Από την Ιόλη Πιερίδη
Oι αχτίδες του ήλιου σημάδευαν τα καλλίγραμμα πόδια της καθώς εκείνη απολάμβανε τη παγωμένη σαμπάνια σε συνδυασμό με γάλα καρύδας και φράουλες στην πολυτελή θαλάμηγό της. Στην οθόνη του iPad που της είχε χαρίσει ο γιος της Παναγιώτης διάβαζε τα σχόλια στο twitter για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και ένα παγωμένο κύμα ευτυχίας και ανεμελιάς, σαν κι αυτά που σκάνε στους ηλιοκαμένους σέρφερ της Καραιβικής, την πλημμύριζε.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου χρειάσθηκε να περιμένει 8 χρόνια για να αισθανθεί τη πρωτόγνωρη δικαίωση, καθώς εκτός από τα βρετανικά ΜΜΕ, ελάχιστους βρήκαν σύμφωνους τα διθυραμβικά σχόλια για την τελετή. Η αντίστοιχη των Ολυμπιακών της Αθήνας ήταν ένα έπος μπροστά της που άφησε άναυδο τον πλανήτη άσχετα αν μετά από μια πενταετία φουντάραμε αύτανδροι. Ένας από τους πρώτους που τηλεφώνησαν στην Γιάννα, λίγες ώρες μετά την τελετή του Λονδίνου ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος. -Χρυσή μου, μία είναι η Γιάννα και δεύτερη δεν υπάρχει, όπως αποδείχθηκε στον πλανητη ολόκληρο... Ο Λάκης της μιλούσε από την δική του θαλαμηγό που βρισκόταν στα ανοιχτά της Πάρου και πέρα από τα καλιαρντά που ανταλλάσουν σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οι επώνυμοι-όπως τους αποκαλεί το Star και το περιοδικό OK-είχε απόλυτο δίκιο.
Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου δόξασαν την Γιάννα Αγγελοπούλου περισσότερο από εκείνους της Αθήνας κι αυτό γιατί ανέδειξαν την διαφορά κλάσης. Φυσικά και δεν θεωρούμε επίτευγμα των Ελλήνων τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ήταν προσωπική επιτυχία της Γιάννας και κάποιων ταλαντούχων Ελλήνων, όπως ο Δημήτρης Παπαιωάννου.
Δεν ήταν επιτυχία του συνόλου. Αντίστοιχους ταλαντούχους ανθρώπους οι οποίοι να μπορούν να σταδιοδρομήσουν στο χώρο της πολιτικής και να συμβάλλουν ώστε να διασωθεί η Ελλάδα, αναζητά πλέον η Γιάννα Αγγελοπούλου. Κι αυτό γιατί βλέπει ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας που μας οδήγησε εδώ, είναι ανήμπορο να κάνει κάτι καλύτερο. Τρεις πρωθυπουργοί κατακρεουργήθηκαν στην πρόσφατη ιστορία (Σημίτης – Goldman Sachs, Kαραμανλής-υποκλοπές-Siemens και ΓΑΠ- Στρος Καν-Σόρος) εξαιτίας της κρίσης και πάμε αισίως για τον τέταρτο.
Η Γιάννα η οποία, εξαιτίας του Θόδωρου και του γιου της Παναγιώτη, παρακολουθεί με ενδιαφέρον την πολιτική ζωή του τόπου θα έβλεπε με ικανοποίηση την δημιουργία ενός κόμματος στο χώρο της κεντροαριστεράς αλλά με νέα και όχι φθαρμένα υλικά.
«Δυστυχώς σ΄αυτή την κατεύθυνση δεν κινείται τίποτε...», διαπιστώνει με απογοήτευση, έχοντας κατά νου έναν «Δημήτρη Παπαιωάννου» της πολιτικής. Έναν νέο σοβαρό άνθρωπο με εξαιρετικές σπουδές ο οποίος να αγαπάει την Ελλάδα, περισσότερο από τις χώρες που τον φιλοξένησαν ως φοιτητή και να είναι αδιάφθορος. Βαθιά μέσα της θα ήθελε να δει κάποια στιγμή τον γιο της Παναγιώτη πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ως τότε όμως πρέπει να διασωθεί η πατρίδα κι εκείνη ως μέλος της οικογένειας Αγγελοπούλου είναι έτοιμη να βοηθήσει μα κάθε τρόπο εαν η πατρίδα της το ζητήσει...
http://www.kourdistoportocali.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου