμφερόντων που σήμερα βιάζουν ασύστολα πάνω στην Πατρίδα μας. Επίσης θα πρέπει να υπάρξει η έκφραση του απώτατου στόχου. Ο στόχος αυτός σήμερα, δεν είναι άλλος από την αληθινή Δημοκρατία.

Η επανάσταση ως διαδικασία, απαιτεί να υλοποιηθούν βήματα.

Η επανάσταση λοιπόν, δεν είναι απλά κάποιο τυχαίο γεγονός, ούτε εμφανίζεται στιγμιαία κι ούτε γεννιέται από το τίποτα. Αντίθετα, η επανάσταση είναι διαδικασία που απαιτεί κάποια συγκεκριμένα βήματα:

Πρώτον: Απαιτεί ενημέρωση, συνεχή ενημέρωση, έτσι ώστε να υπάρξει μια πλειοψηφία με συγκεκριμένη συνείδηση του προβλήματος, της φύσης του αγώνα και του στόχου, αλλά και της λύσης.

Δεύτερον: Θα χρειαστεί προετοιμασία σε διάφορους τομείς, έτσι ώστε να ενδυναμωθεί το κίνημα και να υπάρχουν οι θεωρητικές και πρακτικές υποδομές που θα χρειαστούν στον αγώνα.  

Τρίτον: θα χρειαστεί εκτεταμένος συντονισμός κινήσεων και δράσεων που να υπερβαίνουν τους ιδεολογικούς, κοινωνικούς και κλαδικούς διαχωρισμούς.  

Τέταρτον: Θα χρειαστεί η οργάνωση αποτελεσματικής αλληλεγγύης.  

Πέμπτον: Θα χρειαστεί οργανωμένη εκτέλεση δράσεων που θα φέρουν στο γόνατο το υπάρχον υποτελές σύστημα.

Έκτον: Θα χρειαστεί συγκεκριμένο και λεπτομερές σχέδιο για την ταχεία ανασύνταξη του κράτους, με τους όρους Δημοκρατίας που έχει θέσει ως στόχο το κίνημα.

Αν το θέλουμε λοιπόν, τότε οφείλουμε να την οργανώσουμε. Οφείλουμε να προετοιμαστούμε. Να οργανώσουμε τρόπους ενημέρωσης. Να οργανώσουμε τρόπους συλλογικής επιβίωσης. Να οργανώσουμε τρόπους μαζικής αντίστασης. Να υπερνικήσουμε όλα αυτά που μας χωρίζουν και μας κρατούν μακρυά από την υπερκλαδική, μαζικότατη και πολιτική πλέον έκφραση της θέλησής μας.

Η τραγική αλήθεια για το Σήμερα...

• Σήμερα είναι η εποχή όπου συνάνθρωποι μας πεθαίνουν και αφανίζονται καθημερινά.
• Σήμερα, ολόκληρη η χώρα ξεπουλιέται στους δανειστές.
• Σήμερα, κάθε έννοια δημοκρατίας και ακόμη και βασικών θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν εξαφανιστεί, με δικαιολογία το χρέος.

Τι κάνουμε για όλα αυτά; Η γνώση ποτέ δεν έβλαψε. Όμως η γνώση χωρίς δυνατότητα εφαρμογής της, είναι εκ των πραγμάτων στείρα.

• Σήμερα, υπάρχουν πολλοί, που πιστεύουν ότι βοηθούν όταν με κάθε καλή διάθεση προχωρούν σε αποκαλύψεις σκανδάλων, τα οποία δεν πρόκειται να αντιμετωπισθούν εάν τώρα δεν κερδίσουμε την Πατρίδα μας πίσω.
• Σήμερα, υπάρχουν πολλοί, που σπαταλούν τον χρόνο τους στο να εστιάζουν σε ευχολόγια περί νέων συνταγμάτων και λύσεις που απαιτούν πρώτα και κύρια την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος.
•  Σήμερα, υπάρχουν πολλοί, πού σπαταλούν τον χρόνο τους μελετώντας λύσεις για την φορολογία, λύσεις για τα εθνικά θέματα, λύσεις για κάθε κακό που μας επιβλήθηκε, την ώρα που δεν υπάρχει καμιά περίπτωση εφαρμογής των.

Όλα αυτά όμως, και πολύ περισσότερα, όλες οι άλλες ασχολίες, όσο σημαντικές και να φαντάζουν είναι πρακτικά ανούσιες, απ όπου και να προέρχονται και όποιον τρόπο έκφρασης και να έχουν. Γιατί χωρίς νέο κράτος, κερδισμένο με πρωτογενώς εκφρασμένη Δημοκρατία, χωρίς αγνό Πατριωτισμό και πραγματική αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος από ένα νέο πολιτικό σύστημα, τίποτα απ΄ όλα αυτά, δεν είναι εφαρμόσιμο.

Γι αυτό και σήμερα, όποιος δεν ενδυναμώνει τον Λαό στην διαδικασία της ειρηνικής επανάστασης, όποιος δεν τον βοηθά να σηκωθεί και να αντιδράσει ειρηνικά και οργανωμένα με στόχο την Δημοκρατία, αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση μέλος μια στείρας και άπραγης ομάδας θεωρητικών, είτε στην χειρότερη, συνειδητό μέρος του προβλήματος.

από το "stavroskatsoulis.blogspot.gr"