Ο Δημήτρης Δανίκας είναι ένα ναυάγιο της ταξικής πάλης, που θα έγραφε και ο «Ριζοσπάστης». Ακόμα και τώρα που σιτίζεται από την φυλλάδα του «κομιστή» δεν χάνει την ευκαιρία να δείξει το αντιΚΚΕ μένος του, κάποιες φορές φτάνοντας σε σημείο να αυτογελοιοποιείται. (Διαβάστε την παραπομπή που υπάρχει στο τέλος της ανάρτησης).
Όμως επειδή ήδη –με την γνωστοποίηση της αγοράστριας εταιρείας του «902»- άρχισαν σε ηλεκτρονικά μέσα να γράφονται πολλά, δεν μπορεί να μην αναφέρουμε ένα κείμενο του Δ. Δανίκα που, κατά την άποψη μου, βάζει τα πράγματα στην θέση τους, αν και δεν μου δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που έχω διατυπώσει σε άλλο κείμενο μου.
Εδώ, ας μην ξεχνάμε ότι ο σημερινός καλαμαράς του «Πρώτου Θέματος» υπήρξε για χρόνια δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» και ας μην αποκλείσουμε να έχει ..ίχνη συνείδησης.. όπως επικαλείται το ερέθισμα για να γράψει το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύτηκε εδώ.
Μην ακούω κακόβουλες ανοησίες και αστήρικτες συκοφαντίες. Το ζήτημα
του «902 Αριστερά στα FM» είναι μια ιστορία εντελώς αλλιώτικη από όλες
τις άλλες.
Το λέω αυτό επειδή επί σειρά ετών υπήρξα δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» και για ένα χρόνο διευθυντής προγράμματος του 902. Εχουμε και λέμε. Προς αποκατάσταση της αλήθειας. Το οφείλω στην συνείδησή μου. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται
Πρώτο. Σχετικά με τους εργαζόμενους. Απαντες και άπασες σε εθελοντική εργασία. Ουδείς σε υποχρεώνει να δουλεύεις επί 16ωρου βάσεως για φραγκοδίφραγκα. Το κάνεις επειδή το πιστεύεις. Για την ιδεολογία σου, για την τιμή των όπλων, για τα όνειρά σου. Εμείς ας πούμε δουλεύαμε για εβδομήντα χιλιάρικα το μήνα. Και την ίδια στιγμή αρκετοί εξ ημών ήμασταν παραλήπτες δελεαστικών προτάσεων από μπόλικες εφημερίδες. Δεν πήγαμε. Γιατί έτσι γουστάραμε.
Ας πούμε. Ο Νίκος Μπογιόπουλος, σημερινός αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη» και ένας από τους top της ελληνικής δημοσιογραφίας, θα μπορούσε κάλλιστα με τριπλάσιο μισθό να μεταπηδήσει σε οποιαδήποτε εφημερίδα. Σήμερα μέσα στην κρίση. Δεν το κάνει.
Μαγκιά του.
Και όταν φύγαμε, όσοι φύγαμε, το κάναμε επειδή διαφωνήσαμε!
Δεύτερο. Σχετικά με την ηγεσία του ΚΚΕ. Από την πώληση του 902 ουδείς εξ αυτών πρόκειται να βάλει μισή δραχμή στην τσέπη του. Οτι περί του αντιθέτου λέγεται προέρχεται είτε από ανυποψίαστους είτε από κακόβουλους.
Με τα μάτια μου έχω δει πρωτοκλασάτα στελέχη του Περισσού -ανθρώπους που είδαν τον Χάρο με τα μάτια τους σε εικονικές εκτελέσεις- να σιτίζονται με ένα γιαουρτάκι και να σφουγγαρίζουν με τα χέρια τους το μικροσκοπικό τους διαμέρισμα. Πάει τελείωσε. Οι άνθρωποι είναι ταγμένοι μέχρι θανάτου!
Τρίτο και τελευταίο. Σχετικά με την πολιτική. Με απλά λόγια. Για οτιδήποτε μπορείς να τους κατηγορήσεις. Για την προσκόλλησή τους στο παρελθόν. Για την μετατροπή του κόμματος σε συνδικαλιστικό οργανισμό. Για το γεγονός ότι εν μέσω οικονομικής χρεοκοπίας και καταστροφής του δικομματισμού, το ΚΚΕ μετά βίας εξασφαλίζει ποσοστό κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Και για το γεγονός ότι με κανένα άλλο πολιτικό φορέα δεν βρίσκει γέφυρα επικοινωνίας.
Για όλα μπορείς να τους ασκήσεις δριμύτατη κριτική. Ομως η τιμιότητά τους και η ακεραιότητά τους είναι ταυτόσημη με των αληθινών ασκητών.
Πουλήσανε τον 902 επειδή τα κομματικά ταμεία είναι άδεια. Τι να κάνουν δηλαδή; Να εξαερωθούν από την αφαγία; Δεν συμφωνώ με την γενική πολιτική του ΚΚΕ. Υποκλίνομαι όμως στην ηθική τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου