Ο Βαρουφάκης, οι ολιγάρχες και η ολιγωρία της αντιπολίτευσης

Του Γιώργου Καραμπελιά

Την τελευταία εβδομάδα εξελίσσεται μια μηντιακή εκστρατεία μεγάλης κλίμακας για να προβληθεί και να εδραιωθεί με την είσοδό του στη Βουλή –και παρεμπιπτόντως να αποφύγει και πιθανές δικαστικές διώξεις– ένας άνθρωπος που ευθύνεται όσο τουλάχιστον και ο Τσίπρας για την ολοκλήρωση της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας. Καθόλου τυχαία δε, αποτελεί και τον αυθεντικότερο τοπικό εκπρόσωπο της στρατηγικής του Τζωρτζ Σόρος. Όπως όλοι έχουν αντιληφθεί, πρόκειται για τον Γιάννη Βαρουφάκη.

Μάλιστα, μετά τις Ευρωεκλογές, δημοσιογραφικά συγκροτήματα (στις ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές και έντυπες εκδοχές τους) που κινούνται κατ’ εξοχήν στον αντι-ΣΥΡΙΖΑ χώρο, προβάλλουν καθημερινά και σκανδαλωδώς τον Βαρουφάκη –και τη σύζυγό του(!)– ως το «νέο» που εισέρχεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, με το σκεπτικό ότι θα «κόψει» ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εξάλλου, ο Βαρουφάκης διατηρεί και πολύ καλές σχέσεις με το διεθνές σύστημα, σε όλες του τις εκφάνσεις και προπαντός με το σύστημα Σόρος – οι δε Έλληνες ολιγάρχες ποτέ δεν δυσαρεστούν το «διεθνές σύστημα». Γι’ αυτό εξάλλου τον προβάλλουν –λιγότερο αλλά εξίσου σκανδαλωδώς– και οι λοιποί μηντιακοί ολιγάρχες, έστω και οι φιλο-ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι γνωρίζουν καλά ότι άτομα χωρίς καθόλου αρχές είναι πάντα χρήσιμα, ιδιαίτερα τη στιγμή που ο Τσίπρας οδεύει προς την αποχώρηση από την εξουσία. Αυτοί οι τελευταίοι μάλιστα τον είχαν λανσάρει και το 2012-2013 με καθημερινές εκπομπές, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, στα κανάλια τους.

Σήμερα, όμως, όλοι γνωρίζουν πλέον ποιος είναι ο Βαρουφάκης Ο άνθρωπος, που κατόρθωσε, με τη συναίνεση του Τσίπρα, να διαλύσει μέσα σε 6 μήνες ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία της χώρας – με ένα κόστος που κυμαίνεται από100–200 δισ. εκατομμύρια ευρώ· να οδηγήσει σε διαρροή 40 δισ. ευρώ από τις τράπεζες και εν τέλει να τις κλείσει, προκαλώντας υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση και εκχώρηση στα ξένα funds («αγάπη μου, σήμερα έκλεισα τις τράπεζες»)· και, εν τέλει, να επιβάλει ένα μόνιμο καθεστώς κεφαλαιακών ελέγχων που αποτελείωσαν τις εξαγωγές και τις επενδύσεις της χώρας. Όλα αυτά διανθισμένα με γελοίους λεονταρισμούς στα Γιούρογκρουπ και στα διεθνή φόρα· αυτός, ένας άνθρωπος του Σόρος, οικονομικός σύμβουλος του ΓΑΠ, ένας διεθνής γυρολόγος της κακιάς ώρας, που βρήκε έναν λαό κυριολεκτικά σε τετανία και παραζάλη, ώστε να τον αναδείξει, μαζί με τον τότε αρχηγό του, στην κορυφή της χώρας, στην πιο δύσκολη στιγμή της.

Η επιστροφή του στην ελληνική πολιτική σκηνή ενορχηστρώθηκε με μαεστρία. Ξεκίνησε με μια μεγάλη εκστρατεία στο διεθνές πεδίο, όπου, επί χρόνια, ιδιαίτερα μετά την κωλοτούμπα του Αλέξη, πλασαρίστηκε ως ο εκπρόσωπος των ανυποχώρητων «αντιμνημονιακών»· στο εξωτερικό αρχικώς, δεδομένου ότι, μέχρι το 2017-18, ήταν πολύ νωπή για τους Έλληνες η ανάμνηση των καταστροφών που είχε επισωρεύσει. Και, σε μία εποχή όπου οι φελλοί επιπλέουν, μεταβλήθηκε σε διεθνή μηντιακή φιγούρα μιας Δύσης σε παρακμή, ενώ επιχείρησε ακόμα και να δημιουργήσει «ευρωπαϊκό κόμμα», επιστρατεύοντας διάφορες ξεπεσμένες δόξες της ευρωπαϊκής Αριστεράς, των περασμένων δεκαετιών, όπως τον Τόνι Νέγκρι.
Εντέλει, αφού σαγήνευσε και τον Κώστα Γαβρά, και ενώ είχαν αρχίσει να τον παίρνουν χαμπάρι στην Ευρώπη, επανήλθε πλησίστιος στους «χαχόλους» Έλληνες.

Η ανάδυση της κίνησης Βαρουφάκη, με όλο το μηντιακό ταρατατζούμ που τη συνοδεύει, αποτελεί μια προσπάθεια «να τοποθετηθεί» μια ελεγχόμενη από το διεθνές και εγχώριο σύστημα πολιτική κίνηση η οποία θα μπορέσει να ελέγξει και να αποπροσανατολίσει δυνάμεις που αναπόφευκτα θα απελευθερωθούν από την αποδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τον ίδιο τρόπο που γίνεται προσπάθεια –ενίοτε από τις ίδιες δυνάμεις– να ελεγχθεί και ο χώρος του δεξιού πατριωτισμού, από την «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου. Ταυτόχρονα, αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα κόμμα που θα εκφράζει προνομιακά τις αντιλήψεις ενός μεγάλου μέρους της πιο παγκοσμιοποιημένης πτέρυγας του πολυεθνικού κεφαλαίου, κατ’ εξοχήν ιδεολογικός εκπρόσωπος του οποίου έχει αναδειχθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ο Τζωρτζ Σόρος.

Έχω στηλιτεύσει αλλού το γεγονός πως ένα μέρος των απογοητευμένων οπαδών της Αριστεράς αντιμετωπίζει τον Βαρουφάκη ως μια πιθανή διέξοδο, δεδομένης της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της εξαέρωσης της ΛΑΕ. Εκδηλώνεται μάλιστα και ένα φαινόμενο προσχωρήσεων στο κόμμα του που δεν αφορά μόνο «ρετάλια» της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής, που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το Εγώ τους, και ίσως και να κερδίσουν και κάποια έδρα, αλλά και σοβαρότερους κατά τεκμήριο ανθρώπους. Όμως έχουν προ πολλού παύσει να με εκπλήσσουν οι οβιδιακές μεταμορφώσεις αριστερών και δεξιών, σε μια μεταπολίτευση που κράτησε πάρα πολλά χρόνια και μάλλον έφθειρε ακόμα και όσους δεν διέφθειρε.

Επιπλέον, δεν τρέφω καμία αυταπάτη για την οξυδέρκεια, το ήθος και τον πατριωτισμό των ολιγαρχών του Τύπου και ενός μεγάλου μέρους των δημοσιογραφικών φερεφώνων και ενεργούμενών τους. Αδιαφορούν παντελώς για τα μακροχρόνια συμφέροντα της χώρας, δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, ή μάλλον πέρα από τον απατεώνα που προβάλλει το διπλανό κανάλι. Έτσι επέβαλαν κατά την «αντιμνημονιακή» εποχή φιγούρες όπως ο Καμμένος, ο Βαρουφάκης, ο Κατρούγκαλος, ο Καζάκης, και άλλους του ιδίου φυράματος, που προκάλεσαν συχνά απροσμέτρητες καταστροφές στη χώρα, στη λειτουργία του πολιτεύματος και την... πνευματική ισορροπία των Ελλήνων. Και σήμερα εμφανίζονται ως αθώοι του αίματος που προκάλεσαν – αρκεί να θυμηθούμε τη στημένη υπόθεση Λαζόπουλου, Χαϊκάλη, Καμμένου και κομπανία για να μπορέσει ο Τσίπρας να επιτύχει την καταψήφιση του προέδρου και την αναρρίχηση στην εξουσία. Αρκεί να θυμηθούμε τους ύμνους του Ψυχάρη και των εφημερίδων του, και την ενορχηστρωμένη στήριξη από τον τότε padre padrone των ολιγαρχών –και των καναλιών– στο ανοσιούργημα Τσίπρα-Καμμένου.

Και σήμερα πάλι τα ίδια, συχνά μάλιστα από τα ίδια «σοβαρά» φύλλα που είχαν βαφτεί «κόκκινα» στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Τώρα ορκίζονται στο όνομα του... «Γιάνη». Αδιαφορώντας αν θα πλασάρουν ένα νέο ανοσιούργημα που θα εξυμνεί το θεάρεστο έργο του ιδρυτή του κατά τους περιβόητους έξι μήνες του 2015.

Ωστόσο, ξεπερνάει κάθε ορθολογική ανάλυση το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ καθώς και η ΝΔ, που προετοιμάζεται για την άνοδο στην εξουσία, αδιαφορούν, στην καλύτερη περίπτωση, και αφήνουν να εξελιχθεί αυτή η νέα μεγάλη απάτη,.
Και όμως, η εμφάνιση και η ανάδυση Βαρουφάκη είναι ανοικτά ανταγωνιστική προς την ίδια την επιβίωση του ΚΙΝΑΛ, μια και θα αποτελέσει διέξοδο για κάποιους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφορετικά θα μπορούσαν να στραφούν προς το αυτό, ενώ και μετεκλογικά θα λειτουργήσει ως «τρίτος εταίρος» της «Κεντροαριστεράς», απομειώνοντας ακόμα περισσότερο τον δικό του ρόλο!

Σε ό,τι δε αφορά στη Νέα Δημοκρατία, άραγε δεν διδάχτηκαν τίποτε από την εμφάνιση κομμάτων τύπου Καμμένου; Δεν κατανοούν ότι ο Βαρουφάκης θα αποτελέσει αναπόφευκτα δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ καίγεται να μπει στη Βουλή και για γλυτώσει τις πιθανές διώξεις για τις ποινικές ευθύνες που έχει για τους έξι μήνες της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής;

Γιατί δεν παρακολουθούν την... Εφημερίδα των Συντακτών που ποτέ δεν έπαψε να στηρίζει, έστω διακριτικά, τον Βαρουφάκη; Και γιατί όχι; Είναι εθνομηδενιστής, υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, υπέρ της παράδοσης της Κύπρου και της ΑΟΖ στην Τουρκία, υπέρ των ανοικτών συνόρων, υπέρ των δικαιωμάτων της «μειονότητας» στη Θράκη, κ.λπ. Κατά συνέπεια, οι μακιαβελικοί «Συντάκτες» της εφημερίδας υπολογίζουν ότι, μια και ούτως ή άλλως η ΝΔ θα κερδίσει τις εκλογές, η είσοδος του Βαρουφάκη στη Βουλή και θα μειώσει τις έδρες της ΝΔ και θα προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα συμμαχικό κόμμα ανάλογης ιδεολογίας και κατευθύνσεων!

Ή μήπως κάποιοι στη ΝΔ πιστεύουν ότι το ΜέΡΑ25 μπορεί να αποτελέσει ακόμα και κάποιον νέο κυβερνητικό εταίρο κατά το προηγούμενο Κουβέλη!; La Droite la plus bête du Monde!

 https://www.liberal.gr/apopsi/o-baroufakis-oi-oligarches-kai-i-oligoria-tis-antipoliteusis/255296