Υπουργείο Εξωφρενικών...

Χρήστου Δημήτρης

Πριν τριάντα χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική υπηρετούσε το αμυντικό δόγμα της χώρας απέναντι στον από Βορρά και τον εξ ανατολών κίνδυνο. Η χώρα, ενταγμένη στο δυτικό πολιτικό, οικονομικό και αμυντικό σύστημα, με αναβαθμισμένο ρόλο λόγω της στρατηγικής της θέσης ανάμεσα στα δύο παγκόσμια μπλοκ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, ασφαλώς χρειαζόταν άρτια εξωτερική πολιτική και δυνατές πρεσβείες. Στην εξέλιξη του χρόνου, και ειδικά σήμερα, ελάχιστα από όσα τότε απαιτούντο χρειάζονται. Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας έχει σαφώς υποβαθμιστεί και η εξωτερική πολιτική είναι απολύτως συνδεδεμένη με τις ανάγκες των ΗΠΑ (κυρίως) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ενώ ζητήματα οικονομίας και εμπορίου έχουν αναβαθμιστεί σε όλες της ευρωπαϊκές χώρες και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, η μικρή Ελλάς ελάχιστα έχει κάνει για να προσαρμόσει τις ανάγκες της στα νέα δεδομένα. Οι πρέσβεις εξακολουθούν να κάνουν δημόσιες σχέσεις και να σπαταλούν χρόνο και χρήμα, σε εποχή μεγάλης κρίσης, για
επαφές και γλέντια που καμία σημασία δεν έχουν και κανένα όφελος δεν προσφέρουν.

Οι πρέσβεις εξακολουθούν να κάνουν δημόσιες σχέσεις και να σπαταλούν χρόνο και χρήμα, σε εποχή μεγάλης κρίσης, για επαφές και γλέντια που καμία σημασία δεν έχουν και κανένα όφελος δεν προσφέρουν

ΣΕ ΕΝΑ ταξίδι στο Τόκιο (2003) επί πρωθυπουργίας Σημίτη, τον οποίο συνόδευαν πάνω από 150 Έλληνες επιχειρηματίες, έτυχε να μάθω από τον Πορτογάλο πρέσβη στην ιαπωνική πρωτεύουσα ότι η δική του χώρα έχει διαμορφώσει ένα εμπορικό τμήμα με 17 άτομα. Πέντε Πορτογάλοι και οι υπόλοιποι Ιάπωνες. Ο κύριος ρόλος της πρεσβείας -όπως μου είπε- ήταν να προωθούν τα πορτογαλικά προϊόντα στη μεγάλη ιαπωνική αγορά και να προβάλουν τη χώρα τους ως επενδυτικό και τουριστικό προορισμό. Η αντίστοιχη δική μας πρεσβεία εκεί είχε ενάμιση υπάλληλο για την αντίστοιχη δουλειά!
ΔΕΝ είναι όμως μόνο αυτό. Η κατασπατάληση του προϋπολογισμού του ΥΠΕΞ συνεχίζεται όχι μόνο με τα φουσκωμένα και ανεξέλεγκτα μυστικά κονδύλια, αλλά και για τις επίσημες δαπάνες που ούτε αξιολογούνται, ούτε ταυτοποιούνται. Για παράδειγμα, ποιος κρίνει στο υπουργείο ότι το ενοίκιο μιας πρεσβείας μας ή της πρεσβευτικής κατοικίας είναι συμβατό με τις οικονομικές δυνατότητές μας; Ποιος ξέρει ότι δύο δρόμους δίπλα από εκεί όπου προτείνει ο κ. πρέσβης να ενοικιαστεί κτήριο για τις διπλωματικές μας ανάγκες το ενοίκιο είναι στη μισή αξία; Ποιος αξιολογεί τη χρήση των ιδιόκτητων ακινήτων που διαθέτουν οι διπλωματικές αποστολές;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Στη Ρώμη, η πρεσβεία διαθέτει στα περιουσιακά της στοιχεία ξενοδοχείο στην πιο εμπορική και τουριστική περιοχή της ιταλικής πρωτεύουσας, στη Βία Βένετο. Αφού κατάφεραν πριν επτά χρόνια να βγάλουν τον ενοικιαστή που πλήρωνε χαμηλό τίμημα και αρνιόταν να δεχτεί την αύξηση του ενοικίου, το ξενοδοχείο από τότε μένει ανεκμετάλλευτο, ασυντήρητο και απροστάτευτο από τις βροχές, αφού η οροφή του είναι σχεδόν κατεστραμμένη! Μάλιστα, πριν από λίγα χρόνια είχε καταληφθεί από Ρομά, τους οποίους κλήθηκε να εκδιώξει η ιταλική αστυνομία! Οι δαπάνες φιλοξενίας, τα γεύματα και τα δώρα δημοσίων σχέσεων στις ελληνικές πρεσβείες δεν ταυτοποιούνται και συχνά αφορούν συγγενείς και φίλους του πρέσβη. Αν ρωτούσα off the record τον κ. Αβραμόπουλο, που σημειωτέον έχει βγει από τα σπλάχνα του ΥΠΕΞ και ξέρει, είμαι σίγουρος ότι θα μου απαντούσε (μεταξύ μας): Και τώρα τι θες, αγαπητέ μου; Εγώ να σώσω την Ελλάδα;
ΣΕ ΟΛΗ αυτή τη διαδικασία, το ανθρώπινο δυναμικό του ΥΠΕΞ έχει και εμπειρίες και, ιδέες και προτάσεις. Διάβαζα πρόσφατα στην ανακοίνωση της Ένωσης Ακολούθων Τύπου του ΥΠΕΞ. “Παντελής έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού σε ό,τι αφορά τα Γραφεία Τύπου Εξωτερικού και υποκατάστασή τους από πελατειακές λογικές με συνέπεια την κατασπατάληση δημοσίων πόρων. Άρνηση της διοίκησης (και ειδικά του γενικού γραμματέα Ενημέρωσης) για βελτίωση του θεσμικού πλαισίου και αναβάθμιση του ρόλου σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις”. Στην προσπάθειά τους -μάλιστα- να συγκινήσουν τη γραφειοκρατία του υπουργείου και τον υπουργό, έκαναν και στάση εργασίας την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου.
ΚΑΤΑ τα άλλα Σαμαράς, Βενιζέλος, και Κουβέλης επιμένουν πως λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα και εφαρμόζουν πολιτικές για να σωθεί η χώρα. Μια χώρα που στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής έχει ένα υπουργείο που λειτουργεί ως γραφείο Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του ΝΑΤΟ. Μάλιστα, στο τέλος των Μνημονίων, αυτό το υπουργείο θα έχει μεταφερθεί στο Βερολίνο ως μια μικρή υπηρεσία ελληνικών θεμάτων.

 http://www.avgi.gr/