Θα είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ στην επόμενη βουλή, όποτε και αν
γίνουν εκλογές; Η απάντηση κορυφαίου δημοσκόπου σε ιδιωτική συζήτηση
πριν από λίγες ημέρες ήταν "Υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα να μην
καταφέρει ούτε το κόμμα του Βενιζέλου, ούτε το κόμμα του Κουβέλη να
βρίσκεται στην επόμενη βουλή". Ο ίδιος ανέλυε την παραπάνω προοπτική:
"Κάποιοι ψηφοφόροι, όσοι δεν κατευθύνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτιούνται
'γιατί να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ, και όχι ΝΔ;".
Στην λεγόμενη "Κεντροαριστερά", η οποία εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε μία κλειστή γκρούπα, σε μια σχεδόν περιθωριοποιημένη ομάδα πολιτικών προσώπων, ακαδημαϊκών και δήθεν διανοούμενων, σε ένα απομεινάρι του πάλαι ποτέ εξουσιαστικού σχήματος που έμεινε στην ιστορία ως "εκσυγχρονισμός", έχει καταστεί απολύτως αντιληπτό ότι η πολιτική εξαφάνιση είναι σχεδόν νομοτέλεια.
Στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν - με πρώτο και καλύτερο τον Ευάγγελο Βενιζέλο - ότι το brande name του άλλοτε κραταιού κινήματος έχει εντυπωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού με αρνητικό τρόπο πλέον και αυτή η πραγματικότητα δεν είναι αναστρέψιμη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αναζητούν την φόρμουλα αντικατάστασης του πρώην ΠΑΣΟΚ από ένα νέο πολιτικό φορέα, με νέο όνομα και νέα σύμβολα. Αρχικά "έπαιξε" το σενάριο της ίδρυσης νέου "Ευρωπαϊκού Κόμματος" υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, στο οποίο θα προσχωρούσαν και οι δυνάμεις της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς". Ταυτόχρονα "εξέχουσες προσωπικότητες" του χώρου, πραγματοποιούσαν συζητήσεις και επαφές για την συγκρότηση ενιαίου Κεντροαριστερού φορέα, της "Ελιάς". Στη συνέχεια "έπαιξε" το σενάριο κοινής καθόδου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στις ευρωεκλογές και λίγο μετά το σενάριο κοινής καθόδου των φορέων της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές.
Στην λεγόμενη Κεντροαριστερά, έχουν ένα βασικό πρόβλημα: Αληθινά προοδευτικός ψηφοφόρος δεν είναι δυνατόν να στηρίξει με κανέναν τρόπο είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε τη ΔΗΜΑΡ, δηλαδή δύο πολιτικούς φορείς οι οποίοι εκτελούν πιστά την μνημονιακή στρατηγική, όπως επίσης έχουν στηρίξει με όλες τους τις δυνάμεις τον ακροδεξιό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Συνεπώς ο ρόλος της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς" δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος παρά εκείνος του ερείσματος της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά και εκείνος του συστημικού "παίκτη", ο οποίος θα συντείνει με όλες του τις δυνάμεις προς την κατεύθυνση της συντήρησης του κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, ώστε να σταθεροποιηθεί το μοντέλο κυβερνήσεων συνεργασίας, οι οποίες είναι ευάλωτες και ελεγχόμενες από τα ανώτατα πολιτικά κέντρα εξουσίας, διευθυντήρια και οικονομικά συμφέροντα. Από την άλλη ψηφοφόροι μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό κορμό των ψηφοφόρων του κόμματος Βενιζέλου, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ μόνο λόγω ονόματος και για συναισθηματικούς λόγους και θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι δύσκολο να στηρίξουν όποια "Ελιά" φυτρώσει στο μέλλον.
Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, πολιτικές κινήσεις αμφισβητούν ευθέως τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και δίνουν στην δημοσιότητα μουχλιασμένα συστημικά κείμενα. Δεν διαφωνούν πολιτικά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και τον Φώτη Κουβέλη, δεν διαφωνούν με την επιβαλλόμενη καταστροφική πολιτική του μνημονίου, αλλά γνωρίζουν ότι έτσι κι αλλιώς οι Βενιζέλος και Κουβέλης είναι "καμμένα χαρτιά", λόγω της συμμετοχής τους στην πιο λαομίσητη κυβέρνηση που γνώρισε αυτός ο τόπος. Προτείνουν απλά να "αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς", μήπως και αποπροσανατολιστεί το εκλογικό σώμα, μήπως βρουν έδαφος ώστε να αναπτύξουν την στρατηγική τους σε εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας τα οποία υιοθετούν την απολίτικη θέση περί ανάγκης ανάδειξης στην πολιτική "φρέσκων προσώπων", ανεξάρτητα από τον πολιτικό λόγο που αρθρώνουν και την πολιτική αντίληψη που εκπροσωπούν.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η κίνηση των "58"που αναφέρονται στη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα συσταθεί μέσα στους επόμενους μήνες και θα οδηγήσει στην κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές, χωρίς τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων. Στο κείμενο τους ζητούν και νέο αρχηγό, αφού όπως αναφέρουν στην ηγεσία της «Ελιάς» θα πρέπει να ανέλθουν νέα πρόσωπα. Ωστόσο, είτε με την παρούσα ηγεσία, είτε με άλλη ο ρόλος της "Ελιάς" είναι προκαθορισμένος: Ένα μνημονιακό δεκανίκι στην υπηρεσία της ακροδεξιάς που κατοικοεδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου. Ένα πολιτικό μόρφωμα πρόθυμο να συγκυβερνήσει με οποιαδήποτε αντιδραστική πολιτική δύναμη και να εμφανιστεί εντός και εκτός των συνόρων, ως ο συνεπής εγγυητής της μνημονιακής τάξης πραγμάτων. Μια άλλη κίνηση η "Κίνηση 75" ζητάει από την πλευρά της επανεξέταση της συνεργασίας με τη ΝΔ, ζητώντας διαφοροποίηση του ΠΑΣΟΚ από το κόμμα Σαμαρά εν όψει των επόμενων εκλογών, φανερώνοντας ότι τελικά η "κεντροαριστερή" σύγκλιση μάλλον δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η λεγόμενη "Κεντροαριστερά" έχει πλέον έναν και μόνο αντικειμενικό σκοπό. Με οποιονδήποτε τρόπο να επιτύχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν, ώστε να διαδραματίσει έναν οποιονδήποτε υποτιθέμενο ρόλο ρυθμιστικού παράγοντα. Η "Ελιά" είναι τελικά επιβεβλημένη από τους ίδιους τους συσχετισμούς, αν υποθέσει κανείς ότι πολυδιασπασμένες οι δυνάμεις της "Κεντροαριστεράς" δεν έχουν πιθανότητες ούτε να επιτύχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αυτόνομα, ούτε να διαδραματίσουν στο μέλλον τον ρόλο του υποτιθέμενου ρυθμιστικού παράγοντα και του στυλοβάτη της οικονομικής πολιτικής που χαράσσεται με υπόδειξη των δανειστών και εκτελεστικό όργανο εντός των συνόρων το "Σύστημα Σημίτη" σε όλους του τις εκδοχές. Και αν η ΔΗΜΑΡ είναι εκείνη προς το παρόν αντιδρά είναι γιατί γνωρίζει ότι έχει ήδη πληρώσει πολύ ακριβά την σύμπραξή της με την ακροδεξιά του Σαμαρά και με το κόμμα του Βενιζέλου, αλλά όπως λένε οι γνωρίζοντες "το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω".
Το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, αλλά και η ΝΔ αναζητούν τρόπους να διασωθούν πολιτικά. Κυρίως, όμως, η "Κεντροαριστερά", αυτοί οι θιασώτες της ιδέας δημιουργίας της "Ελιάς" αναζητούν τρόπους να διασωθεί μια ψευδοελίτ, η οποία ανδρώθηκε στη δεκαετία του 1990 ελέω εκσυγχρονισμού. Αν υποτεθεί δε, ότι λειτουργούν κατόπιν σχεδίου, υπάρχει και ένας ακόμη στόχος: Να μην υπάρξουν κι άλλες διαρροές ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ήδη από τον Ιούλιο του 2012, αμέσως δηλαδή μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είχε προτείνει, από το βήμα της εθνικής συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας, μέσω ευρύτερων συμμαχιών, «Απευθυνόμαστε σήμερα στις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται εκ των πραγμάτων στον ίδιο ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό χώρο και τους καλούμε να ανοίξουμε άμεσα έναν έντιμο, ισότιμο, προγραμματικό και πολιτικό διάλογο αξιοποιώντας τη θετική εμπειρία άλλων χωρών, όπως αυτή της ΕΛΙΑΣ στην Ιταλία» είχε πει τότε φανερώνοντας ότι είχε πλήρη συνείδηση για επερχόμενη, ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της εκλογικής βάσης του κόμματός του.
Εκτός αυτού τώρα ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε σε πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στο "Έθνος" επανήλθε απευθύνοντας εκ νέου προσκλητήριο, ενώ την ίδια ώρα με ανακυκλωμένα υλικά οι συζητήσεις "δίνουν και παίρνουν".
Η "Κεντροαριστερά" συνέρχεται τελευταία και συνεδριάζει στα στέκια του Κολωνακίου και είναι έτοιμη να φωνάξει με μια φωνή "Ελιά, Ελιά, Αντώνη Σαμαρά".
Στην λεγόμενη "Κεντροαριστερά", η οποία εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε μία κλειστή γκρούπα, σε μια σχεδόν περιθωριοποιημένη ομάδα πολιτικών προσώπων, ακαδημαϊκών και δήθεν διανοούμενων, σε ένα απομεινάρι του πάλαι ποτέ εξουσιαστικού σχήματος που έμεινε στην ιστορία ως "εκσυγχρονισμός", έχει καταστεί απολύτως αντιληπτό ότι η πολιτική εξαφάνιση είναι σχεδόν νομοτέλεια.
Στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν - με πρώτο και καλύτερο τον Ευάγγελο Βενιζέλο - ότι το brande name του άλλοτε κραταιού κινήματος έχει εντυπωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού με αρνητικό τρόπο πλέον και αυτή η πραγματικότητα δεν είναι αναστρέψιμη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αναζητούν την φόρμουλα αντικατάστασης του πρώην ΠΑΣΟΚ από ένα νέο πολιτικό φορέα, με νέο όνομα και νέα σύμβολα. Αρχικά "έπαιξε" το σενάριο της ίδρυσης νέου "Ευρωπαϊκού Κόμματος" υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, στο οποίο θα προσχωρούσαν και οι δυνάμεις της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς". Ταυτόχρονα "εξέχουσες προσωπικότητες" του χώρου, πραγματοποιούσαν συζητήσεις και επαφές για την συγκρότηση ενιαίου Κεντροαριστερού φορέα, της "Ελιάς". Στη συνέχεια "έπαιξε" το σενάριο κοινής καθόδου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στις ευρωεκλογές και λίγο μετά το σενάριο κοινής καθόδου των φορέων της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές.
Στην λεγόμενη Κεντροαριστερά, έχουν ένα βασικό πρόβλημα: Αληθινά προοδευτικός ψηφοφόρος δεν είναι δυνατόν να στηρίξει με κανέναν τρόπο είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε τη ΔΗΜΑΡ, δηλαδή δύο πολιτικούς φορείς οι οποίοι εκτελούν πιστά την μνημονιακή στρατηγική, όπως επίσης έχουν στηρίξει με όλες τους τις δυνάμεις τον ακροδεξιό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Συνεπώς ο ρόλος της λεγόμενης "Κεντροαριστεράς" δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος παρά εκείνος του ερείσματος της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου και του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά και εκείνος του συστημικού "παίκτη", ο οποίος θα συντείνει με όλες του τις δυνάμεις προς την κατεύθυνση της συντήρησης του κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, ώστε να σταθεροποιηθεί το μοντέλο κυβερνήσεων συνεργασίας, οι οποίες είναι ευάλωτες και ελεγχόμενες από τα ανώτατα πολιτικά κέντρα εξουσίας, διευθυντήρια και οικονομικά συμφέροντα. Από την άλλη ψηφοφόροι μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό κορμό των ψηφοφόρων του κόμματος Βενιζέλου, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ μόνο λόγω ονόματος και για συναισθηματικούς λόγους και θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι δύσκολο να στηρίξουν όποια "Ελιά" φυτρώσει στο μέλλον.
Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, πολιτικές κινήσεις αμφισβητούν ευθέως τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και δίνουν στην δημοσιότητα μουχλιασμένα συστημικά κείμενα. Δεν διαφωνούν πολιτικά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και τον Φώτη Κουβέλη, δεν διαφωνούν με την επιβαλλόμενη καταστροφική πολιτική του μνημονίου, αλλά γνωρίζουν ότι έτσι κι αλλιώς οι Βενιζέλος και Κουβέλης είναι "καμμένα χαρτιά", λόγω της συμμετοχής τους στην πιο λαομίσητη κυβέρνηση που γνώρισε αυτός ο τόπος. Προτείνουν απλά να "αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς", μήπως και αποπροσανατολιστεί το εκλογικό σώμα, μήπως βρουν έδαφος ώστε να αναπτύξουν την στρατηγική τους σε εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας τα οποία υιοθετούν την απολίτικη θέση περί ανάγκης ανάδειξης στην πολιτική "φρέσκων προσώπων", ανεξάρτητα από τον πολιτικό λόγο που αρθρώνουν και την πολιτική αντίληψη που εκπροσωπούν.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η κίνηση των "58"που αναφέρονται στη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα συσταθεί μέσα στους επόμενους μήνες και θα οδηγήσει στην κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές, χωρίς τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων. Στο κείμενο τους ζητούν και νέο αρχηγό, αφού όπως αναφέρουν στην ηγεσία της «Ελιάς» θα πρέπει να ανέλθουν νέα πρόσωπα. Ωστόσο, είτε με την παρούσα ηγεσία, είτε με άλλη ο ρόλος της "Ελιάς" είναι προκαθορισμένος: Ένα μνημονιακό δεκανίκι στην υπηρεσία της ακροδεξιάς που κατοικοεδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου. Ένα πολιτικό μόρφωμα πρόθυμο να συγκυβερνήσει με οποιαδήποτε αντιδραστική πολιτική δύναμη και να εμφανιστεί εντός και εκτός των συνόρων, ως ο συνεπής εγγυητής της μνημονιακής τάξης πραγμάτων. Μια άλλη κίνηση η "Κίνηση 75" ζητάει από την πλευρά της επανεξέταση της συνεργασίας με τη ΝΔ, ζητώντας διαφοροποίηση του ΠΑΣΟΚ από το κόμμα Σαμαρά εν όψει των επόμενων εκλογών, φανερώνοντας ότι τελικά η "κεντροαριστερή" σύγκλιση μάλλον δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η λεγόμενη "Κεντροαριστερά" έχει πλέον έναν και μόνο αντικειμενικό σκοπό. Με οποιονδήποτε τρόπο να επιτύχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν, ώστε να διαδραματίσει έναν οποιονδήποτε υποτιθέμενο ρόλο ρυθμιστικού παράγοντα. Η "Ελιά" είναι τελικά επιβεβλημένη από τους ίδιους τους συσχετισμούς, αν υποθέσει κανείς ότι πολυδιασπασμένες οι δυνάμεις της "Κεντροαριστεράς" δεν έχουν πιθανότητες ούτε να επιτύχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αυτόνομα, ούτε να διαδραματίσουν στο μέλλον τον ρόλο του υποτιθέμενου ρυθμιστικού παράγοντα και του στυλοβάτη της οικονομικής πολιτικής που χαράσσεται με υπόδειξη των δανειστών και εκτελεστικό όργανο εντός των συνόρων το "Σύστημα Σημίτη" σε όλους του τις εκδοχές. Και αν η ΔΗΜΑΡ είναι εκείνη προς το παρόν αντιδρά είναι γιατί γνωρίζει ότι έχει ήδη πληρώσει πολύ ακριβά την σύμπραξή της με την ακροδεξιά του Σαμαρά και με το κόμμα του Βενιζέλου, αλλά όπως λένε οι γνωρίζοντες "το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω".
Το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, αλλά και η ΝΔ αναζητούν τρόπους να διασωθούν πολιτικά. Κυρίως, όμως, η "Κεντροαριστερά", αυτοί οι θιασώτες της ιδέας δημιουργίας της "Ελιάς" αναζητούν τρόπους να διασωθεί μια ψευδοελίτ, η οποία ανδρώθηκε στη δεκαετία του 1990 ελέω εκσυγχρονισμού. Αν υποτεθεί δε, ότι λειτουργούν κατόπιν σχεδίου, υπάρχει και ένας ακόμη στόχος: Να μην υπάρξουν κι άλλες διαρροές ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ήδη από τον Ιούλιο του 2012, αμέσως δηλαδή μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είχε προτείνει, από το βήμα της εθνικής συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς στο πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας, μέσω ευρύτερων συμμαχιών, «Απευθυνόμαστε σήμερα στις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται εκ των πραγμάτων στον ίδιο ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό χώρο και τους καλούμε να ανοίξουμε άμεσα έναν έντιμο, ισότιμο, προγραμματικό και πολιτικό διάλογο αξιοποιώντας τη θετική εμπειρία άλλων χωρών, όπως αυτή της ΕΛΙΑΣ στην Ιταλία» είχε πει τότε φανερώνοντας ότι είχε πλήρη συνείδηση για επερχόμενη, ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της εκλογικής βάσης του κόμματός του.
Εκτός αυτού τώρα ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε σε πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στο "Έθνος" επανήλθε απευθύνοντας εκ νέου προσκλητήριο, ενώ την ίδια ώρα με ανακυκλωμένα υλικά οι συζητήσεις "δίνουν και παίρνουν".
Η "Κεντροαριστερά" συνέρχεται τελευταία και συνεδριάζει στα στέκια του Κολωνακίου και είναι έτοιμη να φωνάξει με μια φωνή "Ελιά, Ελιά, Αντώνη Σαμαρά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου